vrijdag 12 maart 2010

Op pad met de Popeye-mobiel....


credits hier

De groene Opel is nog steeds kaduuk, dus vanmorgen moest ik wel met de rode Opel naar de markt. Nouuu, rode.... Hij ZOU best rood kunnen zijn onder die laag stof die erop ligt. Ik weet eigenlijk niet meer zo goed welke kleur ie heeft. ;-)
Er groeit namelijk een moslaagje langs alle ramen. En tesamen met de geur van schimmel die je gewaar wordt zodra je een deur opent, doet het je denken aan een auto die al in vergaande staat van ontbinding is. Zou ook best wel eens kunnen want per slot van rekening dateert ie uit het ongetwijfeld voortreffelijke bouwjaar 1993.
Een bijna echte klassieker dus! Maar het motortje draait prima en hij trekt ook lekker snel op. Maar ja, GEEN stuurbekrachtiging! En dat valt zo tegen! Je voelt je echt Popeye als je de bochten om moet. Daar heb je pure lijfkracht voor nodig! Spierballen kweken dus! Spinazie eten! Ik moet wel zeggen: hoe harder je rijdt, des te lichter stuurt ie.... Dus.... Het ZOU kunnen dat ik binnenkort meerdere bonnen op de mat heb liggen. :-) Pech! :-P
Voor mijn boodschappenkarretje was alleen nog maar plaats op de bijrijdersstoel. Achterbak en achterbank en vloeren liggen nog steeds vol met troep. *zucht*
Maar ja, ik mag niet klagen. Op dit moment is het toch wel fijn om een reserve auto te hebben. Hoe beschamend, vies, rommelig en stinkend ie ook is......:-/

Geen opmerkingen: