dinsdag 14 oktober 2014

Blauw oog, afscheid en natte voeten....


En zo kwam mijn moeder dus terug vanuit Rhodos met een blauw oog, een blauwe wang, spierpijn overal EN een lichte hersenschudding! Ja ja, het kan verkeren op zo'n vakantie. Ze was gestruikeld. Kwam met een klap tegen een marmeren plaat en een winkelruit aan. Gelukkig ging ze er niet helemaal doorheen en heeft ze verder niets gebroken. Ze hebben ter controle nog wel een scan gemaakt in het ziekenhuis op Rhodos maar daar kwam niets verontrustends uit. Wel wat spieren verrekt en een hersenschudding dus.
Al met al had het erger kunnen zijn, maar de schrik zit er wel goed in natuurlijk. Ze heeft een paar dagen de bibberitus gehad. Logisch ook.
Nu maar hopen dat ze zich de komende tijd een beetje rustig houdt! :-/

Jan heeft zijn laatste werkdag achter de rug. Compleet met een lunch met zijn naaste afdeling en een afscheidsdiner met de overkoepelende afdeling. De mensen uit India nemen nu hun werk over. Een raar gevoel, hoor. En het zijn nog zulke aardige mensen ook. Eentje ervan heeft zelfs nog kruiden uit India voor me meegenomen! Tja, je kunt het hen ook niet kwalijk nemen, natuurlijk. Zij doen ook maar wat hun opgedragen wordt. Maar goed, Jan en nog 20 anderen staan nu wel op straat... :-/
Zijn vakantiedagen zijn nu ingegaan. Vanaf 1 november gaat hij het reintegratietraject in. Maar helemaal klaar is hij nog niet. Er komt nog een examen aan van een cursus die hij intussen nog even gedaan heeft en waarvoor hij nog steeds aan het leren is. Er komt nog een avond aan van een teamactiviteit waar hij nog gewoon aan meedoet. (per slot van rekening is hij 1 augustus 2015 pas echt uit dienst). Verder is er nog een trainingsdag in Utrecht. En krijgt hij nog gewoon een functioneringsgesprek..... HUH??? Ja! Om het netjes af te ronden! :-)
Al met al: we hebben nog niet eens tijd om er op korte termijn weer een paar daagjes tussenuit te gaan! En hij heeft nog wel van die mooie nieuwe wandelschoenen gekocht waarvan we al elke keer zeiden dat we die echt nodig hadden. Menig zompig paadje in Ierland hebben we vervloekt als het drek door onze schoennaden heensijpelde! Nu heeft hij eindelijk waterdichte! Maatje 46!
Ikzelf ben nog niet geslaagd. De hoge ANWB dameswandelschoenen die nu in de aanbieding zijn blijken geen label 'waterdicht' te hebben. Volgens de juffer achter de kassa zijn ze allemààl waterdicht maar helaas geloof ik haar niet op haar mooie bruine ogen! Ik had namelijk ook de recensies gelezen! Natte voeten alom! Ik heb wel alvast een paar andere, waterdichte met (voor mij belangrijk) losse inlegzool aangepast. Die zaten prima, dus die hou ik nu in het oog tot ze afgeprijsd zijn. Ik heb geduld, hoor! *soms* ;-)

Bovenstaande scrap toont de broertjes Daniel en Patryk, onze achterneefjes...

Geen opmerkingen: