maandag 30 mei 2016

Afdansen en fundusfoto's...



Jan is het afgelopen weekend weg geweest met Inspirited. Van vrijdagavond tot zondagmiddag vertoefde hij in Schaijk/Noord Brabant. Zo te horen is het erg gezellig geweest. Met quizzen, een bezoek aan een heuse kamelenboerderij, een soort speurtocht, gourmetten en ze hebben uiteraard ook nog gezongen in een kerk in de omgeving, te weten Nistelrode.
Ikzelf zat zaterdagavond in de dansschool. Mariska en Alex moesten afdansen. Oh nee, zo heet dat tegenwoordig niet meer. 'Laat zien dat je danst' wordt het nu genoemd. Ik kan er niet aan wennen...
Maar oh, wat kriebelt het weer als je iedereen zo ziet dansen. Ik mis het! En ik ben ook zo bang dat alles wat Jan en ik ooit geleerd hebben weer wegzakt in de krochten van mijn herinneringen.
Van ons eigen groepje bleek er niemand aftedansen. Vond ik wel jammer. Maar ik kwam natuurlijk voornamelijk voor Mariska en Alex. Tot ik ineens Hillie en haar man binnen zag komen. (Hillie zit bij mij op het koor) Ik wist helemaal niet dat zij en haar man in januari waren begonnen met dansles. Leuk! En ze was zo zenuwachtig. Ze wist natuurlijk ook niet wat ze moest verwachten van zo'n avond. Gelukkig viel het allemaal reuze mee.
Maris en Alex hadden genoeg publiek meegenomen. Zijn vader met zijn vriendin, zijn oma en opa, mijn moeder en ik. En oh, we hebben nog wel even gein gehad ook. Hoe leg je aan je 80-jarige moeder uit wat een Hipster is... Tja, een 'afdansende' jongen viel nou eenmaal in die categorie. Dat haar, die baard, die afgezakte broek. Dan is de generatiekloof ineens wel groot, hoor! :-) Het was weer een leuke avond!

En vanmorgen werd ik verwacht in het ziekenhuis voor een tweejaarlijkse fundusfoto van mijn ogen i.v.m. mijn kantje-boord-diabetes. Niet mijn favoriete bezigheid kan ik je wel vertellen. Ik heb gewoon een rot hekel aan wazig zien. En ik heb een bloedhekel aan die verblindende lichtflitsen. Maar alles was in orde. Ik had ook niet anders verwacht. Ik hoop dat mijn pupillen weer snel normaal zullen zijn. Op dit moment zie ik er nog steeds zo stoned als een garnaal uit. :-/ ......

En nog even wat filmpjes/foto's van zaterdagavond:



vrijdag 27 mei 2016

Van alles en nog wat...


Afgelopen zaterdag heeft Enjoy gezongen in zorgcentrum Akkerleven in Schipluiden. Blijkbaar hebben we daar twee jaar terug ook gezongen, maar daar was ik dan niet bij. Mooi huis, goede ontvangst. Ruim plek voor de kooropstelling. Het was de eerste keer dat we de 'Pastorale' van Ramses Shaffy en Liesbeth List hebben uitgevoerd. Het publiek vond het prachtig. Iemand kreeg zelfs kippenvel! Leuk om te horen. Nu eerst maar eens proberen om de lap tekst van het lied uit het hoofd te leren. Maar ook bij dit nummer zal dat bij mij wel weer problemen geven. Ramses en ik denken niet hetzelfde..... :-)
Na afloop van ons concertje zijn er nog (hoop ik, ik heb ze nog niet gezien) leuke foto's van ons koor gemaakt.

Dinsdagmiddag was het tijd voor Mango's kennismaking met de dierenarts. Mevrouw heeft een wormenkuur en een inenting tegen kattenziekte en niesziekte gehad. De rest van de middag en avond en nacht heeft ze alleen maar geslapen! Maar toen de woensdag! Het leek wel of ze een injectie met ADHD had gehad. Alles wat verboden was heeft ze gedaan. Meermaals. Doorlopend. Ze groef aarde uit de planten op en verspreidde dat door de kamer en speelde ermee. Tig keer! Ze krabbelde ondersteboven heen en weer onder de bank en de stoelen. Ze vloog meerdere malen de gordijnen in. Rennen, vliegen! Er was geen land met haar te bezeilen. Gelukkig duurde dat maar één dag. Denk dat ze haar opgekropte energie kwijt moest. Inmiddels is ze weer haar 'normale' ikje. Die gekke buien komen en gaan weer. Duren ook minder lang. Tussendoor slaapt ze, eet ze of speelt ze lief, leuk en schattig.

Afgelopen maandag heeft Mariska een allergie onderzoek gehad. De laatste jaren zat ze steeds onder de hevige uitslag. De huisarts schreef wel hormoonzalf voor en dat hielp ook wel. Maar het neemt de oorzaak niet weg. En hormoonzalf is nou ook niet echt iets om eeuwig te willen gebruiken. Vandaar dus het onderzoek met de plakkers op haar rug. Woensdag gingen ze er weer vanaf. En ja, hoor, een reactie. Donderdag kreeg ze de officiële uitslag: allergisch voor parfummix 1 en 2.
Dat wordt aanpassen. Dat wordt uitzoeken wat ze wel of niet kan verdragen. Dat wordt ingrediënten lezen. Dat wordt testers en monstertjes aanvragen. Dat wordt het internet afspeuren naar tips van andere mensen met dezelfde allergie. En daar zijn er velen van! In ieder geval weten we nu de oorzaak, dat scheelt..... :-/

vrijdag 20 mei 2016

Mango is in tha house....


En daar is ze dan! Onze Mango. Want inmiddels voelt het als ONZE Mango. Haar vorige baasjes noemden haar 'het Zoetermeertje'. Nou zeg, met die naam wil je als poes toch niet door het leven gaan?? Toen ze maandag uit haar mand bevrijd werd trilde ze van angst en klopte haar hartje in haar keel. Achgoss, ut wurm. En we vonden haar zo kleinnnnn. Veel kleiner dan we dachten dat ze zou zijn. Weten wij veel. We hebben nog nooit een kitten in huis gehad. Nou, nu weten we wel hoe dat is!
Alsof je dus een peutertje in huis hebt rondlopen. Maar dan wel eentje die als een raket op pootjes door de kamer schiet. Hurricane Annie noem ik haar ook wel eens. Gelukkig heeft ze toch ook wel een aantal rustpuntjes. En ik verbaas me erover hoe volkomen ontspannen ze kan slapen. Totaal van de wereld en geen ene spier aangespannen. Als een slappe vaatdoek ligt ze dan op je schoot. En wat doe je dan? Juist! Helemaal niks! Je kunt sowieso niet veel doen. Je moet haar constant in de gaten houden. Voor je het weet neemt ze een aanloop, springt op de stoel (gaat ook niet altijd even goed, krrggggg, hangt ze met met haar nagels eraan) en springt zo met haar hele lijf (uiteraard ook met al haar nagels uit!) in het gordijn. Of ze loert naar de zebravinkjes en klimt ineens langs de boeken omhoog richting de vogelkooi. Dat zijn eigenlijk de twee 'ergste' dingen die ze af en toe doet. En alleen als ze in zo'n gekke wervelwindbui is.... Verder is ze gewoon speels en superlief en knuffelig. Ze vind alles wat maar beweegt leuk. 
Tussen Kiwi en Mango gaat het ook prima. Kiwi blikt of bloost niet. Ze kijkt het aan, denkt haar het hare van en gaat door met haar eigen leven. Mango daarentegen zette de eerste dagen, zodra Kiwi maar naar haar keek, een hoge rug op en begon te sissen en te spugen. Goh goh, wat voelde ze zich stoer! Maakte trouwens totaal geen indruk op Kiwi. Inmiddels gaat dat stukken beter. Mango daagt Kiwi soms ook uit. En daarvoor krijgt ze gewoon een klap voor haar kop. Pats! Is het gelijk over. Mooi zo. :-) Bij Kiwi zit totaal geen agressie. Dat is gewoon een lief beest, blijkt maar weer.
Maar ja, met zo'n kitten in huis... En met die rare ren-je-rot momenten.... En boven een OPEN trap met gladde treden..... Poeh, ik voorzag al 4 meter naar beneden stortende Mango's. Doodeng! Dus nu hebben we, met behulp van tig punaises, een paar lakens aan de achterkant van de treden vastgemaakt. Kan ze in ieder geval niet doorschieten. Ze is nog zo klein. :-)

zondag 15 mei 2016

Mag ik even voorstellen....Mango is de naam.

Het is stil zonder Cloris. We missen zijn gemekker. De tuindeur hoeft nog maar ongeveer 1x per dag open om Kiwi even te laten luchten. En dan moet wel de zon schijnen, het mag vooral niet regenen of geregend hebben (i.v.m. natte teentjes, bah) en er mag geen zuchtje wind staan. Anders raakt mevrouw's haar door de war. Het leven is een stuk rustiger geworden. Ook al omdat Kiwi een keurig net poesje is vergeleken met Cloris. Jemig, wat een vieze kat was dat eigenlijk. Of uíteíndelijk, kan ik beter zeggen.... Hij is natuurlijk ook niet als een vieze oude, naast de bak schijtende, kater geboren. Zoiets sluipt er geleidelijk in. Bestaan er eigenlijk pampertjes voor katten??
De eerste weken na Cloris' overlijden verbaasde ik me erover dat de omgeving van de kattenbak zo netjes bleef. Nu ben ik er wel weer aan gewend. En het verbaasde me ook hoe weinig Kiwi eigenlijk eet. Cloris blijkt de grote hongerlijder in huis te zijn geweest. Al met al, we missen Cloortje.
En toen was daar ineens het nieuws dat een collega van Jan net een zwangere poes in huis had. En na de geboorte in maart had hij twee kittens te vergeven. Maar ja, een kitten.... willen we dat wel? Nou, je hoeft maar 1 foto te zien en je bent om, hoor. Zelfs Jan. Nou, als er eentje vaak dwars ligt dan is hij het wel. Maar deze keer niet. We hebben helemaal geen moeite gehad om hem om te praten!
En morgen komt ze hier wonen. Ja, het is een ze, een poezendame. Ze is dan acht weekjes en twee dagen oud. We noemen haar Mango. Zo past ze beter op onze exotische poezenfruitschaal. ;-) Morgen wordt ze gebracht, helemaal vanuit Liessel. Voor het eerst in een mand, voor het eerst in de auto. Ben benieuwd hoe ze is. Ben benieuwd hoe groot ze is. Ben benieuwd wat ze allemaal al kan. Kan me er nog niks bij voorstellen. We stallen haar de eerste twee dagen op Mariska's kamer. Kan ze op haar gemakje wennen. Daarna gaan we voorzichtig Kiwi introduceren. Ik verwacht eigenlijk geen grote problemen. Maar je weet nooit..... Wel spannend, hoor! Maar we kijken er allemaal naar uit! Nog één nachtje slapen.....

dinsdag 10 mei 2016

Op brillenjacht....


De techniek staat voor niets. Terwijl Suzanne zaterdag lijfelijk aanwezig was tijdens het Sweet Adelines region 31 Convention 2016 (een barbershop korenfestival) in Newcastle/Engeland, (waar haar vriendin Jackie aan meedeed), kon ik 'live' meekijken via een YouTube kanaal. Leuk, hoor. Alsof ik er zelf bij was! Er deden ook twee Nederlandse koren mee. En die vielen, net als het koor van Jackie, ook in de prijzen. Ik vind het knap: EN zuiver zingen EN expressie op je gezicht toveren EN soepeltjes bewegen EN een strakke choreografie. Daar gaan wat uurtjes repeteren inzitten. Helaas leidde sommige outfitjes wel een beetje af. Je hebt glittertjes en je hebt GLITTERS. Dat laatste is een beetje overdreven, vind ik.

Een maandje geleden ben ik met Mariska op pad geweest voor het uitkiezen van een nieuwe bril voor haar. Zij is zelfs voor twee brillen goed geslaagd. Vandaag was het mijn beurt. Zij was een dagje vrij dus ze kon mooi mee. Altijd moeilijk om een montuur uit te zoeken met mijn slechte kijkers. Ik zie niks, joh. Het plan was dat zij foto's zou nemen van allerlei brilletjes op mijn neus. Dan zou ik thuis wel op mijn gemakje kijken welke ik leuk vond staan. Wij naar Delft. Winkel één: Eyewish. ' Wilt u misschien even een paar daglenzen in maatje min 6 hebben, zodat u beter de monturen kunt beoordelen? Ja, dat wilde ik wel! Dat hielp! Heb er flink brillen staan te passen. Ik kon alleen de prijsjes weer niet lezen. Nou ja. Een paar modellen waren wel aardig. Maar die leken kwa model weer op mijn oude bril. Mwahh. Ik was van plan de lenzen weer netjes uit te doen, maar de verkoopster raadde me aan om ze nog even in te houden als ik elders nog verder wilde kijken voor monturen. Nou, zeg, is dat geen service? Vind ik wel! Erg aardig! Ik weg met mijn verse lensjes nog in. Helaas voor haar heb ik in een andere winkel een montuur uitgezocht.... Maar toch een warme douche voor Eyewish/Delft! :-) Ik was er toch hartstikke mee geholpen.
Mijn ogen zijn in de verte vooruit gegaan, naar -5,50 en het leesgedeelte is achteruit gegaan, naar 2,50. Kan wel kloppen, want het lezen ging steeds moeilijker en mijn ogen werden steeds moeier.
Vaak was het bril op, bril af, als ik super kleine lettertjes moest lezen. Ik hoop dat ik weer goed en rustigjes door mijn nieuwe zal kunnen koekeloeren. Moet je ook maar afwachten.....er gaat nog wel eens wat mis. Zowel mijn zus en zwager hadden brillen gekocht bij EyesAndMore. Door alle brillen (ze hadden er elk drie, was een aktie) konden ze voor geen meter kijken. Ja, ze moesten nog aan dat varifocus wennen.... Nou, ik heb er nooit aan hoeven te wennen! Altijd in ene keer goed gegaan. Na hun klachten hebben ze opnieuw hun sterkte gemeten....bij allebei hartstikke fout! Het is inmiddels wel opgelost, maar toch..... En nu hoorde ik ook weer van een koorlid een dergelijk verhaal. Deze keer bij Eyewish. Hmmm. Ik hou mijn hart vast voor mijn brilletje....
Maar goed, het was een gezellig dagje in Delft. Nog lekker een broodje hete kip bij Willem van Oranje gegeten. Smul!

Oh, verrek, weer geen tijd over voor het uitgebreide nieuws over de gezinsuitbreiding! Volgende keer dan maar....
De halve finale van het songfestival begint! Theetijd....met een bonbonnetje! Hup, Douwe Bob!

woensdag 4 mei 2016

Daar is de lenteschilder!.....


De eerste bestellingen uit China druppelen al binnen! Zo snel heb ik het nog nooit meegemaakt! Nog niet alles is binnen. Da's weer het nadeel van het bestellen bij veel verschillende winkeltjes. Ik hoef er gelukkig niet voor thuis te blijven: alles wat er nog moet komen past door de brievenbus. Elke dag weer spannend. (ik krijg graag leuke post!)

Bovenstaande scrap had ik speciaal gemaakt voor een wedstrijdje op de ScrapBook Flair site...vergeet ik het hele ding te uploaden. Nou ja, zeg. Gemiste winkans.... En dan ben je met die foto's van Kreta bezig, en dan denk je weer even terug aan de vakanties. En dan heb je wel weer zin. Maar voorlopig zijn er nog geen plannen. Jan heeft nog steeds geen vaste aanstelling. Geen vaste en geen tijdelijke. En zolang hij zzp'er is (tegen wil en dank) neemt hij geen vrij. Kan natuurlijk wel, maar dat doet ie dan weer niet. En er komt nu nog meer rompslomp op zijn weg nu de VAR per 1 mei afgeschaft is. Moeten er weer nieuwe contracten opgesteld worden.... Nou ja, komt tijd, komt raad, zeggen ze. We zien wel.

Intussen ga ik dan maar de badkamer opknappen. Sommige leidingen beginnen al aardig te verkleuren en hier en daar begint ook verf af te brokkelen. Tijd voor de lenteschilder! Kleurencombinatie: zee- met limegroen. Fris en fruitig. Her en der ben ik al spulletjes aan het verzamelen. Verf moet nog gemengd worden. Er moet nog een nieuwe spiegel komen. En ik wil fancy trekkoorden aan de lichtschakelaars.
Hier in Nederland hebben ze alleen maar van die doodgewone trektouwtjes met zo'n lullig plastic hulsje. Ik wil mooie! Zelfs AliExpress heeft ze niet. Ik ga binnenkort maar eens buurten bij Ikea. Je weet maar nooit. En anders ga ik ze gewoon halen in Engeland. Daar hebben ze ze zeker! :-) Heb ik gelijk een goeie smoes om Suzanne te bezoeken!

Maar goed. Ik ga eens aan het eten beginnen. Geen tijd meer voor nieuwtjes. Terwijl er toch zo'n leuk nieuw nieuwtje is: we krijgen gezinsuitbreiding! Daarover volgende keer meer! :-) *juich, juich* :-)