vrijdag 22 juli 2016

Een beetje vertraging.....

De vakantieweek van moederlief zat er weer op. Ze kwamen weer eens op huis aan. Zou je denken.
Om 22.50 zouden ze aankomen. Dacht ik toen nog. Hoopte ik toen nog. Ik zou ze ophalen vanaf Rotterdam Airport.
Eerst kreeg ik een berichtje uit Alicante....wordt een half uurtje later.
Ok, kan. Op de Rotterdamse site was dat nog niet bekend.
17.00... mijn zus en ik zien op de site dat het 00.30 zou worden. Ok.
18.00....00.45. Nog steeds ok.
Maar het vliegtuig dat hen op zou halen bleek nog steeds in Rotterdam te staan. Met vertraging! (kaduuk? geen idee) En zolang dat niet opgestegen was... zaten zij op Alicante vast.
19.15..... 1.00. Poeh, maar ok.
20.00...telefoontje uit Alicante, Jan: We hebben gigànnnntische vertraging! Geen idee hoe lang het gaat duren, we horen maar niks. We zitten op harde stoelen...
Ok, ik hou het wel in de gaten via de site en ik kom jullie wel halen. Want ja, hun vliegtuig was nu het laatste vliegtuig wat binnen moest komen, dus ik wist niet of er dan nog wel taxi's zouden staan.
21.00.... 3.30! Oeps, nou ja, ok. Dan toch eerst maar even wat slapen. Mijn zus en ik besloten onze wekkers te zetten om 2.45 om dan te kijken of de vertraging opgelopen zou zijn, of dat ze onderweg zouden zijn of dat ze misschien een hotelovernachting aangeboden hadden gekregen.
2.45....alle gegevens over de vlucht waren van de Rotterdamse site afgehaald! Wat nu??
Teletekst....3.30 vertraging/ bus uit Amsterdam 3.30 vertraging ????
Zijn ze dan intussen naar Amsterdam gevlogen?
Mijn zus belde intussen maar eens met Rotterdam. Ja, rond 3 uur waren de bussen aangekomen vanuit Amsterdam.
Ik vloog naar de auto. Kom je me nog halen vroeg mijn zus, ik sta aangekleed. Neeee, dan verlies ik tijd!! Vlieg, vlieg, laag over!
Goh, heerlijk zo 's nachts rijden! Al de stoplichten springen voor je op groen!
Kom ik daar aan. Maar een paar auto's, geen bus te bekennen. Stil.
Ik bellen naar Jan. Tuut tuut tuuuuut, tuut tuut tuuuut. Afgesloten nummer! Tuurlijk, joh! Had ik een oud nummer in mijn telefoon staan. Blijkbaar had hij met een nieuwe nummer naar mijn huistelefoon gebeld. Tja, moet je ook maar net weten, toch? Maar eens binnen in de hal kijken of daar nog mensen waren. Buiten een paar jonge meiden die daar hun slaapzak hadden aangetrokken om de nacht door te brengen was het uitgestorven.
Een andere vrouw die er ook met de auto stond te wachten klaagde erover dat haar ouders niet hadden gewhat'sapped. Tja, ouders...;-)
Buiten zat nog één mannetje (ik dacht eerst dat het een vrouw was tot ik zijn stem hoorde) te wachten op een bankje op vervoer naar huis. Ja, de bussen waren al weg. Nee, hij wist niet of er nog meer moesten komen... Wat nu? Nog even wachten of niet?
Ben toch ook maar weer eens naar huis gegaan. Dus om 4.00 des nachts lag ik weer in bed.
Nog steeds niet wetende of mijn moeder en Jan nu ècht op neerlands bodem waren aangekomen!
Vanochtend meldde ze zich. Ja, ze waren inderdaad met een buitenlands krakkemikkig toestel naar Amsterdam gebracht en van daaruit met de bus naar Rotterdam. Blijkbaar mogen er geen vliegtuigen na 24.00 landen op Rotterdam. Maar wat de reden nou was van de vertraging wist ze ook niet. Bellen konden ze niet, de batterij van Jan's telefoontje was leeg. En omdat het nu allemaal zo raar gelopen was hebben ze maar een taxi genomen.... Ze waren nog eerder thuis dan ik! Hahahahaha.


Geen opmerkingen: