update 3

Ze ligt op een kamertje alleen. Vannacht is ze heel onrustig geweest. Ze hebben toen de morfine opgevoerd naar 4 ml. Vanochtend is dat nog eens verhoogd naar 8 ml en een slaapmiddel. Ze is nu rustig, beweegt niet meer, voelt koud aan en haalt nog steeds adem. In ieder geval heeft ze het niet benauwd meer, dus dat is al een hele opluchting! Jan, Karin en René zijn er vannacht bij gebleven, om de beurt even een dutje doend op een krakende stretcher. Maar inmiddels lopen zij ook op hun tandvlees. Ze zijn echt doodmoe allemaal. Ik ben er vanochtend naar toe gegaan en ben net weer thuis gekomen met een gigantische hoofdpijn. Zal ook wel de spanning zijn...dat zakt dalijk wel weer. We wachten maar weer af....alles op z'n tijd!

update 2...

Vanochtend vroeg is er besloten om geen hartondersteunende middelen meer toe te dienen. Volgens de ervaringen van de cardioloog zal het uiterlijk zondag zijn dat ze komt te overlijden. Vandaag ben ik samen met Mariska en tante Netty, ma's vriendin, naar het Oudenrijn ziekenhuis geweest. Ook tante Riek en oom Chris (haar zus en broer) hebben afscheid van haar genomen. Inmiddels ligt ze niet meer op de hartbewaking, tja, omdat ze geen intensive care meer krijgt natuurlijk. Er is ook een soort stretcher beschikbaar gesteld voor Jan en Karin. Die blijven vannacht en waken om de beurt bij haar. Ook de dosis Morfine is wat verhoogd. Ze is nu wat rustiger. En volgens Jan is ze soms opvallend helder. Maar het blijft moeilijk om te zien hoe benauwd ze het soms ook heeft. We wachten maar weer verder af.....

Update schoonmoeder...

Het gaat slecht met mijn schoonmoeder. Ze ligt nog steeds op de hartbewaking en er is geen uitzicht meer op verbetering. Haar nieren werken nog maar voor 30%, en die kunnen het vocht allemaal niet meer afdrijven. Daardoor zitten haar longen steeds vol met vocht, waardoor ze het heel benauwd krijgt. Het is vreselijk om aan te zien hoe benauwd ze het dan heeft. Ze probeert het op te hoesten, maar is daar eigenlijk te zwak voor. Zij is dan heel wanhopig en als bezoeker voel je je zo machteloos dan. Daar ben ik vanavond echt van geschrokken.
Elke paar uur draineren ze haar longen, maar het blijkt dat daardoor ook juist weer extra vocht wordt aangemaakt. Maar vanavond, na het draineren, was ze wel een stuk rustiger en lag ze te slapen. Ze krijgt ook wat morfine toegediend om het allemaal wat te verlichten. De hoop dat ze dit alles weer te boven komt heb ik niet meer. Het is een aflopende zaak. Ze begint ook al te tekenen in haar gezicht en haar handen. Lang duurt het niet meer, maar niemand weet hoe lang....T'is weer afwachten.
Karin blijft vannacht in het ziekenhuis. Jan zorgt dat ie morgen in Utrecht kan werken. Dan gaat hij voor en na zijn werk nog langs. En hij is dan makkelijker oproepbaar en zit dichtbij mocht het eerder mis gaan.

Weer spannende tijden...

credits hier

Gisteren kregen we een belletje uit het ziekenhuis dat het weer slechter ging met m'n schoonmoeder. Ze heeft nu ook vocht in haar longen en dat maakt haar benauwd. Maar vochtafdrijvers kunnen ze haar (nog) niet geven, want haar bloeddruk is nog veel te laag....87/60
Vanochtend hoorde ik van Karin dat ze haar inmiddels naar de intensive care hebben gebracht, omdat ze nog benauwder was geworden....
We weten niet wat we ervan moeten denken. Komt dit nog goed? En als het 'goed' komt, in hoeverre? Is ze dan te slecht om nog terug te kunnen in het verzorgingstehuis? Moet ze dan WEER naar een verpleeghuis? En wat zal dat dan met haar doen?
We zijn weer terug bij af en het enige wat we kunnen doen is afwachten.

Gisteravond ben ik maar gelijk begonnen met het printen van de uitnodigingen van Els en Antoine. De printer printte als een zonnetje! Het scheelt waarschijnlijk toch wel of je er originele inktpatronen in doet of niet. De vorige printer heeft maar anderhalf jaar geleefd. En deze is nu al ouder dan dat. Maar het blijft altijd wel spannend of ie de hele klus naar behoren zal printen... Aanstaande zondag komen ze de kaartjes ophalen. En aangezien ik niet weet hoe het allemaal gaat lopen met mijn schoonmoeder wil ik ze nu maar zo snel mogelijk af hebben. Dus ik ga dalijk ook nog even wat uurtjes vouwen en snijden. Klaar kan maar klaar zijn. Toch?

De bovenstaande scrap is een foto van mijn neefjes Robbie, Eddy, Ronny en mijn nichtje Brenda. Wat een schattige foto, hè?

de zon schijnt...jippie!

credits hier


credits hier

Kijk dat zonnetje eens schijnen! Altijd een prettige aanblik! Alhoewel...zo komt die dikke laag stof op de meubelen wel genadeloos in het zicht te liggen. Hmm. Dalijk maar even mijn handjes laten wapperen.
Het gaat wel weer met me. Ik heb nog wel hoestaanvallen en dan blijf ik er zowat in. Maar verder voel ik me wel weer ok.
Mijn schoonmoeder niet. Zij is gisteren onverwacht met een ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Ze had een hartslag van 160/pm. Met haar nieren is het ook niet in orde, hoorde ik. Ze moet nu even een paar daagjes blijven, dan proberen ze haar hartslag weer op orde te krijgen. Het ziekenhuis in Utrecht heeft het Lange Land gebeld voor gegevens, en wat blijkt: mevrouw is niet bekend in het Lange Land! :-)
Ach, ze heeft er van maart tot juli 2008 een bed bezet gehouden...maar nee hoor, ze kennen haar daar niet! Te belachelijk voor woorden, toch? Misschien zou toch een landelijke centrale database een goed plan zijn.

Aangezien Jan nu niet naar Utrecht hoefde vanwege de ziekenhuisopname van ma heeft ie de zware taak op zich genomen om de nageltjes van Kiwi te knippen. Tjonge, dat vond ze niet leuk! Het was al een crime om haar te pakken te krijgen. We hebben allemaal krabbels op onze handen. Maar uiteindelijk zijn ze gekortwiekt. Ze moet er maar aan wennen. T'is nou eenmaal geen typetje dat buiten haar nagels in de boom zet. Ze komt 's winters al helemaal niet buiten. Ze zit liever met haar giecheltje voor de verwarming. Dan lijkt het net of ze straf heeft.
Nee, t'is een zomerpoesje. We kijken saampjes al uit naar de lente, zij en ik. Dan gaan we gezellig in de tuin zitten. :-)
Maar nu eerst: stoffen, stofzuigen, dweilen, boodschappen doen.... Oh nee, t'is half 11, eerst maar een kopje thee met een chocolaatje.:-)

Mag ik even griepen??

Ik kan kort en bondig zijn: ik heb de griep! En dat bevalt me he-le-maal niks! Ik ben ook nog nooit zo lang ziek geweest! Afgelopen vrijdagavond kreeg ik de eerste verschijnselen. Mijn kriebelhoestje was weer terug. Nu voor de derde keer alweer. Geen keelpijn, alleen maar dat vervelende rothoestje. Zaterdag voelde ik me met opstaan al niet zo lekker maar ik had Mariska beloofd om mee te gaan winkelen, dus met paracetamolletjes als backup ben ik de dag best doorgekomen. Tot 's avonds: de koude koorts! Zondagochtend een loopneus en kriebelhoest, maar het zat niet meer zo in mijn lijf, alleen in mijn hoofd. Dus ik dacht toen nog aan een gewone verkoudheid. Gewapend met een arsenaal aan paracetamol hebben we toen nog de 'ronde van Nederland' gemaakt. Eerst naar mijn schoonmoeder in Utrecht, daarna naar Breda om de verjaardag van mijn vader te vieren. Hij is 75 geworden. Zo min mogelijk handjes geschud, zo min mogelijk kusjes gegeven ( maar sommige mensen zijn eigenwijs!), en ook gevraagd of Maris een toastje voor me wilde klaarmaken, zodat ik niks hoefde aan te raken met m'n bacillenhandjes. Maar tegen vijven voelde ik zo de koorts weer opkomen, dus we zijn weer naar huis gegaan. Onderweg in de auto dacht ik nog slim te zijn om mijn lenzen uit te doen, want ik had droge oogjes. Ketste er een lens af op het randje van het doosje en sprong ergens naar rechts. Nergens meer te vinden! :-/ Ik heb toen bijna een uur lang in één houding gezeten, om maar niet mijn verdwaalde lensje te pletten. Thuis aangekomen ging Jan naar binnen om de rotalight te halen zodat we beter konden zoeken in het donker. Bleek mijn lens al die tijd in een hoekje van mijn toilettas te bivakkeren. Wat een ellende toch altijd met die dingen.
Maar goed, ik had weer koorts, dus naar bed. Maandag: nog koorts. En maar hoesten en hoesten. Dinsdag: hoera, koortsvrij! Maar zo slap als een vaatdoek. En als ik wat deed dan moest ik snel weer even gaan liggen.
En dat is nog steeds zo. Ik voel me nog steeds knap waardeloos. Mijn longen doen constant erg pijn. Inmiddels ben ik ook in het ongelukkige bezit van een koortslip. En die strekt zich uit tot IN mijn neusgat notabene! :-(
Ik denk echt dat dit de allereerste keer is dat ik écht griep heb. Maar ja, wat doe je eraan.....
Ik ben al in de weer geweest met fruit (altijd lekker), hot Coldrex (niet vies, maar helpt niet), paracetamollen (onderdrukken alleen), hittepitkussentje op mijn longen (lekker, maar koelt weer zo snel af).....
Ach, we modderen maar wat aan. We griepen maar wat. En wachten maar tot het ineens vanzelf weer over is! Voor mij liever vandaag dan morgen!

de slappe lach...

credits hier


credits hier

Het was alweer een tijdje geleden dat ik de slappe lach kreeg. Maar vanochtend was het weer eens zover. :-)
Ik was bij mijn moeder om haar even te helpen met haar computer. T'is nog een hele oude, met windows 98 erop. Weet je dat daar niet eens meer updates voor te krijgen zijn? Jan zou in de kerstvakantie Mariska's oude computer voor haar in orde maken, maar dat is nog steeds niet gebeurd. Er moeten nog schijven overgezet worden enzo. :-/
Maar goed, we zitten daar achter die trage , door mij allang het raam uitgegooide zijnde, frustratie-opwekkende computer en ik leg haar uit dat ze beter haar oude emails weg kan gooien. Want elke keer als ze het emailprogramma opent moet ie eerst alle berichten inlezen en dat is allemaal nutteloos verspilde tijd. Dus ik begin uitteleggen van kijk: dan klik je eerst hier op 'van', dan staan alle berichten in alfabetische volgorde, dan selekteer je de berichten die je weg wilt hebben door op de eerste te gaan staan, daarna de 'shift' ingedrukt houden en de laatste aanklikken, dan heb je de hele rij al geselekteerd, dan de rechtermuisknop, dan klik je op verwijderen en weg zijn ze, en als je bepaalde berichten wilt bewaren dan kun je ze naar een map slepen, maar die moet je dan wel even maken.... En op datzelfde moment dacht ik: DAT GAAT NIET LUKKEN! En ik kijk opzij en staar in twee ogen met gigagrote vraagtekens erin! Ogen die zeiden: Waar HEB je het over, ben je nou helemaal gek geworden??? Hahahaha, ik kwam echt niet meer bij. De slappe lach! We hebben de emailtjes maar gelaten voor wat ze zijn en zijn naar de markt gegaan.

Hoera! We hebben een zooitje jarigen!

credits hier

Zowaar! De dirigent was er vanochtend. Jahaaa! Terug uit Bangkok! Hoe dat nou vorige week zo misgelopen is is me nog altijd onduidelijk. In ieder geval was hij er deze week wel en wie weet is hij er volgende week ook weer. Je weet het niet, hè? :-)
Hij had nog een leuke vraag trouwens: of we als koor twee nieuwe kinderliedjes wilden inzingen die dan op een kinderDVD komen te staan. De liedjes moeten nog geschreven worden, de bijpassende animaties moeten nog gemaakt worden. Op welke termijn dat gaat gebeuren is ook nog niet bekend. Maar op zich is dat wel heel leuk om te doen, dunkt me! Dat zijn weer de aangename dingen aan hem. Maar toch zit er alweer een waarschuwend stemmetje in mijn hoofd: eerst zien, dan geloven! Maar dat is de doemdenker in mij. Ik zou willen dat dat stemmetje z'n kop eens zou houden! :-)

Vandaag is de begrafenis van Ciaran. Zijn vriend ligt aan de beademing. Ze hebben al geconstateerd dat ie ernstig hersenletsel en een verbrijzelde rug heeft. Ook is hij verlamd. Als er binnen 48 uur geen verbetering intreedt zetten ze de beademing af. Zelfs zijn ouders hopen daar nu op. Twee levens totaal naar de knoppen! En niet te vergeten de levens van de families....Erg, hoor!

Op de scrapsite is het momenteel rustig. Geen ruzies of verhitte discussies. Een beetje gezapig. Er moet leven in de brouwerij komen! Misschien zou ik eens een naaktschilderij moeten scrappen. ;-) Ik heb me wel voorgenomen om die wedstrijden links te laten liggen waar toegestaan is om oude, al eerder geuploade, scraps te gebruiken. Daar word ik niet goed van, van elke keer dezelfde scraps te zien. Nee, daar doe ik niet aan mee. Daar is geen gein aan. Ook wedstrijden waar je 5 scraps tegelijk kunt invoeren vind ik niks aan. Veel te veel scraps om dan door te worstelen om punten te geven. Het moet wel leuk blijven.

Zo, genoeg geouwehoerd. Ik ga thee drinken. Maar niet voor ik Hans ( mijn oom, maar ik ben geen oomzegger tegen hem) gefeliciteerd heb met zijn verjaardag! Hans, een fijne dag toegewenst! Nog vele jaren, hè!
En mocht ik er morgen niet aan toekomen om te bloggen, dan wens ik mijn vader ook alvast een fijne verjaardag toe. Tot zondag, pap!
En mocht ik zaterdag ook al niet bloggen.... Sean, happy birthday to you, old chap! ;-)

Alzheimer theekransjes.....

credits hier

Bwleeeh, wat een saai en grijs weer vandaag, hè?? Dat zijn we niet meer gewend. Ik mis de zon! Alleen de temperatuur vind ik wel stukken beter zo. Ik hou niet van kou.
Ik ben een zomermeisje. Ik zou het liefst de wintermaanden in een warm land willen wonen. Maar dan moet iedereen die ik ken wel meeverhuizen! En ik denk niet dat ze daar in trappen. Ik stel het maar niet eens voor....;-)

Vanmiddag had ik de kamer vol dames. Het moest een oefenmiddag voorstellen voor de Scratch in Leiden. En we hebben ook wel het hele repertoire doorgezongen, dat wel.
Maar verder was het een gezellig theekransje, met koek en chocolade. Heel toevallig hebben we allemaal te maken met ouders/schoonouders met (beginnende) Alzheimer. En de zorg dat dat met zich meebrengt. En ook de machteloosheid die daarmee gepaard gaat als je zo iemand af ziet glijden. En ook de berusting als het eenmaal zover is dat ze je niet meer blijken te herkennen...dat moment komt ook.
We maken het allemaal mee. De een al wat meer dan de ander. Maar we kunnen er nog met humor over praten en dat is maar goed ook. :-) Er is al genoeg ellende op de wereld.

Er is alweer wat meer bekend omtrent het fatale auto ongeluk van Sean's neef. De jongen blijkt niet eens gereden te hebben. Hij was passagier. Zijn vriend reed, te hard, en hield de auto niet in bedwang waardoor ze crashten. Ciaran had zijn gordels om, maar door de klap is ie er op de een of andere manier toch uitgevlogen. Op slag dood! De jongen die reed ligt in kritieke toestand op de intensive care met een hersenbeschadiging, de andere jongen is nu stabiel. Donderdag wordt Ciaran begraven.
Hij ligt nu thuis opgebaard. Dat is zowat altijd zo in Ierland. Thuis opgebaard liggen. Het gaat er toch anders dan hier. Als iemand thuis komt te overlijden, dan openen ze het raam zodat z'n geest eruit kan. Vind ik wel wat hebben. :-)
En ook zolang iemand opgebaard ligt, waakt er altijd iemand bij de kist. Dag en nacht! Dat gaat per toerbeurt. Ook lopen de mannelijke familieleden en vrienden helemaal naar de begraafplaats met de kist op hun schouders. Onderweg wisselen ze dan steeds, want ja, dat wordt wel even zwaar natuurlijk. Maar ik vind dat heel respectvol. Heel mooi eigenlijk. En na afloop is het zuipen geblazen in de plaatselijke pub. :-) Maar dat is sowieso al vaste prik bij de Ieren :-))
Wat daar ook anders is als hier is de berichtgeving in de krant. Hier zou je alleen een berichtje lezen van 'Jongen, 17 jaar, omgekomen bij auto-ongeluk'. Daar staan ze met naam en foto in de krant. Zie hier een artikel over de crash.
Maar het is zonde. Zo'n jong mensenleven dat zo abrupt aan z'n einde komt.
Vreselijk!

Einde episode...

credits hier

Weer een episode afgesloten: mijn schoonmoeders flat is nu helemaal leeg. De huur is opgezegd en de sleutels worden vrijdag ingeleverd. En aangezien er nog geen nieuwe bewoners zijn moest al de vloerbedekking, een balk met verlichting en de ingebouwde keramische kookplaat met oven er uit gesloopt worden. Zonde, hoor, t'was allemaal goed spul. Maar ja, het komt toch wel terecht want het is naar mijn neef Thierry gegaan. Hij en Jessica hebben kans op een nieuwbouw woning waarvoor ze eerst uitgeloot waren. ( ze stonden op de reservelijst) Vrijdag horen ze meer, dus da's best spannend voor ze. Ik hoop dat ze de hypotheek rond kunnen krijgen.
De rest van mijn schoonmoeders meubelen is verdeeld onder degenen die het konden gebruiken. Er hoefde alleen maar een boekenkast met boeken op Marktplaats gezet worden en die was binnen een half uur weg!
Mijn schoonmoeder zelf heeft al helemaal geen herinnering meer aan deze flat. Ze heeft het idee dat ze rechtstreeks uit haar eerste huis in Amsterdam naar het verzorgingstehuis waar ze nu verblijft is verhuisd. Haar gedachten lopen erg door elkaar. Maar op zich is ze goed te spreken. En ook niet zo somber. Hoewel ze wel altijd zegt dat het voor haar allemaal niet meer hoeft. En dat kan ik me best voorstellen. Het valt ook allemaal niet mee als je zo oud bent.
Zij is aan het eind van haar leven en Joséphine is nog zo aan het begin. En het is zo'n schatje! Gisteren heb ik zowat 3 kwartier met haar op mijn arm gezeten. Ze lag heerlijk te slapen. En dan zit ik almaar naar haar te kijken. Naar haar haartjes, naar haar oogjes en wenkbrauwtjes. Zo mooi. Echt een beeld van een meisje. Ik heb nu WEER spierpijn in mijn ene elleboog, waarschijnlijk van het in één houding zitten! :-) Maar dat had ik er graag voor over.

Els en Antoine zijn gisteren ook nog geweest. De details voor de uitnodigingen voor hun 12½ huwelijksfeestje zijn nu ook doorgesproken. Ik heb al een aantal dingen ingescand die ik voor het ontwerp kan gebruiken. Dus daar ga ik binnenkort ook mee aan de slag. Ik vind het toch altijd weer moeilijk om iets voor een ander te maken. Maar ja, ik doe mijn best :-) Ik heb in ieder geval al een idee, dat scheelt.

Gisteravond is een neefje van Sean, m'n vriend uit Noord-Ierland, verongelukt. Op slag dood! Vreselijk toch? Ciaran was pas 17 jaar en had nog maar net een paar weken zijn rijbewijs. Hij had nog twee andere jongens in de auto waarvan eentje er slecht aan toe is. De ander overleeft het wel. Ze weten nog niet precies hoe het gebeurd is, het onderzoek loopt nog.
Het lijkt me je reinste nachtmerrie als dat je als ouders overkomt. Ik moet er niet aan denken!
Ik ga maar eens een kopje thee zetten. Als jullie nog de weg op moeten: kijk goed uit, hè?

Hij komt wel, hij komt niet....

credits hier

Ben vandaag weer naar het koor 'Enjoy' geweest na 2 weken kerstvakantie. Ik had er echt weer zin in! Het kerstrepertoire had ik netjes opgeborgen en in mijn map zaten weer de nummers die dirigent Michael samen met ons had uitgezocht om eens goed door te zingen en om ze nog eens goed in te studeren. We zaten allen vol verwachting klaar, de rek- en strekoefeningen al gedaan, de stem al losgemaakt. Kwart voor tien: geen Michael. Tien uur: geen Michael. Tja, dan maar alvast koffie drinken, hopend dat hij intussen wel binnen komt waaien. En intussen hebben ze hem geprobeerd te bereiken op zijn mobiel, maar geen respons. Ook de voicemail stond uit. :-/ Wat moet je daar nu mee? Na de pauze, (een aantal leden waren alweer naar huis gegaan), hebben we zo goed en kwaad als het ging nog een aantal nummers doorgezongen. Gelukkig hebben we Moniek die piano kan spelen en die dan bijspringt. Maar toch is dat niet de bedoeling! Liever zie ik een dirigent waar je van op aan kunt. Eentje waarvan je je niet elke donderdag afvraagt: komt ie wel of komt ie niet? Of in ieder geval eentje die dan tenminste op tijd afzegt, zodat je een vervanger kunt regelen...
En wat mij betreft mag dat een permanente vervanger zijn...:-/

Eureka!

credits hier

Jawel, hoor! Ben best wel weer eventjes een beetje trots op mezelf! Kijk maar eens: ik heb zelf de achtergrond ontworpen en hier achter geplakt. Ik had het mezelf ook makkelijk kunnen maken door een kant en klaar achtergrondje te downloaden. Er bestaan speciale sites waar je die gratis kunt downloaden. Dan heb je er wel eentje die menigeen heeft en dat wil ik niet. Een achtergrondje maken is sowieso geen probleem. Ja, het formaat, dat was het enige struikelblok. Maar dat was een kwestie van uitproberen. En hoe voeg je dat hier bij Blogger in? Bij de achtergrondjessites gaat dat automatisch, maar daar heb ik in dit geval niets aan. Ik zal het zelf moeten doen. Dus ik ben eens even gaan spioneren bij andere scrapsites die ook zelf van die mooie achtergronden hebben gemaakt. Via 'view source' kom je dan in de html-opbouw van die pagina, en daar ben ik gaan zoeken. Op die manier kwam ik erachter dat je eerst je ontwerp moet uploaden naar het internet. Eureka! Nooit geweten! Dan komt er een 'direct link' aan tehangen, welke je weer naar je html moet kopieren. Dan moet je ook nog commando's geven HOE je je achtergrond wilt hebben: vast of herhalen, links, rechts of in het midden....Een hele uitzoekerij en uitprobeerderij. (Huh? Is dat wel een woord?) En vergeet maar geen ) of een ;, want dan slaat je hele Blogger op tilt. Maar het is gelukt! Ik ben er wel sinds gisteravond mee bezig geweest. Wel met tussenpozen, hoor! Heb ook nog heel het huis gestofzuigd, was gedraaid, badkamer schoongemaakt, kattenbakken schoongemaakt, boodschappen gedaan, een 'glas-in-lood' raam ingekleurd, gekookt (hutspot!, lekker!).
Ben ook al aan het nadenken over de 'Inspirited' koorsite....hoe ik die in een moderner jasje kan steken.
Aanstaande zondag komen Els en Antoine. Dan gaan we het eens hebben over het ontwerp van de uitnodigingen voor hun 12½ jarig huwelijksfeestje. Werk aan de winkel!
Ik kom niet eens toe aan de wedstrijden op de ScrapbookFlairsite. Af en toe doe ik nog eens mee, maar tegenwoordig vaker niet dan wel. :-/ Kunnen er niet meer uren in een dag??

De beste wensen voor 2009!

credits hier

Hebben jullie het allemaal zonder kleerscheuren overleefd, de oudjaarsviering? Er werd hier bij ons achter heel veel vuurwerk afgestoken. Mooi vuurwerk! Zoals je dat op Scheveningen ook ziet. En temidden van al die uiteenspattende kleuren en dat dondergeweld zag ik 3 kleine wenslampionnetjes overdrijven. Ik had ze al eens bij Groenrijk gezien. Papieren lampionnen met een soort brandertje erin. Je kon er een kaartje met je wens voor 2009 eraan hangen. Heel aandoenlijk als je dat langzaam over ziet komen. Volgend jaar wil ik er ook een. Als ik het al weer niet vergeten ben.....:-)

Gisteren zijn we eerst op visite geweest bij Joke. Dat is een tante van me, ze werd 59. We schelen maar 12 jaar, dus tante zeg ik niet tegen haar. Grappig dat je in één gezin tegen twee mensen WEL oom en tante zegt, en tegen 2 leden niet. En hoe dat zo gekomen is...? Joost zal het weten. Voor inlichtingen kunt u dus bij hem terecht. ;-)

Gisteravond was het weer zover: Mariska moest afdansen! De derde cursus alweer! Ze vragen me wel eens: 'Heeft ze brons, heeft ze zilver'? Maar zo rekenen ze daar niet. Als ik kwa tijd reken dan zou ze nu dus half zilver hebben. En eind mei of begin juni dus helemaal zilver. Ze danst ook tweemaal per seizoen af. Volgens mij was dat vroeger ook maar 1 keer, toch? In ieder geval ging ze vol goede moed en ook vol spanning, in haar feestjurk MET haar nieuwe lakschoenen, naar de dansschool. Maar een paar stappen op de dansvloer deden haar al besluiten om haar nieuwe glibberhakken omtewisselen voor haar stroevere platte peppertjes. Jammer de bammer! Ze stonden zo leuk! Maar ja, het ging natuurlijk om het dansen! En dat deden zij en Theo prima. Zie hier wat fotootjes:







Ik heb helaas weinig foto's waar Mariska van voren op staat. Er zit nu eenmaal wat tijd tussen de flits en het echte maken van de foto waardoor zij alweer weggedraaid is. :-/
Misschien moet ik toch maar gaan denken aan een fototoestel met 2 processoren erin.:-) Die zijn wellicht wat sneller... Ik zal maar weer eens gaan buurten op de 'Kieskeurig' site.

En zo zien haar nieuwe schoenen eruit:



En om jullie nog even van de straat te houden plaats ik hier ook nog even een filmpje. Ik heb gisteravond laat nog alle filmpjes aan elkaar zitten plakken.



Zo, ik ga weer eens even wat doen. Iedereen slaapt nog. Jan heeft een kop als een kanon, is vreselijk verkouden en zijn stem kwijt. Ikzelf heb ook hoofdpijn. Ik hoop maar dat er sneeuw in de lucht zit en niet dat Jan me aangestoken heeft.
Groetjes allemaal!