woensdag 24 februari 2016

Wij vieren feest....



Buiten was het onstuimig weer afgelopen zondag, maar binnen bij 'van der Valk/Nootdorp' brandde er een warm haardvuurtje in de hal. Gezellig. We kwamen daar tesamen voor een feestelijke brunch vanwege mijn moeder's 80e verjaardag. Het zat nagenoeg vol. Een geroezemoes van jewelste. Wel jammer, want daardoor heb ik het versje dat de achterkleinkindertjes voor mijn moeder hebben opgezegd niet kunnen verstaan.
Het buffet was prima, alleen miste ik dit keer wel de lekkere kaasbroodjes van vorige keer.
Ondanks dat hebben we ons toch wel te goed gedaan, hoor! ;-)
Ook leuk was dat ze nog speciaal voor de jarige Jet een bord kwamen brengen met wat bonbonnetjes erop, compleet met een vuurwerkfontein. Feestelijk! En attent!
Ook de optocht van de, met vuurwerk versierde, taarten, ijstaarten en puddings viel in goede aarde.
Maar ook bij de nagerechten stonden geen kaartjes met de namen erbij, zoals de vorige keer. Maar goed, dat zijn details. Het smaakte allemaal weer prima, hoor. ;-)
Joséphine en Géneviève hebben nog koekjes kunnen maken. Die kregen ze na afloop mee in een doosje. Ook leuk geregeld.
Na afloop hebben we in de hal nog wat gezelschapsfoto's gemaakt. Uiteraard op de ons zo kenmerkende chaotische manier. :-)
Al met al hebben we het leuk gehad. En er gaan de komende jaren in de familie nog meer hele leuke dingen gebeuren waar ik nu wel over uit kan weiden. Jessica, de vriendin van neef Thierry, is zwanger. Ze verwachten in juli een kindje!
En nicht Roxanne en Jeffrey hebben zich verloofd en gaan in 2017 trouwen! Allemaal leuke dingen om naar uit te kijken!

Nog even over het fotoscrapbook... ik heb besloten om de link naar het boek niet hier op mijn blog te zetten. Er staan teveel persoonlijke gegevens in om dat zomaar in de openbaarheid te gooien.
Voor wie het boek wil zien: stuur mij een verzoekje via de mail of via facebook en ik stuur je de link toe. Geen probleem.

dinsdag 16 februari 2016

Tachtig.....

En zo werd mijn moeder gisteren 80 jaar oud. Een hele leeftijd, tenminste zo klinkt het wel. Maar je geeft het haar nog lang niet. Lijkt me heerlijk om zó oud te worden.
En met haar verjaardag kwam er ook een eind aan een periode van stiekem gedoe/ bijna betrapt zijn/ en angst om je mond voorbij te praten. Pffff.
We hadden namelijk het plan opgevat om voor haar zo'n fotoboek te maken over haar leven tot nog toe. Leuk idee, toch? In september ging ze naar Kreta. Jos en ik hebben haar uitgewuifd op Rotterdam Airport, waarna we met gezwinde spoed terugreden naar haar huis om stiekem haar kasten en laatjes te lichten op zoek naar foto's. De hele boel heb ik ingescand en geupload zodat Jos ze ook kon zien. Daarna hebben we een plan de campagne opgesteld voor de pagina's die ik zou gaan maken.
Ik kon aan de slag. Tussendoor kwamen we vaak bij elkaar voor overleg enzo.
Op een keer was het wekelijkse woensdagse theekransje bij mij, zodat we erna ook weer even wat konden doen. Dus zodra mijn moeder haar hielen had gelicht, zaten wij alweer achter de computer.
Maar vlak erna ging de bel weer. Stond mijn moeder weer voor de deur: haar accu van de auto stond weer leeg. Shit! Klik scherm weg, klik scherm weg! Paniek! Maar ze had niks in de gaten....
Of soms op zondag....ging het gesprek ineens over oude foto's. Ja', zei ze dan, daar moet ik ook nog foto's van hebben. Paniek! Neeeee, al je oude foto's liggen bij mij thuis!! Niet gaan zoeken, niet gaan pakken! Ander onderwerp, nu, snel, ander onderwerp!!
Of die keer dat mijn moeder een foto van haar Egypte rondreis op facebook had geplaatst. Waarna mijn zus een acute hartverzakking kreeg. Paniek! Hoe komt ze aan die foto?? Weet ze het?? Mijn zus dacht dat ook die foto's nog bij mij lagen. Maar nee, ik had ze juist overgezet van haar oude computer naar haar nieuwe....
Ook, heel stiekem, hebben we met de hele famile, inclusief kleinkinderen en achterkleinkinderen, een fotoshoot gehouden. Gewoon hier in de tuin. Gelukkig was het die ochtend droog. Maar toch wel een beetje frisjes, zo midden in de winter, om dan zonder jas buiten te staan. Maar het was wel heel leuk, vond ik. Vooral de foto van Thierry, Roxanne en Mariska. Die hebben we in dezelfde positie gezet als op een foto van 1993. Beide foto's heb ik ook weer tot een pagina verwerkt.
Intussen begon het boek al aardig gestalte te krijgen. De voor- en achterkant had ik ook al af. En de voorkant heb ik gelijk mooi kunnen gebruiken als uitnodigingskaart voor mama's feestje. Wist zij veel. :-P
Alle pagina's heb ik gewoon in Photoshop of Paint Shop Pro gemaakt. En die pagina's heb ik weer ingelezen in software van verschillende fotoboekfirma's. Ik vond 'de fotofabriek' het prettigste werken. Daar heb ik uiteindelijk het boek ook besteld. En toen was het wachten geblazen....Ik kreeg een melding dat ie op een woensdag zou komen. Kwam mooi uit, mijn moeder moest dan toch naar haar eerste cursusles' windows 10'. Mijn zus kwam bij mij thee drinken zodat ze er zou zijn als ie door de brievenbus zou vallen. Spannend!!!
En wachten. En wachten. Nou zeg, normaal is de post allang geweest. De track en trace gaf nog steeds aan dat het 'onderweg' was. Wachten. Pfff. Mijn zus is uiteindelijk maar naar huis gegaan. Om 18.45 kreeg ik een melding dat de zending om 18.15 was afgeleverd. Huh?? Afgeleverd?? Niet hier! Waar is dat boek?? Paniek!! Ik bellen naar post.nl. Best wel pissig inmiddels. Bleek dat, als je zo'n melding over brievenbuspost krijgt, dat betekent dat het is afgeleverd aan de postbode. En aangezien de goede man geen scanner heeft doen ze dat dus vantevoren. Zou mooi zijn als je dat ergens kunt lezen op de website.... :-/ Het boek zou waarschijnlijk op donderdag in de bus vallen en inderdaad, daar was ie dan eindelijk. Als een speer naar mijn zus gereden zodat we het samen open konden maken.
Ik moet zeggen: hij is mooi geworden! Mooier dan ik had verwacht zelfs.
En gisteren konden we hem dan eindelijk geven. Hè hè. En ze was echt 80, hoor. Op de deur prijkte ook al zo'n 80/hoe ouder hoe wijzer biljet. Had buurman Jan opgehangen.
Jos had zich de tandjes zitten vouwen op een grote 8 en 0 in plastic boterhammenzakjes. Staat altijd leuk! En moeders was blij met het boek, gelukkig. Inmiddels heeft ze hem al tig keer doorgekeken.
En als ze de hele club ziet, dan bedenkt ze zich dat ze er samen met mijn vader aan is begonnen en dat het nu een hele familie is geworden. (haar woorden) :-) Mooi!
Ergens volgende week zal ik hier een link naar de online versie van het boek zetten......

zondag 14 februari 2016

Een dagje Musical Scratch in Leiden

Ik was gisteren al ruim voor de wekker wakker. Het was DE dag van de musical Scratch in Leiden! We hadden er de afgelopen weken al flink voor 'geoefend'.
Ons groepje bestond dit jaar uit Hennie, Marjan, Paulien, Lenie en ik. Ine moest helaas door ziekte verstek laten gaan. De bus bracht ons in rap tempo naar Leiden. En zodra we in de Pieterskerk aangekomen waren zochten we snel een plekje uit op de tribune. Dat lijkt elk jaar steeds moeilijker te worden. De beste plekken zijn al snel 'ingepikt'. Tja, of we moeten NOG vroeger komen. Dat zou ook schelen, misschien. Dit jaar was er weer een verbetering aangebracht op de tribunes: er was nu een schot achter de looppaden aangebracht. Zo was er geen kans meer dat er tassen, mappen, waterflesjes en dergelijk naar beneden konden mieteren. Dat scheelt een hoop stress!
Het koor bestond dit jaar uit 357 sopranen, 367 alten, 59 tenoren en 42 bassen. Het orkest bestond uit 73 personen. Een behoorlijk volle bak, dus. En dat was ook wel te horen. Ah, mooi, hoor, om bv. Edelweiss met zijn allen te zingen! Heel sfeervol. Nummers uit de Sound of Music, de West Side Story en uit Les Miserables waren nieuw dit jaar.
Tussen de middag strijkte de paarse (kwa kleding) zwerm weer neer bij V&D. Gelukkig was La Place nog open. Na de middagrepetitie zijn wij als groepje neergestreken bij 'Den Bierbengel' waar Marjan al een tafeltje had geboekt voor ons Scratch menu. Daarna kak je een beetje in, dan begint de vermoeidheid op te spelen.
Mijn moeder en buurman Jan zaten tijdens het concert ook in het publiek. En zij hebben genoten van de avond. Ze vonden het grandioos. Altijd leuk om te horen, natuurlijk. :-)
Daarna zijn we weer met de bus naar Zoetermeer gegaan. Mijn Jan heeft me van centrum West opgehaald en zo kwam er om kwart over 11 een eind aan de lange, lange dag! Maar wel een hele fijne, gezellige, krampachtige (pijn in nek en schouders vanwege het in een houding staan en weinig ruimte hebbend op de tribune), musicale, paarse dag!
En weet je...er zat een vrouw op de tribune voor me met een prachtige, met kraaltjes borduurde, sjaal om. Ik zat er maar naar te kijken. Heb haar zelfs nog even gezegd dat ik hem zo mooi vond. En ik ging net even googlen.... Kwam ie toch in ene keer bovendrijven! Gelijk eentje besteld! Moet wel weer uit China komen. Kan ff duren, maar ik heb geduld! Ik kijk er nu al naar uit! :-)

Hier zijn nog een link naar 13 filmpjes van gisteravond op YouTube......

dinsdag 9 februari 2016

Ook weer af!

Zo! Weer een paar 'projectjes' af! Het jongenstruitje heb ik zojuist in elkaar geflanst. En ik vind hem toch leuk geworden! Stoer! Ik vind het shawlkraagje met dat houtje touwtje knoopje erg leuk. Ik had nog nooit zo'n kraagje gebreid maar het bleek erg eenvoudig te zijn. Het truitje verdwijnt voorlopig weer even in de kast. Tot iemand hem nodig heeft. Het, al eerder gebreide, rode truitje mag er eerder uit, blijkt... ;-) Oh, wat spreek ik toch weer in raadselen.
Intussen heb ik op het internet al weer een leuk patroon gevonden voor een gehaakt vest. Heb nog nooit echt een kledingstuk gehaakt. Ja, van die poncho's voor mijn achternichtjes, met een das en een mutsje erbij. Dat ging prima. Maar een meer ingewikkeld patroon? Waarvan je ook nog eens van tekening moet lezen? Geen idee of ik dat kan. Maar ik ga het er op wagen. Ik ga het mezelf gewoon aanleren. Want als het allemaal lukt dan kan ik in de toekomst de prachtigste patronen uit Rusland en Japan maken die ik overal op Pinterest tegenkom. En trouwens, YouTube staat ook bol van de haaklessen. Kom ik er niet uit, kan ik altijd daar op terugvallen. Voorlopig hou ik het maar op een patroon van Drops.
De wol ervoor heb ik ook al in huis.
Gisteren ben ik, samen met mijn moeder, naar Pera en Pasha geweest. Mijn moeder wist ook niet wat ze daar zag: zoooo veeeeeel wolletjes! Ik had al uitgebreid op het internet gekeken wat ik wilde hebben: Papatya Batik. En weer met zo'n mooi kleurverloop. Deze keer in lente/zomer kleurtjes. Ik hou daar zo van!
Ik heb me ook laten verleiden tot de aanschaf van Papatya Colors of Love. Ik zag al gelijk een mooie omslagdoek voor me....
Maar eerst dat vest! :-)
Om me een beetje in te haken heb ik nog een paar vingerloze handschoenen gehaakt van de mooie blauw/groene wol waar ik nog een beetje van overhad. En zo blijf je bezig.....
Hoor ik daar een stapel wasgoed roepen om een strijkbeurt?? Shtttt. Ik doe net of ik het niet hoor..... ;-)

donderdag 4 februari 2016

Getik(t)...

Tik, tik, tik, tik, TIK TIK TIK TIK TIK tik tik TIK TIK TIK TIKKKK. Het was een paar weken geleden, om kwart over zeven des ochtends. Jan en ik waren nog boven toen we geTIK hoorden. Wat krijgen we nou weer? Waar komt dat nou weer vandaan? Staan ze beneden een ruitje in te slaan?? Het bleek uit de meterkast te komen. TIK tik Tikketik tik TIK.
Net alsof er een meute kaboutertjes met hun hamertjes op de buizen aan het slaan waren! He Ho, He Ho....Raar. Maar alles deed het nog. We hadden stroom, we hadden gas. Misschien dat de gemeente buiten de boel aan het opengooien was? Maar eens mijn hoofd buiten de deur gestoken. Nee, geen kip te zien. Het tikken hield op. En het tikken begon weer. En na een uurtje was het helemaal weg. Raar. Maar eens het internet geraadpleegd want ik maakte me toch wel een beetje ongerust. Wie weet zou de hele boel uit elkaar kunnen klappen. Je weet het niet, toch?
Gelukkig, ik was niet de enige met getik uit de meterkast. Het zou kunnen liggen aan de elektriciteitsmeter. Die zou bijna stuk kunnen zijn. ( kan, we wonen hier ook alweer 26 jaar). Het zou een stroomstoring geweest kunnen zijn. Ik zag een melding op het internet van een verholpen storing van de Stedin bij ons in de buurt (zou dus kunnen) Er zou wat mis gegaan kunnen zijn met de omschakeling van laag naar hoog tarief. (zou kunnen, aan de tijd te zien). Dus zo rond 11 uur 's avonds verwachtte ik weer getik te gaan horen als het echt te maken zou hebben met de omschakeling. Dus niet. Niks meer aan de hand. Nou ja, vooruit dan maar.
Intussen kwam de meteropnemer. Maar eens over het getik begonnen. Hij kijken. Nou, het kon ook wel eens het boilerrelais zijn dat er nog steeds zat. De boiler is, denk ik, twintig jaar geleden al verruild voor een HR ketel. Dus waarom dat ding er nog zat was mij en ook hem een raadsel. Als ik weer getik zou horen moest ik maar eens goed luisteren waar het vandaan kwam.
En ja, hoor. Ik kwam laatst thuis van een middagje scratch zingen en ik hoorde voor de deur al het getik. TIK TIK. TikkerdeTIKTIK. Oeeeeh. Irritant is dat, zeg. Ikzelf werd er bijna getikt van. Maar het was inderdaad het oude boilerrelais. En weer na een uurtje getik daalde de rust weer neder. Stel je toch voor dat dat ding 's nachts op gaat spelen! Je doet geen oog dicht! Toch maar eens de Vestia gebeld. En zij verbonden me door met DME Techniek welke vandaag een mannetje langs heeft gestuurd. Kwestie van 5 minuutjes werk. Hij heeft de aansturing van het energiebedrijf naar het relais uitgezet. Nu maar hopen dat het is opgelost. Denk ut wel. Hoop ik. Toch? Voorlopig wel even de meterstanden in de gaten houden..... dat ze niet op hol slaan enzo!