vrijdag 29 juli 2016

Lasagne tijd!


Zo, er staat een grote lasagneschotel in de oven, dus ik heb nu even de tijd om weer eens wat te schrijven. Niet dat er veel gebeurd is, maar gewoon omdat het al weer een week geleden is dat ik hier wat neergekalkt heb.

Wat een goed Hortensia jaar is 2016, hè? Dorstig als ze zijn hebben ze door al die regen van mei en juni een prima boost gekregen om volledig tot bloei te komen. Nu is het kwestie om ze vooral flink te blijven laven. Ik heb alleen roze in mijn tuin. Een paar gewone en een paar 'lace-caps'. Ik heb nog een mooie plek over voor een witte. Heb mijn oog al laten vallen op een 'Strong Annabelle'. Net even sterker dan een gewone Annabelle. Eentje met spierballen, zeg maar. Die blijft kaarsrecht overeind staan ook al klettert het van de regen. Volgende week maar eens op zoek bij de diverse tuincentra in Zoetermeer en anders naar een kweker....

Dinsdagmiddag was ik ook bezig met zaadjes verzamelen van de judaspenningen. Mango 'helpt' me graag daarbij, dus zij liep al snel met een tak te slepen. Ze zat er flink op te kauwen. Tot ik ineens een hoop gekraak hoorde. Ik dacht minstens dat ze er in stikte. Nou, dan schrik je wel. Maar met het ademen bleek het wel goed te zitten. Ze was een beetje paniekerig want ze voelde iets in haar bek dat er niet hoorde. Ik zag verder ook niets maar hoorde haar later wel steeds tandenknarsen. En 's avonds at ze ook al niets. Hmmm. Ik was al van plan de volgende dag met haar naar de dierenarts te gaan, maar 's ochtends ging het wel weer met haar en at ze ook weer gewoon. Ik denk dat er gewoon een melkkiesje heeft losgezeten. Achgoss, ut wurm is aan het wisselen. Kleine meisjes worden groot!

Gistermiddag kreeg ik de dames van de scratch op bezoek. Gewoon zomaar om even gezellig bij te praten. Lekker met Rocky Road Cake en citroenkoekjes erbij. Die citroenkoekjes had Mariska nog even gebakken in de spaarzame tijd dat ze nog thuis is. Tegenwoordig is het zo van: Doeiii, je ziet me wel weer eens verschijnen.... :-) Ahh, is prima, hoor.

Nou, ik ruik de lasagne al. Ik ga eens even een hapje eten!

Bovenstaand een scrap van de achternichtjes. Vorige week hebben ze een watergevecht gehouden.
Heerlijk, toch?

vrijdag 22 juli 2016

Een beetje vertraging.....

De vakantieweek van moederlief zat er weer op. Ze kwamen weer eens op huis aan. Zou je denken.
Om 22.50 zouden ze aankomen. Dacht ik toen nog. Hoopte ik toen nog. Ik zou ze ophalen vanaf Rotterdam Airport.
Eerst kreeg ik een berichtje uit Alicante....wordt een half uurtje later.
Ok, kan. Op de Rotterdamse site was dat nog niet bekend.
17.00... mijn zus en ik zien op de site dat het 00.30 zou worden. Ok.
18.00....00.45. Nog steeds ok.
Maar het vliegtuig dat hen op zou halen bleek nog steeds in Rotterdam te staan. Met vertraging! (kaduuk? geen idee) En zolang dat niet opgestegen was... zaten zij op Alicante vast.
19.15..... 1.00. Poeh, maar ok.
20.00...telefoontje uit Alicante, Jan: We hebben gigànnnntische vertraging! Geen idee hoe lang het gaat duren, we horen maar niks. We zitten op harde stoelen...
Ok, ik hou het wel in de gaten via de site en ik kom jullie wel halen. Want ja, hun vliegtuig was nu het laatste vliegtuig wat binnen moest komen, dus ik wist niet of er dan nog wel taxi's zouden staan.
21.00.... 3.30! Oeps, nou ja, ok. Dan toch eerst maar even wat slapen. Mijn zus en ik besloten onze wekkers te zetten om 2.45 om dan te kijken of de vertraging opgelopen zou zijn, of dat ze onderweg zouden zijn of dat ze misschien een hotelovernachting aangeboden hadden gekregen.
2.45....alle gegevens over de vlucht waren van de Rotterdamse site afgehaald! Wat nu??
Teletekst....3.30 vertraging/ bus uit Amsterdam 3.30 vertraging ????
Zijn ze dan intussen naar Amsterdam gevlogen?
Mijn zus belde intussen maar eens met Rotterdam. Ja, rond 3 uur waren de bussen aangekomen vanuit Amsterdam.
Ik vloog naar de auto. Kom je me nog halen vroeg mijn zus, ik sta aangekleed. Neeee, dan verlies ik tijd!! Vlieg, vlieg, laag over!
Goh, heerlijk zo 's nachts rijden! Al de stoplichten springen voor je op groen!
Kom ik daar aan. Maar een paar auto's, geen bus te bekennen. Stil.
Ik bellen naar Jan. Tuut tuut tuuuuut, tuut tuut tuuuut. Afgesloten nummer! Tuurlijk, joh! Had ik een oud nummer in mijn telefoon staan. Blijkbaar had hij met een nieuwe nummer naar mijn huistelefoon gebeld. Tja, moet je ook maar net weten, toch? Maar eens binnen in de hal kijken of daar nog mensen waren. Buiten een paar jonge meiden die daar hun slaapzak hadden aangetrokken om de nacht door te brengen was het uitgestorven.
Een andere vrouw die er ook met de auto stond te wachten klaagde erover dat haar ouders niet hadden gewhat'sapped. Tja, ouders...;-)
Buiten zat nog één mannetje (ik dacht eerst dat het een vrouw was tot ik zijn stem hoorde) te wachten op een bankje op vervoer naar huis. Ja, de bussen waren al weg. Nee, hij wist niet of er nog meer moesten komen... Wat nu? Nog even wachten of niet?
Ben toch ook maar weer eens naar huis gegaan. Dus om 4.00 des nachts lag ik weer in bed.
Nog steeds niet wetende of mijn moeder en Jan nu ècht op neerlands bodem waren aangekomen!
Vanochtend meldde ze zich. Ja, ze waren inderdaad met een buitenlands krakkemikkig toestel naar Amsterdam gebracht en van daaruit met de bus naar Rotterdam. Blijkbaar mogen er geen vliegtuigen na 24.00 landen op Rotterdam. Maar wat de reden nou was van de vertraging wist ze ook niet. Bellen konden ze niet, de batterij van Jan's telefoontje was leeg. En omdat het nu allemaal zo raar gelopen was hebben ze maar een taxi genomen.... Ze waren nog eerder thuis dan ik! Hahahahaha.


donderdag 21 juli 2016

Welkom Lorelai!

Gisteren zijn Mariska en ik op kraamvisite geweest bij ons nieuwe verse pasgeboren kleine achternichtje Lorelai. Na een zo te horen best soepele bevalling is zij geboren. Een zondagskindje! Lorelai Marguerite Fayette. Zes pond, halve meter lang.
Toen we aanbelden kreeg zij net haar hielprikje. Maar mevrouwtje lag lekker te slapen en  gaf geen kik. Een bikkeltje, hoor. Ze heeft zo'n schattig fijn gezichtje. Ik had al een foto van haar doorgestuurd gekregen en daar leek ze heel flink op. Maar ik vond haar in het echt zo kleinnnnn. Helemaal leuk! Ze heeft even bij me gelegen. Zo kon Jessica even haar boterhammen eten. Nou, Lorelai begon ook aardig trek te krijgen, dus dat liet ze wel even weten. Brulll. :-) Maar bij mama was het gelijk weer goed.
Fijn om weer een klein hummeltje in de familie te hebben!

dinsdag 19 juli 2016

Pokémon Go

Ik was er klaar voor! Klaar om de wereld van verder verval te kunnen behoeden! Klaar om dichter bij de sterren te komen! Nog sneller dan het licht! Ik zou vechten als een man! Of zou ik nou zwichten?? Zo iets was het in ieder geval... de begintune van Pokémon. Mariska keek er vroeger vaak naar.
De app was gedownload. Mijn poppetje was aangekleed naar mijn modische voorkeur. Een spannend muziekje speelde. Ik kon op jacht... Mijn eerste Pokémonnetje had ik te pakken. Dat bleek mijn startertje te zijn volgens Mariska die me er via iMessenger vanuit Den Haag doorheen praatte. Maar ja, het was al 's avonds, het was al donker, ik had geen zin om toen nog buiten te gaan jagen.
Zondag, na het avondeten, zijn Jan en ik, aan de wandel gegaan. Telefoon mee. In de buurt langs het water zouden verschillende Pokémons zitten volgens Maris. Nou, wij lopen, lopen, lopen... Wel een paar Pokéstops tegengekomen waar ik ballen kon hamsteren. Alle balle verzameluhhh! Maar een Pokémon, ho maar.
Lopen, lopen, lopen. Nergens Pokémonnetjes. Nouuuuu, als dit het was, zou ik mijn vangnet al snel aan de wilgen hangen, hoor!
Thuisgekomen bleken we maar 800 meter te hebben gelopen. Hoe kan dat nouuuu! Tja, bleek ik mijn telefoon elke keer gelocked te hebben als ik hem in mijn zak deed. En dan registreert hij verder niks. Oeps, terwijl Maris gezegd had dat ik dat nou juist NIET moest doen. Ja, jeetjuhhh. :-/ Beetje dom weer.
Vanmiddag ben ik met Mariska aan de wandel geweest. En heeft ze me haarfijn uitgelegd waar ik op moest letten. Ik weet nu wat een 'lure' is. Ik weet nu dat het spel vaker vastloopt als Amerika wakker wordt. (server overbelasting). Ik weet nu wat een Gym is (maar ik kan er niks mee want ik heb nog niet voldoende ervaring). Ik heb mijn eerste Pokémonnetjes gevangen! Ik ben een EI aan het uitbroeden! Ja, echt! :-) Te gek voor woorden, toch??
En ik heb inmiddels ruim 5 kilometer extra afgelegd... Is het toch nog ergens goed voor!
En ik weet nu tenminste what the buzz is all about! Vandaag vond ik het (nog) leuk. Morgen kan dat weer anders zijn. Waarschijnlijk zal ìk er snel op uitgekeken zijn. Maar een ander kan zich er misschien helemaal op storten. Laat ze! Het is vakantie! Ze doen niemand kwaad! En ze komen ook nog eens buiten! :-)

zaterdag 16 juli 2016

Benidorm bastards?

Donderdag heb ik, samen met mijn zus ( die toch alleen maar in spanning zat te wachten op de geboorte van haar kleindochter die er inmiddels nog niet is!), mijn moeder en haar vriend naar Rotterdam Airport gebracht voor hun vlucht naar Alicante. Zij zitten nu in Benidorm. Ik weet precies wààr want ik heb even op streetview gekeken. Wat is dat toch handig. Ook kwam ik een aantal live webcams tegen. Twee daarvan hingen vlakbij hun hotel. Leuk, toch? Kunnen ze naar ons zwaaien.... Maar ja, hoe laat je dat weten aan ze. Ja, via facebook. Mijn zus en ik en mijn moeder hebben zo'n groepje voor berichtjes. Heel handig. Maar al wie er zich meldde...geen moeder! Intussen had ik al allemaal links opgestuurd, ook van die webcams. Ook waar de camera zich bevond, welke kant ze op moesten kijken, waar ze moesten gaan staan. Soms kwam er een berichtje van haar: Heb net twee berichtjes gestuurd maar krijg een bericht dat het niet doorgestuurd wordt i.v.m. iets van het internet het staat in het engels.
Daarna was het weer stil... We hadden het idee dat zij niet kon zien wat wij schreven. Maar een emailtje erachter aan gestuurd over die webcams en nog meer informatie. Tot ineens weer een berichtje:  we gaan nu koffie drinken op de boulevard. Ik hoop dat de ipad het dalijk beter doet en dat ik kan terugscrollen.
Oh mooi, ze gaan de boulevard op. Snel geschreven dat ze linksaf moesten gaan en ter hoogte van cafetaria Roman moesten zwaaien. En mijn zus (die inmiddels ook de beelden van de webcam op had staan) en ik zaten te wachten en te wachten. Onderling hadden we de grootste lol over wie we allemaal langs zagen lopen. Maar geen moeders die langs liepen. Ja, andersmans moeders en vaders. Die stonden netjes in beeld te zwaaien of maakten uit gekkigheid een dansje met elkaar. Of van die Benidorm Bastards in hun invalidekarretjes die aan alle kanten voorbij flitsten. Maar die van ons... Nee, hoor! In geen velden of wegen te bekennen!
Later hoorden we dat ze in de kamer slecht internet heeft, maar beneden in de hal wat beter. Maar daar zat ze zo ongezellig. Nou ja, ze moeten zichzelf daar maar zien te vermaken. Misschien dat we nog een afspraak kunnen maken wanneer ze precies daar zullen zwaaien. Intussen zet ik Mango maar op wacht bij de computer. Kan zij in de gaten houden of ze langs paraderen! ;-)



Toch nog gelukt: Groetjes uit Benidorm!


maandag 11 juli 2016

Weer een jaartje ouder....


En dan ben je ineens 54. Jemig, wat klinkt dat oud. Maar 54 klinkt in mijn oren toch wel weer beter dan 53. Ik hou gewoon niet zo van oneven getallen.
Dit jaar vierde ik mijn verjaardag ook weer in het klein. En niet op de dag zelf, maar gisteren. Een opa van Alex is namelijk ook de 9e jarig en hij vierde zijn verjaardag die dag wel uitbundig. Vandaar dat ik wel een dagje kon wachten. Gewoon een verjaardagje met avondeten erbij. En ook dat hing van allerlei factoren af. Of Paella, gemaakt in de skottelbraai, of gewoon wat te nassen halen bij de buurtchinees. Het hing van het weer af en/of of Jessica al bevallen was. In dat geval zouden mijn zus en zwager niet van de partij zijn. En aangezien zij de gastank voor de skottelbraai mee zouden nemen...tja. Al met al was het heel spannend hoe het allemaal zou verlopen. Ik had wel alle boodschappen in huis gehaald. En alles alvast gesneden. Maar alles was vers en kon zo ingevroren worden mocht het niet door gaan. Ik heb een sinaasappelyoghurttaart gemaakt. (even een notitie voor mezelf: veel meer gelatine toevoegen dan het recept aangeeft!) Want nu was het wel een beetje een hobbelwobbeltaart. Wel lekker fris van smaak trouwens! Ik heb ook nog groene Sangria gemaakt. Was ook heerlijk fris.
En nog de nodige hapjes natuurlijk! Zonder hapjes is het geen feestje, toch? Of hou ik gewoon van eten? ;-)
Zaterdag vroeg ging de bel. Stond er iemand van Fleurop voor de deur met een grote bos bloemen. Nou, dat ben ik dus ECHT niet gewend, hè? Dat er bloemen voor MIJ bezorgd worden....
'Nou, die komen niet van mij, hoor', zei Jan al gelijk. Nee, duhhuhhhh, dat had ik ook echt niet verwacht!
Maar van wie dan wel? De bos bleek van mijn vader en Anneke te komen. Mooooi!!!
Maar 's middags zei Jan, zomaar uit zichzelf: 'laten we even de bloemenwinkel lopen, dan kun je wat uitzoeken'. Weer was ik helemaal verrast. Voor een ander zou het niet meer dan logisch zijn dat je een bos bloemen krijgt van je man. Maar in mijn geval is dat helemaal niet zo'n logisch iets. Ik heb mooie roze rozen uitgezocht.
Komen we thuis, zie ik in de tuin ook nog een grote bos bloemen staan en een mooie plant. Was mijn moeder en Jan aan de deur geweest om me op de dag zelf ook nog even te feliciteren. Tja, als ik dat had geweten... had ik ff thee gezet.
Maar goed gisteren waren ze erbij. Alex en Mariska ook. Die waren eerst nog naar het stadshart gelopen op zoek naar Pokémons. Weer zo'n nieuwe rage, die Pokémon Go app. Ze lopen zich gek. Waren de dag ervoor ook al naar het Westerpark geweest, waar ze weer andere Pokémonjagers tegenkwamen. Ach, zo komen ze vaker in de buitenlucht. EN je kunt gelijk vragen of ze nog wat boodschapjes meenemen op de terugweg. ;-)
Nou, de zon scheen, de baby zat (en zit) nog steeds op haar plek (ut wordt een meisje), dus we konden gaan skottelbraaien. Maar jeetje, kun je wel paella maken op zo'n ding? Niet alles tegelijk, leek me. Het bakken van de uien, de chorizo en de paprika enzo ging wel. Maar de kip heb ik toch maar even in de keuken gebakken. En ook de paellarijst heb ik daar maar gekookt. En daarna op de skottelbraai half om half verder afgemaakt. De garnalen erbij. De doperwten. Lekker, hoor. Voor herhaling vatbaar! Lekker met komkommersalade en een tomatensalade erbij.
Volgend jaar word ik 55. Dan is het weer tijd voor wat uitgebreiders. Weet nog niet wat....ga ik over nadenken.

woensdag 6 juli 2016

Er was er één jarig, hoera, hoera!

Inmiddels is achternichtje Géneviève ook al weer 6 jaar geworden. Jeetje, wat gaat dat toch allemaal snel. Gaat, na de grote vakantie, naar groep 3. Ook alweer kleuter-af. Afgelopen zondag heeft ze haar verjaardag gevierd. We hebben nog in de tuin kunnen zitten ook. Wie had dat verwacht na zoveel regen van de afgelopen tijd. Ik was ook wel weer rood geblakerd na afloop. Had me uiteraard weer niet ingesmeerd. :-/ Dom!
Het zijn spannende tijden in de familie. Nicht Jessica loopt op alle dag! Ze is er helemaal klaar voor. En er waarschijnlijk ook wel een beetje helemaal klaar mee. Maar ja, je hebt het niet voor het zeggen, hè? Het kan nog wel een tijdje blijven zitten. Maar we hopen allemaal dat het nu binnenkort gaat komen. We zijn zo benieuwd. Ik vind het erg leuk, weer eens een babietje in de familie. 
Ook mijn moeder hoopt dat het snel komt. Zij gaat volgende week namelijk  een weekje naar Benidorm op vakantie. En ze weet natuurlijk niet of ze daar de ipad wel 'in de lucht'  krijgt om het nieuws te horen. 
Wij hebben nog steeds geen grootse vakantieplannen. Eerst wil Jan een beetje normaal dienstverband hebben. Daar zit nu een beetje schot in. Eindelijk. Hoewel... een gesprek van afgelopen dinsdag is weer een week uitgesteld. Je moet wel engelengeduld hebben met die Indiërs! :-) Maar ja, hij heeft het er wel naar zijn zin. En hij heeft leuke collega's. Is ook wat waard. 
In ieder geval gaan we volgende maand een familietripje naar Duitsland maken. En in september ga ik weer naar Engeland. Deze keer ga ik met Suzanne naar het Lake District. Moet een verschrikkelijk mooi gebied zijn. Dat wordt wandelschoenen meenemen! Heb er zin in!
Ik ga maar eens de lekkernijen voor morgen inpakken. Heb vandaag een Marokkaanse dadel/walnotenkoek en een Lemon Drizzle Cake gebakken. Kan ik morgen op het koor alvast uitdelen ter ere van mijn aanstaande verjaardag. Hebben we tenminste nog wat te kanen op de laatste repetitie van dit seizoen!