donderdag 26 februari 2009

over pauwenveren en nummers....

Hopla! Weer een nieuwe achtergrond! Deze had ik al een tijdje klaar. Het leek me wel leuk om er eentje met pauwenveren te maken, aangezien ik al een tijdje op zoek was naar een das of sjaal met een pauwenpatroon. En laat ik er nou dinsdag eentje vinden in de Haagse binnenstad! Een mooie puur zijde vierkante sjaal met aan alle hoeken een echte pauwenveer. Prachtig van kleur! Maar ja, nu moet ik er weer een outfit bij zien te vinden. :-P Vrees niet: dat gaat me lukken.
Mariska is ook goed geslaagd. Zij had een leuk overslagtruitje bij Didi op de kop getikt. Hartstikke afgeprijsd. En alles was ook nog eens 2 voor de prijs van 1, dus ze heeft er ook nog een gratis feestrok bij uit kunnen zoeken. Altijd goed voor een feestavond van het ballroomdansen of kerst ofzo. Goh, wat waren we moe na afloop. We hebben van 9.45 tot 17.15 rondgesjokt. We moeten veel oefenen, want we willen weer naar Dublin, eind april. Zelf is ze aan het zeuren om weer naar New York te gaan. Tja, Macy's is natuurlijk wel HET mekka van winkelliefhebbers zoals wij. En de dollar staat nog steeds gunstig...maar t'is zo'n rot eind vliegen. We zien nog wel.
Eerst maar eens afwachten of ze nou wel of niet stage moet lopen, de week voor de meivakantie. Want dan veranderen alle plannen weer.

Ik baal toch zo van telefoonaanbieders! Nadat ik twee emails naar T-mobile heb gestuurd, waarna ik bijna twee maanden niks meer gehoord heb, werd ik onlangs gebeld door de Orange. Huh? Orange? Orange bestaat toch niet meer, t'was toch overgenomen door T-mobile?? In ieder geval was het van bla bla bla, achterstanden, en nog meer achterstanden enzo. Maar dat ze inmiddels mijn email ( eentje maar) hadden ontvangen.
Maar ze zagen ook dat mijn beltegoed inmiddels op was. Ja, duh! Mag het na twee maanden?? Ik had de oude Nokia maar gebruikt. Heb daarna een nieuwe telefoon gekocht (gaaf dingetje!) bij een ANDERE maatschappij en heb nummerbehoud aangevraagd.
Maar nu is dat OOK weer misgelopen! Heet dat niet de wet van Murphy? Alles wat maar fout kan gaan, gaat dan ook fout? :-) De simkaart van mijn oude nummer staat nog op Dutchtone, op de display geeft hij nog BEN aan, ik viel onder de Orange, wat overgenomen is door T-Mobile.....Snappen jullie het nog? Volgens mij valt mijn nummertje tussen wal en schip. Volgens mij zijn ze nu onderling aan het vechten wie mij over mag zetten naar de Telfort. :-) Ik ben op dit moment nog wel bereikbaar onder mijn oude nummer, maar kan zelf niet meer bellen. Dat doe ik nu met mijn nieuwe (hopelijk tijdelijke nieuwe) nummer. We wachten maar weer even af. *zucht*

woensdag 25 februari 2009

Van alles een beetje...


credits hier

Ik heb vanochtend een emailtje gestuurd naar Aer Arann om te vragen of ze niet weer op Nederland kunnen vliegen, is het niet vanaf Amsterdam dan vanaf Rotterdam. En keurig netjes kreeg ik een emailtje terug met dat van hoger hand was besloten de vliegroute op te heffen. Er zijn meerdere veranderingen in hun routes aangebracht en het zat er op dit moment niet in dat dat teruggedraaid zou worden. Maar in maart wordt de uiteindelijke planning uitgebracht. Ze zouden in ieder geval mijn emailtje doorsturen naar het planburo.
Nou, dat deed me denken...hoe meer Nederlanders gaan klagen, des te groter is de kans dat ze misschien toch gaan vliegen! Al is het maar in de zomermaanden!
Dus ik heb via de 'ireland hyves' een oproep gedaan om maar vooral veel emailtjes naar Aer Arann te sturen. Baat het niet, dan schaadt het niet. Ja toch?? Niet dan??

Wat heb ik verder nog te vertellen....oh ja, leuk nieuws! Er gaat wederom een kindje geboren worden in de familie! Nathalie, van neef Sander is zwanger. In september gaat het allemaal gebeuren. En het leuke is dat ze het mijn schoonmoeder nog hebben kunnen vertellen voor ze overleed. En het gekke is dat ik maar het idee heb dat het een tweeling is.....waarom weet ik niet. Ik zie er gewoon twee. :-)

Verder heb ik nog een filmpje voor jullie. Mijn vader en zijn vriendin Anneke hebben 'geacteerd' in een informatief videofimpje om het internet te promoten bij oudere mensen. Geinig, hè?
Kijk hier maar.....


Groetjes, Ineke

zondag 22 februari 2009

In vakantie sferen....


credits hier


credits hier

Gisteren hebben Mariska en ik ons gestort op het uitzoeken van de zomervakantie. Het wordt weer Ierland. Dit keer het gebied Connemara en county Sligo. We weten nu hoe de weggetjes in Ierland zijn, dus we hebben er rekening mee gehouden dat we niet in een te afgelegen gebied terecht komen met onze vakantiehuizen. Dat is gewoon te onhandig met boodschappen doen. En wat is Google Earth toch een goede hulp daarbij! Je tikt het adres in en je ziet zo waar de huizen staan, waar de wegen lopen, of er water in de buurt is, waar de kliffen zijn. Geweldig! In eerste instantie leek me een huis op Achill-eiland heel leuk. Dat zit met een brug aan het vaste land vast. Maar dat betekent wel dat als je wat wilt bezichtigen dat je eerst het gebied uit moet om er te komen. Allemaal verspilling van tijd. En ook uit de recensies bleek dat je daar niet langer dan 3 dagen moest vertoeven, anders zou het erg saai zijn. Dus nu gaan we Achill-eiland op een ritje bekijken.
We hebben nu interesse in een huis in Clifden en eentje in Enniscrone (Innishcrone).
We zorgen ook dat we de laatste zondag van Juli in Ierland zijn, want dan is de beklimming van de 'Croagh Patrick'. Op die berg zou St. Patrick alle slangen bevolen hebben om Ierland te verlaten. En sindsdien zijn er geen slangen meer gezien. ( misschien maar eens twee adders meenemen voor de gein) :-P
Maar elk jaar gaan dus 25.000 mensen op pelgrimstocht. Ze beklimmen dan op blote voeten of soms zelfs op hun blote knietjes de berg. Vier uur heen en vier uur terug.
Jan wil dat ook wel eens meemaken. Ik denk dat Mariska en ik alleen gaan kijken hoe ze dat allemaal doen.....
Het huis in Enniscrone kijkt uit over de Killala baai en de Atlantische oceaan. Ik kijk graag uit over water. Het is elke keer weer anders. En zeker als het weer zo snel veranderd als in Ierland.
Maar goed, de huizen zijn uitgezocht. Alleen de vlucht ernaartoe gooit roet in het eten. Vorig jaar zijn we met Aer Arann vanaf Amsterdam naar Galway, met een tussenstop in Waterford, gevlogen en dat beviel prima. Alleen vliegen ze nu niet meer vanaf Nederland volgens hun site. :-/ Jammer de bammer! Dan zullen we toch naar Dublin moeten vliegen en daarna òf daar al een auto moeten huren (jasses, dan moeten we het hele land doorkruizen), òf een binnenlandse vlucht naar Galway moeten boeken ( klinkt al beter), òf de intercity naar Galway moeten nemen. Dat laatste is ook leuk. Daar hebben we vorig jaar al ingezeten toen we van Athenry naar Galway gingen. Dus dat wordt nog even een uitzoekerij. Maar dat is LEUKE uitzoekerij!

vrijdag 20 februari 2009

Van rare achtergronden, oude foto's en scraps....


credits hier


credits hier

Hoe zien jullie deze blog eigenlijk? Zien jullie wel een layout met in het midden geel en aan weerszijden groen met vlinders? Met de blogheader, de teksten en de scraps of foto's op het gele middengedeelte? Dat is namelijk wel de bedoeling!
Ik was namelijk vanochtend bij mijn moeder thuis en op haar scherm uit het jaar nul, of toch op zijn vroegst het stenen tijdperk, was maar de helft van mijn achtergrondje te zien. Geen gezicht! De helft van de teksten was haast niet te lezen. Alle verhoudingen waren zoek.
Ik neem aan dat de meeste mensen inmiddels wel een groot scherm hebben met minimaal een resolutie van 1024x768. Maar toch...
Ik ga toch maar eens kijken hoe ik het beste mijn achtergronden kan maken zodat ze op elk scherm goed te zien zijn. Daar is vast wel een foefje voor. En daar kom ik wel weer achter. :-)

Hierboven staan weer een paar scraps. De bovenste had de opdracht: perzikkleur met groen. De onderste is een scrap van mijn schoonmoeder. Hier op mijn blog heb ik de originele scrap, in het nederlands. Het gedichtje stond ook op de rouwkaart.
Op de ScrapBookFlairsite staat een engelstalige versie. Die kun je bekijken als je op 'hier' klikt onder de scrap.
SBF is een internationale site, waar niet zoveel hollanders actief zijn. Vandaar dat teksten op mijn scraps over het algemeen in het engels zijn. Inmiddels is er een groep opgericht speciaal voor 'dutchies' en leden die een connectie met Nederland hebben. Er zijn al 8 leden! :-) Niet slecht voor een site met 115886 leden....
We hebben versterking nodig! Meld je aan en ga ook eens scrappen. Duik eens in je la voor oude foto's van vroeger. Scan ze in en ga aan de slag. T'is erg verslavend!

Over oude foto's gesproken...mijn zus attendeerde me op een hyve van de wijk waarin ik geboren ben: de Schilderswijk in Den Haag. Er zijn enorm veel foto's te zien van winkels, straten, scholen etc. Zwart/wit foto's vanaf de jaren 50 ongeveer. Leuk!
Voor de liefhebber, klik hier maar....

zondag 15 februari 2009

Musical Scratchdag in Leiden


credits hier

Gisteren was het eindelijk zover: de musical scratchdag in Leiden. Hier hadden we, Nel, Hennie en ik (Patricia zei helaas af) zo naar toegewerkt. Het hele gebeuren speelde zich af in de Pieterskerk. Er waren 957 zangers (op 3 tribunes) en 60 orkestleden aanwezig. Geweldig! Wat een geluid! Kippenvel kreeg ik bij het nummer 'Somewhere' uit de West Side Story. Wat hebben we dat mooi gezongen! Ook Sabbath Prayer (uit Anatevka) klonk heel mooi. Hier en daar gingen we wel de mist in met teksten van het nummer 'We go together' uit Grease. En 's avonds ging het ook nog even fout met het op een verkeerd moment inzetten van een deel van het nummer 'I only want to say' uit Jesus Christ Superstar. Maar dat geeft allemaal niks! Het was gewoon heel gezellig om de hele dag te oefenen met z'n allen. T'is elke keer weer zo'n goed gevoel wanneer alles samenkomt, ook al heeft iedere partij het voor zichzelf ingestudeerd. Alle neuzen staan op dat moment dezelfde kant op.
Het enige nadeel vond ik persoonlijk de banken. Keihard, vlak achter elkaar en geen rugsteun. We waren al gewaarschuwd hiervoor dus iedereen had een kussentje meegenomen. Maar toch...na een hele dag en avond staan en zitten voelde ik mijn rug en schouders toch wel. Gelukkig waren er een aantal pauzes, zodat je er even tussen uit kon. We zijn lekker even de frisse lucht ingegaan. Leiden is een gezellig stad, hoor, met al die knusse steegjes met kleine winkeltjes.
Hier zijn nog een aantal foto's.



Ook optreden met een live orkest is natuurlijk veeeel sfeervoller dan met muziekbanden. Je hebt echt het idee dat je het allemaal met elkaar doet.
Het was natuurlijk 14 februari: Valentijnsdag! En één orkestlid nam de gelegenheid ten baat om zijn vriendin (een alt) ten ovenstaan van ons allen op zijn knietjes ten huwelijk te vragen. En ze zei gelukkig volmondig JA! :-) Pure romantiek!
Wat een schril contrast met hier thuis.... Aangezien ik de hele dag weg zou zijn had ik bedacht dat het lief zou zijn om Jan een valentijnskaart te sturen met de post. Leek me een leuke verrassing voor hem. Dus ik had me er met hart en ziel op gestort, kaart ontworpen, geprint, tekst op rijm gemaakt. Maar toen ik thuis kwam lag de kaart nog ongeopend op de tafel...lief van hem, hè? Altijd even geinteresseerd in wat ik te schrijven heb. (Mijn blog heeft hij ook nog nooit gelezen.) En aangezien het inmiddels 15 februari was heb ik de kaart maar weer in beslag genomen. Dan maar geen kaart. Geen enkele meer! Nooit meer!
Ik verwacht al nooit iets van hem, geen bloemen, niks. Maar dat hij niet eens de moeite neemt om een envelop te openen, dat doet toch wel pijn. Of ben ik nou te overgevoelig?

Mijn moeder is vandaag 73 jaar geworden! Hartelijk gefeliciteerd, mam! Nog vele jaren in goede gezondheid toegewenst! De appeltaart, de hapjes, de salade, de soep, de broodjes...het was weer lekker!


woensdag 11 februari 2009

MUNA


Vorige week heeft Mariska op school nog MUNA gehad. Dat staat voor Model United Nations Alfrink. Twee dagen lang doen zo'n 200 leerlingen dan net of ze delegaties van de Verenigde Naties zijn. Er kwamen ook leerlingen uit Engeland en Frankrijk en Italië. Eigenlijk zouden we een meisje uit Engeland te logeren hebben gehad, maar aangezien mijn schoonmoeder toen slecht lag, hebben we dat maar afgezegd. Gelukkig maar, achteraf! De leerlingen die uit Engeland zouden komen kwamen sowieso een paar dagen later dan gepland aan vanwege het slechte winterweer aldaar.
Maar twee dagen lang werd er in groepen, met engels als voertaal, gedebatteerd over wereldproblemen. Milieu, onderwijs, economie, ontwikkelingssamenwerking... alles kwam aan bod. Er moesten oplossingen gezocht worden voor problemen, er moest genetwerkt worden...
Genetwerkt werd er wel. Maar meer tussen de leerlingen onderling. Tijdens het debat konden ze briefjes met een vraag of opmerking sturen naar andere landen. ( Mariska had Oeganda onder haar beheer.) Die briefjes werden dan door 'loopjongens' (leerlingen uit lagere klassen) opgehaald en bezorgd bij het land van je keuze. Aan het begin van de dag werden er nog echte vragen gesteld, maar in de loop van de dag, toen de vermoeidheid en de verveling begonnen toe te slaan, veranderde dat alras in spelletjes Boter-Kaas-En-Eieren en Hangman. Tja, het blijven pubertjes, hè? :-)
Maar al met al was het een leuke ervaring. Dit jaar was het verplichte kost voor Mariska, omdat ze nu in de 5e van het tweetalig VWO zit. Volgend jaar MAG ze meedoen, maar of ze dat zal doen???....
Hier is nog een foto.

zaterdag 7 februari 2009

Een mooie afsluiting....


credits hier

Het was me het weekje wel! Jan is inmiddels weer opgeknapt. Hij heeft een aantal dagen goed kunnen slapen. Maar toch...we zijn nog steeds moe.
Afgelopen woensdagmiddag hebben we tesamen met m'n schoonzus en zwager voor de laatste keer afscheid genomen van ma en de kist gesloten. Ze lag er vredig bij. Na afloop zijn Jan en ik nog even naar de begraafplaats gereden om alvast te kijken waar de nieuwe aula zich bevond. We waren daar tien jaar geleden voor het laatst geweest met de begrafenis van pa en de crematie van Bertus, mijn moeder's man. Toen was nog de oude aula in gebruik en dat was best donker en somber.
Maar de nieuwe aula is ruim en licht. De buitenkant van het gebouw zelf vind ik ronduit lelijk.
Gisteren was dus de begrafenis. Voorafgaand was er een dienst. Sander van Marion, al heel lang een vriend van de familie, speelde op het orgel en dominee Kremer leidde de dienst. Ze vertelde heel treffend over ma's leven en hoe ze was. In 85 jaar tijd is er natuurlijk veel gebeurd. Jan deed het dankwoord, en Karin las een mooi gedicht voor. Een gedicht dat ma zelf had uitgeknipt en bij haar papieren had gedaan. Het verwoordde precies de eenzaamheid die ze gevoeld moet hebben sinds pa was heengegaan.
Vanaf de aula begeleidden de kleinkinderen de kist tot aan pa's graf waarop Karin en Jan een roos uit het boeket legden. Daarna namen wij de baar over om haar naar haar laatste rustplaats te rijden.
Terug in de aula was het condoleren en de koffie met cake. Doordat er zoveel nichten en neven waren gekomen en doordat er daardoor ook flink bijgepraat moest worden liep het kwa tijd nogal uit. Het volgende gezelschap diende zich al bijna aan, dus we werden zo'n beetje weggekeken. Maar ja, niets aan te doen. :-)
Gisteravond hebben we met z'n drietjes als zombies op de bank gehangen. We waren weer zoooo moe! Maar we hebben wel het gevoel dat we het met zijn allen op een mooie manier hebben afgesloten. En daar zijn we blij en dankbaar voor.

maandag 2 februari 2009

stilletjes overleden...

Nadat Els en Antoine 's ochtends geweest zijn om de uitnodigingen optehalen ben ik zondag naar Montfoort gereden om daar nicht Laura op te halen. Zij had een tas met schone kleding voor haar ouders. Karin, René en Jan waren die nacht weer in het ziekenhuis gebleven. Nu hadden ze met z'n drietjes twee bedden tot hun beschikking gehad, dus dat was wel zo prettig. Ma had een rustige nacht gehad, haar ademhaling was inmiddels wel een stuk oppervlakkiger en er zat wel een lange tijd tussen.
Ze waren net brood aan het eten toen Laura en ik binnenkwamen. We hingen onze jassen op, begroetten elkaar en ze vertelden hoe de nacht was verlopen. Tot René in de gaten kreeg dat ma niet meer ademde. En inderdaad, ze was stilletjes overleden. Dat was een hele rare gewaarwording. We waren nog maar een paar minuutjes binnen! Voor mijn gevoel heeft ze gewacht tot er afleiding was. Het kan ook toeval zijn, maar toch....
Vandaag zijn Karin en René hier geweest, tesamen met de begrafenisondernemer(v) en de dominee om de begrafenis te regelen. Die zal op vrijdag zijn.
Jan is momenteel ingestort. Hij is misselijk, moest een paar keer overgeven en voelt zich uitgeput. Hij is vanmiddag naar bed gegaan en hij slaapt nog steeds. Hij kan even niet meer. Het gebrek aan slaap en de constante spanning hebben z'n tol geëist.
Komt allemaal wel weer goed, maar het heeft even z'n tijd nodig....