Het gaat slecht met mijn schoonmoeder. Ze ligt nog steeds op de hartbewaking en er is geen uitzicht meer op verbetering. Haar nieren werken nog maar voor 30%, en die kunnen het vocht allemaal niet meer afdrijven. Daardoor zitten haar longen steeds vol met vocht, waardoor ze het heel benauwd krijgt. Het is vreselijk om aan te zien hoe benauwd ze het dan heeft. Ze probeert het op te hoesten, maar is daar eigenlijk te zwak voor. Zij is dan heel wanhopig en als bezoeker voel je je zo machteloos dan. Daar ben ik vanavond echt van geschrokken.
Elke paar uur draineren ze haar longen, maar het blijkt dat daardoor ook juist weer extra vocht wordt aangemaakt. Maar vanavond, na het draineren, was ze wel een stuk rustiger en lag ze te slapen. Ze krijgt ook wat morfine toegediend om het allemaal wat te verlichten. De hoop dat ze dit alles weer te boven komt heb ik niet meer. Het is een aflopende zaak. Ze begint ook al te tekenen in haar gezicht en haar handen. Lang duurt het niet meer, maar niemand weet hoe lang....T'is weer afwachten.
Karin blijft vannacht in het ziekenhuis. Jan zorgt dat ie morgen in Utrecht kan werken. Dan gaat hij voor en na zijn werk nog langs. En hij is dan makkelijker oproepbaar en zit dichtbij mocht het eerder mis gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten