donderdag 29 december 2016

Kerst...

De kerstdagen zijn ook weer voorbij. Wel lekker dat er nu een paar lanterfanterige niksdoen daagjes zijn. Ik, als introvert iemand, heb die daagjes echt nodig om weer wat energie op te doen. Ik ben ook niet vooruit te branden op dit moment. Maar dat geeft niet, dat komt wel weer.
Eerste kerstdag zijn we naar mijn moeder geweest. Daar was mijn zus en zwager en mijn oom ook.
Mijn moeder had het kerstmenu doorgebeld aan de buurtchinees. Klokslag half 7 kon de bestelling opgehaald worden. Bij de bar, zodat we niet in de rij hoefden te staan bij de afhaalbalie.
Komen we daar.... Geen kip te bekennen! Ja, in de bakjes met eten wel. Maar bij de afhaalbalie: niemand! Ik had grote drukte verwacht. Binnen een poep en een scheet waren we weer terug en hebben we onze borden vol kunnen scheppen. Lekker, hoor, als je zo aan kunt schuiven.
Ik had nog een oosterse komkommersalade erbij gemaakt en nog een lading stoofpeertjes. (zonder peertjes is het voor mij geen kerst!)

Toen ik 's avonds thuis kwam moest ik nog pavlova's maken voor het nagerecht van de volgende dag.
Tweede kerstdag kwamen Mariska en Alex eten. Ik had het recept van die pavlova's op Pinterest gevonden en ze zagen er leuk uit. Dat leek me wel wat. Maar ja, zulke dingen moet je niet doen als je eigenlijk al een beetje moe bent. Want het is me een chaos geworden! Het begon al met het stijf slaan van de eiwitten. Ik had keurig netjes de eieren gescheiden. Echt, zonder een spoortje van eigeel erbij. Laten kloppen in de machine...maar al wat er stijf werd: niet mijn eiwitjes.
Dat moest over. Op het internet gezocht wat ik dan fout had gedaan. Het moest in een glazen kom, ontvet met citroen. Ok, kom erbij, met citroen inwrijven, eiwitten weer scheiden, opkloppen...nu met de handmixer. Hè, hè, nu ging het eindelijk goed! Intussen stond er au bain marie sinaasappelchocolade te smelten. Althans, het zou moeten smelten. Natuurlijk niet bij mij! Ik kon in de supermarkt geen chocolade vinden met sinaassmaak, dus had ik een reep gekocht van Cote D'Or, gevùld met sinaasspul. Maar ja, dat werd alleen een korrelige smurrie. Geen mooi glad papje. Dat ging hem niet worden. Toen maar een stuk gewone chocolade in de magnetron laten smelten. Intussen op mijn knietjes in een kast zoekend naar het vanille-extract. Resultaat: ook nog grote rommel op de grond. De magnetron bleek veel te hoog te staan, dus de chocola was een half verbrandde opgedroogde substantie geworden. Nou, en toen had ik er genoeg van.... Ben verdorie anderhalf uur bezig geweest om vier van die pavlova bakjes in elkaar te draaien! Ik heb ze de oven in gegooid, heb de keuken opgeruimd en ben naar bed gegaan. Op hoop van zegen dan maar!
's Ochtends heb ik de baksels eens bekeken. Mwaaah, ze leken dan wel niet op die van het plaatje....maar heel slecht waren ze ook niet! Ik heb ze 's avonds wel gebruikt. En met het vanille ijs, de sinaasappel en de cranberries viel het uiteindelijk best nog mee. Ja, de cranberries waren aan de zure kant. Maar goed, ut moest maar.
De varkenshaas met krieken en kriekenbiersaus was wel lekker, vond ik. Was weer eens wat anders. En ook erg kerstelijk met die rode kersen.
Maar pavlova's, meringues en dergelijke..... Nooit meer! Never!
Alhoewel... misschien als ik uitgerust ben.
Want nu kan ik het niet uitstaan dat het niet gelukt is. Misschien ooit nog een nieuwe poging.

zaterdag 24 december 2016

Kerstgala

Donderdagavond.....
Voor we de deur uitgingen had Mariska al twee panty's aan gort getrokken en ik eentje. Wat een fijne dingen zijn dat toch, maar niet heus. Jan kwam in het verkeerde pak naar beneden dus ook hij werd weer naar boven gestuurd om zich in zijn fancy zwarte slimfit pak te hijsen. Die heeft hij niet voor niets, toch? Eindelijk, iedereen was klaar. We konden naar het jaarlijkse Kerstgala van de dansschool....
Altijd weer leuk. Iedereen was op zijn kerstbest, vol glitter en glamour. Het toont altijd mooi en feestelijk. Hillie (ook een koorlid) en haar man Kemal waren ook van de partij. De muziek werd weer als vanouds door Dj Arthuro verzorgd. En na een jaar dansloos te zijn geweest stonden we weer op de vloer. Uhhhh. Tja. De basis met linkse- en rechtse draaien ging nog prima. Een lockstepje hier, een lockstepje daar. Niks aan de hand. Maar hoe ging dat ene patroon ook alweer? En welke patronen had je ook alweer in welke dansen? En dat ene swiffletje...zat dat nou in de tango of in een andere dans? Jemig, wat waren we al weer een hoop kwijt!
Wat stonden we vaak te stumperen..... Af en toe vroegen we maar even aan Mariska en Alex hoe iets ook alweer ging. Zij zaten met hun vrienden verderop. Met Alex heb ik nog een rondje slowfox gedanst. Ook om even te kijken of ik het nog wist. Uiteindelijk, na uren wisten Jan en ik ineens weer hoe een bepaalde variatie in de Engelse Wals ging. Victorie! :-)
Halverwege de avond was er weer een dans demonstratie van een wedstrijdpaar. Dat ziet er altijd zo gelikt uit. Die zweven voorbij. Hun voeten hoor je niet eens.
In het nieuwe jaar gaan we weer op les. We hebben ons al ingeschreven. Ik heb er weer zin in. :-)
Al met al was het een erg leuke avond! Kwam eindelijk mijn glitterjurk uit de kast! Ik zag wel dat de bank waarop ik zat ook onder de glittertjes zat. Oeps, dat wordt stofzuigen voor Willy of Fons.
Ach, rommel happens. Wij moesten ook de kerstboom weer overeind zetten en ballen rapen toen we thuis kwamen... Mango was weer bezig geweest.

vrijdag 23 december 2016

Kerstconcert

En dan, na maanden van voorbereiding was het zo ver: het gezamenlijke kerstconcert van het harmonieorkest Harpe Davids, het Christelijk Zoetermeers Mannen Ensemble en ons koor Enjoy. Voor de gelegenheid hadden we ons uitgedost in het zwart met een rood accent. Dat zag er keurig netjes uit!
We konden boven in een zaaltje alvast inzingen. Maar hoe was nu de volgorde tijdens het concert? Welke muziekgroep moest beginnen? We wisten het niet... Ah, iemand had een programmafoldertje kunnen bemachtigen. Wij stonden als eerst geprogrammeerd! Jongens, we gaan als eersten! Nee, dat klopt niet, ging het verhaal. We moeten als laatst. Ja, maar, in het programmaboekje staat..... Nee, klopt echt niet.... En het klopte inderdaad niet. Ze waren blijkbaar al gedrukt voor de laatste wijzigingen doorgegeven waren.
We hadden een kwartiertje de tijd om beneden in de kerkzaal in te zingen. Dat kwartiertje ging bijna helemaal op aan onze opstelling. Wat was het geval: de vleugel stond op een rare plek en kon niet verplaatst worden. Onze dirigent zat nu nààst het koor. Waardoor wij hèm niet konden zien en hij òns niet goed kon horen en wij elkaar ook niet echt goed konden horen. Oh hemeltje. Ondanks de ruimte op het podium stonden we dus op een kluitje in de hoek, dakpansgewijs opgesteld. Het zag er een beetje raar uit, maar het kon echt niet anders.
Maar wat heerlijk om daar in die kerk te zingen. Wat een mooie akoestiek! Het zong zo lekker licht.
Het is wel een beetje ongezellige kerk, vond ik. Hypermodern. Ik miste een grote kerstboom. Ik miste sfeervolle verlichting....
Maar wat een leuke muzikale avond. De harmonie speelde de witte verf van de muren. Wat een power! Het mannenkoor zong, een gedeelte gezamenlijk met een lieflijke sopraan, mooie nummers. Hun 'Stille Nacht' was echt prachtig! Kippenvel.
Het was erg leuk om samen zo'n kerstconcert neer te zetten. Voor mij voor herhaling vatbaar. Ik hou wel van de afwisseling.
Voor wie het hele concert wil bekijken of beluisteren... dat kan!
Hier is de link naar de website van Kerkomroep. Zoek op Zoetermeer, Oosterkerk, en klik op 21 december.....

dinsdag 20 december 2016

verjaardagen, taart en afzien....

En wederom zag ik zondagmiddag een glunderend gezichtje boven een verjaardagstaart! Dit keer van mijn achternichtje Joséphine, die afgelopen week 8 jaar is geworden. Ze groeit op waar je bij staat...
Thierry en Jessica en kleine Lorelai kwamen wat later. Dus zij staan niet op de familiefoto die Jeffrey gemaakt heeft. Jan heeft nu e.i.n.d.e.l.i.j.k Lorelai in het echt kunnen aanschouwen. Ze is nu 5 maanden! Mocht dus wel eens tijd worden. En het staat hem goed, hè, zo'n baby'tje op schoot? ;-)
Na Joséphine verjaardagsfeestje zijn we doorgereden naar Den Haag. Ook Alex was jarig. Dus weer (zelfgemaakte) taart! (Is geen straf!) en we hebben er ook gegeten. Een lekkere, ook weer zelfgemaakte, pizza met blauwe aderkaas. En nog stokbrood met kroket ook. Ze hadden een heel arsenaal aan verschillende mosterdjes om erop te doen. Lekker!
Gisteren kwam Mariska hier. Had ze de overgebleven taartpunten meegenomen. Dus weer aan de taart! Oei, dat gaat niet goed! En dalijk nog de kerstdagen en oud en nieuw.....
Maar goed dat ik vandaag naar de Zumba ben geweest. Dat heft het een en ander weer een beetje op. Was erg leuk. Saray verscheen in een kerstoutfitje en er werd kerstmuziek gedraaid. Gezellig gezumba'd in een kringetje. Met steeds een extra dansje van Saray samen met elk van ons in het midden. Het was een kerstmedley van bijna een half uur. Nou, dat ga je wel voelen, hoor. Het zweet stond op mijn rug en mijn wangen waren vuurrood van de inspanning. Geeft niks. Is goed voor me.

zaterdag 17 december 2016

Op schema.....Jippie!

Hè, heerlijk, ik lig psychisch weer op schema kwa jaargetijde en kerst. De plannen voor beide dagen zijn gemaakt, het kerstdiner is samengesteld. De meeste boodschappen daarvoor zijn al in huis. Een lijstje met dingen die ik nog moet doen is gemaakt en kan al doende afgevinkt worden.

De boel is weer versierd. Dat scheelt wel een hoop werk, zeg, als je geen boom hoeft op te tuigen. We hebben dit jaar het oude mini kerstboompje van Mariska te leen. Ik heb wel de schreeuwerige kitscherige gekleurde kermisverlichting eruit gehaald en gewoon een snoer witte lichtjes erin gedaan. Staat nu stukken rustiger. Er is al aan geknaagd, er is al met de balletjes gespeeld en hij heeft al drie keer ondersteboven gelegen. Mango is in the house! Wat een portret is dat, zeg! Zo eentje heb ik nooit eerder meegemaakt. Laatst hing ze ineens bovenaan de boekenkast waar de vogelkooi staat. Ze was vanaf de tafel gesprongen. En je kon aan haar ogen zien van : hee, dit lukt me al, dit ga ik vaker proberen! Sindsdien zit ze steeds te loeren. Nu staat de doos van het kerstboompje standaard op de hoek van de tafel. Met een grote steen uit de tuin erin tegen het verschuiven. Geen gezicht natuurlijk, maar het moet maar. Alle boeken in de kast staan over het randje geschoven zodat ze daar geen houvast zal hebben. Bovenop staan er nu ook allerlei attributen over het randje om haar te ontmoedigen. Pfff. Leuk, hoor, zo'n kitten in huis nemen..... nooit meer!! :-)
Maar ja, ze kan ook ontiegelijk lief zijn. Elke avond komt ze in bed nog even boven op me liggen om te knuffen. Het puntje van mijn neus wordt dan helemaal schoongelikt. Ik heb echt de schoonste neus van heel de wereld! En na zo'n tien minuutjes gaat ze dan op haar eigen slaapplekje liggen. Zo lief. Ik hoop gewoon dat ze volgend jaar haar puberstreken te boven is. Misschien koop ik dan wel de meest prikkelige kerstboom die er bestaat. Dat zelfs zij het de moeite niet waard zal vinden om erin te
springen. Je moet toch wat, hè?

Bij de kerstzegels kreeg ik dit jaar een setje krijtstiften. Wat moest ik daar nu weer mee... Maar eens op het internet gekeken. Leuk, lekker een tekening op één van de ramen kalken! Gistermiddag ben ik aan de slag gegaan. En het is best leuk geworden. Vind ik. Alleen mijn sneeuwvlokken kloppen niet.
Ik wist dat sneeuwvlokken totaal symmetrisch horen te zijn. De mijne, uit de losse pols getekend, zijn dat weer niet. Ze werden een beetje langwerpig. En dan kun je ze natuurlijk wel 'bijwerken', maar dan werden ze weer gigantisch groot. Nou ja. Jammer dan. En er blijkt nog meer niet te kloppen.... Sneeuwvlokken horen ook nog eens zeskantig te zijn. Oei, dat wist ik niet vantevoren. De mijne zijn natuurlijk weer meerkantig.... Ach. Ut mot maar! Niemand die de pootjes gaat natellen.
(ik wed dat iedereen nu wèl gaat tellen!) :-)

woensdag 14 december 2016

Over jarige Ilena's en fanfares....

Dit weekend was ook kleine Ilena jarig. Vijf jaar werd het meiske. Al sinds haar geboorte is ze een
zorgenkindje. En nu, na bijna een jaar van genetische onderzoeken, is gebleken dat ze het Syndroom van Wiedemann Steiner heeft. Een heftige diagnose natuurlijk. Maar wel fijn dat er nu eindelijk duidelijkheid is.
Hopelijk werken de hulpinstanties nu ook een beetje beter mee. De bureaucratische rompslomp vrat/vreet ook bergen energie van de ouders. Ik hoop dat ze nu ook in contact komen met andere ouders met een kind met dit syndroom. Geen een kind is natuurlijk hetzelfde, maar ze zullen wel wat overeenkomsten hebben. Het lijkt me dat alle steun en tips welkom zijn.
Maar niet te min: Ilena was jarig! En ze had er zin in! :-) Je zag gewoon dat ze ervan genoot. Een lief glunderend gezichtje! Mooie taart ook! En hij was ook nog eens lekker!

De afgelopen dinsdagavonden hebben we als koor twee nummers geoefend met de fanfare. Dit alles voor het aanstaande gezamelijke kerstconcert. Nou, fanfare... het heet een harmonie, denk ik, want er zitten ook houtblazers tussen. Poeh, probeer maar eens over die lawine van geluid heen te komen! Zeker de laatste keer dat we oefenden ging dat niet goed aangezien we maar met een half koortje stonden. Maar ondanks dat belooft ons kerstconcert leuk te worden. Weer eens wat anders met zo'n band en een mannenkoor erbij.

zaterdag 10 december 2016

Afscheid en Sint...

Gisteren hebben we afscheid genomen van mijn oom. De crematie vond plaats in Leusden, vlak tegen Amersfoort aan. Er is liefdevol gesproken door zijn kleinzoon Luke. Ook ome Nico's beste vriend nam het woord en vertelde het een en ander van vroeger. Ze kenden elkaar meer dan 50 jaar...
Tijdens de begeleidende muziekstukken keken we naar een slideshow met foto's van vroeger tot nu. Mooi om te zien.
Mijn moeder verbaasde zich erover dat ome Nico blijkbaar ook van franse muziek hield, net als zij. Dat heeft ze nooit geweten. En als ik voortaan 'May it be' hoor of 'Mag ik dan bij jou' zing met het koor zal dat onlosmakelijk verbonden zijn met een gedachte aan mijn oom.



Ondanks de afgelopen weken hebben we toch Sinterklaas nog gevierd. Eigenlijk zoals elk jaar. Een schaal met lekkernijen en een grote pan soep. Erwtensoep dit jaar. Broodjes met luie wijven gehakt erbij. Toetje met vla, stoofpeertjes en stroopwafels. En het nieuwe dobbelspel! Dat ging veel beter dan vorig jaar. Nu kon iedereen blijven zitten waar ie zat. Alleen de kadootjes verplaatsten zich van de een naar de ander. We hadden nu ook kaartjes met opdrachten erop. En als Alex er eentje moest pakken was dat altijd slecht nieuws voor de rest. :-)
En nu gaan we maar weer eens aan de kerst denken. Er komen al kaarten binnen. Jeetje, wat zijn sommige mensen toch snel. Ik ben er nog helemaal niet mee bezig.....:-/

zaterdag 3 december 2016

Vaarwel, ome Nico...

Gisteren is mijn oom Nico overleden. Een broer van mijn moeder. Zijn overlijden kwam niet geheel onverwachts. Hij was al een tijdje ernstig ziek. Kanker. (Ja, daar heb je die rotziekte weer.) In eerste instantie het soort waar je nog best lang mee kunt leven als het onder controle blijft. Totdat het zich stiekem toch uit gaat zaaien.....dan kun je het wel schudden. En dan kan het snel gaan. Zo ook bij mijn oom. In, ik geloof, iets meer dan 4 weken tijd vanaf het moment dat hij te horen kreeg: we kunnen niets meer voor u doen. Hij was nog maar 75 jaar. :-/
Ik brand een kaarsje voor hem.....

woensdag 30 november 2016

Youp, verf, Mango

Maandagavond was het tijd voor onze laatste theatervoorstelling van dit jaar: Youp van't Hek.
En dat was weer een uitermate leuk avondje. Hij heeft ons weer 'even bijgepraat' over van alles en nog wat. Hoewel hij minder grof dan anders was, was hij nog altijd vlijmscherp. En vooral sommige geschetste situaties bleken heel herkenbaar te zijn. Dat werkt wel op je lachspieren. Je kon ook echt aan hem merken dat hij weer met veel plezier op het podium stond. Geslaagde avond!

Balen, zeg! Een paar jassen van Mariska hadden een jaar lang naast een raampje in de gang gehangen en ze waren totaal verpest. Verkleurd door de zon. Van eentje, een dikke winterjas, baalden we wel heel stevig. Die had ze nog maar een jaar. Tja, wat nu? Het enige wat we nog konden proberen was de jas een verfbad te geven. Weggooien kon altijd nog. Twee pakjes Dylon gehaald en hup, we konden aan de slag. Eerst de jas gewassen. Daarna heeft Mariska het spul in de machine gegooid en gezorgd dat het poeder door de gaatjes van de trommel verdween door hem heen en weer te wiegen. En ja, zoals al in de gebruiksaanwijzing werd aangeraden: zorg dat je rubberen handschoenen aanhebt. En zorg dan ook dat je ze al aan het begin aanhebt. ;-) Nu kreeg ze alsnog blauwe smurfenvingers... :-)
De jas erbij en gelijk ook maar mijn zumba-broek. Daar zaten al tijden uitgebeten vlekken op van Vanish Oxi Action. Die rotzooi had ik ooit gebruikt bij een poging om een hardnekkige vlek uit een ander kledingstuk te krijgen. Het spul had op mijn zumba-broek gedrupt en had daar weer vlekken op gemaakt.. Wat een vies spul is dat, dat Vanish. 
Machine laten draaien. Wat een blauw spulllll. Kwam dat ooit nog goed?? Na het kleuren nog een keer alles gewassen met gewoon wasmiddel. En verrek: alles kwam er keurig mooi blauw uit! Als nieuw! Helemaal blij. Daarna nog een lege machine gedraaid met een kopje chloor erin. En ook de machine is weer keurig schoon. Dus ik ben laaiend enthousiast over Dylon. En dat opent perspectieven. Ik heb alweer een nieuw pakje verf gekocht voor mijn zwarte broeken. Zwart zal weer echt zwart worden! En ik hoop dat ook mijn bruine broek met chloor spetters dan zwart is. Dan heb ik er nog wat aan....

Over zwart gesproken.... zie ik gisteren Mango op de schuur zitten, samen met haar vriendje/vriendinnetje. Sta ik tegen haar te praten en ze kijkt van boven op me neer. 'Zo hee, ben jij helemaal alleen op de schuur geklommen? Kun je er nu nog wel vanaf komen? Zal je niet vallen? Heb je het niet koud? Kom je zo naar binnen? Bla bla, je kent dat wel. En ik foto's van haar nemen. Mijn kleine pubermeisje, helemaal zelf op de schuur geklommen. Ik was helemaal trots. Ik ga weer naar binnen. En sta nog even voor het raam naar haar te kijken. Ik draai me om en wie komt er de kamer binnenwandelen: Mango! Krijg nou tandjes....
Was het de kat van verderop daar boven op onze schuur. Als twee druppels water! Ook zwart, even groot, ook gele ogen, ook een wit vlekje op haar/zijn borst. Ik kan nu alleen nog aan Mango's grote dikke vette rampestamperpoten zien dat zij het is. De foto's maar weer gewist. Behalve deze. Mevrouw stààt altijd voor het raam naar buiten te koekeloeren.


Huidige status der krakkemikken:
Nek...  Aan de beterende hand! 
Auto...Nieuwe accu, remolie bijgevuld, bandjes opgepompt. Ik kan de winter weer door!
Thermostaat....nog steeds werkend. Lekker warm in huis.

zaterdag 26 november 2016

Over pijntjes en bijna kapotte dingen...

credits hier

Wat ik normaal altijd in mijn rug heb heb ik nu in mijn nek. Hoogst irritant. De afgelopen week was ik al in de weer met de rode lamp en hete kersenpitkussentjes. Vannacht werd ik gewoon wakker van de pijn: nekkramp! Dan kun je ff helemaal niks meer. Duurt ongeveer een kwartiertje. Dan kun je alleen maar wachten tot het weer weg ebt tot de 'normale' pijn. Als ik het in mijn rug heb dan kan ik in ieder geval nog een pose aannemen waardoor het even geen pijn doet tot je beweegt. Maar met deze nekpijn lukt dat niet. Naar voor, naar achter, naar links, naar rechts: het doet hoe dan ook pijn. Die zware kop van mij moet ik nou eenmaal op mijn romp meezeulen. Ik kan hem niet even in de kast parkeren, jammer genoeg. Nou ja, gaat wel weer over. Paracetamollen, kersenpitjes, rode lamp. Ik modder maar even aan. Ut mot maar. Het kan altijd erger.

Het is weer zo'n tijd dat alles kapot gaat. Nee, juist niet. Juist net NIET kapot. Je weet dat er iets niet goed is, maar het doet het nog...een beetje.
Neem de auto. Hij start elke keer wat moeilijker. Maar hij rijdt nog wel. En tijdens het rijden licht het lampje van de handrem steeds op. En de handrem is echt keurig naar beneden. Maar ja, dat lampje dan? En waarom ruik ik dan een schroeilucht als ik uitstap? (stiekem hoop ik dat ie binnenkort in vlammen opgaat) Alleen als er niemand in zit, hoor :-) Maar ja, het ding rijdt nog steeds en blijft ook maar rijden. :-/

Dan hebben we thuis nog de thermostaat. De verwarming werd niet warm. Weer niet. Een paar weken geleden had ik ook al eens een paar nieuwe batterijen in de thermostaat gedaan. Dat moet eens in de zoveel jaar. Niks bijzonders. Dan doet ie het weer prima. Tot gisteren. Weer koud in huis. Wel warm water, dus moest het weer de thermostaat zijn. Nieuwe batterijen erin. Geen sjoege. Weer andere erin: rommelig display. Maar eens op het internet gekeken. Je kon hem resetten door de batterijen er een kwartiertje andersom in te doen. Gedaan. En ja, hoor, het werkte. Ik had weer een display. Alleen kon ik hem nu niet meer programmeren. Het werd gelukkig wel weer warm. Maar ja, als je maar een week of drie met batterijen doet.... Klopt niet. Dus ik denk dat die ook op instorten staat. Of de batterijen zijn te oud, kan dat ook? Maar eens een paar nieuwe halen...

En dan hebben we nog de koelkast. Die doet het ook nog, hoor. Maar ja, ik moet wel elke keer een laagje water absorberen. Dan zit het afvoergaatje weer eens verstopt. Waardoor en waarom weet ik ook niet.
Ik hou daar niet van, van bijna kapotte dingen. Ik heb liever dat ze gelijk kassiewijle zijn. Dan weet je tenminste waar je aan toe bent!

Bovenstaande scrap is weer eens voor een wedstrijdje op ScrapbookFlair . Opdracht: Geisha's.

zondag 20 november 2016

Herfst, sint, sjaal, O'Dreams....

Hè, gelukkig, ik lig weer een beetje op schema. De, wat late, herfst in mijn hoofd is doorstaan. Kan ook niet anders want ik werd er gewoon met mijn neus op gedrukt. De tuin lag vol met bladeren. Mijn veegvermogen bereikte een hoogtepunt, maar helaas, ik kan het spul niet meer kwijt. Bak vol. Daar valt niet tegenaan te vegen. De gemeentelijke bladerenkorf staat net even te ver weg voor deze luie dame dus ik heb de rest maar ietwat asociaal de tuin uitgeveegd..... Krijg uiteraard gelijk lik op stuk: de storm blaast de boel weer vrolijk, onder de deur door, de tuin in. Het heeft ook allemaal geen zin.
Inmiddels heeft ook Sinterklaas zijn voet tussen de deur gekregen. De plannen zijn gemaakt. Er zijn nieuwe spelregels geprint voor het dobbelspel. (Dank je, Marjan, voor het doorsturen!)
Dit jaar hoeft er niet van stoel tot stoel gehopt te worden. Blessures zijn deze keer dus uitgesloten.
Nu maar hopen dat niemand (meer) ziek is tegen die tijd. Ikzelf hoest nog steeds en blijf maar pijn in mijn nek houden. Gaat wel weer over, maar het duurt ff.
Mijn moeder loopt ook nog rond met bronchitis. Het leek er even op dat de antibiotica die ze ervoor kreeg niet aansloeg, maar inmiddels wel, gelukkig. Ik vind het altijd een beetje spannend als zij (ondanks de griepprik) bronchitis krijgt. Het ontaardt bij haar zomaar in een longontsteking...
En als ze dan ook nog de knip op de deur heeft zoals een paar jaar geleden..... Poeh, dat moeten we niet meer hebben.
Vrijdag voelde ze zich al weer veeeel beter. Zegt ze dan, hè? Ja, joh, ze kon makkelijk mee om boodschappen te doen. Wel met de auto, want dat stuk lopen zag ze nog niet zitten. 'Weet je het zeker?' vraag je dan, terwijl je allang het antwoord weet. Ja, even frisse neus halen, hoor.
Nou, ze moest haar benen meeslepen. Eigenwijsje. :-) Maar haar neusje was weer fris.

Ik heb weer een leuke sjaal afgebreid. In mooie herfstkleurtjes. Met gehaakte herfstblaadjes eraan. En wat houten kralen die ik uit China heb laten komen. Pasten er goed bij. Nu liggen er nog 4 bolletjes op me te wachten. Ik weet nog niet wat ik ermee ga doen. Ook die paarse 'Downton Abbey' wol ligt nog geduldig in de kast. Ik denk dat ik nu even een brei/haak-stop inplan.
Ik ga weer eens even lekker wat scrappen. Er komen een hoop verjaardagen aan. Werk aan de winkel. Ik ben er nog niet uit wat ik dit jaar doe met de kerstkaarten. Wel of niet sturen? Dat wik en weeg ik elk jaar en ik kan maar geen beslissing nemen. Ik ga er weer even over nadenken......

Vorige week zijn Jan en ik weer naar het theater geweest. Dit keer speelde O'Dreams in de kleine zaal. Twee Hollanders en een Ier die een avondje Ierse muziek over ons uitstortten. Tussendoor vertelden ze het verhaal hoe ze zo bij elkaar gekomen zijn. Een leuke avond. Wel jammer dat er zo weinig bekende nummertjes gespeeld werden. Ik vond de Kilkenny's de vorige keer leuker en beter. Had ik die niet eerder gezien, dan had ik dit ook een prima avond gevonden. Maar ja, nu ga ik vergelijken en dat is niet eerlijk. Beiden hebben hun eigen kwaliteiten. Laat ik het daar maar op houden!

zondag 13 november 2016

Over Kiwi's en Galaballen....

Ach, onze kleine Kiwi was haarzelf niet. Ze gaf steeds over. Ook midden in de nacht. Nu ben ik een heel lichte slaapster, dus bij het eerste kokhalsje zat ik al recht overeind. En ik was gelukkig ook elke keer op tijd om haar van het bed af te gooien. Wat is dat toch met poezen... dat ze gewoon het liefst een zacht plekje zoeken om hun maaginhoud leeg te kieperen? Kan zomaar op de mat of in je sloffen zijn. De laatste nachten heb ik zo'n beetje met één oog open geslapen. En het ging maar niet over. Ook haar keuteltjes waren keihard. Ja, het draait weer op stront uit. :-P Wie weet had ze wel een verstopping en kwam daarom alles eruit. Er kon misschien gewoon niks meer bij. Toch maar weer eens naar de dokter met haar. Mariska was thuis om mee te helpen haar in de mand te proppen. De spreidstand der vier poten werd door Mariska heel slim voorkomen door haar voorpootjes bij elkaar te houden toen ze haar door het gat propte. Nu waren alleen haar achterpoten nog in spagaat. Zo hee, dat scheelde! Binnen een mum van tijd zat ze in de mand. Nou, als blikken konden doden....
De dierenarts vermoedde ook dat ze wat moeite had met poepen. Dus ze heeft nu een laxeermiddeltje gehad en een injectie en wat pilletjes tegen de misselijkheid. Het was ook niet de eerste keer dat ze met deze klachten bij de dokter zat. Dat laxeermiddeltje blijven we nu maar vaker gebruiken ter ondersteuning. En nu ze er toch was hebben we ook maar gelijk een seniorenbloedtest laten doen om te kijken of ze verder nog goed gezond is. Gelukkig was dat allemaal in orde. Ze is ook alweer negen. Het wordt al echt een dame op leeftijd. Weegt maar 2,6 kilo. Ik denk dat Mango nu al ruim een kilo zwaarder is. Mango wordt echt zo'n boerentrien. Groot, robuust. Poten als kolenscheppen. En ze stopt maar niet met groeien. Ze wordt wel iets rustiger. Pfff.

Laatst was ik met Mariska naar Den Haag gegaan om te winkelen voor een lange jurk. Die had ze nog niet, dus wilde ze die hebben. Leuk. Wij naar TKmaxx. De hele wand met lange jurken doorgespit. Een aantal wilde ze wel passen. Er hing er ook eentje tussen die daar niet hoorde. Het was geen lange jurk, maar ik vond hem toch mooiiii. Donkerblauw met glitters. Die moest ze van mij ook passen. 'Dat is mijn maat niet, dat is jouw maat, zei ze. Ja, maar ìk zoek helemaal geen jurk....
Maar ja, zij ging toch passen, dus zal ik dan ook maar??? Ach, hij past vast toch niet, en hij zal mij vast toch niet staan. Waarom niet passen dan? Heb ik ook wat te doen. Aj, hij bleek perfect te passen. Dàt was niet de bedoeling! En ik vond hem zo mooiiii. Ken je dat gevoel van vroeger...als klein meisje... dat, als je een kerstjurkje kreeg met glitters,...dat je je dan een prinsesje voelde? Zo voelde ik me in dat hokje daar! En al de tijd dat Mariska al haar lange jurken aan het passen was, stond ik maar rondjes te draaien in mijn eigen paskamertje. Maar ja, ik was helemaal niet op zoek naar een feestjurk, joh. 'Wel gaaf voor het kerstgala op de dansschool, hoor, mam'. Ik wist niet of we nog wel gingen. We hebben nu al twee seizoenen niet meer gedanst. Jan maar even een berichtje gestuurd: Ik heb nu zo'n mooie jurk aan... gaan we nog naar het kerstgala?? Gelukkig kreeg ik al snel een berichtje terug dat hij wel wilde. Mooi, inpakken die handel! Helemaal blij. Inmiddels heb ik er al een bolero en een avondtasje bij gekocht. Nu nog op zoek naar schoenen....
Mariska is uiteindelijk bij Peek voor een lange jurk geslaagd. Ook een donkerblauwe. Eentje waar ik gelijk vanaf het begin al weg van was. De dames zijn bijna klaar voor het bal. En voor Jan is er een bijpassend setje uit China onderweg naar Nederland. Een setje met een donkerblauw strikje, pochetje en manchetknopen. Verkrijgbaar in 20 kleuren. Haast voor niets op Aliexpress..... :-)

zondag 6 november 2016

Ik was een beetje dom.....

Hé, vervelend, zeg. Ik had geen geluid meer op de computer. Laatst kreeg ik ook al een melding dat de processor te heet werd. Alex en Jan hebben hem toen helemaal schoongemaakt. Alle stofwolken eruit gezogen (Je wilt niet weten hoeveel stof eruit kwam), nieuwe pasta op de processor gedaan, koeling er weer op. En boem, hij deed/doet het weer prima. Alleen ik had geen geluid meer, bleek later. Zat de audio-splitter die naar de receiver gaat er wel goed in? Ik trok hem eruit en pats, de aardlekschakelaar sprong een gat in de lucht. Oeps. Nou ja, daar moet dus een nieuw splittertje voor komen.
Vanmorgen wilde ik de tv via de boxen laten spelen. Ik had zin in een concertje van Muse. Weer geen geluid over de boxen. Nou, dan moet het toch aan de receiver liggen? Misschien ligt de kabel erachter er uit of maakt er iets geen contact? Zou zo maar kunnen want Mango wurmt zich vaak met haar dikke derrière achter de audiokast. Wie weet wat zij daar allemaal uitvreet. Jan erbij geroepen. Het hele zooitje moest maar naar voren. Stekkers gecontroleerd. Alles zat goed. Heb je eigenlijk het geluid al harder gezet, vroeg Jan? Uhhhh, nee, dat had ik niet. Geluid harder....er kwam gewoon muziek uit! Oeps, mea culpa. Ik kreeg er de slappe lach van.
Het zal toch niet dat......het bij de computer ook een kwestie was van geluid harder zetten??? Maar eens uitproberen. *Schaam* *schaam*, er bleek niks aan de hand te zijn! Alles werkt.
Ik snap wel een beetje hoe het zo gekomen is. Dan zit ik achter de pc te scrappen, muziek erbij (hard), telefoon....muziek zachter zetten via de pc. Ga ik inmiddels weer wat anders doen.
Zet ik de receiver over op de radio. Pats, keiharde muziek. Schrik ik me half dood. Geluid zachter op de receiver. Weer achter de pc, geluid op pc harder, maar nog steeds met de zachtere stand op de receiver etc. Met uiteindelijk niet meer te horen muziek.... Zie je wel, het IS allemaal te verklaren!
Maar het verklaart nog niet waarom de aardlekschakelaar eruit sprong toen ik het stekkertje eruit trok....

Ik blijf maar hoesten. Van die vervelende kriebelhoest-ik-stik-er-bijna-in buien. Laatste keer bij het koor kreeg ik er ook al geen noot uit. Zeker bij het eerste nummer, Christmastide, niet. Mijn stem sloeg gewoon hele noten over. We zijn druk aan het oefenen voor het kerstconcert dat we samen met het Christelijk Mannen-ensemble Zoetermeer en Harpe Davids 21 december gaan doen. We zijn ook een paar nieuwe nummers aan het instuderen. En dat zijn geen 'gewone' nummertjes. Eén daarvan is Muusika. Gecomponeerd door Pärt Uusberg.



Een hele uitdaging voor ons koor, want ja...de tekst is wel in het Estonisch. En dan is er weer geharrewar en gezeur over hoe de uitspraak moet. Ik lig daar niet over wakker. Wat is nou eenmaal de kans dat er iemand uit Estland in het publiek zit? Nihil, zou ik zeggen. Als de noten maar goed zitten. Ik vind het een prachtig muziekstuk. Gelijk al de eerste keer dat ik het hoorde. En het maakte me nieuwsgierig naar andere stukken van deze componist. Lang leve YouTube! Õhtul en Õhtu Ilu zijn ook zulke mooie composities. Om lekker bij weg te dromen en tot rust te komen.
Van een hele andere orde is het Adagio van Mozart. (komt ook voor als Human Orchestra in de film Bright Star) Ook daar zijn we mee bezig. Voor het kerstconcert gebruiken we daar een deel van als intro naar een kerstlied. Welk lied dat dan is heb ik nog niet gehoord. Ik kan me er nu nog niets bij voorstellen. Ik heb ook nog niet gehoord hoe het klinkt als wij het zingen. Ik weet ook niet of het wel bij ons als koor past. Zelf hou ik wel van een mengelmoesje van populair/musical/klassiek. Maar ik denk ook dat de meningen daarover sterk verdeeld zijn....;-)
Een beetje gospel zou ik er ook nog wel aan toe willen voegen! Lekker van alles wat! Bijvoorbeeld het volgende nummer, a City Called Heaven.

https://www.youtube.com/watch?v=xpD43_Zh2fE&list=LLdKimPc35MolU_GD0iLNorQ&index=3

Jammer, ik kan hem hier niet insluiten.....

Als je toch zo kan zingen als dat meisje! Geweldig toch! Met heel haar hart.

woensdag 26 oktober 2016

Over babysnuiven en balloze bomen.....


Lorelai groeit intussen ook maar door. Ze is nu alweer 3 maandjes oud. En oh, wat lijkt ze op mijn neef Thierry. Hetzelfde koppie qua vorm. Vooral van de zijkant. Tot ze je recht aankijkt, dan zie ik weer Jessica in haar. Een schatje, hoor. Maar ook eentje met een nu al duidelijk eigen willetje. Een klein driftkikkertje kan het zijn. Daar krijgen ze nog heel wat mee te stellen met dat madammeke. :-)
Maar ze is om op te vreten, zo schattig! En dan ruikt haar bolletje ook nog naar Zwitsal. Hmmm.
Ik zie haar nu wat vaker, nu mijn zus en zwager vaste oppasdagen hebben. Leuk! Ze groeit en wordt wijzer waar je bij staat. :-)


Ik heb op dit moment het idee dat ik een maand achterloop met mijn
'najaarsgevoel'. Komt waarschijnlijk door die vakantie op Kreta, die voor mij als (nog) zomers aanvoelde. Kom je thuis is het ineens al herfst. Ook mijn herfst versierselen zitten nog in een doos.
En over een week of twee komt Sinterklaas al weer aan in Nederland. Dit jaar waarschijnlijk met allerlei felgekleurde pieten in zijn kielzog. Zal wel even wennen worden. Ik ben er ook nog niet aan toe, aan Sinterklaas. Heb nog geen plannen gemaakt, niks.
Zetten jullie de kerstboom dit jaar op, vroeg laatst Els, die net als wij een jong beest in huis had genomen. Zij een hond, wij onze Mango. En echt, ik had er nog geen seconde aan gedacht hoe dat zou zijn met die wervelwind in huis. Dat gaat hem dus niet worden dit jaar! Dat wordt geen boom met breekbare ballen! Die vliegen geheid in het rond. Ze is nog te jong. Nog veel te speels. Laat haar eerst nog maar eens een jaartje uitrazen. Volgend jaar zal het wel beter gaan.
Maandag ben ik naar de Driesprong geweest. Ik ging voor een kadootje, maar kwam erachter dat de kerstshow al weer helemaal opgebouwd was. Jemig. En hoewel ik nog niet aan kerst toe ben, vond ik het toch wel weer mooi en sfeervol. En nog zo heerlijk rustig! Je kunt dan op je gemakje kijken en voelen. Ik heb eigenlijk weinig nieuws gezien. Maar ja, ik liep er ook niet echt met voorbedachte rade. Tegen de tijd dat ik WEL aan kerst toe ben ga ik nog maar eens terug om te kijken wat ik gemist heb.
Ik heb nog wel bloembolletjes gekocht. Die zitten al in de grond. Aha, ik bedenk me nu dat ik dus wèl met het voorjaar bezig ben. Misschien ben ik gewoon nog niet toe aan de herfst en de winter?....

donderdag 20 oktober 2016

Van de hak op de tak....

Ik heb een schop onder mijn kont nodig. Voelt iemand zich geroepen?
Ik zit weer in een periode van 'niet afmaken waar ik mee begonnen ben'. Of juist andersom: 'niet beginnen met wat ik van plan ben'. Neem nou de badkamer. Ik heb ALLES in huis om eraan te beginnen. Maar ik ben dus nog steeds niet begonnen, hè. Ik weet niet wat me tegenhoudt. Ik denk dat ik maar een tijdlijstje ga maken en me daar dan ook echt aan ga houden. Of een datum ga prikken wanneer het af MOET zijn. Kijken of dat helpt. Als het beginnetje er eenmaal is.....
Ik heb toch wel wat dingen afgemaakt. Maar vraag niet hoe! :-) Ik had nog twee gebreide lappen liggen die samen een poncho moesten vormen. En nu het wat kouder wordt heb ik toch maar een naald gepakt om ze aan elkaar te naaien. Ging voorspoedig, ondanks mijn tegenstand tegen naaien an sich. Tot ik hem aantrok. Verrek, de kabels zitten aan de verkeerde kant... Nee, hè? *zucht*
Nou, ze zitten nu nog verkeerd. Heb geen zin om alles weer uit elkaar te halen. Het wordt dus een binnenshuisponcho. Ik kan er wel mee naar buiten, hoor. Ik loop er niet voor schut mee. Maar ìk weet nu dat het een foute poncho is....
Wat ik ook heb afgemaakt: een omslagdoek met kraaltjes. En die is wel goed gelukt, zie foto. Let even niet op de dames eromheen. Zij wilden ook per se in beeld. Ik heb inmiddels alweer nieuwe wol gekocht. Met mooie warme herfstkleuren. Maar ik weet nog niet wat ik ervan ga maken. Ik heb zoveel patronen wat de keus weer moeilijk maakt. En nu is dat 'planned pooling' weer helemaal de trend. Dat wil ik dan ook uitproberen.
Ben laatst nog met Mariska wol wezen kopen ook. Ze wilde dat graag voor haar komende verjaardag hebben. Zij gaat voor het eerst van haar leven handschoenen en twee paar kekke sokken breien. De handschoenen hebben een patroon van in elkaar overlopende kabels en worden met IJslandse wol gebreid. Dat wordt vast heel mooi.
Op dit ogenblik zijn Mariska en Alex een weekje in Napels. Samen met nog 12 familieleden van Alex. Volgens de laatste berichten hebben ze de Vesuvius al beklommen en Pompeii bezocht. Ben benieuwd naar alle verhalen en de foto's. :-)

Zelf ben ik vandaag naar Den Haag geweest om even te winkelen. Zoetermeer is wat dat betreft geen lol meer aan. Zoveel leegstand...
Vandaag opende ook de nieuwe TK Maxx in Den Haag. Wat een gekkenhuis! Maar ja, ik was er nu toch. Ik blijf het een beetje een vreemde winkel vinden. Op het eerste gezicht denk je: oh nee, hier zit niks voor me bij. Maar als je dan toch gaat grasduinen... dan vis je er toch altijd wel weer wat van je gading tussen uit. Een andere keer nog maar eens terug voor een bruine leren tas. Het was nu veel te druk!

Afgelopen zaterdagavond zijn Jan en ik nog naar het theater geweest. Voor de tweede keer naar 'British Pop Invasion. Volume 4, deze keer. En weer hebben we een leuke meezingavond gehad met muziek uit de jaren 60. Nummers van David Bowie, the Beatles, Dusty Springfield, Petula clark etc. En heerlijk meebrullen met Eloise. Volgende keer weer!




maandag 10 oktober 2016

Oost Kreta... check!



Dag 1:
Na onze aankomst op Heraklion werd ons een bus aangewezen die ons naar Agios Nikolaos zou brengen. Hier en daar zette hij wat vakantiegangers af bij hotels tot we uiteindelijk met z'n tweetjes overbleven. Onderweg moesten we overstappen in een andere, vollere, bus die ons verder zou brengen. Ok. Korte tijd later stopte deze bij een benzinepomp waar een taxi stond te wachten. Wij en nog een stel werden daarin gestopt en we vervolgden onze weg weer tot we bij ons hotel waren. Gelukkig reden alle chauffeurs niet zo eng als de chauffeur op onze eerste rit naar Rethymnon vorig jaar.
Dag 2:
De volgende dag hebben we het stadje Agios Nikolaos (Sint Nikolaas) verkend en wat boodschapjes gedaan. De straatjes lopen steil omhoog, dus het was soms wel even afzien. Er is een leuk binnenmeer, het Voulismeni meer. Daar omheen liggen allerlei terrasjes. In de haven lag er meestal wel een groot cruiseschip aangemeerd. Leuk om die te zien komen en gaan!
Dag 3:
In de ochtend hebben we de wekelijkse markt bezocht. Een beetje gekeken wat er zoal te koop was. Ik zag fludderjurkjes hangen in allerlei leuke printjes voor weinig. Makkelijk voor over je badpak enzo. Maar dan twijfel ik weer zo. Wanneer ga IK nou naar het strand? Wanneer is het in Nederland nou bloedjeheet? Dus niet gekocht....
's Middags was het tijd voor een boottocht naar Spinalonga. Het melaatseneiland. En dat vind ik zo heerlijk, hè...varen! We hadden een plekje op het bovendek bemachtigd. Hij voer langs de kust en liet ook nog even het anker zakken voor mensen die een half uurtje wilden zwemmen in een mooie baai. Daarna voeren we weer verder naar Spinalonga. Onze gids, Dimitri, heeft een heleboel verteld over het eiland. Behoorlijk boeiend. Hij vertelde zelfs zo veel dat we uiteindelijk nog maar 20 minuten over hadden om rond het eiland te lopen voor de boot weer vertrok! Maar wat een heerlijke middag!
Dag 4:
De huurauto werd afgeleverd door een vrouw die precies op Miranda Hart leek! :-) Het was een klein rood Toyota'tje Aygo. We besloten om naar de opgravingen van Lato te rijden. Na de bezichtiging zijn we doorgereden naar het stadje Kritsa. Schattige straatjes, leuke terrasjes. ;-) We reden kilometers verder richting het Plateau van Katharo. Jan had de eerste tijd even moeite met de koppeling waardoor de auto steeds afsloeg. Op zich niet erg, maar als dat gebeurt op rete-steile smalle weggetjes hoog in de bergen, zonder vangrail.... dan zit ik toch wel even naar adem te happen.
Terug in Kritsa hebben we nog twee kerken bezichtigd, de Panagia Odigitria en de Panagia I Kera die helaas na 3 uur al gesloten was. Toen we tegen half 6 terug bij het hotel kwamen was er voor de ingang 'the World Press Cycling 2016' van start gegaan. Gelukkig hadden we de auto op het parkeerterrein bij de haven gezet, want de hele straat was afgesloten. In de omgeving van het hotel was sowieso nooit parkeerplek. Wat een auto's in Agios, niet normaal!
Dag 5:
Deze dag hadden we gepland om naar het palmenstrand van Vai te gaan. Dus extra vroeg op pad, want het zou een lange rit worden. We hebben er twee en een half uur over gedaan. Wel over prachtige wegen, dus dat scheelt. Op Vai hebben we strandstoelen en een parasol gehuurd en hebben de middag heerlijk relaxed doorgebracht. Nu viel de drukte reuze mee, maar ik moet er niet aan denken om daar hartje hoogseizoen te zijn! Ik heb zelfs nog gedobberd in zee. Nou, dat is een unicum! De terugrit, ook weer die twee en een half uur, was ook weer prachtig. Met dat mooie licht van de ondergaande zon over de bergen...
Dag 6:
We reden naar Ierapetra aan de zuidkust, de meest zuidelijke stad van Europa. Een aardig stadje met een fort en een haventje. Jan wilde natuurlijk ook even met de voetjes in de Libische zee. Zo gezegd, zo gedaan. Maar bij het weer aantrekken der sandalen trok hij er eentje helemaal aan gort. Snotverdorie, heeft hij weer. Provisorisch heeft hij een band van zijn hiel over zijn wreef gebonden en zo slofden we weer verder. In een achterafstraatje viel mijn oog ineens op een etalage. Verrek, daar zat een schoenmaker! Jemig, hoe toevallig is dit?? Wij naar binnen. De goede man sprak geen woord Engels, Duits of Frans. Dus het probleem maar laten zien. En voor 3 euro heeft hij een nieuw stukje leer eraan genaaid. Jan liep weer op wolkjes!
We reden door naar Mirtos. Daar hebben we een flinke wandeling langs de kust gemaakt in de richting van Tertsa. Erg mooi daar.
Dag 7:
De Lassithi hoogvlakte stond op het programma. We probeerden om via Neapoli de bergkam over te rijden, maar dat is ons niet gelukt. De hele boel werd daar geasfalteerd dus er waren veel wegen afgezet. Bij Malia hebben we de weg genomen richting Mochos en Kera. Ook weer een prachtig mooi weggetje! De beroemde molens staan alleen nog bij taveernes en het Homo Sapiens Museum. Bij het Museum kregen we van de uitbater, een oude griek met van die pretoogjes, nog een ansichtkaart met molens mee. Lief.
Bij Psychro hebben we de auto geparkeerd om de Dikti grot te bezoeken. De grot waar Zeus geboren zou zijn. Er waren twee routes omhoog, vertelde weer een ander oud griekje met ook weer pretoogjes. Allebei 700 meter klimmen. De ene makkelijker, de andere moeilijker, maar wel met mooiere uitzichten en meer in de schaduw. We namen de laatste.... Pffff. En ik was al zo moe. Ik had al een paar dagen niet goed geslapen door Jan's gesnurk.
Klim, klim, hijg, hijg. De Dikti-grot zelf vond ik een grote tegenvaller. Er zijn mooiere grotten op de wereld! De makkelijkere weg naar beneden ging prima. Maar ja, naar beneden gaat nou eenmaal 10x makkelijker! De hoogvlakte op zich is wel mooi. Vreemd ook, zo'n vlak terrein op 800 meter hoog in de bergen.
Bij terugkomst op de hotelkamer stond er een taartje in de koelkast voor Jan's verjaardag met felicitaties erbij. Een leuke geste!
Dag 8:
Een rustig dagje... Rond 11 uur zijn we naar Monas Selinari gereden. Een byzantijns klooster langs de weg richting Heraklion. Ik hou van kloosters! Zo rustgevend! En zo mooi onderhouden ook.
Vergeleken met het Arkadi klooster was dit maar een kleine. Maar niet minder mooi.
Na afloop zijn we weer teruggereden. Nu richting Elounda. De kustweg vraagt erom om steeds even te stoppen om van het uitzicht te genieten. Toen we daar zo reden hoorden we ineens een stem in de auto. Een vrouwenstem die wat in het Grieks zei. Dus we zaten elkaar zo aan te kijken. Het was niet de radio. Het was niet mijn 'Here We Go' app. We twijfelden aan onszelf. Hadden we het nou wel of niet gehoord. Tot ze ineens weer wat zei! HUH? Wat is dit?? We weten het nu nog niet. Maar we gaan ervan uit dat er een soort van GPS zendertje in de huurauto zit ingebouwd. (ze hoefden de dag erna, na inlevering, ook helemaal niet te weten waar het ding geparkeerd stond...dus) Het was een rare gewaarwording in ieder geval! :-)
Dag 9:
Knossos stond op het programma. Ook nu was ik weer blij dat we er in het naseizoen waren. Moet er niet aan denken hoe druk het in het hoogseizoen zou zijn. Tja, Knossos. Wat zal ik erover zeggen. Jan vond het wel mooi, geloof ik. Zelf had ik het na anderhalf uur wel gezien. Het blijft een boel ouwe meuk, hè? De kleurtjes maakten het voor mij wat interessanter, dat wel.
Dag 10:
Weer eens een dagje in Agios. Eerst nog even bij het zwembad gezeten. Tot ut me te heet werd. Daarna maar weer eens over de markt gelopen. Toch maar zo'n jurkje gekocht! En nog wat andere souvenirtjes. Olie voor Mariska, van die olijfhouten pollepels voor mezelf. Fijn spul, dat olijfhout. Keihard. Blijft mooi.
Dag 11:
Met de bus naar Heraklion! Laat ik eerst nog even een plasje plegen, dacht ik onschuldig, op het busstation. Ging prima, maar niet heus! Breek me de bek niet open over de toiletten op Kreta. Je mag al blij zijn als er een slot op zit. Op het busstation hadden ze natuurlijk weer geen sloten. Zagen er verder wel netjes uit, hoor, dat was geen probleem. Maar ja, geen slot. Dus je zit daar op de pot en je houdt je voet tegen de deur. Want ja, de deur wordt anders gewoon opengegooid. (eerdere ervaring). Maar ja, als je daar zo zit, dan lukt het bij mij niet zo snel. Dus het licht ging uit! Dus ik zwaaien met één arm. Licht weer aan! Maar dan kan ik helemaal haast niet meer. Licht weer uit! Met een poot tegen de deur en mijn arm boven mijn hoofd wapperend kan ik moeilijk plassen..... Snotverdorie, wat een ellende! Ik denk dat ik een 'verlegen blaas' heb. A shy bladder, echt waar, het bestaat! Paruresis. Ik denk dat ik er aanleg voor heb! NU wel!
Maar goed, Heraklion is een leuke stad. We hebben er weer een mooie kerk bezocht. Agio Minas. We hebben gewandeld over de stadsmuren. Dan heb je een leuk uitzicht over de stad. De haven is leuk, met het Koules Fort. Veel gelopen dus. Onze laatste dag in het zonnetje....
Dag 12:
Na de laatste zonsopgang (elke dag weer oogverblindend!) hebben we ons laatste ontbijtje genuttigd. Had ik al verteld hoe lekker het eten was in het hotel? Nou, heel lekker dus! Ik keek er elke dag weer naar uit wat er nu weer op het uitgebreide buffet aanwezig zou zijn! Verrukkelijk!
De bus kwam keurig op tijd om ons naar het vliegveld te brengen. Daarna bijna een uur in de rij gestaan om in te checken.... Mariska en Alex haalden ons af van Rotterdam. En ze had nog een lekkere appeltaart gebakken ook. Mjammie. Maar wat is het hier koud! We moeten er nog even aan wennen. De wassen zijn gedraaid. De zomerkleding en schoenen kunnen weer opgeborgen worden. Dag zomer, hallo herfst.....

zaterdag 24 september 2016

Gestrand bij Deil.....

Gisteravond 21.00 uur: Jan aan de telefoon: Ja, ik ben gestrand. Sta langs de weg bij Deil. Huh?? Langs de weg?? Zit je niet in de trein dan?? Bleek hij deze dag met onze oude aftandse Opel naar zijn werk in Eindhoven te zijn gereden. Zijn treinabonnement was verlopen en hij wilde hem later pas weer in laten gaan. Dus maar een dagje met de auto. Die er op de terugweg dus in ene mee ophield, al rijdende op de snelweg. (lijkt me doodeng!) Hij heeft hem op een parallelbaan aan de kant kunnen zetten, gelukkig. De wegenwacht maar gebeld. En die wilden hem best helpen. Moest hij natuurlijk wel even lid worden. :-) Vond Jan niet erg, hoor. Per slot van rekening is hij nooit lid geweest en heeft hij dus jaar in jaar uit geen premie betaald voor noppes. De WWman keek de auto na en het bleek volgens hem de rotor te zijn. Die was doorgebrand. Hij had geen goede maat in zijn WWauto. Hij zou terug naar Den Bosch rijden om te kijken of ze er daar eentje voor Jan hadden. Na 3 kwartier kwam hij terug, zonder rotor... Tja. Intussen had ik psychisch al helemaal afscheid genomen van onze oude vintage Opel uit 1993. Ik dacht werkelijk dat hij zijn laatste adem nu echt had uitgeblazen! Ik dacht het en ik hoopte het! Op het internet vond ik al allemaal mooie nieuwe(re) Opels, met alles erop en eraan. De een nog glimmender dan de ander. (Glimmende auto's ben ik sowieso niet echt gewend).
Ik zag het al helemaal zitten... :-) Gelijk eentje met trekhaak!
Intussen werd Jan in de kaduuke auto door de WWauto naar station Geldermalsen gesleept. Daar werd de rotor ontmanteld en meegegeven aan Janneman. Als Jan een andere zou kunnen krijgen dan kon hij de volgende dag de wegenwacht weer bellen. Die zouden dan weer komen om de rotor erin te zetten.
Dus Jan ging alsnog met de trein naar huis. Heb hem om 00.21 van het station gehaald. Het was een lange dag voor hem....
Vandaag heeft hij het onderdeel gewoon kunnen kopen bij de Opel garage. Hadden ze nog in voorraad ook, de doerakjes..... Een lullig dingetje van 12 euro! Hij weer terug, met het treintje, naar Geldermalsem. Anderhalf uur op de wegenwacht gewacht. Rotor erin gezet. Starten..... Potverdikkie, hij snorde weer als een zonnetje! Karren met dat ding! Heeft die auto het eeuwige leven of zo?? Hoe oud kunnen Opels eigenlijk worden?
Maar goed, het is weer opgelost. En er zijn toch ook nog wel wat pluspuntjes te ontdekken in mijn verhaal.
Ten eerste: Jan kon me bellen dat hij gestrand was! Vroeger, in zijn mobielloze tijdperk (dat ERG lang geduurd heeft), zou ik dus totaal niet hebben geweten waar hij uithing.
Ten tweede: Jan kon nu dus ook ter plekke de wegenwacht bellen. Hoefde hij niet eerst naar zo'n praatpaal te lopen. (Zijn die er trouwens nog? Die zouden toch ook opgeheven worden?)
Ten derde: Ik ben stiekem best een beetje trots op mijn oude Opeltje. Het is toch wel een kranig typje, hoor. Zonder grote kosten komt hij nog elk jaar keurig door de keuring. Maar toch.... zo'n mooie glimmende nieuwe(re), hè?.... *droom* ;-)

maandag 19 september 2016

Magical Musical Tour...

Zaterdagavond was het tijd voor het Stadstheater: Cultuur Lokaal presenteerde hun Magical Musical Tour. Dat bezoekje kwam zomaar uit de lucht vallen. Althans, we hadden pas kaartjes besteld nadat we wisten dat Mariska en Alex ook hun bijdrage aan deze voorstelling zouden leveren. Zij mochten, tesamen met nog 4 dansparen van de dansschool, het nummer van Beauty and the Beast opleuken. En dat was een hele happening voor ze. Er moest geoefend worden. Er moest een rok/jurk geleend worden. (Maris had geen lange jurk in haar kast hangen, hoe is het mogelijk!). Ze moesten naar de grime. Haar haar moest in de krul. Alex moest een (veel te groot) glittervestje aan. Al met al, best spannend allemaal.

En wat een leuke musicalavond was het! De belevenissen van twee jongetjes liepen als rode draad door de voorstelling. Elke keer kwamen ze zogenaamd in een andere stad terecht, en dus ook in een andere musical. Nummers uit 'a Chorus Line', ' Beauty and the Beast', the Phantom of the Opera, Elf (kende ik niet, maar was wel grappig), Les Misérables (uiteraard, mag niet ontbreken!), the Sound of Music (schattig), Cats, Chicago (geweldig nummer!), Sister Act, Pippin (kende ik ook niet), My Fair Lady, Moulin Rouge (geweldige stemmen), Tanz der Vampire (vertaald nummer van Bonnie Tyler/Total Eclips of the Heart), Hairspray (hilarisch), High School Musical en als afscheidsnummer ' Fame', waarna elke deelnemer/groep werd bedankt.
Zoetermeer kent vele talenten, blijkt maar weer. Een avond vol dans, zang, muziek!
Wij hebben het prima naar ons zin gehad. En de rest van het publiek ook, aan de staande ovatie te zien!

zaterdag 17 september 2016

Terug uit Cumbria....



Dag 1...
Na een soepele vlucht landde ik op Leeds Bradford. En na een what's appje naar Suzanne toe, reed ze haar blauwe auto het terrein op om mij en mijn koffer in te laden. En daar gingen we: op weg naar Bowness on Windermere. En dan kijk ik mijn ogen al uit, want wat is het toch een mooi landschap.
Groen, glooiend. In Windermere (dat ligt iets hoger dan Bowness) hebben we wat boodschapjes voor de lunch gedaan bij Booths. Daarna weer verder naar beneden gereden naar Bowness waar zich de flat van Jackie en Trevor, vrienden van Suzanne, bevond. Een prima flatje met alles erop en eraan. Inclusief twee van die relaxstoelen. Oh man, wat was dat heerlijk als je, na een drukke dag, lekker neer kon ploffen met de beentjes omhoog! Daar konden wij wel aan wennen!
's Middags zijn we naar het haventje van Bowness gelopen. Van daar uit vertrekken diverse rondvaartboten. En als je zelf wilt peddelen... dan kan dat ook. Bootjes zat te huur! We hebben uiteraard ook wat rondgesnuffeld in de winkeltjes van Bowness. 's Avonds lag ik al vroeg in bed. Mijn ogen vielen vanzelf al dicht.

Dag 2.....
Vroeg op en op weg naar het pontje dat ons aan de andere kant van het meer zou brengen. Vandaar op weg naar Near Sewrey om 'Hill Top', het 17e eeuwse huis van Beatrix Potter, te bezoeken. En we waren daar niet de enigen! Je moest eerst tickets kopen. En daarop stond dan weer de tijd wanneer je naar binnen mocht. Het huis is vrij klein, dus ja, het aantal bezoekers moet dan wel in goede banen geleid worden. Een schattig huisje. Nog volledig in originele staat met spulletjes van Beatrix Potter. Met een mooie tuin erom heen. Rond onze bezoektijd regende het een beetje.
In het nabije Hawkshead hebben we (op kosten van Nel, onze dank daarvoor!) bij Poppi Red (tearoom/winkeltje) koffie met gebak genomen. En jee, wat een grote punten taart krijg je dan!
Bij Skelwith Bridge (het was allang weer droog) hebben we een wandeling gemaakt richting Elderwater. Ook weer zo'n mooi gebied met watervallen, glooiingen, uitzichten. Schitterend!  En na zo'n fikse wandeling zijn we op het terras van Chesters by the River neergestreken om maar weer eens lekker te eten!

Dag 3....
Om 10 uur ging de eerste boot van Bowness naar Ambleside. In het centrum hebben we een beetje rondgekeken en ook het kleine huisje op de brug, Bridge House, bezocht. Natuurlijk ook weer koffie met gebak genomen bij 'the Giggling Goose'. Ik vind die namen altijd zo grappig, hè! :-) Een leuk tentje, een beetje achteraf, langs het water. Toen weer terug richting de haven om de volgende rondvaartboot te pakken naar Wray Castle. Daar weer lekker in het zonnetje wat gegeten en een rondwandeling gemaakt. Weer terug met de boot naar Ambleside (ik kreeg nog een hartverzakking toen er ineens twee straaljagers overkwamen) en vanuit daar weer met de boot terug naar Bowness.

Dag 4....
Vandaag gingen we naar Tarn Hows, een mooi meer, om een rondwandeling te maken. Maar waar was dat Tarn Hows ook al weer? De TomTom zei echt dat we er al waren, maar we zagen het niet! Maar het moest in de buurt zijn! Rijden, rijden, heen en weer terug. Tot we wel op heeeeele kleine weggetjes terecht kwamen! Weggetjes waar geen twee auto's elkaar konden passeren.... Oeps. Toch wel een tikkie eng. Maar gelukkig kwamen we geen tegenligger tegen. Pffff.
De Here-We-Go app op mijn telefoontje bracht uitkomst. We hadden Tarn Hows gevonden! En ook al zo mooi. We hebben het hele meer rondgewandeld, met een stralend zonnetje op onze bolletjes. En van de uitzichten genoten.
Gegeten hebben we bij de 'Drunken Duck'. En ook daar hebben we heerlijk op het terras kunnen zitten.
We reden richting Coniston. Hartstikke druk in het stadje. Geen parkeerplek voor de auto. Maar bij het meer hadden we nog net één van de laatste plekjes. Een leuke wandeling langs het meer gemaakt. Terug zouden we een Jetty nemen. Een soort van watertaxiboot die op verschillende plekken langs het meer mensen ophaalde. Maar zagen we hem nu al aankomen toen we daar liepen?? Shit! En de volgende zou pas over een uur komen..... Dat werd dus rennen! Rennen, rennen, rennen! Hijg hijg hijg! Met onze tong over de grond slepend kwamen we nog net op tijd aan. Pffff. Er was nog plek op het open dek ook. Leuk! Voelde ik daar een drupje? Ja. Nog een drupje.. en nog eentje. Het drupje werd een drup! De drup werd een DRUP. DRUP werden DRUPPELS. Hele grote! Maar ik was op alles voorbereid: ik had een regencape in mijn tas. Gauw aangedaan. En zo zat ik, samen met nog een andere man met hond, in de regen op het dek. De rest was snel naar binnen gevlucht. :-) Misschien had ik dat ook beter kunnen doen. Want na dat regenbuitje, dat misschien net 5 minuten heeft geduurd, was mijn hele kont zeikens nat geworden. En met die natte spijkerbroekenkont heb ik de hele verdere middag gelopen! :-)
Maar goed, zodra we aan wal stapten kwam de zon alweer door. Op een terras maar weer koffie met taart gegeten uiteraard. Je moet toch wat, nietwaar? ;-)
Daarna weer doorgereden naar Holehird Gardens, voor een tuinbezoekje. Deze tuin lag hoog op de heuvel bij Windermere, met ook weer mooie uitzichtjes. En er stond nog zoveel in bloei! Ik was helemaal weg van de heidetuin. Zoveel soorten hei in zoveel verschillende kleuren.

Dag 5....
In de ochtend hebben we ingepakt en de flat even aan kant gemaakt. Daarna nog even terug geweest naar Lakeland, een grote huishoudwinkel. Ook nog even naar B&Q geweest. Dat is een bouwmarkt in Kendal, om van die fancy lichttrektouwtjes te kopen voor in onze badkamer. Ik wist dat ze die daar zouden hebben, want ik had al op het internet gekeken welke ik wilde hebben. De kassière vond het maar raar dat ik daarvoor helemaal uit Nederland was gekomen, hihihi. Nou ja, niet alleen voor die dingen natuurlijk..... Maar ik ben er wel blij mee!
We reden verder richting Ilkley. Daar hebben we nog even wat gewinkeld. Hoog boven Ilkley, bij the 'Cow and Calf' hebben we nog uitgebreid gegeten. En heerlijk in het zonnetje gezeten! Tot het tijd was om mij af te zetten bij het vliegveld.
En na een korte vlucht stond ik weer met beide beentjes op Nederlandse grond. En daar stonden Mariska, Alex EN Jan me al op te wachten! :-)

Wat een leuke tijd heb ik gehad in Engeland! Het was fijn Suzanne weer te zien. Ze is prettig gezelschap! En wat hebben we lekker gegeten! En wat een mooie omgeving is het Lake District! Maar zorg dat je niet in de zomervakantie gaat. Dan is het er èrg druk! Veel te druk zelfs.....

zondag 11 september 2016

Korenfestival/ Lake District

Het Gouds korenfestival was erg leuk! Heel Gouda was leuk. Ik kom er nooit maar vanaf nu gaat dat wel anders worden.
De sprinter ernaartoe reed precies dat weekend niet dus had de NS snelbussen ingezet. Was geen probleem. We kwamen er wel. Eerst maar eens naar de locatie aan het Groenedaal om in te zingen. Een paar trappen op, en dan zingen in een warm lokaal. Ging best goed.
Hup, naar de volgende locatie, So What. Weer een tippeltje verder... Een donker hok, ook weer bloedheet. Het publiek zag je amper, voelde wel een beetje raar.
En ineens, ik weet niet eens meer bij welk nummer, waren we de tekst kwijt. Jammer, want op zich ging het best lekker.
Op naar de volgende lokatie: de raadzaal van het oude stadhuis. Weer tig trappen op. Ook weer bloedheet. Hier hadden we ook wat meer publiek. Sommigen zongen zelfs menig nummer mee.
Na ons kwam het Gouds Muziektheater aan de beurt. WOw, die deden het goed. Afwisselend repertoire, prima stemmen. Ik was blij dat ik ben gebleven om te luisteren.
Eigenlijk zou je om half vier nog mee kunnen doen met een samenzang in de St Jankerk. Maar aangezien ik de volgende dag vroeg naar Leeds zou vliegen ben ik eerder naar huis gegaan.
Bij de bushalte kwam ik Lia tegen, dus het was nog een gezellig busritje terug ook. De auto had ik op de Groeneweg neergezet, dus ik heb Lia eerst even naar huis gebracht voor ik naar huis reed.
En nu zit ik, na een bijna slapeloze nacht, bij de gate te wachten. Te wachten tot de bus komt om ons naar het cityhoppertje richting Leeds te brengen. Het is rustigjes hier. Niet veel mensen.
Op naar Suzanne! Op naar het Lake District! Op naar Bowness on Windermere! Ben benieuwd! :-)

maandag 5 september 2016

Over Mango, griekse buffetten en platte banden....

Mango was wel weer heeeeel snel de oude na haar operatie. De volgende morgen liep ze alweer te rennen en te springen. Alsof er niets gebeurd was. Alleen haar kaalgeschoren buikje met het littekentje herinnert ons nog aan de spannende dag. Inmiddels heeft ze haar eerste schreden in de tuin gezet. Los! Zonder tuigje! Ze vond het helemaal geweldig. Spurtte achter spinnetjes en vliegjes aan. Wilde graag de tuin uit, maar daar heb ik nog maar even een stokje voor gestoken. Morgen weer een dag.

Zaterdag hebben de kinders de auto geleend om naar de Posbank te gaan. Nu de hei zo mooi in bloei staat wilden zij dat ook wel eens zien. Het plan was om dan gelijk een paar grote potten lindehoning voor me mee te nemen, maar de lindehoning was dit jaar afgekeurd. Te weinig linde erin! Volgend jaar beter, hoop ik.

En nu ik de auto niet had ben ik zaterdag met ut fietsie naar Marianne gegaan. Zij had ons (de scratch-club) uitgenodigd voor een Grieks buffet. Daar zeg ik natuurlijk geen 'nee' tegen! Heb ik gelijk weer een voorproefje voor onze eigen vakantie naar Kreta! (Ja, we hebben geboekt!)
En we hebben lekker gegeten. Moussaka, Stifado, lamsvlees met appel, salades, stokbrood, rijst. Met nog de nodige lekkere hapjes vooraf en nog twee lekkere toetjes na ook. Mjam. Was weer een gezellig avondje met z'n achtjes. De plannen voor een volgend etentje liggen alweer op tafel. ;-)
Na afloop stapte ik op mijn fiets en ja, hoor: platte achterband. De laatste maanden moest ik mijn band al elke keer voor ik wegging oppompen en liep hij langzaam leeg. Geen idee of het een ventielprobleem is of echt een lekke band. Een nieuw ventieltje heb ik net geprobeerd maar dat was geen succes. Pompen, pompen, pomp eraf: pfffiiieeeuuuwwwww. Plat! Geen idee wat ik verkeerd doe.Ventieltjes zijn toch universeel, kwa maat?? Oude ventiel er weer opgezet: pompen, pompen, band nog hard. Maar voor hoe lang? Morgen toch maar eens naar de fietsenmakert.....

Aanstaande zaterdag doen we met Enjoy mee met het Gouds Korenfestival. We treden twee maal op:
van 11.00u tot 11.20u in So What! en van 12.30u tot 12.50 in de Raadzaal van het Stadhuis.
We hebben er zin in! :-)

maandag 29 augustus 2016

Mango onder het mes....

Kleine meisjes worden groot. En ons Mango meisje is nu 5 maanden en een week. Ze is inmiddels even groot als Kiwi. Hoewel Kiwi kort en mollig van bouw is, is Mango uitgegroeid tot een mooie lange slanke puber. En we merken goed dat ze een pubertje is. Ze heeft enorme mood swings. Het ene uur is ze poeslief en knuffelig. Het andere uur is er geen land met haar te bezeilen. Kiwi krijgt de volle laag van haar. Ze springt om de haverklap boven op haar. Niet echt om te spelen, maar echt om uit te dagen. Je ziet het gewoon aan Mango’s oogjes. Als die wild staan zet dan je politiepet maar op. MANGO! NEE! NIET op Kiwi springen! MANGO! NEE! NIET aan mijn wasgoed hangen! MANGO! NEE! Je mag NIET aan de eettafellamp hangen en zwieren! MANGO! NEE! NIET aan de planten eten! MANGO! NEE! NIET langs de hordeur omhoog klimmen om te proberen via het openstaande bovenlicht de tuin in te ontsnappen! AAARRGGGG! Dat laatste was eigenlijk het meest vervelende.  Mevrouw wil de hort op. Maar ik wil geen nestje jonge kittens.... En om nou met dat warme weer de hele tijd met de deuren en ramen dicht te zitten...hmmmm.
Dus ik heb vrijdag de dierenarts maar eens even gebeld. En ja, ze mocht al gesteriliseerd worden. Gisteravond heeft ze haar laatste avondmaal gehad. En vanmorgen heb ik haar in de reismand gepropt en weggebracht. Pfff. Toch een vervelend gevoel om een gezonde poes naar de dierenarts te brengen voor een operatie. Ik voel me een beetje schuldig. Maar ja, het moet gebeuren. Ze wordt nu ook gelijk gechipt. Inmiddels tikt de wachttijd tot haar ophaaltijd aardig weg. Ik heb de badkamer maar een grondige beurt gegeven. Alles om er maar niet aan te denken hoe ze dalijk onder zeil gaat/is. Bezig blijven, Ien, bezig blijven! En niet steeds naar de klok kijken..... Nog vier en een half uur!

Bovenstaande foto: mevrouw denkt dat ze nog steeds op het toetsenbord past.
Onderstaande foto: mevrouw ziet voor het eerst een buurkat.....

zondag 28 augustus 2016

stadswandeling Middelburg


Ik had nog zo'n goedkoop dagkaartje voor de trein liggen dat ik al in juni bij de Kruidvat had gekocht. En oehhh, dat moest nu toch wel eens gebruikt worden. Ik kon hem alleen in de weekenden gebruiken, dus gisteren hebben we een dagje Middelburg ingeroosterd. Waarom Middelburg? Ach, waarom niet? We kenden Middelburg niet echt. Was er vroeger als kind wel eens geweest maar wist daar niets meer van. We hadden ook geen idee wat er te bezichtigen was. Op het internet had ik een stadswandeling gevonden en er een uitdraai van gemaakt. Dat werd ons plan. Tenzij het te bloedheet ervoor zou zijn. Per slot van rekening zou het bijna 30 graden worden!
Na een relaxte treinrit kwamen aan op station Middelburg. Jeee, wat een wind woei er hier! Zo was het wel uit te houden. Gewapend met de wandelroute gingen we op stap. Wat was het rustig in de stad. Er reden weinig auto's. Niet alle bezichtigingen leken ons leuk die in de wandelroute waren opgenomen. Nieuwerwetse gebouwen al helemaal niet. Die lieten we rechts liggen (letterlijk) :-). Wel hartstikke leuk was bv. de Kuiperspoort. Als je door die (onopvallende) poort loopt kom je in een middeleeuws steegje uit. Helemaal goed. Bij de oude haven en de Dwarskaai was het een drukte van belang met scheepjes en rondvaartbootjes. De wandeling bracht ons langs de Oostkerk, de Koepoort, door een parkje meer richting de binnenstad. Op de vismarkt zijn we op het terras van St. John neergestreken om even wat te eten. Maar wat zagen wij daar ook: grote ijscoupes! Hmmm. Dat hielden we in gedachten....
We gingen weer verder. De Nieuwe kerk, de Lange Jan, en de Koorkerk kwamen we tegen. Deze kerken zijn aan elkaar gebouwd. Achter dit complex bevind zich een kruidentuin. Daar hebben we heerlijk even van de rust en de stilte zitten genieten. Mooi!
Het Abdijplein maakte een ietwat rommelige indruk. Het Zeeland Nazomerfestival zou die avond losbarsten, dus alles werd opgebouwd voor alle bandjes die 's avonds zouden optreden.
De wandeling ging weer verder. De markt kwam in zicht. Met het oude Stadshuis erop. Een beetje kitscherig gebouw, vind ik. Na het gebouw van de Kloveniersdoelen begon ik het een beetje zat te worden. We werden ook een beetje moe. We hadden al bijna 8 km gelopen. We hadden het warm. De ijscoupes lonkten.... ;-)
En toen we net aan ons ijsje zaten te likken (yoghurtijs, zo hadden we niet zo'n schuldgevoel) kreeg ik een berichtje van Mariska: We gaaaaaaaannnnnn! En van dat berichtje moesten we beiden wel even slikken. Want dat betekende dat het Alex en haar gelukt was om via Uber een helikoptervlucht te boeken ter ere van hun 6-jarige verkeringstijd. Op zich hartstikke gaaf natuurlijk! Maar ja, je kindje zo hoog in de lucht in een wentelwiek. Even slikken dus. Gelukkig was het ijs lekker...hadden we wat afleiding!
Toen we op de terugweg in de trein zaten kregen we al wat foto's van ze door. Een hele leuke ervaring was het voor ze. En het bleek helemaal niet eng te zijn geweest.
Zo hebben we allemaal een leuke dag achter de rug. Wij rustigjes, en zij opwindend! :-)

dinsdag 23 augustus 2016

Tripje naar Duitsland...



Zo! Weer terug van ons tripje naar Duitsland. Het begon vrijdag al goed: een grote file op de A12 die Jan en ik hebben kunnen ontlopen door een sluiproute te nemen, maar waarin de auto met Jos en Nico en die van Jan, met mijn moeder en mijn oom erin, terecht kwamen. Tenminste, dat hoorden we later pas. Met Jos en Nico was er wel contact via de telefoon gelukkig. Jan kwamen we twee keer bij toeval tegen op de weg. Maar goed, na 5 en een half uur en twee pitstops verder kwamen we aan bij het hotel.
's Avonds was het feest in Gladbeck. Een plein was volgestouwd met eettentjes en wijnbarretjes en er was een podium met bandjes. Ook een Beatles coverbandje. Was wel leuk. En ook best druk. Trok veel mensen. Het feest zou doorgaan tot in de vroege uurtjes, maar dat hebben wij niet meegemaakt. Moe!!!
De volgende ochtend, na het uitgebreide ontbijt, zijn we terug gegaan om wat te winkelen. Buurman Jan (ik noem hem zo maar even om misverstanden te voorkomen tussen die Jan en mijn Jan) bleef in het hotel. Hij heeft neuropathie, dus lopen is pijnlijk voor hem.
Er was ook een marktje. We hebben nog even staan te kijken bij het kampioenschap appels stapelen. Ja, echt, daar blijken wedstrijden in te zijn! :-)
's Middags hebben we met z'n allen op een terras van het hotel gezeten. Heerlijk in het zonnetje!
's Nachts om 4 uur zaten we rechtop in bed: Boem, boem, knal, knal! Vuurwerk!! Ik dacht dat dat vanaf het hotel afgeschoten werd aangezien er die dag een bruiloft was geweest. Moeilijk om dan weer in slaap te vallen met een snurkende man naast je. ;-/  Oordoppen maar weer in. Tot ze gaan kriebelen, dan weer uit. Uit/in/uit/in. Gaap!
De volgende ochtend....regen en miezer. He, jasses. Maar het zou weldra droog worden dus we zijn toch maar op pad gegaan: naar Waterschloss Wittringen. Een wandelingetje van 19 minuten. Moest kunnen, ook voor Jan de buurman. Inderdaad, een leuke wandeling. Mooi gebied ook! En een ERG leuke lokatie voor een trouwerij! (even doorgegeven aan Mariska...;-) ) Daar vonden we ook de resten van het afgestoken vuurwerk! Na bezichtiging van het domein en de vogeltuin zijn de 'ouwetjes' (hihi) terug naar het hotel gewandeld en de 'jonkies' zijn nog verder het park ingetrokken. Heerlijk door het bos gebanjerd.
's Avonds gegeten bij een chinees/mongolisch restaurant in Gladbeck. Daar heb ik mijn eerste kangoeroe- en struisvogelvlees laten wokken. Had ik nog nooit gegeten, dus ja, als het er ligt..... Vriendelijk personeel ook.
Na nog een kopje koffie in het hotel hebben we alvast afscheid genomen van Jos en Nico. Zij zouden de volgende morgen al vroeg richting Tjechië en daarna naar Beieren vertrekken.
De rest heeft nog uitgebreid ontbeten en ging toen op huus an. Jan en ik wilden nog even naar de Posbank om een wandelingetje op de hei te maken. Maar daar aangekomen miezerde het nog steeds behoorlijk hard, dus toch alleen maar even honing gehaald. Zomerhoning, want de grote potten linde honing waren nog niet binnen. Wij waren rond drie uur thuis.
Ik ben nog steeds moe. Poeh, toch wel heel intensief, zo'n lang weekend weg met een groepje.
Maar het was wel heel gezellig! :-)