donderdag 31 juli 2014

Over stukken kunst en stukke treinen....

Vandaag weer de kunstroute gereden. Weer niet helemaal, maar dat was mijn eigen keuze. Ik ben wel  in de tuin van het Stadsmuseum naar de InstallatieSTOELEN van Karin ter Waarbeek gaan kijken. Een lieflijk plekje. Met op de achtergrond het geluid van de aan de stoelen bevestigde waterkraantjes. Het kunstwerk ZFU-5 aan de Nederlandlaan heb ik overgeslagen. Ja, ik weet het: het had een kleine moeite geweest om toch even door te fietsen, maar na mijn voorbeschouwing op de jaarringen site was mijn interesse in het kunstwerk tot 0,0 gezakt. Sorry, maar helaas! :-)
Wel ben ik weeeeer naar de J.L.van Rijweg gefietst. En ècht, ik heb het hele gebied nagezocht, heb elk kroosje in elke plas met spiedende blik doorkruist, links gefietst, rechts gefietst, nog eens terug gefietst, maar ècht, ècht, ècht: geen beeld Melite van Richard van der Koppel kunnen ontdekken! Zie het plaatje hiernaast.... Nou, zoiets kun je toch niet over het hoofd zien??
Zou ik er dan echt overheen hebben gekeken?? Wie heeft het wel gezien? Vertel, vertel...WAAR dan?
Maar goed, het tochtje ging verder. Weer een rondje langs de Dobbe gemaakt, op zoek naar de ' Manden van Wilgentenen'...  Het ZOU kunnen dat ik ze in de verte heb gezien... Maar zeker weet ik het niet! En als ze het wel zijn geweest, leken ze me niet veel soeps. Dus ben ik weer verder gefietst. Op zoek naar 'de kat van Palenstein' van Niels Lakens. Nou, die KUN je niet eens over het hoofd zien. Wat een knoeperd,zeg! Ik las dat de vlakken van de kat door de bewoners van de wijk geschilderd zijn. Een leuk idee! En zo kwam ik aan het eind van mijn kunstroute. Ik heb ze op drie na allemaal gezien. Eentje wilde ik niet zien, de andere twee juist wel. Ik vind het wel weer mooi geweest! :-)

Vandaag zijn Mariska en Alex op vakantie gegaan. Voor vier dagen Antwerpen. En ik kreeg vanmiddag al een berichtje dat het RAMPZALIG begonnen was. Nou klinkt dat woord best wel een beetje overdreven dramaqueen-achtig. :-) Wat bleek... ze stonden op Den Haag HS en er was weer eens een storing! De trein reed niet! Dus moesten ze een paar uurtjes extra wachten. Allemaal kostbare vakantietijd die ze op die manier verliezen, natuurlijk. Inmiddels zitten ze in de trein en zijn ze onderweg.... Ook weer opgelost! Veel plezier, kinders! Geniet ervan!

dinsdag 29 juli 2014

Kunstroute Zoetermeer, met kunst, zonder route......

'Weet je wat', dacht ik vandaag, 'laat ik nog even snel de kunstroute 'Jaarringen Zoetermeer' doen'. Ook speelde mee dat de kunstwerken nog maar drie dagen hier in Zoetermeer te bezichtigen waren. De app had ik al weken geleden gedownload, maar ik was er nog steeds niet aan toe gekomen om eens te gaan kijken. Het was dus weer op het laatste nippertje. . Het zou vandaag een mooie zomerse dag worden, met zon en zo'n 24 graden. Nou, zon heb ik niet gezien. Het was alleen maar beklemmend klef. Kan ook aan mij liggen, hoor. Ik heb het idee dat ik deze laatste weken in één grote constante opvlieger leef.
Ik had me goed voorbereid op de route. Dacht ik... ;-) De route goed bekeken via de app. Alleen was dat een wandelroute en ik wilde op de fiets. Ook stonden er geen straatnamen bij. Toch ook nog maar eens gekeken op Google maps. Printje uitgedraaid, mèt straatnamen. Flesje water mee. Fototoestel mee. Ineke op weg.
Eerst maar eens richting de Warande. Daar lagen gekleurde glazen ballen in de plomp. (Waterbollen, Marian Meerbeek) Ja, die vond ik wel mooi. Had het zonnetje maar geschenen. Had het misschien nog mooier geweest! Fotootjes genomen en terug naar mijn fiets. Waar is mijn printje voor de route naar het volgende kunstwerk? Zoeken, zoeken...Ohhhh, die ligt dus nog op tafel! Grrrrr! (zie je, Cokkie, ik heb ook zo mijn momenten!) Dan maar in het wilde weg fietsen. Ik had per slot van rekening de kaart een paar keer voor mijn neus gehad! Ik wist dat er ergens bij de J.L.van Rijweg 'iets' te zien zou moeten zijn. Nou, ik heb daar als een dolle rondjes gereden, maar ik zag niks! Nou, dan maar op zoek naar de 'blauwe mannetjes' in het Wilhelminapark. (Where The Tides Ebb And Flow, Pedro Marzorati). Oehh, die vond ik wel heel apart! :-)
Een beetje griezelig ook, op de een of andere manier. Maar wel erg mooi. Jammer, dat ze er niet voor altijd mogen staan. Diep in mijn geheugen kwam ook nog naar boven dat er ook in de Dobbeplas nog 'iets'  moest drijven. Maar ik stond aan de Dobbe en ik zag weer noppes, alleen maar plas. Ik zal wel aan de verkeerde kant hebben gestaan. Pfff. Ik begon er al een beetje genoeg van te krijgen. Een ander beeld aan de Spartastraat, (de Pelgrim, Maarten Fleuren en Kees Reijnen)
 heb ik nog wel gevonden. Maar dat vond ik 3x niks. Ik had de InstallatieSTOELEN nog willen zien. Achteraf bleek dat ze in de tuin van het Museum stonden. Daar was ik heel sukkelig nog langs gekomen ook. Dom! Zoiets moet je ook niet zonder route doen! Misschien dat ik morgenochtend of donderdag de rest nog even ga opzoeken. Dit keer MET kaart! Nu heb ik het gevoel dat het niet 'af' is.....

vrijdag 18 juli 2014

In de hitte toch koelbloedig te werk gegaan!....

Nou, is het zomer of niet? Bovenstaande scrap is behoorlijk toepasbaar op deze hete dag. En morgen worden we getrakteerd op een zelfs nòg bloedhetere dag! We worden maar weer verwend! ;-)
Ach, als je je heeel rustig houdt kom je de dag wel door. En gelukkig hoef ik morgen niet veel te doen. Alleen even naar de schoenmaker om mijn schoenen optehalen. Die trok ik vanmorgen, onderweg van de markt naar mijn moeders huis, kapot. Op de een of andere manier bleven mijn schoenen achter mijn boodschappenwagentje haken en ikzelf liep verder. Pats, alletwee naar de filistijnen en ik kon verder strompelen naar huis. Tssss. Toen we bij haar boven waren, kwamen we in een andere noodsituatie terecht: haar zebravinkje hing ondersteboven aan de gierststengel te bungelen/fladderen. Er zat een lange haar aan de stengel, die om haar ene pootje gewikkeld zat. Ut beestje hing als een acrobaatje pirouetjes te draaien en kon geen kant op! Pietje in paniek! Moeders in paniek! 'Ohhh, wat moeten we nu, wat moeten we nu??'
Ik gelukkig niet. In dat soort gevallen blijf ik toch wel erg koelbloedig, blijkt achteraf. Ik op mijn knietjes bij de kooi en graaien naar het pietje. De haar doorgebroken, dus ze kon wel weer gewoon vliegen. En dat deed ze dan ook. Alle kanten van de kooi (oh, klopt niet, de kooi is rond!) heeft ze gezien. Maar ik moest haar toch nog te pakken krijgen want er zat nog steeds een stuk haar rond haar pootje gedraaid. Ik wilde niet dat ook zìj door het leven zou gaan met één mank pootje, net als haar vader. ( De vader van mijn moeder's pietje en van onze pietjes woonde bij Els en Antoine en had ook ooit een haar om zijn pootje. Dat pootje is later afgestorven en er gewoon afgevallen en zo leefde hij verder met één pootje en één stompje. Heel sneu allemaal!).
Maar ja, op je knakkende knietjes een gevleugeld fladderend vriendje achterna zitten bleek niet te werken. Met de hele kooi naar de keuken dan maar. Moeders nog steeds in paniek: 'Ik durf niet te kijken, ik durf niet te kijken!' Pffff. Een kinderzakdoekje (van blijkbaar minstens 24 jaar geleden!) werd uit de la opgediept. De schaar werd alvast klaar gelegd. Op vogeljacht! Grijp, grijp, fladder, fladder. Eindelijk had ik haar te pakken. En het gekke is...vanaf dat moment verroerde ze geen spier meer! Alsof ik een lijkje in mijn handen had! Ze gaf zich helemaal over! Ik kon op mijn gemakje de haar wegknippen. Ik heb het wel in gedeeltes gedaan want ik was bang dat ik anders misschien haar pootje eraf zou knippen als ik te rigoreus te werk zou gaan. Ze is zo klein! Ik voelde me echt een chirurg.... :-)
Operatie geslaagd! Ze heeft erna wel een hele tijd op het randje van haar bed/nestje voor zich uit zitten staren. Helemaal van haar apro'pootje'! Hihihi. Ach, weer een goeie daad verricht! De troela! Zo'n zebravinkje maakt wat mee op een dag!

maandag 14 juli 2014

Een nieuwe week....


Inmiddels ben ik verjaard. 52 jaartjes zijn er verstreken sinds mijn geboorte. Ik heb het niet uitbundig gevierd. Alleen met wat familie op de (regenachtige) middag zelf. Mijn hoofd stond nog niet naar om een uitgebreide viering met boodschappen doen, hapjes maken en ballonnen op te blazen. Zeker niet als ik net terug ben van een reisje. Ik moet altijd even 'ont-Dublin-en'. Als dat woord al bestaat. ;-) Weer even tot mezelf komen.... Maar een verjaardag zonder lekkers kan ik ook weer niet over mijn hart verkrijgen. Heb dus wel een citroenkwarktaart met verse vruchten voor de familie gemaakt. En voor op het koor had ik zo'n Marokkaanse dadel/walnootkoek en Rocky Road Cake gemaakt. Ik kan dus nu wel zeggen dat het niet echt goed met mijn lijn gaat, ahum. :-)

Op dit moment heb ik een logeetje in huis. Hij kwam hier in zijn pyjamaatje, heel schattig. Wie nu denkt dat ik een klein knulletje in huis heb komt van een koude kermis thuis!
Het logeetje dat er nu is is de nieuwe laptop van mijn tante. Zij had hem in zijn hoes gehezen wat zij z'n pyjama noemde. Vond ik wel grappig. :-)  Ik was al eens een groot deel van de dag bij haar thuis geweest om hem gebruiksklaar te maken. Normaal doe je daar toch best een tijdje over om hem naar je hand te zetten. Er moest dus nog wat meer aan gebeuren.
Ik heb het afgelopen weekend 58 windows updates zitten draaien. Plus de update van 8.0 naar 8.1. Intussen kon ik mooi een was draaien en de ramen zemen. Ook moest er nog een 'eeuwigdurende' virusscanner op. (lees: getweakt) Goh, wat heb ik daarmee zitten hannessen. Terwijl ik hem al op meerdere computers heb gezet. Gelukkig heeft Alex er even een blikje opgeworpen. Toen was het zo gepiept. Wat een opluchting! Dank je, Alex!
De email werkt ook nog niet zoals ik zou willen. Blijkbaar kun je niet zomaar met je Ziggo server op de KPN server als je geen webmail gebruikt. Pfff. Op de ene manier verzond ie niet, op de andere manier kon ie niet ontvangen. Een hoop gedoe. Dat kan ik dus beter bij haar thuis doen, als ik op hun KPN kan.
Dan wordt het ook nog een toer om haar oude Pop3 emailtjes en emailadressen over te brengen naar een nieuwe IMAP. Zo te lezen moet ik ze eerst naar de microsoft Cloud uploaden, waarna ik ze met de nieuwe laptop zou moeten kunnen inlezen... Nou, ben benieuwd. Nog nooit gedaan. Fijn, hoor, die emailadressen van internetproviders. Geef mij maar lekker een gratis webemailservice! Kun je tenminste overal inlezen.
Maar goed. Het komt wel goed. Het duurt alleen even. Voor je het weet zit je er uren en uren achter.
Maar niet vandaag! Ik ga lekker even de hort op! Ik zie het zonnetje schijnen!

maandag 7 juli 2014

In Dublin's fair city.....



En zo kwamen we afgelopen zaterdag alweer terug van onze trip naar Dublin. En oh, wat was het weer leuk! We hadden kamer 415, een kamer met erker, dus aan drie kanten uitzicht. (ik vraag altijd een kamer aan de voorkant van het hotel). Tja, wat was er veranderd in Dublin? Veel opbrekingen deze keer. Hoop gedril, hoop muziek, hoop herrie dus. Meer bedelaars dan de vorige keren. Nu geen zigeuners, maar gewoon jonge knullen die maar een beetje voor zich uit zitten te staren. Verder weer veel straatmuzikanten en andere streetacts. De vrouwelijke ieren houden nog steeds van neon kleuren en leggings. :-/ Er wordt veel gebruik gemaakt van Dublinbikes, huurfietsen die je overal kunt oppikken en achterlaten. Zelf moet ik er niet aan denken om in de binnenstad op mijn fietsje te zitten. Alle bussen en taxi's en auto's scheuren rakelings langs je heen. Doodeng. Verder was er nog een nieuwe ijstent bijgekomen. De ieren houden dus wel van ijs. Zodra ze maar een beetje zon zien lopen ze in topjes en korte broeken. Maar ja, als het daar 19 graden is voelt het voor hun aan alsof de mussen dood van het dak vallen. Heatwaveeeee. :-) Maar goed, het was wel fijn dat het prima weer was. En wat hebben Mariska en ik veel gelopen! Elke avond lazen we de stappenteller uit en elke keer waren we weer verbaasd! De tweede dag was onze takshondenpootjesdag: 18.704 stappen, 13.97 km waarvan 90 actieve minuten en toen hebben we 2844 calorietjes verbrand! Maar ja, die calorietjes hebben we er ook wel weer bij gegeten. Deze keer o.a. bij Madina, ons favoriete indiase restaurantje, Flanagans (komen we ook al jaren) en nu hebben we ook het aziatische buffet bij 10 Thousand World uitgeprobeerd. Dat was nog wat, zeg! Mijn vriend Sean en zijn vriendin Donna zouden die avond komen.
Kon ik eindelijk eens kennis met haar maken. We zouden met zijn viertjes om half 8 bij het buffet gaan eten. Prima. Goed afgesproken, denk je dan nog.... Half 6 een smsje: we gaan nu weg. Maar ga maar vast eten, maak je over ons maar geen zorgen, wij zijn op dieet en ik heb al kip gegeten. Zeker weten?, sms je dan terug.. Ja, zeker weten! Nou ok, dan gaan Maris en ik wel vast eten. Zitten we daar, hebben we daar al gegeten, een smsje...: Hebben ze daar ook patat en kip? Donna heeft nog niet gegeten. Of we daar konden wachten, het zou nog een half uurtje duren. Huh?? Nou, moe. Wij wachten. Weer een sms...auto is geparkeerd, maar we zijn verkeerd gelopen. Welke kant moeten we op? Pffff. Uitgelegd. Gezegd dat het tegenover de Savoy bioscoop was waar toevallig net de première van Transformers aan de gang was. Veel publiek, acteurs, tv opnames! Eindelijk hadden ze het gevonden... willen ze toch weer niet eten! Zeker weten? Ja, zeker weten! Erg vermoeiend die ieren!! Dus hebben we in de pub van het hotel wat gedronken en nieuwtjes uitgewisseld. Hij met een zwaar ierse tongval, Donna met een welshe tongval. Toen wilden ze ineens weer WEL eten. *zucht*. Dus wij weer terug naar het restaurant. Mariska had het intussen maar opgegeven, ze ging naar boven. :-) Na het eten hoorden we muziek uit een andere pub om de hoek komen. Live muziek, leuk! Wij naar binnen... Er waren net wat ierse dansers bezig. En we hebben net een plekje gevonden, had net mijn jas uitgedaan en mijn tas neergezet... word ik ineens gevraagd om op het podium te komen om mee te dansen! Jemig de pemig. Ik had eigenlijk geen moment om na te denken. Ik deed het gewoon. Gelukkig maar, want ik vond het me toch leuk!! Hoe gaaf was dat! Ik heb ervan genoten! :-)
Maar als ik er langer over na had gedacht had ik het waarschijnlijk nooit gedurfd! Na het dansen speelde er een bandje. Ook zo gezellig. We waren wel vaker naar een pub geweest, maar nooit geweten dat er zo'n leuke vlak om de hoek zat! De daaropvolgende avond ben ik samen met Mariska weer naar Murray's geweest. Deze keer zaten we OP het podium. Ook daar stonden wat tafeltjes. En ja, hoor, deze keer was Mariska aan de beurt. Hup, dansen! Ook zij vond het erg leuk. Daar heb ik wel een filmpje van! :-) (vanaf 2.31 zie je Mariska)
Ja, het waren echt hele fijne dagen! Een heerlijke winkelstad. Lekker gegeten overal. Mooi weer gehad! Fijn ook om Sean weer gezien te hebben en om te hebben bijgepraat. Het blijft een gekke ier met een hoop humor! :-)  Dublin rocks! :-) Hier is nog het filmpje:


En hier zijn de foto's: