Zou mijn moeder wel of niet naar huis mogen vandaag? Dat was de vraag. Ik had vanmorgen naar de afdeling gebeld maar toen wisten ze nog niks. Ik kon 's middags terugbellen. Ok, dat betekende dat ik 's ochtends nog boodschappen kon gaan doen. 's Middags hoorde ik dat ze in de ochtend nog verhoging had gehad, 38,1. Ze gingen nu de antibiotica aanpassen en vanaf dinsdag zou ze het dan in tabletvorm krijgen. Zou ze daar goed op reageren, dan mocht ze op zijn vroegst woensdagochtend naar huis. Oeeeeiii, dat zou ze niet leuk gaan vinden! Ok, het gaf mij wel weer tijd om naar haar huis te gaan om de zaterdag zo achtergelaten boel op te ruimen, de plantjes water te geven, een afspraak die in haar agenda stond aftebellen en de vuile was mee te nemen om thuis even te wassen.
's Avonds op het bezoek had ze weer het hoogste woord. Ze wilde naar huis! Het liefste NU, anders morgen! Het alarm van haar infuusstandaard ging weer eens af. Hup, de zuster bellen. Was de afgelopen dagen steeds al afgegaan als ze per ongeluk een van de slangen afknelde. Ze wipte ook steeds uit bed. Eerst ging ze met standaard en al achter een pil aan die per abuis al weggehaald was. Lag ze weer even, hup, weer eruit, nu even naar de toilet. Daarna sprak ze de woorden: 'ze zullen me hier wel lastig vinden!'. Mariska en ik keken elkaar maar eens even veelbetekenend aan.....;-)
Je houdt dat mens gewoon niet in bed, joh! Veel te veel onrust in haar lijf!
Ik had haar mobieltje meegenomen zodat ze kon bellen als het nodig was. Krijg ik vanavond een smsje op de huistelefoon. Je weet wel, met zo'n monotone computerstem. Ik heb er 4x naar geluisterd en snapte er nog geen jota van. Ik kreeg er gewoon de slappe lach van. Maar even teruggebeld. Bleek dat haar hoortoestel invloed had gehad op haar temperatuursopname in het oor. Met hoorapparaat 38,1, zonder 36,9!
Nou, dat wordt dus, denk ik, morgen naar huis......ik hoop dat ze een dwangbuisje meegeven. Hoe moet je zo iemand nou in toom houden? Wedden dat ze woensdagmiddag alweer de straat op gaat? We wachten maar weer even af....
Ik wou dat ik zelf een beetje uit kon zieken. Lekker even op de bank. Slapen!! Door de hoestbuien slaap ik 's nachts zo slecht! En ik ben uiteraard weer in het heuglijke bezit van een koortslip. Jippie. En aangezien het alweer een heel tijdje zat te rommelen in mijn buik (er zit een doorbraakbloeding aan te komen) had ik toevallig ook besloten om toch maar een (hopelijk laatste) stopweek van de pil in te lassen. Ik dacht een rustig weekje te hebben, dus dan maar liever nu. Niet wetende dat het toch druk zou worden! Ik heb er wel voor gezorgd dat ik bij voorbaat genoeg Cyclokapron in huis heb voor als de tsunami losbarst. Ik hoop dat het gaat helpen!
Voor het eerst in 50 jaar vier ik dit jaar geen Sinterklaas. Maris gaat het woensdag met Alex' familie vieren. Een dag eerder kan ook niet, dan heeft Jan het koor. En komend weekend vind ik te laat. Dus geen Sint dit jaar. Ben benieuwd hoe dat voelt. T'is wel lekker stressloos....geen kadootjes kopen, geen gedichten dichten, geen grote pan soep maken.....Maar aan de andere kant...dat is nou juist ook wel weer het leuke eraan! Volgend jaar toch maar weer wel??? :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten