Ik merkte aan mezelf dat ik geen grote ritten meer durfde te maken als ik alleen reed.
Want ja, de auto's zijn natuurlijk wel uit 1993 en uit 1997. Op zich zijn ze goed onderhouden, dat wel. Maar toch...het eeuwige leven hebben ze niet. En wat moet je dan als je langs de kant van de weg komt te staan? Misschien wel midden in de nacht... Wie moet ik bellen? Wie sleept me weg? En Jan doet daar al jaaaaren heel luchtigjes over. Die verwacht gewoon geen calamiteiten. En misschien ben ik wat dat betreft wel een doemdenker. Misschien zie ik wel overal beren op de weg. Ik ben dus al een tijdlang erg gespannen als ik ergens naartoe moet. Zou de auto het redden? Wat hoor ik daar voor rammeltje? Oh jee, loopt dat metertje niet teveel op?
En daar had ik ineens genoeg van. Ik heb mezelf lid gemaakt van de wegenwacht! Van mijn eigen centen! Inmiddels heb ik het pasje ontvangen en je moest eens weten wat een rust er over mij is nedergedaald! :-) Had ik veel eerder moeten doen!
Je zult begrijpen dat ik uit mijn vel sprong, zowat ontplofte en Jan bijna aanvloog, toen hij vroeg waarom ik zomaar 'INEENS' lid was geworden..... Alsof ik het er nooooooit over gehad had en het zomaar uit de lucht kwam vallen. Typisch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten