Ik zie sterretjes....

Het internet stond er bol van: afgelopen nacht zouden er heeullll veeeuuullll vallende sterren te zien zijn. Dat leek me wel wat. Ik heb er namelijk nog nooit eentje gezien. Maar ja, 't was wel midden in de nacht. En 's nachts pleeg ik te slapen. En ik word niet graag gestoord in mijn, oh zo nodige, schoonheidsslaapje!
Ik was dus van plan om gewoon een dutje te gaan doen. Maar in mijn bed opende ik de Skywalk app op mijn ipad. Oooh, toch wel heel leuk! Er zou inderdaad heel wat te zien zijn! Er zou een communicatiesatelliet overkomen waarbij er een Iridiumflits zou optreden (zonlicht zou op zo'n antenneplaat zou vallen, wat je dat weer zou zien als oplichtende flits in de lucht) en natuurlijk die meteorenregen. 
Ik wist welke kant ik op zou moeten kijken. Noord noord oost. Zou ik wel of zou ik niet?
Toch maar even mijn duster aangetrokken en de tuin ingegaan. Hmmm, toch wel irritant dat omgevingslicht: Lamp bij de buren, lamp op de parkeerplaats, lampen in de woonkamer en vanuit je ooghoeken zie je dan ook nog het licht van de tv flikkeren. Mariska en Alex kwamen ook even naar beneden. Alex had al een vallende ster gezien toen hij uit Mariska's kamer keek. Ik nog steeds niet. Weer kijken en kijken. Ik zag allemaal mooie sterretjes, maar vallen deden ze niet! Mariska kijkt naar boven: Jaaaa, ze zag er eentje! Waar dan? Waar dan?? Ik kijken, niks meer te zien natuurlijk. Grrrrr. Nog maar eens kijken. Zie ik daar wat? Uh, ja, een vliegtuig. En nog eentje. En nog eentje. Kijken, kijken. Mijn nek begon al aardig te verkrampen. Wat zie ik daar? Hmm, een vlucht snaterende ganzen. Een vliegtuig. Nog meer fonkelende sterren, die ook niet vielen. 

Ik heb een uur en een kwartier naar de hemel zitten staren. En ik moet zeggen: je wordt er heel rustig van! Maar ja, die verkrampte nek, hè! Ik heb het maar opgegeven. Gaap! Ondanks dat ik nu nog steeds geen vallende sterren heb gezien heb ik toch heerlijk geslapen. Ik probeer het volgend jaar wel weer. Dan zet ik de wekker misschien wel even.....