credits hier
Ik heb het eerste lijk alweer uit de tuin kunnen halen. Kiwi is weer op vogeljacht geweest. Zo'n klein poesje, maar zo'n moordwijf! Er zit een eksternest in de dakgoot en de kleintjes 'vliegen' sinds vandaag uit. Volgens mij laten ze zich gewoon naar beneden vallen en zitten dan verscholen in de borders te wachten tot ze ECHT sterk genoeg zijn om te kunnen vliegen. Vader en moeder krijsen hun longen uit hun lijf als ze maar iets of iemand in de tuin zien en maken duikvluchten rond je oren. Ik word er helemaal zenuwachtig van. Ik probeer Kiwi wel binnen te houden, maar ze glipt steeds langs me heen. Haar ware natuur komt naar boven. Volgens mij stamt ze rechtstreeks van een tijger af. Ze is voor niks of niemand bang. Net zat ze nog hoog in de Magnolia te loeren naar de eksters. Kon ik haar weer naar beneden lokken met voer...
Was ze maar net als gezapige Cloris. Die is juist bang voor alles. Als ie maar iets hoort dan wil hij al naar binnen. Daar heb je geen omkijken naar. En daar hoef je ook nooit lijken voor weg te werken. :-/
Ik heb nog wel in de gauwigheid, schichtig om me heen kijkend of ik niet aangevallen zou worden door woedende vogels, een bosje lelietjes van dalen kunnen plukken. Ze staan nu in een vaasje. Die ruiken zo lekker. De geur doet me altijd denken aan mijn oma van vaders kant. Zij rook altijd naar lelietjes. Ze had vroeger zo'n doosje met parfumcrème en als ik dan kwam dan mocht ik dat altijd achter mijn oren smeren zodat ik net als zij rook. Fijne herinneringen! :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten