Nadat Els en Antoine 's ochtends geweest zijn om de uitnodigingen optehalen ben ik zondag naar Montfoort gereden om daar nicht Laura op te halen. Zij had een tas met schone kleding voor haar ouders. Karin, René en Jan waren die nacht weer in het ziekenhuis gebleven. Nu hadden ze met z'n drietjes twee bedden tot hun beschikking gehad, dus dat was wel zo prettig. Ma had een rustige nacht gehad, haar ademhaling was inmiddels wel een stuk oppervlakkiger en er zat wel een lange tijd tussen.
Ze waren net brood aan het eten toen Laura en ik binnenkwamen. We hingen onze jassen op, begroetten elkaar en ze vertelden hoe de nacht was verlopen. Tot René in de gaten kreeg dat ma niet meer ademde. En inderdaad, ze was stilletjes overleden. Dat was een hele rare gewaarwording. We waren nog maar een paar minuutjes binnen! Voor mijn gevoel heeft ze gewacht tot er afleiding was. Het kan ook toeval zijn, maar toch....
Vandaag zijn Karin en René hier geweest, tesamen met de begrafenisondernemer(v) en de dominee om de begrafenis te regelen. Die zal op vrijdag zijn.
Jan is momenteel ingestort. Hij is misselijk, moest een paar keer overgeven en voelt zich uitgeput. Hij is vanmiddag naar bed gegaan en hij slaapt nog steeds. Hij kan even niet meer. Het gebrek aan slaap en de constante spanning hebben z'n tol geëist.
Komt allemaal wel weer goed, maar het heeft even z'n tijd nodig....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten