maandag 27 juni 2016

Zon, Sangria, BBQ en een begrafenis!

Of we zin hadden om bij mijn zus en zwager de restjes op te komen eten.... Ze hadden de dag ervoor een bbq georganiseerd voor de kinderen. Voor alle behaalde diploma's enzo. Maar er was nog zoveel over! Oftewel, ze hadden veel te veel gemaakt! :-)  Nou, geen probleem, hoor. Dat lust ik wel.
Jan had een optreden met Inspirited in Naaldwijk, dus hij viste naast het net.
Het weer liet zich van haar goede kant zien. De zon scheen volop tussen de paar wolken door. Ik had pas laat mijn vest nodig. Er kwamen allerlei lekkere hapjes op tafel. In van die glaasjes. Dat staat zo leuk. Daar hebben we ons al flink te goed aan gedaan. Ook de zelfgemaakte Sangria ging er goed in. Nou goed.... was wel een tikkie moeilijk met die lange rietjes die we erbij kregen. :-)
We begonnen al aardig bodem te voelen. En toen ging de bbq nog aan. Pfff. Nou, we hebben nog steeds niet alles opgekregen. Er is nòg over! En na het ijs, koffie met toch ook nog maar een kersenbonbon, ben ik weer terug naar huis gefietst. Ik lag behoorlijk zwaar op de weg kan ik je wel vertellen!

Thuis heb ik voor de derde opeenvolgende avond gekeken naar het Glastonbury festival op BBC. De concerten van Muse, Adele en Coldplay heb ik gezien. Goh, lijkt me zo leuk om dat eens mee te maken, dat Glastonbury. Leuke sfeer, prima artiesten. 
Voor ik naar bed ging keek ik nog even of de zebravinkjes nog wat nodig hadden. Die staan boven op de boekenkast. Maar waar was Jut? Ik zag er maar eentje, Jul! En meestal als ik dan riep kwam er een kopje boven hun nestje uit. Dit keer niet.... Hij bleek op de bodem te zitten. Heel stilletjes. Met zijn half kale koppie. Dat voelde niet goed. En inderdaad. Toen ik vanmorgen keek, lag ie met zijn pootjes omhoog. De rui is hem, denk ik, dit keer fataal geworden. Hij mocht tien jaar worden. 
Dalijk, om 13.15 (na raadpleging van de buienradar) is de begrafenis. Hij wordt uiteraard in onze tuin begraven. In het massagraf der huisdieren. Mariska en ik zullen ons plechtig van deze verdrietige taak kwijten. Het zij zo!

zaterdag 25 juni 2016

Over diploma's en veteranen....

Wat een festiviteiten dit weekend!
Ten eerste waren Jan en ik gisteren 28 jaar getrouwd! Jahaa, da's al een hele tijd. Dat moest bekroond worden met een etentje. En het leek ons wel leuk om dat 'India Palace' restaurant in Rokkeveen eens uit te testen. Op het internet zijn de meningen verdeeld: de een vind het drie keer niks, de ander roept erover. Wij wilden zelf onze mening vormen, dus wij ernaartoe. 'Heeft u gereserveerd?'. Uh nee. 'Duizend maal sorry, maar dan zitten we vol'. Huh?? Nou, zeg, dat was niet de bedoeling!
We dropen af. Totaal ontgoocheld, want daar hadden we geen rekening mee gehouden. Uiteindelijk zijn we maar naar een ander palace gegaan: Odysseus Palace in de Dorpsstraat. Ook lekker, maar ut was geen indiaas. En terwijl we daar zaten te eten hebben we nog even gezwaaid naar Thierry en hoogzwangere Jessica die voorbij liepen. Ben benieuwd wanneer het kindje geboren wordt! :-)

Nicht Roxanne had ook goed nieuws! Ze is officieel geslaagd voor haar MBO4 diploma; Sociaal Maatschappelijke Dienstverlening. Nou, ik neem mijn petje voor haar af. Ik geef het je te doen: een 3-jarige dagopleiding met stage in Rotterdam, terwijl je een huishouden met twee kleine kinderen hebt, een verhuizing van Zoetermeer naar Wassenaar moet regelen, later een (leuke) vriend krijgt die ook twee kindertjes heeft, maar die wel in Zoetermeer woont, dus een hoop gereis. Op het laatst liep ze wel op haar tandvlees, dat geloof ik graag. Maar ze heeft het toch maar gedaan! Kudo's!

En vandaag had kleine Joséphine ook goed nieuws: ze heeft haar zwemdiploma B. Allemaal goed nieuws dus!

En zojuist ben ik even wezen kijken naar de veteranenoptocht die door de wijk kwam. En tijdens het wachten op de stoet kwam ik in gesprek met een jongen van een jaar of veertien. Die wilde wel eens even weten waarom er zoveel mensen stonden te wachten. Na mijn uitleg besloot hij ook te blijven wachten en vertelde hij me dat hij later ook bij de landmacht wilde. Hij was erg geïnteresseerd in geschiedenis en verzamelde oude helmen etc. Hij had al vergaande plannen gemaakt maar moest eerst zijn school nog afmaken. Leuk om te horen. We hoorden de voertuigen in de verte al aankomen ook al zagen we ze nog niet. Aan het geluid van een tank wist hij al welk soort het was. En toen die tank eenmaal voorbij kwam trilde de grond onder onze voeten. Ik heb even een filmpje gemaakt omdat Carolien, een koorlid, en haar zoon, op één van de wagens mee mocht rijden. Helaas valt het geluid steeds weg. Geen idee hoe dat nou weer komt....




dinsdag 21 juni 2016

Over breisels en vaders....


Ja ja! Het is weer zomer! Je zou het niet zeggen als je naar buiten kijkt, maar toch! Eens schijnt de zon weer. Ik weet het zeker.

Mijn turkooise gebreide vest is eindelijk af. Jippie-a-jee. (foto volgt nog) Van de overgebleven wol ben ik nu een bijpassende shawl aan het breien. In een leuk opengewerkt patroon, tiger eye lace. Nou, ik zie er niet echt tijgerogen in, alleen maar gaten. Je moet wel je kop erbij houden bij dat patroon. Voor je het weet ga je de fout in en kun je weer terugsteken. En ja, ik zou een lifeline mee moeten laten lopen. En aan het begin deed ik dat ook nog. Maar om dat vol te houden....Ben ook wel erg eigenwijs, hoor. Dan denk ik: Ahhh, dat patroon, dat lukt me nu wel. Heb het nu al een paar keer goed gedaan DUS heb ik die lifeline niet nodig, joh. Om daarna prompt 5 naalden terug te moeten steken.... ik weet ut: eigen schuld! :-) En steek maar eens tig naalden terug met een klein Mangootje al kauwend op je naald.
Laatst ben ik ook weer haastje-repje naar Pera en Pasha gereden om nieuwe wol te kopen. Ik zag op facebook dat een bepaalde soort wol hartstikke afgeprijsd was. En ik wist al precies wat ik ermee wilde maken: een Downton Abbey trui. Even terug in de tijd. Beetje Art Deco. Lekker ouderwets. Maar ik maak het gewoon weer nieuwerwets.
En zo lang ik het nog leuk vind om te doen....

Donderdag belde ik mijn vader. En een herrie op de achtergrond! Hij had net boodschappen gedaan en was onderweg naar huis, zittend in zijn scootmobiel. Zal ik dan dalijk maar even terugbellen, vroeg ik nog. Ik zag het al helemaal voor me: botsen, omkiepen. Eén hand aan het stuur, schakelen, remmen, inhalen en dan ook nog zijn mobieltje aan zijn oor. Welneeee, was niet nodig. Het ging allemaal best, hij was toch al bijna thuis. Hmmm. Ik vraag me af of je daar ook een boete voor kunt krijgen? IK vond het doodeng in ieder geval. :-)
Zondag was het vaderdag. Dus nadat Jan zijn ontbijtje en zijn kadootjes had gehad, zijn we, (Mariska ging zomaar ook mee),  naar Breda gereden om mijn vader en Anneke te bezoeken. En prompt stappen we weer op de verkeerde etage uit, hè! En hoe lang komen we daar nu al, zo'n 8 jaar! Dus ik schrijf hier maar even een reminder: 3e etage eruit!! Als we weer gaan lees ik eerst maar even mijn blog! ;-)

En wat ruikt het hier weer lekker! Ik had zin om weer eens indiaas te koken. De kip pruttelt, de citroenrijst staat op en de boontjes koken zachtjes. De raita staat klaar. Zo nog even wat naanbroden in de oven gooien. Heb er nu al trek in!

dinsdag 14 juni 2016

Over Mango's en galbulten....

Inmiddels kijk ik weer prima uit mijn doppen. Jeetje, wat scheelt dat, zeg! En toen ik in Delft was, om mijn bril bij 'van der Leeuw' op te halen, vlogen net de JSF en een begeleidende F16 op hun rondvlucht over Nederland laag over. Die heb ik nu haarscherp kunnen zien. Schrok er wel een beetje van, want ik wist niet dat ze die dag over zouden komen! Ik dacht minstens dat de oorlog was uitgebroken! (nu overdrijf ik)

Mango is inmiddels helemaal ingeburgerd hier in huis. Haar leventje verloopt nu volgens een vast patroon. Eten, schattig spelen, eten, lief slapen, eten, grappig spelen, lekker diep slapen, uitrekken en dan.... gaat ze even helemaal los! Je ziet aan haar ogen wat haar snode plannen zijn. En als het me dan te gortig wordt dan zet ik haar even op de gang. Om af te koelen. Dan vindt ze zich uitermate zielig en dan hoor je Mie Mie Mie Mie. En dat vind ik dan weer schattig. En dan begint het hele verhaal weer opnieuw. :-)
Vanmiddag heeft de dierenarts haar weer een herhalingsinenting gegeven. Ze weegt nu 1635 gram. Ze groeit goed. Ze eet ook prima, dus dat klopt dan wel. In september gaat ze onder het mes voor een sterilisatie en een chip. Volgens de dierenarts zou één van haar ouders ietwat langharig kunnen zijn. Ook Mango heeft vrij lange haren bij haar kontje.
Een ietwat langharig stukje tuig dus. En waar ik nu een beetje bang voor ben.... zou ik daarom al twee weken lang constant last hebben van galbulten? Ik zal toch niet allergisch voor haar zijn? Je hoort het wel vaker dat je alsnog allergisch kunt worden voor katten, ook al heb je je leven lang katten om je heen gehad. Of zal het van de aardbeien zijn? Dat hoop ik dan maar. Had ik vroeger als kind ook last van, van de eerste aardbeien van het seizoen. Maar de laatste 40 jaar niet meer. Nu zit ik onder. En jeuken! En ook al zo lang! Slik me gek aan hooikoortstabletten. Dat helpt wel wat tegen de jeuk, gelukkig. Nou, ik heb mezelf voorgenomen dat ik tot volgende week maandag wacht om te kijken of het zich vanzelf oplost. *duim duim*
Zo niet, ga ik toch maar eens een testje laten doen via de dokter. :-/

zondag 5 juni 2016

Over dominante ogen en kooruitjes....



Deze keer hoorde ik ook bij de gelukkigen die terug moesten met hun nieuwe bril. Er was 'iets' mee. Er klopte 'iets' niet. Ik had het idee dat alleen mijn linkeroog de kar aan het trekken was. Voor mijn gevoel deed mijn rechteroog voor spek en bonen mee en lag vrij lui en nutteloos in zijn kas naar buiten te kijken. Van samenwerking was geen sprake. Nu hoorde ik bij de opticien dat iedereen een dominant oog heeft. Tuurlijk, zal allemaal best, maar dit overdreven dominante trekje in mijn linkeroog moest toch wel iets meer in te dammen zijn. Mijn linkeroog moest niet denken dat het heer en meester was over mijn zicht! Nog maar eens opmeten dan. Veel verschil was er niet. Alleen de cilinder kon nog wel wat sterker. Nu is het weer even wachten tot mijn nieuwe glas geslepen is. En maar hopen dat het dan opgelost is. Intussen heb ik mijn oude bril weer op. Ook geen pretje! Het leeswerk, zowel op de computer als in gewone boeken, is gewoon naatje. Daar word je zo moe van, hè!

Afgelopen donderdag was het nà de koorrepetitie tijd voor ons jaarlijkse kooruitje. Met zijn allen zijn we per randstadrail naar Den Haag gegaan. En oh, wat viel het weer tegen! Koud! Wind! Miezer! Terwijl het de vorige dag nog zo heerlijk was geweest. Bij Bagels & Beans, waar we gingen lunchen, was het gelukkig lekker warm. Na afloop van de lunch zijn we naar het Haags Historisch Museum gelopen. Daar was een tentoonstelling gaande over de jaren 50-60 en een aparte tentoonstelling van poppenhuizen. Hoewel ik nog wel erg klein was in de zestiger jaren herkende ik toch best veel attributen. Zoals de kikkers (bleken van Clarks te zijn...wist ik niet) en de pukkel. Zo'n tas had ik vroeger ook. De ouderwetse ijzeren rolschaatsen.... en ook het nagemaakte huiskamer interieur kwam me wel heel bekend voor. Met van die visnetten. Die had mijn zus in haar kamer! Leuk om allemaal weer eens te zien. Ergens boven in een aparte kamer stonden een paar poppenhuizen. Eentje daarvan was wel erg mooi. En enorm gedetailleerd!
Veel tijd uittrekken voor het museum hoeft niet echt. Zo groot is het niet. Dus toen ik klaar was met kijken ben ik nog even de Haagse binnenstad ingegaan. Even lekker wat winkelen! Ik was er nu toch, nietwaar? ;-)
Het was ook de eerste dag dat Mango en Kiwi saampjes de hele dag alleen thuis waren. Nou, dat heb ik geweten! Van half zes 's middags tot 's avonds 11 is Mango als een tornado door het huis gevlogen. Die spoort echt niet, hoor! :-) Ik denk dat mevrouw haar energie even kwijt moest. Inmiddels is de rust weer wedergekeerd.... en heeft Jan haar nageltjes voor het eerst geknipt. Was ERG nodig!