vrijdag 29 augustus 2008

U heeft 1 nieuw bericht.....


credits hier

Mijn moeder heeft het sms-en ontdekt! Jahaaaa, dat is leuk voor de medemens! Ze kon het niet verkroppen dat haar vriend het al een tijdje WEL onder de knie had. Dat kon ze toch niet op haar laten zitten en heeft zich er toen maar in vastgebeten. Toen we in Ierland waren kwam het eerste berichtje van haar: hoi ineke.
Meer niet! En na 25 minuten kwam het tweede berichtje: doei ineke.
Meer niet! :-) Maar het principe had ze te pakken. De berichtjes werden langer. De spatie had ze al gevonden na een paar keer. De wisknop duurde even wat langer, met als gevolg dat er flink veel woorden doorspekt waren met de letter Q. Toch lees je daar net zo makkelijk overheen. In Ierland was er dus de eerste week dagelijks sms contact, totdat mijn prepaid kaart op was. Ik kreeg hem met geen mogelijkheid opgewaardeerd. ( In Dublin is dat nooit een probleem geweest).
Maar de smaak had ze te pakken! In Nederland zei ze tegen me dat haar beltegoed zo snel op was en hoe of dat nou toch kon? Sms-en was toch stukken goedkoper dan bellen?? Ja, ze kreeg wel steeds een bericht van een nummer 6464, maar ze had geen idee wat dat was....En ja, ze had via het internet ook wel eens iets met haar telefoon gedaan, maar ze wist niet meer wat dat was...ze wilde alleen maar sms-en, omdat ze het zo goed kon en het zo leuk vond. Bleek ze dus per ongeluk een of ander abonnementje te hebben afgesloten. :-) Na even gegoogle'd te hebben op nummer 6464, heb ik het abonnement kunnen stoppen. Ze heeft wel moeten beloven dat ze alleen nog maar sms-t met familie en kennissen.
Vandaag kreeg ik weer een paar smsjes van haar ( ze is aan het kamperen). Niet naar mijn mobiel, maar naar mijn huistelefoon. Heb je dat wel eens gehoord, zo'n sms bericht? Dat wordt dan voorgelezen door een computermevrouw met zo'n eentonige grafstem. Geen gehoor! Op mijn vraag waarom ze het naar mijn huis stuurt en niet naar mijn mobiel antwoordde ze dat ze mijn nummer niet heeft. :-/ Zal ik toch maar even in haar telefoontje zetten als ze weer thuis is. Dan kan ik gelijk ook haar berichten op haar antwoordapparaat wissen, want het geheugen is vol. En laat ze nou net weer niet weten hoe je DAT nou weer moet doen......
Hè, waarom staat er nou altijd zoveel informatie in de gebruiksaanwijzing! Wie leest dat nou! Nou, mijn moeder dus niet! :-P

Trouwens, die scrap hierboven....dat ben ik op ongeveer 2 jarige leeftijd. Joke ( mijn tante, net rechts achter me op de foto) heeft een coupeuse opleiding gedaan en heeft toen dit pakje voor mij gemaakt. En op een avond moesten alle zelfgemaakte spullen geshowd worden. Dus hier liep ik mijn eerste EN enige mode show! Lief, hè? :-)

woensdag 27 augustus 2008

Over legendes, kaarten en klussen....


credits hier

Hier is nog een nagekomen scrap van Ierland. Ik kon het niet laten om er nog eentje te maken. Dit is Ross Castle, aan het meer van Leane, Killarney. Ook weer prachtig uitzicht, en op dat moment ook een heerlijk zonnetje op ons bolletje. We hebben zodoende twee uur op een bankje gezeten, kijkend naar een hele familie zwanen op het meer. Zo sierlijk gleden zij voort. Toevallig had ik in een Ierland boekje gelezen over de legende van 'de kinderen van Lir'. Koning Lir was getrouwd en had drie kinderen. Zijn vrouw kwam te overlijden en zijn nieuwe vrouw (notabene haar zus) was zo jaloers op de kinderen dat zij ze in zwanen veranderde. Ze zouden 900 jaar op drie verschillende meren rond moeten zwemmen, tot ze gezegend zouden worden door een oude monnik.....Of dat ooit gebeurd is weet ik niet. Voorlopig waren er nog genoeg zwanen op het meer te vinden. Verdacht veel eigenlijk!

Maar genoeg over legendes. Ik heb vandaag een proefdruk gemaakt van het geboortekaartje van het aanstaande kindje van mijn nichtje Roxanne. Ik zeg natuurlijk niks over het kaartje zelf en over de namen die het kindje krijgt. ( die weet ik lekker al) Maar ik moet zeggen: t'is een heeeel persoonlijk kaartje geworden. Uniek! Inmiddels is Roxanne al 26 weken zwanger en haar buikje groeit gestaag. Ze voelt zich prima. Ik ben ook erg blij dat ze gestopt is met roken! Goed gedaan, Roxanne! Top! Hou vol, hè!

Morgen ga ik de badkamer opnieuw witten. De emmer met verf staat er, geloof ik, al maanden! Maar morgen gaat het ECHT gebeuren. Vorige week hebben Mariska en ik ook al een schoenenkast in mekaar geschroefd. De oude kast heeft zo'n 14 jaar dienst gedaan. Wel al een paar keer kapot gegaan, maar steeds weer professorisch gemaakt. Totdat ie voorgoed instortte. Nu hebben we weer dezelfde. Kijken of deze ook weer zo lang meegaat....

maandag 25 augustus 2008

Ieder voor zich...??


credits hier


credits hier

Zo, weer een paar scrapjes voor een paar wedstrijdjes op de Scrapbookflairsite. Niet dat ik tegenwoordig nog ver kom, af en toe hoogstens een derde plaatsje. Maar dat geeft niet. Het blijft leuk. Oh, jullie moeten de forums toch eens gaan lezen, hoor! Het was weer smullen! Vanmorgen was er een ruzie gaande tussen christenen aan de ene kant en aanhangers van het paganisme aan de andere kant. De een beticht de ander van discriminatie, de ander beticht de een van belediging van haar geloof. Hel en verdoemenis kwamen voorbij...Er werden bijbelteksten opgeduikeld, de belerende vingertjes werden opgeheven ( aan de christelijke kant.) Aan pagans zijde ook, maar dan de middelvinger! :-)) Kortom, het was weer even bal! Inmiddels is de discussie er al weer afgehaald. Jammer is dat toch altijd.
En hoe is het eigenlijk mogelijk, hè, zo'n discussie op een SCRAPsite? Waar GAAT het in godsnaam over?? (Oeps, mag ik dat woord wel gebruiken??) ;-) We zijn er allemaal om te SCRAPPEN. Niet om elkaar proberen te overtuigen wie nu de beste leefwijze heeft. Toch? In ieder geval kwam ik er hierdoor wel achter dat er binnen de site aparte groepen opgericht zijn, waaronder dus een christelijke scrappers groep. Jawel! Nooit geweten! Wie weet wat voor groepen er nog meer zijn!? Een katho-kudde?? Een moslim-meute?? Een Hindoe-horde?? Waarom toch al die aparte groepjes? Mensen, ga toch lekker scrappen! Ik geloof niet dat ik een groepsmens ben!..... :-/ Ik weet het eigenlijk wel zeker! :-)

zaterdag 23 augustus 2008

Dagboek Ierland...zaterdag 2 augustus 2008


credits hier

Zaterdag 2 augustus 2008. Het begon al goed vanmorgen. Ik bleek maar met een oog goed te zien, dus dacht ik dat er een lens kwijt was! Zoeken, zoeken, zoeken...Bleek dat ik er twee in één oog had gedaan! Dat is me nog NOOIT overkomen in 31 jaar lensgebruik! Ik haalde ze er weer uit en prompt laat ik ze vallen, op de grond uiteraard. Weer zoeken, zoeken, zoeken. Ik ben zo blind als een vink zonder lenzen, dus gelukkig heeft Mariska ze gevonden. Ze waren niet beschadigd, wat een geluk!
Na een uur moeizaam lezen bleek ook nog eens dat ik de rechter in mijn linker oog had zitten en de linker in m'n rechter oog. Omwisselen maar weer. :-( Maar goed, de rest van de dag had ik er geen last meer van. Het kan verkeren, hè?
We zijn vandaag van Doolin naar Cork gereden. Op het tv nieuws was gezegd dat er overstromingen waren geweest bij Limerick en bij Mallow in county Cork. Daar zouden we langs komen, dus we hoopten maar dat de doorgaande wegen nog gewoon open waren. En dat waren ze. Geen problemen dus. Het was een saaie rit. Bijna bij Cork aangekomen besloten we Blarney Castle te bezoeken. Het kasteel dateert uit 1446 en werd gebouwd naar een ontwerp van Dermot McCarthy . Het is een typisch 15de-eeuws torenhuis, omringd met prachtige tuinen. De legende zegt dat wie de Blarney-steen kust het geschenk van welsprekendheid ontvangt. Je moet er wel iets voor over hebben om de steen te kussen, want hij bevindt zich hoog in de toren. Nou, we hebben de steen gekust. En velen mensen voor ons ook....Nu maar kijken of we inderdaad de gave van kletspraat hebben ontvangen. Of dat het enige wat we hebben ontvangen een keur aan bacteriën en andere viezigheid is!

Zo, dit was mijn relaas over Ierland. Die zaterdagnacht was onze laatste nacht. We hadden een kamer gehuurd in het Cork International Airport Hotel. Uitstekend hotel!
De volgende dag hoefden we alleen maar de huurauto inteleveren. Het inleverpunt was ook op het vliegveld, dus dat was zo gebeurd. Daarna naar de overkant, inchecken bij Aer Lingus, en daarna weer naar huis gevlogen. Snif. Het wordt tijd dat ik weer naar Ierland ga!

vrijdag 22 augustus 2008

Dagboek Ierland...dinsdag 29 juli 2008.. Loop Head


credits hier


credits hier

Oeps! Ik zie dat ik niet meer chronologisch bezig ben. Dit verhaaltje had gisteren op blogger moeten staan. Nou ja...maakt niet uit. Jullie zijn BIJNA van mijn ierse scraps en dagbeschrijvingen verlost! Ik ben haast klaar, nog een stuk of twee. Hou nog even vol! Wat makkelijk toch eigenlijk. Op deze manier hoef ik helemaal geen foto's in een album te plakken. Scheelt een hoop knip- en plakwerk. Ik heb de scraps uitgeprint, en de verhaaltjes staan hier. Mocht ik later nog wat willen nalezen over hoe het ook alweer was in dat mooie land, dan lees ik het hier gewoon terug.
Zoals wat we hebben gedaan op 29 juli 2008.....
We zijn toen rond 11 uur vertrokken om met het autootje naar Loop Head te rijden, om daar het uitzicht naar het Dingle schiereiland te bewonderen. Het zou een rit van 170 km worden. Onderweg veranderde het weer van droog naar miezer, van miezer naar regen, van regen naar miezer, van miezer naar droog, van droog naar zon, van zon naar regen, om uiteindelijk, toen we op de plaats van bestemming waren uitgekomen, uittemonden in mist. Dat is het ware ierse weer! :-)) Maar toch geeft dat niet als je daar bent. Je laat het gelaten over je heen komen.
Onderweg kwamen we nog door Doonbeg heen, waar ze zo'n schattig bruggetje hadden. Met aan weerszijden hangmanden vol bloemen. We zijn ook nog gestopt bij een begraafplaats van het plaatsje Cross. Ook daar weer veel keltische kruizen.
Loop Head lag dus vol in de mist. Weinig uitzicht dus. Alles een beetje vaag. Ik heb nog wel even op het randje van de klif gestaan met mijn pluutje op. Echt op het randje! Was wel een beetje eng eigenlijk, maar ook wel weer heel spannend. :-)
Jammer van de vage uitzichten, maar wie weet kom ik er ooit nog wel eens terug met mooi weer!

donderdag 21 augustus 2008

Dagboek Ierland...woensdag 30 juli Kilfenora


credits hier

In de ochtend hebben we het plaatsje Kilfenora bezocht. Dat ligt in het zuiden van de Burren, het enorme kalksteenplateau waar tussen de spleten, die door ijsvorming, wind en regen ontstaan zijn, zeldzame mediterrane en alpiene planten groeien. In Kilfenora hebben we het dakloze kathedraaltje bezocht. Alhoewel, dakloos....nou nee. Inmiddels zit er een hypermodern glazen dak op. Een vlag op een strontschuit als je het mij vraagt! Maar het kerkje is soms nog in gebruik, dus een dak is dan toch wel handig. Het is gebouwd tussen 1189 en 1200. Er was ook een hele mooie begraafplaats bij, waar ik veel foto's heb genomen.
Ik ben toch gek op begraafplaatsen. Ik weet niet wat dat is... T'is zo lekker rustig. :-)
In een weiland ten westen van de kerk staat een groot keltisch kruis, heel toepasselijk 'the West Cross' genaamd. Dat is 4,6 meter hoog. Het is een van de zeven kruizen waardoor het stadje bekend was. Van de zeven kruizen is er eentje overgebracht naar Killaloe, eentje staat er nog op de begraafplaats ( the Doorty Cross), en die ene in het weiland (the West Cross). De rest is vergane glorie.

woensdag 20 augustus 2008

Stress!



Kiwi heeft het prima naar haar zin bij ons, dat is wel duidelijk! Waar er mensen zijn, daar is mevrouw ook te vinden. Aandacht vind ze heerlijk. Als je haar aait en tegen haar praat, dan houdt ze één van haar pootjes omhoog. Heel schattig. En doet er iemand één stap in de keuken, dan staat ze al achter, naast of voor je. Wat een hongerlijder is dat, zeg! Ze vreet de oren van m'n kop! Ze kan de hele dag eten en doet dat dan ook. Dat geeft nogal problemen met Cloris, want hij is gewend rustig aan te doen. Hij eet een paar hapjes en gaat dan verder met de orde van de dag, om na een tijdje weer een paar hapjes te nemen. Tja, die gouden tijden zijn voorbij voor onze ouwe dibbes! Kiwi is in the house! Als Cloris nu niet gelijk zijn bakje leeg eet, dan heeft hij het nakijken.
Kiwi draait als een echte aasgier om hem heen, in steeds kleiner wordende cirkels. Dat geeft zoveel stress bij Cloortje, dat ie sowieso vergeet te eten en alleen maar zit te blazen en te mekkeren. Als dat lang genoeg duurt, druipt hij maar af. Zielig, hè? Vind ik wel. Ik geef hem nu voorlopig maar even apart z'n eten. Nee, het leven van Cloris gaat niet meer over rozen!
Ook het leven van mijn schoonmoeder gaat niet over rozen. Hoewel het lichamelijk stukken beter met haar gaat, heeft ze toch wel moeite om te wennen in het verpleeghuis. Vooral ook omdat het niet zo goed gaat tussen haar en haar kamergenote. Afgelopen zondag zat haar ene hiel in de pleisters en was haar onderbeen dik. Ze wist zelf niet meer hoe ze aan de wond gekomen was. We vonden het wel raar, maar er gingen toen nog geen alarmbelletjes rinkelen. (Haar hielen zijn namelijk ook in het ziekenhuis al eens kapot geweest vanwege het doorliggen.)Maar 's avonds hoorden we van Karin dat vorige week een van de verplegers de kamergenote apart had genomen om eens een hartig woordje met haar te spreken. Kijk, dat doen ze niet voor niks! Ik heb nu het vermoeden dat die 'dame' misschien wel haar rollator tegen ma's hiel aan heeft gereden. Hard maken kan ik het niet, het zijn maar vermoedens. Maar het verklaart wel een boel. Ma is erg op haar qui-vive als ze op de kamer is en kijkt met verschrikte ogen om haar heen. Ze ontloopt haar nu zoveel mogelijk. Te erg toch? Het bevordert niet echt haar algemeen welzijn. T'is toch al zo moeilijk voor haar om haar plekje in de groep te vinden. De meeste mensen zitten er al vrij lang. Het liefste zou ze iemand hebben die zegt: 'Komop An, nu gaan we een kopje koffie drinken.' Eentje die haar een beetje op sleeptouw neemt, zeg maar. Maar helaas, het zit haar niet mee. Ze heeft de pech dat ze nog in observatie zit. Zodra dat achter de rug is, en ze zou daar op haar plaats zijn, DAN pas krijgt ze een eenpersoonskamer. Laten we hopen dat dat snel is!

zondag 17 augustus 2008

Gezinsuitbreiding!



Dit is ze geworden! KIWI is haar naam. Een gekke naam voor een gekke kat! Maar ik zal even vertellen hoe dat zo gekomen is.
Gisteren zijn Mariska en ik eerst naar DenHaag gereden om ene Boaky, een cyperse poes, te bezoeken in het dierenasiel. Boaky hadden we ook met foto en al op het internet gezien, en ze leek wel leuk. Nouuuuuu, ten eerste bleek de poes een kater te zijn. Ajj, stond verkeerd op het internet dus. En ten tweede vloog hij alle kanten op en was binnen de kortste keren boven in het gaas van het buitenverblijf geklommen. Op zich een leuke kat, hoor. Lief, knuffelig en heel erg speels. Maar echt een kat om als enige of als eerste te hebben. Niet om bij een degelijke 8 jarige sukkel te plaatsen. De verzorgster was het daar mee eens, en ze deed nog een extra duit in het zakje om ons zowat te overtuigen dat we er beter helemaaaaal geen poes bij moesten nemen. 'Fijn' om al die tegenstrijdige adviezen te horen. In Rotterdam zeiden ze dat het best kon, alleen dat je dan een poes moest nemen en het liefst wat jonger. In Den Haag zei ze in eerste instantie dat zelfs katers ook prima samen konden en zelfs als ze van dezelfde leeftijd zijn, als beiden maar gecastreerd waren. Later had ze het erover dat je de eerste kat er waarschijnlijk geen plezier mee deed met een extra kat in huis, maar meer jezelf. ( ja, hallo, mogen wij het ook leuk vinden!).
Dus we dropen weer af richting Zoetermeer. In een mineurstemming, mag ik wel zeggen!
We zijn gelijk doorgereden naar het asiel in Zoetermeer zelf, om eens te horen wat zij voor een mening hadden. Zij zagen geen problemen, raadden ook een jonge poes aan.
En na mijn beschrijving van onze Cloris moest zij gelijk aan KIWI denken. Tja, KIWI. Ze beschreef haar als een lieve rustige poes van 1 jaartje oud. Maarre.....ze had geen tanden en er zat een knikje in haar staartje. Huh??? Say what???? Geen tanden???? :-D Dat wilden we wel even zien. Nou, het was een schatje. Mooie kleurtjes, lief gezichtje. Liet zich gewillig aaien aan alle kanten. En er was niets te zien van het tandenloze smoeltje. Geen ingevallen bekje ofzo. Ze eet ook gewoon droge brokjes, dus we hoeven niks in de blender te gooien. Het knikje in haar staart is alleen maar schattig. We besloten om haar te nemen.
Thuisgekomen eerst de poezenmand in de kamer gezet en Cloris erbij gehaald. Die schrok zich het apezuur! Dikke staart, en gesluip door de kamer. Nog geen gemiauw toen. Alleen steelse blikken vanuit de verte en vanuit de hoek.
Daarna is Kiwi voorlopig los gelaten in Mariska's kamer. Dat gaat heel goed. Ze is op haar gemakje, loopt gezellig rond, komt een hoop knuffeltjes stelen, eet haar buikje vol en maakt gebruik van de kattenbak. Gisteravond is ze eventjes uit haar kamer de trap naar beneden op gegaan en kwam daar Cloortje tegen. Kiwi blikte of blooste niet, Cloortje begon te miauwen maar werd niet agressief ofzo. Ze roken aan elkaar. Ach, we zien wel hoe het gaat. Het zal even wennen zijn voor alle partijen. Maar het komt goed. Ik weet het zeker.

vrijdag 15 augustus 2008

Doolin....een dorp waar we goede herinneringen aan hebben!


credits hier

Doolin! In dit langgerekte dorp hebben we onze tweede week doorgebracht. Een dorp in een totaal andere omgeving dan waar we de eerste week waren. Het was hier uitgestrekter, glooiend en vriendelijk met hier en daar een huisje en wat schaapjes. Heerlijk rustig! Hier hebben we ook nog menig wandeling gemaakt. Vooral wandelingen naar de pier. Dat was zo'n 2,5 km van onze vakantiewoning vandaan.( 40 minuten lopen) We klommen dan op een soort van rotsplateau en keken dan uit over de atlantische oceaan en de klippen. We konden daar uren zitten. Erg relaxend! Het was ook altijd leuk om de ferries aan te zien komen vanaf de Aran Eilanden. We hadden eigenlijk ook Inishmore, het grootste eiland, op ons lijstje staan om te bezoeken, maar daar zijn we niet aan toegekomen. De boot gaat 's ochtends om half 10 weg en komt rond 5 uur pas weer terug. En al die tijd blijf je dan op dat eiland. En aangezien de weersverwachting voor de volgende dag steeds niet zo denderend was, hebben we maar besloten om het niet te doen. Ik vind een buitje regen op z'n tijd helemaal niet erg, maar niet als ik de godganselijke dag buiten rondstap! Nee, dat tripje doe ik liever met het zonnetje op m'n bolletje. Wie weet volgend jaar! :-) Goh, over het zonnetje gesproken....we hebben zulke mooie zonsondergangen gezien, daar in dat Doolin! Adembenemend! Alleen daarom zou ik al terug willen! Wat een uitzicht! Perfect! Wat me ook bij is gebleven van Doolin en eigenlijk van heel Ierland: the skylarks. Ik heb het net even opgezocht, maar dat blijken veldleeuweriken te zijn. ( ik dacht eigenlijk dat het zwaluwen waren, maar dus niet). Hele massa's zag je daar! Ze fluiten leuk. Maar ik zal jullie niet langer vervelen met m'n verhalen. :-P Nog maar een paar te gaan, dan zijn jullie van me af. Daarna print ik alle scraps uit, en maak ik er een vakantieboekje van. Dat is handiger dan zo'n 600 foto's uitprinten!

donderdag 14 augustus 2008

dagboek Ierland...zondag 27 juli 2008


credits hier


credits hier

's Ochtends de auto geparkeerd op de parkeerplaats van de Cliffs of Moher ( 8 euro, maar verder geen intreegeld). Eerst naar links de berg op gelopen tot het bord waar je (eigenlijk) niet voorbij mag. Mariska en nog tig anderen zijn er wel voorbij geweest en bevonden zich op een zandpaadje op de rand van de klif. (Wat een onverschrokken kind hebben we toch!):-) Daarna zijn we naar rechts de berg opgelopen om het uitzicht op de klippen vanaf O'Briens Tower te bewonderen. In de verte pakten donkere wolken zich samen, maar buiten een paar spettertjes hielden we het verder droog. Het uitzicht was wederom weer mooi. Ik zou het wel eens met windkracht 9 willen zien daar. Moet adembenemend zijn met dat opspattende water! In een winkeltje heeft Mariska nog een gebreide Aranmuts gepast, die haar fantastisch stond. Maar ja, 45 euro voor een muts....achteraf toch spijt dat we hem niet gekocht hebben. We dachten wel eenzelfde elders voor veel goedkoper te kunnen vinden, maar nee. Jammer! Na een paar uurtjes hielden we het daar wel weer voor gezien, dus zijn we boodschappen gaan doen in Ennistymon. De rit ging daarna verder via Kilfenora, de Burren op. Een maanlandschap vol met stenen en gras ertussen. Heel onwezenlijk. Onderweg de dolmen van Poulnabrone bekeken. Dat stelt niet veel voor trouwens! Via Ballyvaughan de kustweg teruggenomen naar Doolin, waar we rond 17.00 aankwamen. Het was weer een mooie dag! :-) Hier zijn nog wat beelden van de Cliffs of Moher:

woensdag 13 augustus 2008

BIJNA!.....maar nog niet helemaal.....


credits hier


credits hier

Had ik nog niet verteld, hè? We zijn op zoek naar een poes als metgezel voor onze Cloris. Hij zit met de vakanties altijd maar in zijn eentje thuis en dat is toch wel een tikkeltje zielig voor hem. Tenminste, dat vinden Mariska en ik. Jan daarentegen zal het een zorg zijn. Maar een paar weken terug, vlak voor onze vakantie, bleek ineens dat hij er geen moeite meer mee heeft dat er eentje bij komt! Ik weet niet eens meer WAT ie zei, maar het was niet tegen dovemansoren gezegd. Dus de maandag na de vakantie zijn Maris en ik het internet opgedoken om de dierenasiels aftestruinen op zoek naar een poes. En we hadden nogal wat nootjes op onze zang. Zo moest het een POES zijn, NIET zwart, wit, zwart/wit, rood of lapje...JONG, maar geen kitten...NIET dominant...LIEFST een schootkat...of in ieder geval een KNUFFELKAT en dan ook nog het liefst aftehalen in de buurt van Zoetermeer.
Eerst hadden we ene Mosje op het oog, kwam uit DenHaag, maar bleek al geplaatst te zijn. Maar gisteren vonden we ineens Floortje, uit Rotterdam. Een lapje blue creme. ( nergens blauw haar te bekennen trouwens!). Op de site stond ze als sociaal naar andere katten toe. Lief koppie, schattige oogjes. Dus wij togen vanmorgen vroeg al naar Rotjeknor. Compleet met poezenmand. En inderdaad, ze LEEK wel aardig. Maar bij de balie kregen we een ietwat ander verhaal te horen. Mevrouw is pittig en fel. Een bijtertje als ze genoeg van je heeft. Ja, dahag! Dat willen we niet! Een bijtertje hebben we zelf al. ( hoewel Cloortje wel eerst een waarschuwing geeft). Cloris zelf is nogal bang uitgevallen m.b.t. andere katten. Vooral voor de rooie buurkat. Die is zo oud als Methusalem, ziet amper nog wat, loopt met een doorgezakte rug zwalkend door de tuin. Maar toch vind ie haar doodeng. Aanvallen doet ie niet, hij laat zich alleen in een hoek drukken en gaat dan zitten jengelen. Ja, pas als ze de tuin uit is, gaat ie heel moedig achter haar aan. Dus voor hem kunnen we beter een tuttebel eerste klas uitzoeken. Eentje die hem zeker niet overschaduwd. En ja, eentje die niet van mijn schoot afteslaan is. Heerlijk lijkt me dat weer! Cloris komt alleen 's winters wel eens 5 minuten op mijn schoot liggen als ie koude tenen heeft. Uitgenast, hè? Weer warme tenen? Wegwezen! :-(
Maar goed. De zoektocht gaat weer verder. We hebben geen haast. Tenminste IK heb geen haast. Mariska heeft er liever vandaag dan morgen eentje. Mocht iemand nog ergens een fraai exemplaar weten die een ander huisje zoekt? Laat maar even weten!

dinsdag 12 augustus 2008

Een dag uit m'n dagboek van Ierland....donderdag 24 juli 2008


credits hier

Zo! De broccoli wordt voorgekookt in de magnetron, (zodat ze dalijk met tomaat en kaas bedolven kan worden), de aardappeltjes liggen geolied en gekruid op een bakplaat (om dalijk een krokant korstje te krijgen), en de kipfilets liggen ingerold in ham met kaas en tomaat geduldig te wachten tot het ook hun beurt is om de oven in te worden geschoven.( nieuw pakje: Maggi/vlees variatie/ kiphamrolletjes met tomaat). Geen idee of dat lekker is, ik probeer het voor het eerst. Dus ik heb even mijn handen vrij om mijn blogje bijtewerken. Een nieuwe dag, een nieuw geluid. We zijn gebleven bij donderdag 24 juli 2008. Om 10 uur zijn we toen vertrokken om het schiereiland Dingle te verkennen. Leuk stadje, Dingle! Een vissersdorpje aan de kust, erg toeristisch, maar toch nog wel gezellig. Wederom weer gekleurde huisjes. We hebben de auto bij de Lidl ( die zit ook overal!)geparkeerd en zijn naar het haventje gelopen. Onze boterhammetjes hebben we genuttigd, zittend op de rand van een oud bootje, op een soort van langtong, uitkijkend op Dingle. Veel wind, die dag, staat me bij. Niet koud. Na verloop van tijd zijn we verder gereden, de Sleah Head Drive volgend. Weer een prachtige route met mooie uitzichten over baaien, bergen en de Blasket Eilanden. ( Ik weet het: ik verval in herhalingen met m'n mooie uitzichten...) Op een uitzichtpunt, staand op een KLEIN randje bij een klip, HOOG in de bergen, heeft Mariska de zeemeeuwen met de hand gevoerd! Ze blijkt dus geen hoogtevrees te hebben. Verder gereden via de Connorpas. Oei, dat was soms wel ERG nauw! Twee auto's kunnen elkaar amper passeren en op sommige stukken kon het al helemaal niet. Dan moet er gewoon eentje naar achteren. EN veel bochten natuurlijk. En achter elke bocht kon weer ineens een tegemoetkomer opdoemen. Ik heb er nog een filmpje van. Zet ik hier wel even bij. T'is geen filmpje van de Connor Pas , maar van de Ballaghmeanh Pas op de Ring van Kerry. Maar het idee is hetzelfde, bochtig en krap. :-) Na de pas hebben we de mooie route van Camp naar Aughils gereden. Een smalle weg met aan weerszijden heggen met Fuchsia's, Kamperfoelies en Astrantia's. Ook weer prachtig mooie uitzichten. Alsof je zo een waterverfschilderij binnenrijdt. Bij Aughils een klein wit weggetje genomen richting Killarney waar we om 17.15 weer thuis kwamen.

maandag 11 augustus 2008

dagboek Ierland...maandag 21 juli 2008


credits hier


credits hier

Bovenstaande scraps bevatten foto's van onze wandeling op Ross Beigh Beach en van onze autorit over de Ring of Kerry. Een ronde van bijna 200 km. We reden hem met de klok mee, op die manier was het minder druk. Achtereenvolgens kwamen we langs Ladies View ( mooi uitzichtspunt over de meren bij Killarney), Moll's Gap ( een bergpas), Kenmare ( stadje met huizen met leuke gekleurde gevels). We bezochten Staigue Fort in Castledove, kwamen door Catherdaniel, hebben even gelopen in Waterville ( heeft een boulevardje langs de zee), een LANGE wandeling gemaakt op een soort landtong bij Glenbeigh, genaamd Ross Beigh Beach ( zie scrap). Daarna via Killorglin weer terug naar Killarney. Op deze dag heb ik enorm veel mooie foto's genomen. Wat een geweldig mooie uitzichten overal! Het weer was ons gunstig gezind. Soms zon, dan weer HELE donkere wolken, maar geen regen! Een vermoeiende dag! Een mooie dag! Jeetje, wat hebben we eigenlijk veel gedaan! Ik ben nog steeds bezig met de eerste week! Ik heb nog zoveel te scrappen!!! Ik ga maar snel weer verder!

zondag 10 augustus 2008

Update schoonmoeder en wéér iets over Ierland!


credits hier


credits hier

Om maar met Ierland te beginnen...
De foto's op bovenstaande scrap heb ik genomen tijdens een wandeling naar de Torc Waterval in Killarney National Park. Er was een route uitgestippeld van 5 km. Het eerste gedeelte viel best mee. De waterval was mooi om te zien. Daarna ging het pad over in een soort trap, de berg op. Dat was wel even afzien! Mijn conditie is nu eenmaal niet 'je van het'. Onderweg was er al een ander meisje niet goed geworden. We hebben de top wel gehaald in ieder geval. Onderweg weer prachtige uitzichten. Naar beneden gaat altijd al makkelijker. Na deze wandeling zijn we naar Ross Castle gereden waar we een paar uurtjes hebben doorgebracht. Toen we daar zo zaten, in het zonnetje, zittend op een bankje, uitkijkend op het meer met zwanen,kregen we een telefoontje uit Nederland van mijn schoonzus. Ze was gebeld dat er een plaatsje voor ma was in een verpleeghuis in Utrecht/Overvecht. NIET in een van de huizen rond Karin's woonplaats, maar Utrecht. Of de familie maar even JA wilden zeggen. Zouden we NEE zeggen, dan zou ze gewoon naar huis worden gebracht! Ze moest gewoon het ziekenhuis uit, hoe dan ook. Je wordt gewoon voor het blok gezet. Maar goed, inmiddels is ze daar nu twee weken en wat schetst onze verbazing....? Ze EET weer normaal. Brood EN avondeten! Ze kleedt zichzelf aan en uit! Ze LOOPT weer achter de rollator! Ze gaat naar muziekavondjes! Ze is bezig met borduren! Ze is naar volksdansen geweest! ( ok, niet meegedaan, maar gekeken). We vallen van de ene verbazing in de andere! Lichamelijk is ze zoooooo vooruit gegaan! Het is niet te vergelijken met hoe ze in het ziekenhuis was! Kwa geheugen is het wel weer slechter geworden, helaas. Ze weet niet eens meer DAT ze in het ziekenhuis heeft gelegen! Ook niet hoe slecht het met haar ging... Ze weet niet meer dat je op visite bent geweest en mist je ook niet als je niet komt. Ze wordt alleen maar zenuwachtig als je WEL komt! :-)) ( verstoring van haar dagelijkse ritme?). Spulletjes die ze niet ziet, ZIJN er ook niet en worden dus ook niet gemist.( b.v. kaarten en brieven in haar la).
Maar goed. Ze is hier voorlopig in observatie. Ze kwam binnen met een indicatie van 9 ( 10 is hoogste en meeste zorg nodig). Ik neem aan dat dat wel een paar tandjes lager kan na verloop van tijd. Ze heeft nu nog een kamer samen met een indische ( chagrijnige) dame. Als de indicatie definitief is EN ze is daar op haar plaats, dan krijgt ze een eenpersoonskamer. Intussen kunnen we ook nog een plaatsje elders proberen te zoeken, maar dan komt ze sowieso ook nog op een wachtlijst. Ik weet op dit moment niet wat slim is. Dalijk is ze net gewend en moet ze weer verkassen....
Wordt vervolgd....:-)

vrijdag 8 augustus 2008

credits hier

Weer een scrap van onze vakantie! Zondag, 20 juli, zijn we om 11.30 vertrokken om een vrij lange voettocht rond het Muckross Lake te maken. De wandeling was ongeveer 13 km lang en voer ons over verharde paden, bospaden en miniscule paadjes dwars door landschappen heen. En elke keer was er weer een mooi uitzicht over het meer met de bergen op de achtergrond. Mariska is die dag onze gids geweest en dat ging prima. Zij kan dus ook kaartlezen en zal dus nooit in 7 sloten tegelijk lopen. Onderweg hebben we zowel een buitje regen als wel de zon gehad. Echt iers weer: van alles wat! Hier is nog een klein filmpje ervan:



Ik heb nog veel meer filmpjes gemaakt en ik heb ze ook keurig aan elkaar geplakt met effecten ertussen. Maar helaas, het bestand is te groot voor hier, dus ik load ze maar in stukjes op.
Trouwens, ik heb inmiddels ook de foto's op het internet gezet. Die kun je hier vinden....Vanmiddag heb ik heel veel extra foto's toegevoegd. Dus de mensen die al gekeken hebben, kunnen beter nog maar eens kijken. Als ze dat willen natuurlijk! Wie weet zijn jullie het allemaal allang zat om maar steeds over Ierland te horen, te lezen en foto's te zien. Maar het is mijn blog, en ik zet er lekker op wat ik wil! :-P

donderdag 7 augustus 2008

Weer wat over Ierland...


credits hier

Zo, de eerste scrap van onze Ierse vakantie is klaar. Nog tig te gaan. Ik wil er van de meeste tochten/wandelingen eentje maken. Tenminste, dat IS het plan. Maar op de scrapbookflairsite staan ook weer leuke wedstrijden, dus het zal erom spannen wat voor gaat. Ik zal wel weer alles tegelijk gaan doen, zoals altijd :-/.
Ik mis Ierland nu al. Weet je dat de Ieren gek op rotondes zijn?? Als je door sommige stadjes rijdt, dan krijg je er wel eens 11 voor je kiezen. Ze houden gewoon van ronde dingen. Vandaar ook die dikke buiken bij de mannen! :-) En vandaar die bochtige weggetjes ook. ;-P.
De heggen langs de wegen bloeien prachtig met Fuchsia's en andere bloemen. Dat wordt ook goed bijgehouden. Je ziet overal van die snoeiwagens.
Weet je dat je op kleine weggetjes moet uitkijken dat je geen honden dood rijdt? ( drie maal bijna gebeurd!) Die springen net zo makkelijk voor je auto. Die horen dan bij van die leuke boerenhuisjes, en vinden het een leuke verrassing als ze eens wat zien langsrijden. Of ze lopen vanaf het centrum van de stad Killarney bijna een kilometer met je mee naar het vakantiehuis. OOK gebeurd...
Weet je ook dat ierse jongetjes vanaf een jaar of 4 tot 14 alleen maar voetbalshirtjes dragen?? Dat viel me op. Maar dit even ter zijde....( kwam ineens bij me op)
Ik mis ook de Ierse chips. Prawn cocktail smaak. Hmmmm. LEKKER!!! Ik had een voorraadje aangelegd om mee naar Holland te nemen, maar ze hebben het helaas niet gehaald. Op!
Wat ook zo lekker was, en waar ik WEL 5 pakjes van mee heb genomen is Lemon Meringue Crunch Pie. Dat hadden we gegeten bij Moll's Cap restaurant. Homemade and delicious!
En zowaar, in de supermarkt, kwamen we zo'n pakje tegen. En aangezien we een oven hadden in het vakantiehuis, heeft Mariska zich 'opgeofferd' om er eentje uit te proberen. Geslaagd! Goedgekeurd door de commissie van vaders en moeders! Dus binnenkort kan ze er weer eens eentje maken. Ik kijk er nu al naar uit!

maandag 4 augustus 2008

Terug van weg geweest.....













Gisteravond zijn we weer geland op hollandsche bodem, na 17 dagen in het prachtige Ierland te hebben vertoefd. Totaal hebben we met de huurauto 1700 km afgelegd over hele smalle bochtige hobbelige weggetjes waar je zowaar 100 km/uur mocht rijden! Gekke Ieren! Hoe komen ze op zulks een raar idee! Maar ook weer heel vriendelijke Ieren, die even met hun knipperlichten knipperen als dank voor het even aan de kant gaan om ze de kans te geven om voorbij te gaan. Ze zullen ook nooit op je bumper gaan hangen. Echt relaxed allemaal.
Het weer was heel veranderlijk. Binnen een uur kon je zon, bewolking, miezer, regen en wind hebben. Maar alles duurde maar even. En wat hebben we veel gezien! Echt prachtige uitzichten! Soms had je het gevoel in een waterverfschilderij te rijden of te lopen. Een heel aparte sfeer. Verschillende soorten licht, dat steeds veranderde. Mooie huizen ook! Vooral rond Galway. Ik droomde al gelijk van een geel geverfd huis met grote geel/paars/witbloeiende hangmanden rondom, uitkijkend over een of andere vallei of de zee. Een huis met tig kamers om omtetoveren tot een B&B...Echt waar, ik zou zo kunnen wennen in Ierland! Ik voel me er wel thuis.
Wat hebben we zoal in de eerste week gedaan: de Ring of Kerry (2 dagen, verschillende routes), wandelingen in en rond Killarney National Park ( rond Muckross Lake, Ross Castle), Schiereiland Dingle (leuk stadje dat Dingle), gewinkeld in Killarney en Galway.
Trouwens.. in Galway waren de paardenraces. En precies op de dag dat we daar voor de tweede keer waren was het ladies night. Alle vrouwen waren opgedirkt in leuke jurken, haartooien en hoge hakken. Zag er leuk uit. Vooral degenen die echt NIET op hoge hakken konden lopen, hihi.
De tweede week hadden we een huis gehuurd in Doolin. Een vissersdorpje aan de kust omringd door uitgestrekte heuvels, weilanden, en hoge klippen.
Op de rand van de Burren. Dat is weer een totaal andere streek dan het zuidwesten. De Burren is net een maanlandschap. Vol stenen, rotsen en met plantjes ertussen. Heel apart. In Kilfenora hebben we keltische kruizen bekeken. Ook hebben we een route gereden richting Loop Head. Maar daar aangekomen was het helemaal mistig, helaas, dus niet veel gezien. Ierland is een heerlijk wandelland. Je waant je alleen op de wereld. Een met de natuur. Mariska zal het daar niet mee eens zijn. Ze kan ons niet meer horen over een kort ommetje maken....Onze korte ommetjes bleken achteraf uuuuuuren in beslag te nemen. :-)
Onderweg naar Cork hebben we nog Blarney Castle bezocht. Daar hebben we de Blarney Stone gekust. Dus als we de legende mogen geloven, hebben we nu de gave van grote welsprekendheid. Oftewel, we kunnen nu net zo kletsen als de Ieren kunnen! En dat kunnen ze!
Binnenkort zal ik een link naar de mooiste foto's plaatsen. Ik heb er 675 gemaakt, dus dat is wel even een uitzoekerij. Ook de videofilmpjes moet ik nog even aan elkaar plakken. Werk aan de winkel!