dinsdag 25 augustus 2015

Indisch buffet, lekkages.....


Nou, van dat filmmiddagje is afgelopen zaterdag niets gekomen. En dat terwijl er toch echt een grote stapel DVD's lag te wachten. Maar ja, zes vrouwen bij elkaar, hè? Klets, klets, en nog eens klets.
Maar dat gaf niets, het was weer gezellig. En dat alles onder het genot van koffie/thee met een punt zelfgebakken appeltaart erbij. ( Paulien was intussen jarig geweest)
We hadden allemaal wel wat voor het buffet gemaakt. Dus op het laatste moment werd er nog gewokt en gingen diverse schalen nog de magnetron in om opgepiept te worden. Gelukkig heeft Hennie een enorme uitschuiftafel waar alle lekkernijen uitgestald konden worden.
Rendang van rundvlees, indisch gehakt, een kipschotel, een varkensschotel, rijst, bami, atjar ketimoen, indische eieren, gewokte spitskool, kroepoek, gebakken uitjes, kokos. Mjammie! En het toetje was ook niet misselijk: vanille ijs, fruitsalade, slagroom, warme chocoladesaus, tiramisu...
Ut kon niet op! Letterlijk....want we hadden weer veel te veel.
's Avonds hebben we nog een kopje koffie in de tuin gedronken. Moe en voldaan gingen we daarna weer huiswaarts.

Maandagmiddag ben ik weer behang af gaan krabben bij Patricia. Ik was druk doende om behang achter een paar buizen weg te krijgen. Het stoomapparaat kon daar niet goed bij, dus de plantenspuit kwam erbij. Intussen ging Patricia even naar haar oude huis want er zouden verhuisdozen geleverd worden. Tringggg, de bel ging. De buurvrouw van beneden stond voor de deur. Ze had getik en gehonk gehoord in de hoek bij de verwarmingsbuizen, maar haar behang werd een beetje nat! Of de verwarming misschien lek was? Oeps. Heb ik weer! Helemaal niet bij stil gestaan dat dat misschien door zou kunnen sijpelen naar benee. Ben maar niet op die plek doorgegaan. Kan het even drogen. Ik hoop dat de schade meevalt. Anders ben ik WA verzekerd, hoor, Patricia! :-/

Vanmorgen is de Zumba weer van start gegaan. Oh hemeltje, kon wel voelen dat ik 6 weken zowat geen lichaamsbeweging heb gehad. Ik heb zelfs mijn fietsbanden weer op moeten pompen. Die waren helemaal zacht door het vele staan en niet rijden. Hopelijk komt mijn conditie nu weer snel een beetje op peil. Goh, wat verlies je die toch snel als je even niet oplet!

zaterdag 22 augustus 2015

Dromen zijn bedrog...


Ik was vannacht in een grote balzaal. We waren met zijn viertjes aan het behangen. (ik zag alleen Paulien) Ieder was bezig aan zijn eigen stuk, maar niet op aparte muren. Ik werd er een beetje ongerust door. Het gaat zo niet kloppen, het gaat zo niet kloppen. Er moest nog een rare reep behang tussen ook. Waarom nou toch? We zouden zo niet uitkomen met de banen. Intussen kwamen er steeds meer mensen binnen. Allemaal voor het feest. De muziek begon. (Dj Patricia zat achter een paar draaitafels plaatjes te draaien) Ik vond het behang heel mooi. Prachtige kwaliteit met zo'n mooie glans erover! Ook de kleuren vond ik mooi. De grote patronen wat minder, maar toch vond ik het prachtig. Alleen jammer dat het zo lelijk op de muren en de ramen zat. 'Tja, dat komt omdat jullie het verkeerde behangplaksel hebben gebruikt', zei een klein kaal mannetje. ' Kijk, elke baan komt al naar beneden'. Gelukkig kwam de catering voorbij met een hapje in een glaasje. Het glaasje mocht ook opgegeten worden en dat deed ik dus ook. Het feestje verplaatste zich naar het bovendek van een boot. Oh, leuk, varen! Maar waarom mochten we nou niet naar het benedendek van die vrouw die als een cipier bij de deur stond? Ik wilde naar beneden! Goh, wat gaan we lekker snel door de kanalen heen! Oh, kijk, er fietst een fietser voor de boot uit. Ohhhh, dit is zo'n supersonische boot die ook over de weg kan! Handig, zeg!
Gaaf dat ik erin zit! .....

En toen werd ik wakker.

In het ECHTE leven heb ik de laatste dagen behang af staan krabben in de nieuwe flat van Patricia.
Poeh, hee, in de woonkamer zit er behang op de muren die je er vrij moeilijk afkrijgt. Met zo'n afwasbaar plastic laagje erover waar bijna geen water van het stoomapparaat doorheen gaat. Het behang in de gang gaat stukken makkelijker. Toen ik gister kwam was het middenstuk al afgekrabd. De boven en onderkanten nog niet. (vandaar de ongerustheid over het niet systematisch aanpakken van een klus in mijn droom)
We hebben het gehad over de piano die ze mee gaat verhuizen (muziek) en over champagne zodra ze verhuisd is. (glazen, feestje). Ook heeft ze het behang en het laminaat laten zien. :-)
Ik kan alleen het kale mannetje en de boot niet plaatsen. Nou ja, het was maar een droom. :-)

Vanmiddag/vanavond hebben we (6 vrouwen van het koor) film en indisch buffet bij Hennie thuis. Een ieder maakt het een en ander. De Telor Boemboe Bali en de Atjar Ketimoen staan al klaar. Alleen de vruchtensalade voor bij het toetje ga ik dalijk nog maken. De kroepoek ligt klaar, de gebakken uitjes ook. Ik heb er zin in en ik krijg nu al trek!


woensdag 19 augustus 2015

Creatief met gordijn....

Soms krijg ik ergens zomaar ineens genoeg van! Ook al heb ik me er nooit echt aan gestoord. Tenminste, dat denk ik dan. Of ik ben me er nooit echt van bewust geweest. Of ik ergerde me soms een beetje, maar niet genoeg om er wat aan te doen. Kortom, er moest ineens iets gebeuren en wel nu!
En dan heb ik het over mijn twee jaar geleden in de slaapkamer opgehangen nieuwe overgordijnen.
Ze waren een heel stuk te lang en ik had toen ook wel gelijk van dat luiewijvenplakbandspul gekocht om ze (ooit) korter te maken. Dat wilde ik toen niet gelijk doen want ze zouden nog kunnen krimpen als ze gewassen zouden worden. Intussen hingen ze dus al twee jaar lang over de grond te dweilen. Ik ging er wel steeds met de stofzuiger overheen, maar ideaal was het niet. Esthetisch gezien had ik geen moeite met die twee dweilen. Maar ja, dat stof steeds....
In de wasmachine ermee. Netjes gestreken, jaja. (wat een goeie huisvrouw ben ik, hè?) ;-P
En weer opgehangen. En toen was daar ineens hèt moment van grote afkeer! Ik heb de centimeter gepakt, de schaar ter hand genomen, het band erop gestreken en heb ze weer opgehangen. Netjes, zeg!
Maar wat moest ik nou weer met al die lappen stof? Zonde om weg te gooien. Kussens heb ik genoeg, dus geen overtrekjes nodig. Ben toch geen ster in naaien....
En toen kwam ik op het idee van wand decoraties maken! Ik had nog wel een stuk muur waar 'iets' opgehangen kon worden. Lang leve de Action voor inspiratie! Heb er twee van die canvasdoeken gekocht. Heb de stof eroverheen gespannen en vast gezet met punaises. Met een nietmachine had dat ongetwijfeld makkelijker geweest, maar op dat moment had ik er geen eentje. Uiteraard kwam ik gistermiddag pas, op zoek naar iets totaal anders, een spiksplinternieuwe nietmachine tegen in de gangkast..... Maar goed, punaises erin juinen met een hamer ging ook makkelijk.
Ik had toevallig nog bronze spuitverf staan en heb er bij de Action ook nog zilveren spuitverf bijgekocht. Ook kwam ik daar houten vlindertjes tegen en met de losse gekleurde vlinders die ik her en der nog in huis had liggen kwam ik al een heel eind. Wat een meur heeft die spuitverf, zeg! Dat kan niet goed voor de gezondheid zijn! Na het drogen moesten ze op het velours geplakt worden. Het enige wat ik in huis had en wat tegenwoordig nog in supermarkten te koop is, is van die 1-2-3 sekondenlijm. En sekondenlijm en ik gaat ook al niet goed samen! Ik ben waarschijnlijk veel te hardhandig. Knijp bij het openmaken al te hard in het tubetje waardoor de lijm er al uitgutst voor ik de te lijmen oppervlakken ermee in kan smeren. Zodoende is de eettafel ook al voorzien van 'er niet meer aftekrijgen' lijmresten. En ik denk heus wel: ik zou eigenlijk de boel eerst even moeten afdekken. Maar ik denk ook: nahhh, ik heb nu de tube al in mijn handen... ik zal heeeel voorzichtig zijn! Dopje eraf, guts, guts, plak, plak, knoei, knoei.... Je kent het misschien wel? En dan moet ik nog oppassen dat ik mijn vingers niet voorgoed aan elkaar plak. 

Vandaag viel het mee...Aangezien ik mezelf ken heb ik doodgewone ouderwetse Velpon gekocht. En warempel (wat een mooi woord is dat eigenlijk!).... alles netjes gelijmd, zonder gedoe!
Ik vind het best leuk geworden. Als het droog is ga ik ze ophangen. Weer even een paar spijkers in de muur jassen. Ik leg de hamer vast klaar....




dinsdag 18 augustus 2015

Moeders op de iPad....

credits hier

We waren laatst na terugkomst van onze vakantie op Kreta behoorlijk enthousiast over het Bio Suites Hotel. Dichtbij het strand, winkels, havens en binnenstad, mooie kamers, vriendelijk personeel, wifi op de kamer (!), prima eten....Wie wil dat nou niet?
Mijn moeder wilde dat ook! Dus nu hebben zij en buurman Jan geboekt voor september. Gaan zij daar ook eens kijken. Maar ja, wat heb je aan de wifi als je geen smartphone of tablet bij je hebt?
Dat wilde ze oookkk. Ze was al van plan om een iPad te gaan kopen en om in september een cursus te gaan doen om met zo'n ding om te gaan. Want oh, wat leek haar dat toch handig allemaal!
Nou ja, beetje kortdag voor hun vakantie, dus ze mag nu eerst een ouwetje van ons lenen. Om te oefenen en om te kijken of ze er überhaupt mee overweg zou kunnen.
Zondag was het zover. Ik had haar email en haar facebook al overgezet. Ze was 'in de lucht'. Alles laten zien, heel veel laten proberen. Nog een beetje onwennig zat ze op het scherm te prikken met haar nagel. Nee, mam, met je vingertop! We gingen apps afsluiten.... Daar moest ze bij swipen. Nou, dat vond ze wel wat. Ze swipet met verve. Het lijkt bij haar de Hitlergroet wel! Ze swipet een halve meter de lucht in! :-) Ook hebben we skype uitgeprobeerd. Ik in de slaapkamer, zij in de keuken. Grote hilariteit.
Inmiddels zijn we een paar daagjes verder en het gaat steeds beter met de iPad. Er verschijnen overal berichtjes (ze weet nog niet goed wat privé is en wat niet, maar dat komt nog wel), ze neemt foto's en kan ze al plaatsen. Af en toe krijg ik ook een telefoontje. Dan is ze een beetje wanhopig en weet niet meer hoe of wat. Moeilijk om dan te helpen, want ik zie niet wat ze voor zich ziet en vaak ook niet wat ze precies bedoelt... :-) Maar al met al ben ik toch wel heel trots op mijn bijna 80 jarige moeder!
Ze doet het toch maar!

donderdag 13 augustus 2015

Ik zie sterretjes....


Het internet stond er bol van: afgelopen nacht zouden er heeullll veeeuuullll vallende sterren te zien zijn. Dat leek me wel wat. Ik heb er namelijk nog nooit eentje gezien. Maar ja, 't was wel midden in de nacht. En 's nachts pleeg ik te slapen. En ik word niet graag gestoord in mijn, oh zo nodige, schoonheidsslaapje!
Ik was dus van plan om gewoon een dutje te gaan doen. Maar in mijn bed opende ik de Skywalk app op mijn ipad. Oooh, toch wel heel leuk! Er zou inderdaad heel wat te zien zijn! Er zou een communicatiesatelliet overkomen waarbij er een Iridiumflits zou optreden (zonlicht zou op zo'n antenneplaat zou vallen, wat je dat weer zou zien als oplichtende flits in de lucht) en natuurlijk die meteorenregen. 
Ik wist welke kant ik op zou moeten kijken. Noord noord oost. Zou ik wel of zou ik niet?
Toch maar even mijn duster aangetrokken en de tuin ingegaan. Hmmm, toch wel irritant dat omgevingslicht: Lamp bij de buren, lamp op de parkeerplaats, lampen in de woonkamer en vanuit je ooghoeken zie je dan ook nog het licht van de tv flikkeren. Mariska en Alex kwamen ook even naar beneden. Alex had al een vallende ster gezien toen hij uit Mariska's kamer keek. Ik nog steeds niet. Weer kijken en kijken. Ik zag allemaal mooie sterretjes, maar vallen deden ze niet! Mariska kijkt naar boven: Jaaaa, ze zag er eentje! Waar dan? Waar dan?? Ik kijken, niks meer te zien natuurlijk. Grrrrr. Nog maar eens kijken. Zie ik daar wat? Uh, ja, een vliegtuig. En nog eentje. En nog eentje. Kijken, kijken. Mijn nek begon al aardig te verkrampen. Wat zie ik daar? Hmm, een vlucht snaterende ganzen. Een vliegtuig. Nog meer fonkelende sterren, die ook niet vielen. 
Ik heb een uur en een kwartier naar de hemel zitten staren. En ik moet zeggen: je wordt er heel rustig van! Maar ja, die verkrampte nek, hè! Ik heb het maar opgegeven. Gaap! Ondanks dat ik nu nog steeds geen vallende sterren heb gezien heb ik toch heerlijk geslapen. Ik probeer het volgend jaar wel weer. Dan zet ik de wekker misschien wel even.....

maandag 10 augustus 2015

Van alles wat...


Sinds 1 augustus is Jan officieel uit dienst bij Reaal/VIVAT en als werkzoekende ingeschreven bij het UWV. Inmiddels is trouwens bij Reaal ook alweer een tweede ronde met ontslagen gevallen. Hij wil het liefst, na 30 jaar, weer eens totaal wat anders doen. Kan ik me trouwens best voorstellen! De afgelopen tijd is hij op zoek gegaan naar een ander soort baan: in het onderwijs (als docent wiskunde/IT, daar ligt zijn hart) of in de ICT als webdeveloper. Hij heeft al heel wat gesprekken gehad, maar tot nog toe komt het er op neer dat hij er als docent te lang uit is geweest om gelijk ingezet te kunnen worden. En als webdeveloper heeft hij wel de juiste opleidingen, maar ook weer (nog) te weinig ervaring. Dus vanaf nu gaat hij toch ook maar eens kijken naar een baan in zijn eigen veld: Cobol software ontwikkelaar. Hij reageert op alles wat hem interessant lijkt. We houden goede moed! Ergens zal er toch wel een leuke baan zijn voor iemand die wil werken, nooit ziek is en plichtsgetrouw is??

Ik heb intussen weer leuke nieuwtjes gehad:
Suzanne is voor het eerst oma geworden van een kleinzoon, Max Andrew. Spannende tijden als je hoort dat je dochter aan de bevalling begonnen is. Ik denk dat ik in dat geval ook als een kip zonder kop rond zou lopen tot het geboren zou zijn. Max is een schattig kindje, ik heb al wat foto's gezien!

Patricia gaat verhuizen. Vanaf volgende week donderdag ga ik (samen met nog een paar anderen van het koor) haar helpen met klussen. We gaan eerst het oude behang te lijf. Dat belooft nog gezellig te worden ook! :-)

Gisteren zijn we op visite geweest bij neef Thierry en zijn vriendin Jessica. Zij hebben hun tuin omgetoverd tot een lusthof. Letterlijk! Alles wat in de tuin groeit en bloeit moet eetbaar zijn. De grote kweekkas, die van mijn moeder's volkstuin komt, komt daar goed tot zijn recht. Hij had zelf limonade gemaakt met citroen, munt, limonadeplant (Agastache mexicana en Agastache foeniculumen honingplant. Lekker! Ik heb er ook mijn eerste groentechips gegeten. Voor herhaling vatbaar.
Thierry is echt zo'n gadgetfreak. Hij heeft een heel netwerk opgezet zodat hij vanuit zijn luie stoel alles kan regelen. De lichten aan- en uit doen, de afwasmachine aanzetten, het waterornament in de tuin regelen. De hanglampen verkleuren op de maat van de muziek uit zijn tv systeem.
Ik vind dat hartstikke leuk. :-) De techniek staat voor niets!

dinsdag 4 augustus 2015

Een zomers weekend....


Zaterdag was het dubbel feest in Wassenaar: Géneviève vierde eindelijk officieel haar 5e verjaardag (had eigenlijk in juni al gemoeten) èn er was een housewarming! Roxanne en de kinders zijn precies die dag voorgoed verhuisd naar hun nieuwe stekkie. En wat een leuke eengezinswoning is het! In een heel gemoedelijk wijkje, zo te zien. Het huis is van boven tot onder opgeknapt door Nico en Roxanne's nieuwe (en tevens hartstikke aardige) vriend Jeffrey. We hebben heerlijk in de tuin kunnen zitten. En we hebben onze buiken gevuld met BBQvoer en salades. Jan kwam intussen ook nog even langs vanuit Amsterdam. Daar was hij naar de verjaardag van tante Riek geweest. Zij werd 90 zomers jong. Wat een leeftijd, hè?

Wassenaar.... Roxanne is nu eigenlijk een beetje terug naar haar 'roots'. Onze familie komt er oorspronkelijk vandaan. Heb ik ook nooit geweten, maar dat kwam naar boven toen ik bezig was met de stamboom.
Ik hoop dat ze er heel gelukkig zullen worden en dat de kinderen snel zullen wennen op hun nieuwe school. Maar ik zal ze wel gaan missen. Ik zal ze nu nog maar sporadisch zien, vermoed ik. Vind ik wel heel jammer, maar ja. Ut is niet anders. Het leven loopt zoals het loopt.

Zondag was er weer een feestje in Linschoten. Nicht Laura werd 25. Daar kwamen we 10 minuten te vroeg aan. Aj, ik had er met de vertrektijd dus geen rekening mee gehouden dat Alex zou rijden. :-) We flitsten over de weg. 120...130. Da's wel even wat anders dan het slakkengangetje dat ik normaal gewend ben! De Opel wist niet wat um overkwam, joh. Maar Alex rijdt goed en zeker. Fijn!
Ook daar hebben we buiten kunnen zitten op het balkon. De zomer is zo slecht nog niet!

Gisteren zou het zelfs 30 graden worden. Maar zo voelde het helemaal niet. Ik ben dus, samen met Mariska, aan de slag gegaan in de tuin. Ik was een Hortenia helemaal zat. Ze groeide zo'n anderhalve meter de tuin in. Snoeien hielp niet. Daardoor leek ze nog wel groter te worden. Ik wilde hem weg hebben. Maar ook weer niet helemaal, want het was wel een mooie. Hij moest dus verplaatst worden. Ik had wel een plek in gedachten. Daar stond een andere Hortensia die het niet goed meer deed. Die hebben Maris en ik eruit gehakt. Viel niet mee. Er zaten nogal wat wortels klem van de seringenbomen. Daarna was de grote Hortensia aan de beurt. We hebben staan hakken en hakken. Met een scherpe spade en met een botte. De laatste boog ook nog eens helemaal door. Jan werd er maar eens bijgeroepen. Hij ook hakken. Goh, normaal wortelen die Hortensia's toch niet zo diep?
Maar ik denk dat op deze plek de Magnolia een beetje in de weg stond met haar worteltjes.
Intussen heb ik de takken maar vast naar het grofvuil gebracht. Uiteindelijk kwam ie los en is ie verplant. Nu maar hopen dat ze aanslaat op haar nieuwe plek. Het hoekje is ineens wel een stuk opener geworden. Ik had zelfs weer plek voor twee stoelen bij het tafeltje. Ben er blij mee! Nu maar eens op zoek naar een nieuwe, aparte, KLEINblijvende Hortensia....