zondag 22 maart 2015

Zomaar een zaterdag....

 
credits hier

Zaterdag was zo'n typisch dagje. Een opsplits- en samenkomstdagje. Ik ging naar de podotherapeut om mijn poezelige voetjes weer eens door te laten lichten. Ik kreeg weer last met lopen. Mijn rechterhiel speelde weer op en nu kreeg ik ook nog last onder de bal van mijn linker voet. Kan ook wel kloppen, want mijn zooltjes waren versleten. Nou, ik heb er toch 2½ jaar mee gedaan. Over twee weken krijg ik de nieuwe. Dan loop ik weer als een kieviet! Hoop ik.
Jan had 's middags, in hoedanigheid van penningmeester van de oudleerlingenvereniging, een jaarvergadering op zijn oude school, Sorghvliet. (Ja, waar Amaaltje na de zomervakantie naar toe gaat). Na die vergadering zouden we dan als de donder naar Els en Antoine in Houten rijden. Dan waren we op tijd voor het avondmaal.
Nu heeft hij trouwens twee mooie, nieuwe, moderne, slimfit, 'kek' uitziende pakken, hè? En waar komt meneer mee naar beneden: in een oud, aftands pak. Waarom doe je nou niet één van je nieuwe pakken aan?? Ja, maar dan worden deze niet meer gedragen..... DAT IS OOK DE BEDOELING!!! Grrrrrr. *zucht* Wegdoen mag ik ze niet. Maar misschien kan ik ze wel achter slot en grendel hangen.
Die vergadering zou maar hoogstens 3 kwartier duren. 'Jaaaaja' , denk ik dan al. 'Kom daarna dan wel gelijk naar huis, blijf niet hangen!' Jaaaa, tuurlijkkkk.
En dan begint de tijd weg te tikken.. Vier uur...kwart over vier...half vijf....vijf uur. Ik zat op hete kolen. Dacht ik ut niet? Maar ja, het was dus uitgelopen. Paul van Vliet, ook oudleerling, had nog een optredinkje gedaan. Er waren meer 'praatjes' dan anders.
Eindelijk was ie dan toch thuis. Snel in de auto gesprongen. Ik heb zelf maar gereden, dan schoten we tenminste meer op. Volgens Jan was het maar 3 minuten sneller dan als hij gereden zou hebben. Zegt ie. Maar psychisch voelde het aan alsof ik met de snelheid van het licht ging! Swooeessshhh. Heerlijk! :-)
Het was weer ouderwets gezellig bij Els en Antoine. Hebben bij de plaatselijke chinees wat voer gehaald. Hebben herinneringen aan vroeger opgehaald. Londen....Wij allen in de metro, Jan nog op het perron....deuren dicht, metro reed weg, zonder Jan. :-) Zo typisch Jan, hè? Ja ja, je maakt wat mee met hem! :-D

Geen opmerkingen: