dinsdag 13 oktober 2015

Clingendael

Zo sta je vrijdag als koor nog in het theater en zo sta je zondagmiddag alweer in woonzorgcentrum Het Anker in Voorburg. We hebben daar gezongen in de brasserie van het huis. Nou, voor het koor was er niks te brassen, hoor! Geen koekjes, cakejes of bitterballen. Maar dus ook geen koffie of thee! Gelukkig nog wel een glaasje fris in de pauze om de droge keeltjes te smeren. Maar ja, we doen het voor de bewoners, hè? En zij waren enthousiast en tevreden, dus laat ik zelf niet zeuren. :-)
En aangezien ik de hele zondag dus binnen heb gezeten, en Jan ook al dagen geen buitenlucht had gehad, (hij neemt het solliciteren uiterst serieus!), heb ik hem maandagochtend ontvoerd naar de Japanse Tuin in Clingendael. Even luchten! Even een frisse neus! In eerste instantie had ik de auto geparkeerd aan de Wassenaarseweg. Maar daar bleek het betaald parkeren te zijn van maandag t/m vrijdag. Tja, dat is tegen Jan's principes. Ik ben alvast naar de Japanse Tuin gelopen terwijl hij een ander kosteloos plekje ging zoeken voor de auto. 
Het blijft mooi, hè, die tuin. Ook nu in de herfst. Hij is nu twee weekjes open voor publiek, daarna sluit hij weer tot in mei 2016. Ik bleek niet de enige bezoeker te zijn. Ik was wel zowat de enige bezoeker met een compactcameraatje. Jemig, wat een apparatuur werd er mee gezeuld. Camera's met grote telelenzen op flinke statieven... Wat een mooie foto's zullen daaruit komen! 
Ik heb meerdere rondjes in de tuin gelopen en heb op mijn gemak wat foto's genomen voor Jan kwam. 
Samen hebben we nog een uitgebreide wandeling over het landgoed gemaakt. Om weer bij de auto te komen (gratis parkeren in de van Mojalenlaan) kwamen we door 'de Bosjes van Zanen'. En daar stond een grote eik. En in een holte van die eik en ook op zijn takken lagen allemaal kinderfrutseltjes. Een wandelaarster vertelde dat dat de kabouterboom was. Kinderen leggen tekeningen en poppetjes erin en soms komt er dan 's nachts een kaboutertje en neemt de spulletjes mee. Dat is toch geweldig! Ik ben gek op sprookjes! :-)
De vrouw vertelde ook dat er onder een lindeboom, vlakbij het landhuis, nog graven liggen van de hondjes van freule Daisy. Vroeger stonden de grafstenen overeind, maar in de tweede wereldoorlog werden ze platgelegd. (Want er kon wel eens een sluipschutter achter zitten....) Leuk om zomaar die verhalen te horen als je het niet verwacht. Volgende keer op zoek naar de hondengraven!
Hier is nog even een filmpje met alle foto's!

Geen opmerkingen: