credits hier
credits hier
Om maar met Ierland te beginnen...
De foto's op bovenstaande scrap heb ik genomen tijdens een wandeling naar de Torc Waterval in Killarney National Park. Er was een route uitgestippeld van 5 km. Het eerste gedeelte viel best mee. De waterval was mooi om te zien. Daarna ging het pad over in een soort trap, de berg op. Dat was wel even afzien! Mijn conditie is nu eenmaal niet 'je van het'. Onderweg was er al een ander meisje niet goed geworden. We hebben de top wel gehaald in ieder geval. Onderweg weer prachtige uitzichten. Naar beneden gaat altijd al makkelijker. Na deze wandeling zijn we naar Ross Castle gereden waar we een paar uurtjes hebben doorgebracht. Toen we daar zo zaten, in het zonnetje, zittend op een bankje, uitkijkend op het meer met zwanen,kregen we een telefoontje uit Nederland van mijn schoonzus. Ze was gebeld dat er een plaatsje voor ma was in een verpleeghuis in Utrecht/Overvecht. NIET in een van de huizen rond Karin's woonplaats, maar Utrecht. Of de familie maar even JA wilden zeggen. Zouden we NEE zeggen, dan zou ze gewoon naar huis worden gebracht! Ze moest gewoon het ziekenhuis uit, hoe dan ook. Je wordt gewoon voor het blok gezet. Maar goed, inmiddels is ze daar nu twee weken en wat schetst onze verbazing....? Ze EET weer normaal. Brood EN avondeten! Ze kleedt zichzelf aan en uit! Ze LOOPT weer achter de rollator! Ze gaat naar muziekavondjes! Ze is bezig met borduren! Ze is naar volksdansen geweest! ( ok, niet meegedaan, maar gekeken). We vallen van de ene verbazing in de andere! Lichamelijk is ze zoooooo vooruit gegaan! Het is niet te vergelijken met hoe ze in het ziekenhuis was! Kwa geheugen is het wel weer slechter geworden, helaas. Ze weet niet eens meer DAT ze in het ziekenhuis heeft gelegen! Ook niet hoe slecht het met haar ging... Ze weet niet meer dat je op visite bent geweest en mist je ook niet als je niet komt. Ze wordt alleen maar zenuwachtig als je WEL komt! :-)) ( verstoring van haar dagelijkse ritme?). Spulletjes die ze niet ziet, ZIJN er ook niet en worden dus ook niet gemist.( b.v. kaarten en brieven in haar la).
Maar goed. Ze is hier voorlopig in observatie. Ze kwam binnen met een indicatie van 9 ( 10 is hoogste en meeste zorg nodig). Ik neem aan dat dat wel een paar tandjes lager kan na verloop van tijd. Ze heeft nu nog een kamer samen met een indische ( chagrijnige) dame. Als de indicatie definitief is EN ze is daar op haar plaats, dan krijgt ze een eenpersoonskamer. Intussen kunnen we ook nog een plaatsje elders proberen te zoeken, maar dan komt ze sowieso ook nog op een wachtlijst. Ik weet op dit moment niet wat slim is. Dalijk is ze net gewend en moet ze weer verkassen....
Wordt vervolgd....:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten