donderdag 11 november 2010

De kolder in onze kop!


credits: cluster...Designs by Tina/ paper...Pam Lefors Designs

Poezenvrouwtje Kiwi heeft de kolder in haar kop. Ze is nogal gevoelig voor luchtdrukschommelingen, geloof ik. Sinds gisteren, nog voor de storm van vandaag, rende ze al door het huis, hing ze aan de stoelen (uiteraard met haar nagels uit), en sprong ze steeds bovenop de argeloze, wel rustig slapende, Cloris. Die daarna ook maar met één oog open, om de boel in de gaten te houden, verder sliep. Dat de storm maar snel mag gaan liggen....
Ik zit ook al een paar dagen niet lekker in mijn velletje. Ik denk niet dat dat door het weer komt, maar door de hormonen. Of ik ben onrustig en chagrijnig, dan gaat het weer een tijdje lekker, om dan weer om te slaan naar een heus huilbuitje. Pffff. Ik zit mezelf in de weg! :-) Ik heb ook al ruim een week last van mijn ene oog, dus ik had de hele week al mijn bril op. En dan voel ik me net een slons. Net of ik zo uit mijn bed kom. Belachelijk natuurlijk, maar ja, zo denk ik nou eenmaal. :-P Mijn bril is ook niet meer goed. De sterkte van een oog is achteruit gegaan, dus dat kijkt niet lekker. Eigenlijk moet ik een nieuw glas. Maar ja, alleen een nieuw glas is niet leuk, dus ik denk dat ik maar een hele nieuwe bril uitzoek. Maar ja, dat gaat ook weer niet, want ik kan mijn lenzen niet in. Dan zie ik weer niet of een model me staat met het passen. Snap je mijn probleempje? ;-) Zeur, zeur! :-)
En om nog maar even verder te zeuren: nu zit ik ook weer onder de galbulten! Da's al de tweede keer in een paar maanden! Ik moet echt overgebakken worden, hoor! Dat pijntje in mijn zij is er ook nog steeds. Maar mijn vader blijkt al jaren lang precies hetzelfde te hebben. Zelfde plek, zelfde gevoel. Hij is ook al door de medische molen geweest en daar kwam ook niks uit. Typisch, hè?
Maar goed, om mezelf een beetje op te vrolijken ben ik vanmiddag, door weer en vooral wind, naar de kinki kapper geweest. De boel is weer wat gepiekt en gehakt. Het bevalt me wel. Misschien verandert dit hormonstertje nu wel weer terug in een gewone Ineke. Die vind ik prettiger om om me heen te hebben! :-)

Geen opmerkingen: