zondag 17 februari 2008

verjaardagen en puberperikelen...

 

Ahhh, morgen! Morgen doe ik even helemaal NIKS! Ja, ok, even met de stofzuiger door het huis, de vogelkooi schoonmaken, en misschien nog even de ramen zemen....maar verder lekker niets! We hebben weer een aantal verjaardagen achter de rug. Tante Wil was op valantijnsdag jarig, mijn moeder vierde haar 72e verjaardag vrijdag, gisteren vierde Chris ( die van Sylvia) z'n 50e verjaardag en vandaag is tante Tiny's verjaardag! Hartelijk gefeliciteerd allemaal! En nog vele jaren toegewenst!
Mariska is gisteren naar het Valentijnsbal geweest en ze heeft het erg leuk gehad. En dat terwijl HIJ er niet was! Ik zal niet in details treden omtrent de HIJ in de vorige zin. Ik mag vast geen namen noemen van haar. ;-) Maar in ieder geval is het een HIJ waar ze stiekem best een klein oogje op heeft. Ze maakt er geen werk van, daar is ze te verlegen voor. En trouwens, volgens de laatste berichten is dat 'not done' in de dansschool. Ze zijn daar allemaal 'old school'....de meiden wachten netjes tot er een jongen naar ze toekomt. En ik maar denken dat wij vrouwen nu toch wel geemancipeerd zijn. Niet dus!
Door Mariska's verhalen komen er bij mijzelf ook weer herinneringen naar boven van mijn puberteit. Zoals die keer dat ene Arthur ineens bij me op de stoep stond. Ik was, denk ik zo'n jaar of 16 en ook toen al hield ik van schrijven. ( ik heb altijd al penvrienden gehad). Dus ik reageerde op een advertentie van een jongen in de Hitkrant of Popfoto die een penvriendin zocht. Nou prima. Maar dan verwacht je toch niet dat op zondag ineens de bel gaat en er een knul, kleiner dan jijzelf, lelijke bril op, en ROOD haar aan de deur staat?? Zeg nou zelf? Ik had nog niet eens een brief terug gehad van hem! Maar hij dacht: "t'is bijna kerst, als het klikt ben ik met de feestdagen onder de pannen!" (dat zei hij echt!) Ja, ut zal! Ik ben nog wel met hem naar Scheveningen geweest. Best aardig van me, vind ik nu. Alleen op de boulevard wilde hij hand in hand lopen. Daar heb ik vriendelijk, doch beleefd voor bedankt. Na afloop vroeg hij of het klopte dat er van mijn kant geen klik was. Uhhhh, jaaa, dat klopte! :-)) Na die middag heb ik hem nooit meer gezien, gehoord of geschreven. Over en uit! En ik heb toen gezegd: ik trouw nooit met een rooie! En waar ben ik mee getrouwd??? Juist, een rooie! :-) Zo zie je maar weer.
Ik heb nog een ander akkefietje meegemaakt. Dat kwam ook door het schrijven van een brief... Ook verschrikkelijk om je rot te schamen als puber. Maar dat vertel ik nog wel een keer. :-)
Posted by Picasa

Geen opmerkingen: