Gestrand bij Deil.....

Gisteravond 21.00 uur: Jan aan de telefoon: Ja, ik ben gestrand. Sta langs de weg bij Deil. Huh?? Langs de weg?? Zit je niet in de trein dan?? Bleek hij deze dag met onze oude aftandse Opel naar zijn werk in Eindhoven te zijn gereden. Zijn treinabonnement was verlopen en hij wilde hem later pas weer in laten gaan. Dus maar een dagje met de auto. Die er op de terugweg dus in ene mee ophield, al rijdende op de snelweg. (lijkt me doodeng!) Hij heeft hem op een parallelbaan aan de kant kunnen zetten, gelukkig. De wegenwacht maar gebeld. En die wilden hem best helpen. Moest hij natuurlijk wel even lid worden. :-) Vond Jan niet erg, hoor. Per slot van rekening is hij nooit lid geweest en heeft hij dus jaar in jaar uit geen premie betaald voor noppes. De WWman keek de auto na en het bleek volgens hem de rotor te zijn. Die was doorgebrand. Hij had geen goede maat in zijn WWauto. Hij zou terug naar Den Bosch rijden om te kijken of ze er daar eentje voor Jan hadden. Na 3 kwartier kwam hij terug, zonder rotor... Tja. Intussen had ik psychisch al helemaal afscheid genomen van onze oude vintage Opel uit 1993. Ik dacht werkelijk dat hij zijn laatste adem nu echt had uitgeblazen! Ik dacht het en ik hoopte het! Op het internet vond ik al allemaal mooie nieuwe(re) Opels, met alles erop en eraan. De een nog glimmender dan de ander. (Glimmende auto's ben ik sowieso niet echt gewend).
Ik zag het al helemaal zitten... :-) Gelijk eentje met trekhaak!
Intussen werd Jan in de kaduuke auto door de WWauto naar station Geldermalsen gesleept. Daar werd de rotor ontmanteld en meegegeven aan Janneman. Als Jan een andere zou kunnen krijgen dan kon hij de volgende dag de wegenwacht weer bellen. Die zouden dan weer komen om de rotor erin te zetten.
Dus Jan ging alsnog met de trein naar huis. Heb hem om 00.21 van het station gehaald. Het was een lange dag voor hem....
Vandaag heeft hij het onderdeel gewoon kunnen kopen bij de Opel garage. Hadden ze nog in voorraad ook, de doerakjes..... Een lullig dingetje van 12 euro! Hij weer terug, met het treintje, naar Geldermalsem. Anderhalf uur op de wegenwacht gewacht. Rotor erin gezet. Starten..... Potverdikkie, hij snorde weer als een zonnetje! Karren met dat ding! Heeft die auto het eeuwige leven of zo?? Hoe oud kunnen Opels eigenlijk worden?
Maar goed, het is weer opgelost. En er zijn toch ook nog wel wat pluspuntjes te ontdekken in mijn verhaal.
Ten eerste: Jan kon me bellen dat hij gestrand was! Vroeger, in zijn mobielloze tijdperk (dat ERG lang geduurd heeft), zou ik dus totaal niet hebben geweten waar hij uithing.
Ten tweede: Jan kon nu dus ook ter plekke de wegenwacht bellen. Hoefde hij niet eerst naar zo'n praatpaal te lopen. (Zijn die er trouwens nog? Die zouden toch ook opgeheven worden?)
Ten derde: Ik ben stiekem best een beetje trots op mijn oude Opeltje. Het is toch wel een kranig typje, hoor. Zonder grote kosten komt hij nog elk jaar keurig door de keuring. Maar toch.... zo'n mooie glimmende nieuwe(re), hè?.... *droom* ;-)