maandag 29 juli 2013

De rampentaart...

Ken je dat: The Great British Bake-Off? Als die serie op BCC was dan zat ik aan de buis gekluisterd. Inmiddels aapt Nederland het na als 'Heel Holland Bakt'. Dat kijk ik natuurlijk ook. Maar in Engeland zijn ze toch verder! Het ziet er allemaal mooier uit daar.
Er is ook ooit eens een uitzending geweest waarin ze een Battenburg Cake moesten bakken. Zag er zo leuk uit, een cake met ruitjes. Dat wilde ik ook eens maken!
Dus kreeg ik van Jan voor mijn verjaardag het bakboek: the Great British Bake Off, How To Bake. Het recept voor een Battenburg Cake staat ook daarin. Weliswaar in andere smaken als op tv, maar walnoot- en koffiesmaak gaan er bij mij ook prima in! Ik moet nog wel op zoek naar de meest gebruikte maten bakblikken die in het boek staan. Morgen ga ik naar Dok in de Haagsche Passage. Die zal ze best wel hebben.....
Ik had wel het goede formaat blik voor een rabarber meringue taart. Ik had gisteren alles in huis, behalve de bloem. Dus ik kon alsnog niet aan de slag. Toen ik gisteren tegen mijn zus vertelde dat ik van plan was om die taart te maken vertelde ze dat ik na 21 juni geen rabarber meer mocht eten i.v.m. oxaalzuur. Ja nouuu, wist ik veel. Ik ga de rabarber ook niet weggooien, hoor!
Ik had inmiddels bloem gehaald dus ik kon vanmiddag aan de slag! En er ging nogal wat mis! Het deeg bleef plakkerig, ik kon het maar met moeite uitrollen. Daarna moest ik hem blind bakken. Dus ik gooi een doos bruine bonen leeg in het met deeg bekleedde bakblik. Ajjj, vergeten bakpapier er onder te leggen! Al die bonen in mijn deeg! En dan weet je pas hoeveel bruine bonen er in zo'n pak zitten! Heeel veeeelll! Ik heb maar even de hulp van Mariska ingeroepen om ze er weer uit te peuteren. Daarna afgebakken in de oven. Dat ging wel goed!
Intussen de rabarber in de oven geschoven. Kwam er totaal ongaar uit, dus nog maar even de magnetron erover heen. Bleek niet te hoeven, want de taart moest uiteindelijk nog een half uur in de oven en dan zou de rabarber alsnog gaar zijn geweest. (ik moet ook het recept EERST helemaal lezen!)
Ok, de meringue moest gemaakt worden. Eitjes scheiden dan maar. Ei één ging goed, ei twee ging goed, ei drie ging goed, maar ei vier lag dwars en er floepte nog net wat eigeel bij het eiwit. Neeeee! Ik heb het er zo goed als kwaad nog een beetje uit kunnen vissen gelukkig. Ik mixen. Basterdsuiker erbij, maismeel erbij. Ik zette het pak maismeel weer terug en hopla, een groot deel over de vloer! Stuiven dat spul! Wat een rampenplan!
De meringue was goed, het werd ondanks de sporen van wat eigeel toch nog stijf. Op zoek naar de spuitzak om mooie toefjes te maken. Ik moet er twee hebben. Maar waar? Alles overhoop gehaald, nergens te vinden! En ook nooit meer gevonden! Dan maar gewoon de zooi eroverheen scheppen. Zo wordt ie nooit zoals op het plaatje!
Ding in de oven. En na een half uur er weer uit. Hij zag er niet eens slecht uit. Net met de thee hebben we allemaal een punt genomen. Bodem? Prima! Rabarbervulling? Prima! Meringue? Helaas, middenstuk niet gaar! Jammer! Ik denk dat de oven te hoog stond. Volgende keer beter. :-/

woensdag 24 juli 2013

Blote borsten in de bus.....

Een tijdje terug ontving ik een uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek borstkanker. Tja, dat krijg je als je de 50 gepasseerd bent. En op zich leek het me wel handig om elke twee jaar automatisch een oproep hiervoor te krijgen. Dan hoefde ik er zelf niet meer aan te denken. Zo lui ben ik dan ook wel weer. Dus ik had in juni een afspraak staan (op onze trouwdag notabene) voor een pletfoto in de borstenbus. Nou, dat is dus niks voor mij, die borstenbus! Voor wie er nog nooit geweest is.... Je zit met een stuk of 5 zenuwachtig kwekkende vrouwen in een wachtruimtetje van een paar vierkante meter. De gesprekken gaat nergens over, maar oh, wat hebben we een lol. Ik kan daar dus niet tegen. Ik ZIT daar niet voor mijn lol! Ik wil gewoon een beetje rust. Geen geouwehoer aan mijn kop. En het feit dat er geen toilet aanwezig is is ook niet echt fijn als je net een plaspil ingenomen hebt. Klaag, klaag. :-)
Maar goed, ik mocht uiteindelijk naar binnen. Als je door zo'n bus loopt voel je de vloer bewegen. Je krijgt er zo'n caravan gevoel van. Ook al niet prettig.  De borsten werden ontbloot en bekeken. Ik was klaar voor de foto. In mijn onschuld vroeg ik of de foto's wel werden vergeleken met de foto's die in januari 2012 in het Lange Land zijn genomen. Juist nu vond ik dat van belang omdat ze de laatste keer dachten iets raars gevonden te hebben. Bleek achteraf niet zo te zijn, maar toch....
Maar nee, dit was een landelijk onderzoek, dus zouden deze foto's volkomen nieuw zijn en niet vergeleken worden met die van het ziekenhuis, maar wel met die van over twee jaar in de tietenbus. Tja, toen moest ik een beslissing nemen. Wel of niet op de foto? Nou, het werd dus niet. Nee, hoor! Ik blijf lekker bij het Lange Land. Ik heb me aangekleed en ben weer weggegaan. 'Zoooo, dat was snelllll', kreeg ik al gelijk te horen van de dames in de wachtkamer. Inderdaad, dames, doeiiiii!
En zo zat ik gisteren op de gang in het ziekenhuis te wachten voor mijn mammografie. Heerlijk koel. (Hoe heet zou het gister in zo'n bus geweest zijn??) Heerlijk rustig, samen met andere mensen die zich uitsluitend met zichzelf bemoeiden. Een leuterpraatje op zijn tijd is heerlijk, maar niet in deze hoedanigheid. De dames zijn weer op de kiek gezet. En alles was in orde! :-) Ik kan er weer twee jaar tegen aan. Dan maar zelf de tijd in de gaten houden.....

maandag 22 juli 2013

Een gezellig dagje op de volkstuin.....

Mijn moeders volkstuin.... Het tuinencomplex wordt, volgens de allerlaatste berichtgeving, uiteindelijk eind 2014 toch echt opgeheven. Mijn moeder had er de laatste jaren al helemaal geen zin meer in en had de tuin verhuurd aan andere mensen. Deze mensen kregen gezondheidsklachten en zeiden uiteindelijk hun contract op. Dus de tuin kwam weer leeg te staan. Inmiddels lekte het dak van het huisje. En er zaten flinke gaten in de vloer. Tja, het gaat toch tegen de vlakte dus waarom zou je er nog geld tegen aan gooien. Mijn zus en zwager hebben aan het begin van het seizoen toch flink hun handen laten wapperen. Er werd gezaaid, gewied en begoten. Ze kregen er zin in!
Het dak werd professorisch gedicht. Het gapende gat in de vloer werd met planken  belegd zodat we er niet verder doorheen zouden zakken. Er werd schoongemaakt. Het terras werd netjes gemaakt..Er kwam weer een gastank, dus er kon ook weer thee gezet worden! En ja, dan wordt het ook wel weer leuk!
Afgelopen zondagmiddag/avond hebben we er weer als vanouds met de hele familie vertoefd. We hadden van alles bij ons. Mariska en Alex hadden een citroencake gemaakt. Thierry had een kersentaart met kersen uit zijn eigen tuin! gemaakt. Mijn zus en zwager hadden sateetjes, allerlei salades en nog meer spul bij zich. En ik had ook nog allerlei salades gemaakt. We hadden ook onze skottelbraai bij ons. Daar hebben we ook een husseltje op gemaakt van worstjes, aardappeltjes, nasigroente, champignons etc met tikka masala kruidenpasta voor de smaak.
Géneviève en Joséphine vermaakten zich prima in het badje dat Nico had opgeblazen. Het was ook zulk tropische weer! Iets van 30 graden! Het terras had Nico overspannen met bouwzeil zodat we niet in de volle zon hoefden te zitten. vandaar dat de foto's oranjig zijn!)
Jan (moeders vriend) zakte nog door één van onze meegebrachte plastic stoeltjes. Aj, pijnlijke knie! En hij werd later ook nog eens gestoken door een horzel! Da's dubbel pech hebben! :-/
Al met al was het leuk om weer met zijn allen samen te zijn. En samen te eten! Dat het maar een mooie en lange zomer mag worden! Dat we maar weer veel gebruik van de volkstuin mogen maken...zolang het nog kan!

woensdag 17 juli 2013

Daar is ie dan!....

Tja, wat moet je je echtgenoot nu toch geven voor het feit dat we het 25 jaar met elkaar uitgehouden hebben! Dat vereist toch wel een speciaal kadootje. En aangezien ik mezelf voor hetzelfde feit al had beloond met een paar Swarovski oorbellen, leek het me leuk om ook hem iets van een sieraad kado te doen. Een zilveren reversknoop leek me wel leuk. Zou mooi staan op zijn nieuwe pak!
Op het internet kwam ik reversknopen tegen met een celtisch thema. Elk motief had weer een andere betekenis. Zo leuk! En ik ging toen toch nog naar Dublin, dus ik zou er wel even eentje halen daar. Nou, mooi niet! Winkel in, winkel uit. Juwelier in, juwelier uit. Celtische sieraden all over, maar vraag je om een lapel pin....No can do!
Teruggekomen heb ik er gelijk maar eentje via het internet besteld. (19 juni) Hij werd dezelfde dag nog verstuurd! Hoewel hij uit Californië moest komen had ik toch goede hoop dat hij nog op tijd geleverd zou worden voor het feest... Maar het feest kwam en ging....geen reversknoop! Een week later...nog niks. Ik stond net op het punt om de firma maar eens te gaan emailen toen er geklepperd werd.  Mijn envelop met doosje! Jippie! Toch nog!! Of ik maar even 21,80 extra aan inklaringskosten wilde betalen.....!!
Snodeju, bummer! Dat moet ik de volgende keer toch anders doen. Zo werd het wel een duur knoopje! Ik kan zoiets de volgende keer beter zelf op gaan halen! ;-) Toch???

zondag 14 juli 2013

Ons feestje.....

Het is alweer een week geleden van ons zilveren huwelijksfeest! Wat hebben we genoten!
Het zonnetje scheen! Het was een graad of 24 dus we konden onze gasten buiten op het terras ontvangen.  Weet je dat onze jongste gast 1 jaartje oud was (Daniel, achterneefje) en dat onze oudste gast 93 was (oom Chris)? Wat een leeftijdsverschil!
Het was zo leuk allemaal. En wat zijn we verwend! Met allerlei kado's, lieve wensen, een gedicht, een fotoboek, een vioolconcertje door Patricia, een vingerafdrukboom (met vingerafdrukken van alle gasten erop). Het kon niet op! Het eten was heerlijk. Alles in buffetvorm. Scheppen zoveel als je wil! En dat deed ik dan ook wel. ;-) Het was allemaal even lekker.
De bruiloftstaart was gemaakt door Laura. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad, hoorde ik. Zij en een vriendin hebben 299 bloemetjes uit staan steken! Ze kregen er kramp van. :-) Precies de week ervoor was het warm weer! En dan blijkt de fondant niet makkelijk te verwerken. De zilveren balletjes vielen van de bloemetjes. En het feit dat ie ook nog eens een uurtje in de auto vervoerd moest worden....pfff. Gelukkig kon hij bij het restaurant nog even een half uurtje in de koeling. De smaken waren lekker. Een laag witte chocolade, een laag bloedsinaasappel, een laag perzik/mango en een laag abrikozen/maracuja. Mjammie!
Foto's werden gemaakt door Manon, ook een koorlid. Wat heeft zij een oog voor detail! Helemaal goed! We zijn zo blij met de reportage! We hebben ook nog wat gezelschapsfoto's gemaakt. Dat wilde ik zo graag. Ook nog wat foto's van onze bruidsjonkers. Daarvoor hebben we een foto van toen erbij gepakt en dezelfde opstelling nu weer gemaakt. Heel leuk geworden! Ik zal er binnenkort eens een scrap van maken!
Al met al was het een fantastische middag die voorbij gevlogen is! Iedereen hartstikke bedankt! Door jullie allemaal hebben wij er weer een mooie herinnering bij! Op naar het volgende feestje! Da's dan wel over 25 jaar pas! Ik ben blij dat de organisatiestress nu voorbij is! Nu lekker even niks!~
Voor wie nog even alle foto's wil bekijken....ze staan op YouTube

donderdag 4 juli 2013

Ombre haar.....

Je ziet het overal! Als je er op let! Ombre haar! Of dip-dye haar. Mag ook. Kleurverloop van donker naar licht. Ik vind dat zo leuk, hè! En ik wil dat zo graag! Maar ik durf niet... Het is leuk als je een slag in je haar hebt of krullen. Maar mijn haar is zo steil als een zwarte piste in Zwitzerland en bovendien is het veel te kort. En ik ben (misschien) al te oud? Ja, ik weet het: als je dat gaat denken dan BEN je ook oud! Mea culpa...
Maar ja, gelukkig heb ik een dochter. Nog heerlijk jong van lijf en leden. Gezegend met een aardige bos golvend haar in laagjes! Dus ik ben haar maanden geleden al gaan voorbereiden op wat komen ging: ze ging ombre haar doen! Of ze nou wilde of niet! Het heeft even geduurd, maar inmiddels had ik haar zover. (nou doet ze nooit iets tegen haar zin, dus ik neem aan dat ze uiteindelijk diep in haar hart zelf ook wel wilde)
In Dublin werd een doos l'Oreal Ombre Haarkit aangeschaft. Stukken goedkoper dan hier in Nederland trouwens! (heb voor mezelf ook weer wat dozen haarkleurtjes gekocht om de grijze invasie tegen te gaan)
Vanmiddag was het zover. Ik mocht het bij haar doen. Spannend!
Eerst hebben we wat filmpjes op YouTube bekeken. Daarna nog maar eens de gebruiksaanwijzing doorgelezen. Nouuu, dat moest toch wel lukken???
Tja, hoeveel verf moest er nu op het borsteltje? Had ik wel genoeg voor heel haar haar? Dus maar liever niet zo heel scheutig de plukken bewerken. Beter een subtiele look dan dat haar punten pornoblond zouden worden....
Zelf zat ze er een beetje stilletjes en gespannen bij. :-) Kan ik me helemaal voorstellen! Kan ze ooit nog over straat of moet ze de komende tig jaar als een kluizenaar leven?? Maar ik heb mijn best gedaan! Ik vond het nog leuk om te doen ook! Nu is het alweer achter de rug. Van mij had het er nog wel wat uitgesprokener mogen uitzien. Zij is allang blij met het minder opvallende maar toch wel zichtbare resultaat! En ik? Ik ga mijn haar toch maar weer laten groeien! Ik wil ook ombre haar!

dinsdag 2 juli 2013

Feestjes alom!

 
Het afgelopen weekend stond in het teken van feestjes! Zaterdag was ik uitgenodigd, samen met nog wat andere koorleden, om te vieren dat Marianne en haar man Jan beiden 60 jaar waren geworden EN dat ook zij 25 jaar getrouwd zijn. Dubbel feest dus! Ze vierden het bij Pier32 vlakbij Kijkduin. De hele week hielden we nauwlettend het weer in de gaten. Je weet maar nooit met die nederlandse 'zomers'. Maar het viel allemaal reuze mee! Het zonnetje begon zelfs te schijnen! Perfect!
 Marianne had een flinke muzieklijst samengesteld. Er zaten ook nummers bij die we met het koor zingen. En we werden natuurlijk geacht om die mee te zingen. Het liefst nog onze eigen koorpartijen ook! Dat dat niet altijd van een leien dakje ging spreekt vanzelf! :-) De originele nummers zijn vaak in een totaal andere toonsoort dan de toonsoort die wij hanteren. Maar dat mocht de pret niet drukken!
Zingen deden we gewoon tussen het eten door. Er was een barbecue. Een enorme barbecue! Met alles erop en eraan en erbij. Mijn favoriet was de sparerib. Daar heb ik er wel weer flink van weg zitten eten. ;-) De ijstaart na afloop was trouwens ook niet te versmaden! Lekker, hoor!
Jan en Marianne kregen als kado nog een Jilster tijdschrift. Ik had er nog nooit van gehoord maar dat is wel erg leuk, zeg! Iedereen in het gezelschap heeft zijn bijdrage eraan geleverd. Zo is het een erg persoonlijk tijdschrift geworden waar Jan en Marianne veel leesplezier aan zullen hebben.
Na een prachtige zonsondergang was het weer tijd om op huis aan te gaan. Heerlijk nog even een uitbuikend wandelingetje door de duinen gemaakt op weg naar mijn auto. Het was een leuke avond!

En zondag zijn Jan en ik naar de verjaardag van Géneviève geweest. Drie jaartjes oud! Dat is het kleinste grietje op de scrap van hierboven. Toevallig had ze zondag hetzelfde jurkje van de foto aan. Dat jurkje stamt dus uit 1993! Het waren de feestjurkjes van Roxanne en Mariska op het huwelijk van hun oma. Nu worden de jurkjes dus gedragen door Joséphine en Géneviève! Is dat nostalgie of niet?