dinsdag 25 februari 2014

Pietje Prins, onze overgrootmoeder....


Mijn zus stuurde gisteren een email door van een ver familielid die informatie had over Petronella Prins. Petronella (in de volksmond Pietje) was de moeder van de moeder van onze vader. Onze overgrootmoeder dus. Veel wisten we niet van haar. Ze was in 1868 geboren in Leur (het tegenwoordige EttenLeur). Trouwde in 1893 met Adrianus Cornelis Geleijns, onze overgrootvader. Ze kregen totaal 6 kinderen, waarvan er maar twee bleven leven. Mijn oma was één van de twee. Pietje was dienstbode en is op 35-jarige leeftijd overleden. Maar wat blijkt nu uit de email... Onze Pietje was beroemd! :-) Volgens een artikel in BN DeStem EttenLeur was opoe Prins kindermeisje bij kunstschilderes Suze Robertson en heeft zij meerdere keren model gestaan voor schilderijen. Suze schilderde voornamelijk arbeidersvrouwen met hun dagelijkse bezigheden.

En wat bleek....De schilderijen van Suze Robertson worden op dit ogenblik geëxposeerd bij Panorama Mesdag! Nou, zeg! Dat is ook toevallig! Dus zo kwam het dat mijn zus en ik vanmorgen naar DenHaag zijn gegaan om onze opoe eens van dichtbij te aanschouwen! Een gek idee dat ze daar nu zomaar hangt! Terwijl we daar zo door de zalen heen banjerden kwam de man waar we een entreekaartje bij hadden gekocht naar ons toe. Hij had ons verhaal, dat we nakomelingen waren van deze Pietje, intussen aan zijn baas verteld en ze vonden het zo leuk dat ze ons een poster aanboden. Zo aardig! :-)
Na alle schilderijen bekeken te hebben hebben we natuurlijk ook nog even naar het 360° ronde panorama schilderij van Scheveningen en DenHaag gekeken. Dat blijft mooi! Hoewel het nog mooier is als je ernaartoe gaat als het afwisselend bewolkt en zonnig is. Dan is de lichtval zooo mooi! Echt een aanrader! Na een heerlijk bakje koffie hebben we nog even (speciaal op verzoek) het gastenboek getekend. Een heel bevredigend bezoek was het! Leuk!
We hadden nog meer op het menu staan: we gingen een fotocollectie van Piet Gispen bekijken. Hij exposeerde met 'Heilige Huisjes' in een conferentiezaal van de SER. Na een leuke (helaas natte) wandeling door een mooi gedeelte van Den Haag kwamen we daar aan. ' Had u gebeld?', vroeg de dame achter de balie. Uhhh, nee, moest dat dan? Ik wil NU wel even bellen, hoor! Nee, dat hoefde ook weer niet. We kregen allebei een mooi label met 'GAST' erop uitgedeeld dat we goed zichtbaar op onze jas moesten dragen. Wij de trap op. Enorme zaal. Geen kip te bekennen! Maar rondom wel de foto's van Gispen. We hadden eigenlijk verwacht dat het foto's van kerken zouden zijn. De buitenkanten van de kerken bedoel ik dan, hè. Maar dit waren foto's van interieurs. Ook mooi. Maar je herkent er geen eentje als je er nooit binnen bent geweest. Ik zou wel eens een expositie van zijn portretfoto's willen zien. Daar hou ik gewoon meer van!
Na een hapje gegeten te hebben bij Dungelmann in het vernieuwde (en nu eindelijk door ons bekeken) Babylon zijn we weer op huis aangegaan. Het was een leuke, aparte, zomaarinonsopkomende dag!

donderdag 20 februari 2014

Huishoudbeurs en ontregeld treinverkeer....


Daar stonden we gisteren dan...opgeslokt in een massa (voornamelijk) vrouwen die allemaal tegelijk om 11 uur naar binnen wilden bij de Huishoudbeurs. Maar na de kaartjescontrole en de garderobes waaierde de bende zich uit en werd het ietsje rustiger. Eerst maar eens een kopje koffie drinken bij La Place. Dat deed een mens goed! Daarna zijn we eerst de foodhal ingegaan. En jemig de pemig, wat hebben we veel geproefd! Nieuwsoortige chipjes, kaas in alle smaakjes, tonijnsalades, japanse sliertjespannekoek, chinese bami-smurrie (gekocht), wraps (gekocht), toastjes met heksenkaas (mijn favoriet, dus gekocht!), worst, pittige augurkjes, snoepjes, brood, bitterballen, stukjes frikandel....noem maar op! We hadden altijd wel onze monden vol. Knaag, knaag. 
We hadden zelfs zo veel gegeten dat we niet eens geluncht hebben. 
Daarna hebben we systematisch de rest van de Huishoudbeurs uitgekamd. Inmiddels was het gigadruk geworden. Niet veel nieuws gezien eigenlijk. Gelopen, gelopen, gelopen. Er was ook niet echt plek om even te gaan zitten. Alles vol! Daar krijg je dorst van. En ik had niks bij me. Op zoek naar een flesje water dan maar. Aj, 3 euro! Pffff. Voortaan maar een leeg flesje meenemen en daar vullen! 
In een apart gedeelte waar alkohol werd geschonken is één van de meiden van Lenie op de foto geweest met die Rick uit GSTS. Moest ze wel eerst een fles van het een of ander goedje voor kopen, maar ok. Ik heb daar mijn eerste minishotje ' Boswandeling'  gedronken. IIEEWWW. Dat proefde naar zo'n raketijsje, mierzoet, maar dan met alkohol erin. Jakkes. Je moet er van houden, denk ik....maar niks voor mij.
Bovenstaande groepsfoto hebben we ook nog even laten maken. Altijd leuk! Vanaf een uur of vijf werd het minder druk en kon je eigenlijk overal normaal bij. Nog twee kettingen gekocht. :-) 
Inmiddels hadden we afgesleten pootjes...Moe! We liepen naar het station waar we nog een kopje koffie hebben gedronken. Eigenlijk zouden we nog even wat gaan eten ergens, maar dat station heeft nou niet echt een restaurantje. Het plan was om dat dan maar in Den Haag te gaan doen. We hadden een groepsvervoerticket waarbij we alleen in de daluren mochten rijden, dus na 18.30. Toen wisten we nog niet wat een chaos het zou gaan worden! Staan we daar met WEER een massa beursgangers te wachten, werd er omgeroepen dat er geen treinen zouden rijden richting Leiden en Den Haag vanwege spoedreparaties aan het spoor. De eerstvolgende trein zou niet verder gaan dan tot Hoofddorp. Daar hebben we ons in gepropt om in Schiphol uit te stappen. Wie weet konden we vandaaruit via Utrecht/Gouda terug naar Zoetermeer. Tja, en toen? Op Schiphol eten en het risico lopen dat we misschien later helemaal niet meer weg konden komen? Vanaf Utrecht reed er inmiddels ook niks richting Den Haag. Aj, toch maar kijken hoe we verder moesten. We konden een trein pakken naar Rotterdam. Weer ietsje dichterbij ons doel... Ons ook daar met werkelijk de grootste moeite ingepropt. Bleken we in het portaaltje in de 1e klasse gepropt te staan. Er werd geroepen dat we ook plaats konden nemen in de coupé! De chaos was toch al kompleet op dat punt! We kluwden de coupé in en hadden zowaar allemaal (op Marissa na) een zitplaats. Zij is maar op haar moeders schoot gekropen. Zo, dat zat lekker, zeg! Een zee van ruimte! En weg zoefde de trein! Ik had niet eens in de gaten dat ik in de Fyra zat tot mijn oren begonnen te ploppen, zo snel ging ie! :-) Gaaf!! Zo is je groepsticket van 9 euro wel heeeel rendabel! ;-) We zagen zo Zoetermeer liggen toen we voorbij zoefden. Maar ja, daar gingen we niet heen. Binnen een poep en een scheet waren we in Rotterdam. Stonden we daar weer. Wat nu? Daar weer een sporadische trein gepakt richting Laan van NOI. Daar weer de randstadrail gepakt naar Zoetermeer. Afscheid genomen van Lenie en haar dochters. Ze bleven in de RR zitten om naar huis te gaan. Wij konden nog niet naar huis want Hennies auto stond nog op Zoetermeer Oost. Hoe komen we daar nu weer? André, man van Marjan stond al met z'n auto klaar op Centrum West om ons naar Oost te brengen. Auto opgehaald, patatje gegeten bij de Mac en naar huis.....He, he! Wat een wereldreis was dat! :-) Gaan we een keer met de trein......Fijn, Pro Rail!! Maar goed, ondanks dat hebben we een hele gezellige dag gehad met elkaar. En dat is toch ook wat waard!

maandag 17 februari 2014

Musical Scratch Leiden....



En daar zaten we weer, samen met nog 882 andere zangers/zangeressen en 82 orkestleden, in de Pieterskerk in Leiden. En voor mij was het dit jaar de eerste keer dat ik van de nieuwe kuipstoeltjes kon genieten. Wat een vooruitgang, zeg! Helemaal geen pijn in mijn rug gehad! Nadat we ons een plekje op de hoofdtribune hadden verworven zijn we in de rij gaan staan om koffiemuntjes te kopen. Marjan had nog muntjes van vorig jaar over maar die bleken niet meer geldig te zijn. Balen! Ook 's avonds zijn de muntjes niet geldig. (even een reminder voor volgend jaar).
Het oefenen met het koor en orkest kon beginnen. En wat klinkt het toch mooi, zoveel stemmen bij elkaar. Ik kreeg kippenvel bij 'Memory' uit Cats. De medley uit ' Les Miserables' was gesneden koek voor ons. Dat zingen we ook bij Enjoy. De koffiepauze begon. In de rij dus. En daarna in de rij bij de toiletten. Met z'n allleeeen, met z'n aaaahaaaalllennnn. Tja, wat wil je...we waren met 815 vrouwspersonen! En allemaal met een blaas als een erwt!
Nummers uit ' Rent' , en de 'Lion King' werden geoefend. Dat zat er al lekker in. Ook bij het orkest! Goh, wat een goeie paukenist was erbij. Hij bespeelde ook de xylofoon. Inmiddels hadden de solo artiesten ook hun opwachting gemaakt. De puntjes werden hier en daar nog even op de I gezet.
De lunchpauze hebben we weer bij La Place doorgebracht. Patricia had zelfs onze ' eigen' tafel weer kunnen bemachtigen. :-)
's Middags gingen we weer vrolijk verder met oefenen. Mary Poppins kwam voorbij en Aida. Na de theepauze, (weer in de giga rij), werd er tijd besteed aan Fiddler on the Roof. Dat zijn toch eigenlijk toch wel onze favoriete nummers: Sabbath Prayer, Sunrise Sunset en Tradition. Prachtig! Bij Grease voelde ik mijn energie een beetje wegglippen. Maar daarna was het weer dinerpauze, dus dat kwam goed uit. We zijn bij de chinees om de hoek gaan eten. Buffet. We hebben het ons lekker laten smaken. Ik heb daar ook mijn jarige moeder even gebeld. Maar het was zo'n gekakel...zij verstond mij zowat niet, ik verstond haar niet. :-)
De kerk was 's avonds goed gevuld met publiek. Het concert begon. En daar doe je het toch allemaal voor. Het was een sfeervol geheel. Mooie belichting ook. Zelfs het publiek heeft behoorlijk meegezongen met ' Jesus Christ Superstar'. En met ' Dancing Queen' natuurlijk. En zodra de toegift achter de rug was, zijn we als een speer naar de uitgang gerend. We moesten namelijk de bus terug halen! En die reed dus zo voor onze neuzen weg. Dat werd weer een half uur wachten. Op zich niet zo erg. We hadden amper buitenlucht gehad. En als je zo moe bent dan is dat wel even lekker ook. Maar bij de halte werd het almaar drukker en drukker... Oh jee, dalijk zouden we niet meer in de volgende bus passen! Marjan al een beetje in de stress. Paulien ging al bijna op de barricades. :-) Er kwam een bus aan. Niet onze bus. Maar een boel mensen stapten daarin. Onze bus kwam erachter staan. Oh jee, we konden er niet langs! Wat nu? Snel, snel, om de bus heen, over de rijbaan, tussen de twee bussen door weer terug (Niet zo slim achteraf, beetje eng ook!) en we konden instappen. We hadden nog allemaal een zitplaats ook. Allemaal stress voor noppes! :-) Met de bus weer terug naar de plek waar we onze auto's hadden geparkeerd en toen weer naar huis. Helemaal uitgeput, kan ik je wel vertellen! Wat een lange, intensieve, vermoeiende maar oh zo gezellige dag!
Volgend jaar weer? Vast wel!

Hier nog even een slideshow. (met dank aan Patricia voor een aantal foto's....)



vrijdag 14 februari 2014

Scratch en schroeven....

Mijn tas, met muziekmap en wat snoeperijen, is gepakt. Mijn (paarsige) kleding is bijelkaar gezocht. De accu van mijn fototoestel is opgeladen. Ik heb gedoucht en moet dalijk alleen nog even mijn haar föhnen. En dan vroeg naar bed! Want morgen is het heel vroeg dag. Om kwart over acht verzamelen we ons (Patricia, Paulien, Hennie, Marjan, Lenie en ik) bij de bushalte om naar Leiden te gaan. Het is de dag van de Musical Scratch. Een hele dag musicalnummers oefenen, met nog iets van 800 andere zangers en een groot orkest, om 's avonds een geweldig concert neer te kunnen zetten! We hebben er weer zin in! De afgelopen weken hebben we flink geoefend. Nou ja, flink.... Aan het begin nog wel. Maar afgelopen woensdag bij Paulien thuis hebben we niet eens onze muziekbladen open gehad. Ut is een schande! We hebben gewoon de hele middag gezellig zitten kleppen onder het genot van een kopje thee met appeltaart. Op de appeltaart was nog wel een grote letter S van ' Scratch ' meegebakken. Het was gewoon een kunststukje! :-)
We doen al heel wat jaartjes mee met de Scratch. En eigenlijk begint het een beetje te vervelen. Niet de dag zelf. Maar de musicalnummers. We denken erover om eens de switch te maken naar Mozart of naar de Messiah. Dat zal een flinke uitdaging zijn voor ons. En dat lijkt me wel eens goed. Ook mooie muziek! Maar we beslissen daarover pas nadat we het repertoire van volgend jaar hebben bekeken.
Morgen dus een lange dag.... En morgen is mijn moedertje ook nog jarig! Ze wordt 78 jaar! Alvast gefeliciteerd, mam!
Gelukkig viert ze het mijnentwille (Jemig, wat een ouderwets woord komt er ineens naar boven drijven!) zondags. Nu ik het toch over mijn moeder heb..... heb ik dat nog verteld over haar badkamerlamp die laatst stuk was? Ik zou wel even het lampje vervangen.... Trap erbij. En dat is zo'n enge wiebeltrap met zo'n lage steun waar je tegenaan moet staan. Ik vragen om een schroevendraaier.... Komt ze toch met een schroevendraaier aan! Alsof ie jaren op de zeebodem heeft gelegen, rechtsteeks van de Titanic afgevallen ofzo. H.e.l.e.m.a.a.l verroest! Schroef, schroef.... dat ging nog redelijk goed. Ik had een nieuwe gloeilamp nodig. Die liggen in de la, zei ze. Ik zoeken... ja, hoor, zat doosjes. Ah, daar hebben een doosje met een lamp van 60 watt, grote fitting. Mooi, die had ik nodig! Oh, maar daar zaten twee peertjes van 25 watt in. Nou moe! Nog een doos van 60 watt! Huh? Daar zat een lamp in van 40 watt, kleine fitting. Een doosje dan maar met een lamp van 40 watt. Verrek, daar zit een lampje in van 25 watt. Grrrr... Doosje van 25 watt, kleine fitting....heeee, daar zat een lamp in van 40 watt met grote fitting! Eureka! Dan die maar! En dat is echt mijn moeder ten voete uit.! Ut luistert niet zo nauw bij haar! Ik zou gillend gek worden als er niet in het doosje zit wat erin hoort te zitten!
Maar goed, met een hoop bloed, zweet en tranen heb ik de plafonnière er weer op kunnen schroeven. Trapje op, trapje af om de steeds gevallen schroeven weer op te rapen....Wat een onding is dat toch. En het erge is...ik heb precies dezelfde. :-(

dinsdag 11 februari 2014

De geboorte van een computer...


Ziehier het allereerste blogberichtje vanaf mijn nieuwe computer! De laatste week druppelden de pakjes binnen met onderdelen. Processor, moederbord, kast, DVD, kaartlezer, diverse schijven, ventilatoren, geheugenkaarten, videokaart....noem maar op. Een hele stapel dozen en doosjes. (die nu uiteraard nog steeds in de kamer staan!)
Na onze alweer derde dansles (we hebben de beginselen van de Jive geleerd) zijn Jan en Alex begonnen met het assembleren. Alex weet wel hoe je dat aan moet pakken. Eerst de processor aan het moederbord bevestigen zolang je er nog goed bij kunt. Daarna de ventilator erover heen. Dan pas het gehele moederbord in de kast bevestigen. Daarna werd de rest erin geklikt of geschroefd. Er is een klein probleempje met de kaartlezer. Die past nu nog niet in de kast. Daar moet nog even een verlooponderdeeltje voor besteld worden. Komt goed. Ze zijn twee uurtjes bezig geweest. Alex voornamelijk dan, hè? ;-) Jan scheen hem bij met Alex' telefoon. En dan komt het uur van de waarheid: doet ie ut of doet ie ut niet! Hij deed het! Er was een nieuwe computer geboren! En ik ben er blij meeeee!
Windows 8.1 werd erop gezet. Goh, dat is even wennen. Waar zit alles en hoe werkt dat? Even wennen, maar ook dat komt goed! Ik ben inmiddels druk bezig met hem naar mijn hand te zetten. Programma's weer installeren. Er zit nu ook een SSD schijf in, dus de programma's starten als de wiedeweerga! Heerlijk!! Ik heb nu twee schijven extra van elk 3TB , dus ik kan mijn beide oude schijven overzetten op 1 schijf. Dat is inmiddels ook gebeurd. Was wel een werk. Eén schijf automatisch, de andere heb ik handmatig tussengevoegd, zodat alles weer netjes en ordelijk is. Windows Media Player heeft alle muziek en video's weer gevonden. Picasa heeft mijn foto's en scrapspullen weer ingelezen. Het netwerk is klaar. Printer en scanner zijn weer aangesloten. De scanner had de laatste tijd bij de oude computer al kuren en nu weer, dus ik weet niet wat er aan de hand is. (voorzichtig maar eens kijken voor een nieuwe). Ik ben nu nog aan het stoeien met de plugins van Paint Shop Pro en Photoshop. Sommigen werken zomaar. Andere ziet het ene programma wel en het andere weer niet. Zit niet echt een logische reden achter. Maar ja, dat zijn maar kleine dingetjes waar helaas weer een hoop tijd in gaat zitten. 
De computerkasten van tegenwoordig zijn behoorlijk opengewerkt trouwens. Op zich wel goed natuurlijk. Dan kan hij zijn warmte kwijt. Op deze nieuwe kast zit van boven een rooster. En daar komt me een kou uit! Mijn ene dij bevriest zowat! De pegels hangen er bijna aan. Ok, ik overdrijf een beetje.... Voorlopig staat nog even de oude computer ernaast. Die ga ik vanmiddag weer even aansluiten om mijn lettertypes over te kopieren. En mijn feeds. Had ik eerder moeten doen. Maar ja. 
De komende 5 jaar mag ik van Jan niet meer piepen over de computer. :-) En dat zal ik ook niet doen! :-) Mij hoor je niet meer. Ik ben helemaal blij. Ook met mijn schoonzoon Alex, met zijn gouden handjes! Bedankt!! Je bent geweldig! x

dinsdag 4 februari 2014

Laat je leiden, Ien, laat je leiden......

credits:
paper...FarFarHill/Mimi Designs
template...Akizo
font...Dancing Steps
cluster....ADS
tubes...Nikki Graff

Oeeeeiii, wat is dat moeilijk, zeg, om je te laten leiden door je partner! :-) Dat heb ik tijdens de dansles nog niet helemaal onder de knie, geloof ik. Vroeger, toen ik nog jong was, had ik er geen moeite mee. Maar nu, bijna 28 jaar later, dus wel. Mijn hand die op zijn schouder ligt leidt een geheel eigen leven. Zij hoort daar netjes, rustig en afwachtend te liggen, het pinkje ietwat verrezen. Want dat vind ik namelijk wel sjiek en sierlijk staan. Zo zou het moeten in mijn optiek. Maar nee, mijn hand doet niet wat ik wil. Mijn vingers boren zich een weg in zijn vlees. Nog net niet met mijn nagels, hoor. Hij lijdt geen pijn! Maar toch. Mijn hand probeert hem die richting op te manoeuvreren die IK wil! En ook als we even opnieuw moeten beginnen, zoek IK een nieuw plekje uit in de danszaal en trek Jan met me mee. En ja, logisch, dat hij dan een tikje geirriteerd raakt. Mea culpa! :-) Ik moet me door hem laten leiden. En daar denk ik dan intussen maar aan. Laat je leiden, Ien, laat je leiden! Maar het is wel leuk, zeg, dat dansen! De vorige keer stonden we met 9 paren op de vloer. Je merkt gelijk dat het dan wel drukker is. De beginstappen van de Tango hebben we nu ook geleerd: Naar de muur, naar de muur, rock, twee, drie, achter, zij, sluit.
Mariska en Alex zijn vorige week met de trein naar Eindhoven en Son en Breugel geweest. Daar zitten twee grote winkels met allerlei dansschoenen. Goh, wat is ze leuk geslaagd! (zie bovenstaande, voor een wedstrijd gemaakte, scrap). Ze is ze inmiddels thuis een beetje aan het inlopen. En ik kan mijn ogen er niet van afhouden. Ik hou wel van een beetje glim en glitter! Mochten Jan en ik na deze cursus nog verder gaan, dan wil ik er ook een paar. Zouden ze ze ook in zwart lakleer hebben??? :-)