Daarna was het weer stil... We hadden het idee dat zij niet kon zien wat wij schreven. Maar een emailtje erachter aan gestuurd over die webcams en nog meer informatie. Tot ineens weer een berichtje: we gaan nu koffie drinken op de boulevard. Ik hoop dat de ipad het dalijk beter doet en dat ik kan terugscrollen.
Oh mooi, ze gaan de boulevard op. Snel geschreven dat ze linksaf moesten gaan en ter hoogte van cafetaria Roman moesten zwaaien. En mijn zus (die inmiddels ook de beelden van de webcam op had staan) en ik zaten te wachten en te wachten. Onderling hadden we de grootste lol over wie we allemaal langs zagen lopen. Maar geen moeders die langs liepen. Ja, andersmans moeders en vaders. Die stonden netjes in beeld te zwaaien of maakten uit gekkigheid een dansje met elkaar. Of van die Benidorm Bastards in hun invalidekarretjes die aan alle kanten voorbij flitsten. Maar die van ons... Nee, hoor! In geen velden of wegen te bekennen!
Later hoorden we dat ze in de kamer slecht internet heeft, maar beneden in de hal wat beter. Maar daar zat ze zo ongezellig. Nou ja, ze moeten zichzelf daar maar zien te vermaken. Misschien dat we nog een afspraak kunnen maken wanneer ze precies daar zullen zwaaien. Intussen zet ik Mango maar op wacht bij de computer. Kan zij in de gaten houden of ze langs paraderen! ;-)
Toch nog gelukt: Groetjes uit Benidorm!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten