zondag 15 februari 2009

Musical Scratchdag in Leiden


credits hier

Gisteren was het eindelijk zover: de musical scratchdag in Leiden. Hier hadden we, Nel, Hennie en ik (Patricia zei helaas af) zo naar toegewerkt. Het hele gebeuren speelde zich af in de Pieterskerk. Er waren 957 zangers (op 3 tribunes) en 60 orkestleden aanwezig. Geweldig! Wat een geluid! Kippenvel kreeg ik bij het nummer 'Somewhere' uit de West Side Story. Wat hebben we dat mooi gezongen! Ook Sabbath Prayer (uit Anatevka) klonk heel mooi. Hier en daar gingen we wel de mist in met teksten van het nummer 'We go together' uit Grease. En 's avonds ging het ook nog even fout met het op een verkeerd moment inzetten van een deel van het nummer 'I only want to say' uit Jesus Christ Superstar. Maar dat geeft allemaal niks! Het was gewoon heel gezellig om de hele dag te oefenen met z'n allen. T'is elke keer weer zo'n goed gevoel wanneer alles samenkomt, ook al heeft iedere partij het voor zichzelf ingestudeerd. Alle neuzen staan op dat moment dezelfde kant op.
Het enige nadeel vond ik persoonlijk de banken. Keihard, vlak achter elkaar en geen rugsteun. We waren al gewaarschuwd hiervoor dus iedereen had een kussentje meegenomen. Maar toch...na een hele dag en avond staan en zitten voelde ik mijn rug en schouders toch wel. Gelukkig waren er een aantal pauzes, zodat je er even tussen uit kon. We zijn lekker even de frisse lucht ingegaan. Leiden is een gezellig stad, hoor, met al die knusse steegjes met kleine winkeltjes.
Hier zijn nog een aantal foto's.



Ook optreden met een live orkest is natuurlijk veeeel sfeervoller dan met muziekbanden. Je hebt echt het idee dat je het allemaal met elkaar doet.
Het was natuurlijk 14 februari: Valentijnsdag! En één orkestlid nam de gelegenheid ten baat om zijn vriendin (een alt) ten ovenstaan van ons allen op zijn knietjes ten huwelijk te vragen. En ze zei gelukkig volmondig JA! :-) Pure romantiek!
Wat een schril contrast met hier thuis.... Aangezien ik de hele dag weg zou zijn had ik bedacht dat het lief zou zijn om Jan een valentijnskaart te sturen met de post. Leek me een leuke verrassing voor hem. Dus ik had me er met hart en ziel op gestort, kaart ontworpen, geprint, tekst op rijm gemaakt. Maar toen ik thuis kwam lag de kaart nog ongeopend op de tafel...lief van hem, hè? Altijd even geinteresseerd in wat ik te schrijven heb. (Mijn blog heeft hij ook nog nooit gelezen.) En aangezien het inmiddels 15 februari was heb ik de kaart maar weer in beslag genomen. Dan maar geen kaart. Geen enkele meer! Nooit meer!
Ik verwacht al nooit iets van hem, geen bloemen, niks. Maar dat hij niet eens de moeite neemt om een envelop te openen, dat doet toch wel pijn. Of ben ik nou te overgevoelig?

Mijn moeder is vandaag 73 jaar geworden! Hartelijk gefeliciteerd, mam! Nog vele jaren in goede gezondheid toegewenst! De appeltaart, de hapjes, de salade, de soep, de broodjes...het was weer lekker!


2 opmerkingen:

Suzanne zei

you are not the only one whose husband never reads her blog!!!! Mine never thinks about it despite being away from home so often!! And if I had not sent him an sms suggesting he buy me some perfume at the airport for valentines day he would have forgotten that too! And he even gave me back his hand-made card saying I could use it again next year!!! MEN?!!!!! Are we glad we arw women or what?!

Suzanne zei

you are not the only one whose husband never reads her blog!!!! Mine never thinks about it despite being away from home so often!! And if I had not sent him an sms suggesting he buy me some perfume at the airport for valentines day he would have forgotten that too! And he even gave me back his hand-made card saying I could use it again next year!!! MEN?!!!!! Are we glad we arw women or what?!