vrijdag 2 september 2011

Zomaar een herinnering die bovenkwam drijven.....


Nu er een scherpschutter actief is op de Nederlandse snelwegen, die het leuk en sensationeel vindt om met een luchtbuks autoruiten aan diggelen te schieten (rare gedachtegang trouwens), kwam bij mij ineens een herinnering aan vroeger naar boven.
Wat zal ik geweest zijn... een jaar of 4? We woonden 2 hoog in de Jacob Marisstraat. Een kleine bovenwoning met in mijn kinderogen een hele lange smalle gang die uitkwam in de keuken. Op de keukendeur hing een schietschijf. Mijn vader zat met zijn luchtdrukgeweer aan het eind van gang. Ik mocht dan het doosje met de kogeltjes pakken. Ik weet het nog goed. T'was zo'n rond plat ijzeren doosje met ronde bal-kogeltjes erin. Daar kon je zo lekker mee schudden, dat maakte herrie! Ik mocht er dan (ik voelde me heel belangrijk!) naast staan met het open doosje, zodat hij het geweer makkelijk kon laden. En dan maar schieten op de keukendeur.
Nog leuker vond ik het als hij van die pijltjes gebruikte met zo'n zacht gekleurd staartje eraan. Pluimpjes, zo heten ze, bedenk ik me ineens. Die vond ik zo mooi als kind! Al die kleurtjes! Geen idee of dat ook met een geweer was, of dat dat met een soort van kruisboog was. De pijltjes mocht ik dan laden en later weer uit de keukendeur halen. Want ja, de hele deur was doorzeefd! Er zaten meer gaatjes in de deur dan op de schietschijf! :-)
Voor mij als kind waren dat leuke herinneringen. NU terugdenkend vind ik het natuurlijk van de gekke om zo'n hobby thuis te uitvoeren, zeker als er twee kinderen rondlopen. Mijn moeder is het er sowieso NOOIT mee eens geweest! :-) Maar misschien was het heel normaal in die tijd. We hebben het toch over de zestiger jaren. Men nam het nog niet zo nauw....

1 opmerking:

D vd Kleij. zei

Hallo Ineke,
Even reageren ,die luchtdruk geweren heb ik nog steeds ,alzo ook de kogeltjes en de pluimpjes.Je heb wel gelijk dat het onverantwoordelijk was,maar gelukkig is er niets ernstig gebeurt, toen.
groetjes papa