woensdag 30 november 2016

Youp, verf, Mango

Maandagavond was het tijd voor onze laatste theatervoorstelling van dit jaar: Youp van't Hek.
En dat was weer een uitermate leuk avondje. Hij heeft ons weer 'even bijgepraat' over van alles en nog wat. Hoewel hij minder grof dan anders was, was hij nog altijd vlijmscherp. En vooral sommige geschetste situaties bleken heel herkenbaar te zijn. Dat werkt wel op je lachspieren. Je kon ook echt aan hem merken dat hij weer met veel plezier op het podium stond. Geslaagde avond!

Balen, zeg! Een paar jassen van Mariska hadden een jaar lang naast een raampje in de gang gehangen en ze waren totaal verpest. Verkleurd door de zon. Van eentje, een dikke winterjas, baalden we wel heel stevig. Die had ze nog maar een jaar. Tja, wat nu? Het enige wat we nog konden proberen was de jas een verfbad te geven. Weggooien kon altijd nog. Twee pakjes Dylon gehaald en hup, we konden aan de slag. Eerst de jas gewassen. Daarna heeft Mariska het spul in de machine gegooid en gezorgd dat het poeder door de gaatjes van de trommel verdween door hem heen en weer te wiegen. En ja, zoals al in de gebruiksaanwijzing werd aangeraden: zorg dat je rubberen handschoenen aanhebt. En zorg dan ook dat je ze al aan het begin aanhebt. ;-) Nu kreeg ze alsnog blauwe smurfenvingers... :-)
De jas erbij en gelijk ook maar mijn zumba-broek. Daar zaten al tijden uitgebeten vlekken op van Vanish Oxi Action. Die rotzooi had ik ooit gebruikt bij een poging om een hardnekkige vlek uit een ander kledingstuk te krijgen. Het spul had op mijn zumba-broek gedrupt en had daar weer vlekken op gemaakt.. Wat een vies spul is dat, dat Vanish. 
Machine laten draaien. Wat een blauw spulllll. Kwam dat ooit nog goed?? Na het kleuren nog een keer alles gewassen met gewoon wasmiddel. En verrek: alles kwam er keurig mooi blauw uit! Als nieuw! Helemaal blij. Daarna nog een lege machine gedraaid met een kopje chloor erin. En ook de machine is weer keurig schoon. Dus ik ben laaiend enthousiast over Dylon. En dat opent perspectieven. Ik heb alweer een nieuw pakje verf gekocht voor mijn zwarte broeken. Zwart zal weer echt zwart worden! En ik hoop dat ook mijn bruine broek met chloor spetters dan zwart is. Dan heb ik er nog wat aan....

Over zwart gesproken.... zie ik gisteren Mango op de schuur zitten, samen met haar vriendje/vriendinnetje. Sta ik tegen haar te praten en ze kijkt van boven op me neer. 'Zo hee, ben jij helemaal alleen op de schuur geklommen? Kun je er nu nog wel vanaf komen? Zal je niet vallen? Heb je het niet koud? Kom je zo naar binnen? Bla bla, je kent dat wel. En ik foto's van haar nemen. Mijn kleine pubermeisje, helemaal zelf op de schuur geklommen. Ik was helemaal trots. Ik ga weer naar binnen. En sta nog even voor het raam naar haar te kijken. Ik draai me om en wie komt er de kamer binnenwandelen: Mango! Krijg nou tandjes....
Was het de kat van verderop daar boven op onze schuur. Als twee druppels water! Ook zwart, even groot, ook gele ogen, ook een wit vlekje op haar/zijn borst. Ik kan nu alleen nog aan Mango's grote dikke vette rampestamperpoten zien dat zij het is. De foto's maar weer gewist. Behalve deze. Mevrouw stààt altijd voor het raam naar buiten te koekeloeren.


Huidige status der krakkemikken:
Nek...  Aan de beterende hand! 
Auto...Nieuwe accu, remolie bijgevuld, bandjes opgepompt. Ik kan de winter weer door!
Thermostaat....nog steeds werkend. Lekker warm in huis.

zaterdag 26 november 2016

Over pijntjes en bijna kapotte dingen...

credits hier

Wat ik normaal altijd in mijn rug heb heb ik nu in mijn nek. Hoogst irritant. De afgelopen week was ik al in de weer met de rode lamp en hete kersenpitkussentjes. Vannacht werd ik gewoon wakker van de pijn: nekkramp! Dan kun je ff helemaal niks meer. Duurt ongeveer een kwartiertje. Dan kun je alleen maar wachten tot het weer weg ebt tot de 'normale' pijn. Als ik het in mijn rug heb dan kan ik in ieder geval nog een pose aannemen waardoor het even geen pijn doet tot je beweegt. Maar met deze nekpijn lukt dat niet. Naar voor, naar achter, naar links, naar rechts: het doet hoe dan ook pijn. Die zware kop van mij moet ik nou eenmaal op mijn romp meezeulen. Ik kan hem niet even in de kast parkeren, jammer genoeg. Nou ja, gaat wel weer over. Paracetamollen, kersenpitjes, rode lamp. Ik modder maar even aan. Ut mot maar. Het kan altijd erger.

Het is weer zo'n tijd dat alles kapot gaat. Nee, juist niet. Juist net NIET kapot. Je weet dat er iets niet goed is, maar het doet het nog...een beetje.
Neem de auto. Hij start elke keer wat moeilijker. Maar hij rijdt nog wel. En tijdens het rijden licht het lampje van de handrem steeds op. En de handrem is echt keurig naar beneden. Maar ja, dat lampje dan? En waarom ruik ik dan een schroeilucht als ik uitstap? (stiekem hoop ik dat ie binnenkort in vlammen opgaat) Alleen als er niemand in zit, hoor :-) Maar ja, het ding rijdt nog steeds en blijft ook maar rijden. :-/

Dan hebben we thuis nog de thermostaat. De verwarming werd niet warm. Weer niet. Een paar weken geleden had ik ook al eens een paar nieuwe batterijen in de thermostaat gedaan. Dat moet eens in de zoveel jaar. Niks bijzonders. Dan doet ie het weer prima. Tot gisteren. Weer koud in huis. Wel warm water, dus moest het weer de thermostaat zijn. Nieuwe batterijen erin. Geen sjoege. Weer andere erin: rommelig display. Maar eens op het internet gekeken. Je kon hem resetten door de batterijen er een kwartiertje andersom in te doen. Gedaan. En ja, hoor, het werkte. Ik had weer een display. Alleen kon ik hem nu niet meer programmeren. Het werd gelukkig wel weer warm. Maar ja, als je maar een week of drie met batterijen doet.... Klopt niet. Dus ik denk dat die ook op instorten staat. Of de batterijen zijn te oud, kan dat ook? Maar eens een paar nieuwe halen...

En dan hebben we nog de koelkast. Die doet het ook nog, hoor. Maar ja, ik moet wel elke keer een laagje water absorberen. Dan zit het afvoergaatje weer eens verstopt. Waardoor en waarom weet ik ook niet.
Ik hou daar niet van, van bijna kapotte dingen. Ik heb liever dat ze gelijk kassiewijle zijn. Dan weet je tenminste waar je aan toe bent!

Bovenstaande scrap is weer eens voor een wedstrijdje op ScrapbookFlair . Opdracht: Geisha's.

zondag 20 november 2016

Herfst, sint, sjaal, O'Dreams....

Hè, gelukkig, ik lig weer een beetje op schema. De, wat late, herfst in mijn hoofd is doorstaan. Kan ook niet anders want ik werd er gewoon met mijn neus op gedrukt. De tuin lag vol met bladeren. Mijn veegvermogen bereikte een hoogtepunt, maar helaas, ik kan het spul niet meer kwijt. Bak vol. Daar valt niet tegenaan te vegen. De gemeentelijke bladerenkorf staat net even te ver weg voor deze luie dame dus ik heb de rest maar ietwat asociaal de tuin uitgeveegd..... Krijg uiteraard gelijk lik op stuk: de storm blaast de boel weer vrolijk, onder de deur door, de tuin in. Het heeft ook allemaal geen zin.
Inmiddels heeft ook Sinterklaas zijn voet tussen de deur gekregen. De plannen zijn gemaakt. Er zijn nieuwe spelregels geprint voor het dobbelspel. (Dank je, Marjan, voor het doorsturen!)
Dit jaar hoeft er niet van stoel tot stoel gehopt te worden. Blessures zijn deze keer dus uitgesloten.
Nu maar hopen dat niemand (meer) ziek is tegen die tijd. Ikzelf hoest nog steeds en blijf maar pijn in mijn nek houden. Gaat wel weer over, maar het duurt ff.
Mijn moeder loopt ook nog rond met bronchitis. Het leek er even op dat de antibiotica die ze ervoor kreeg niet aansloeg, maar inmiddels wel, gelukkig. Ik vind het altijd een beetje spannend als zij (ondanks de griepprik) bronchitis krijgt. Het ontaardt bij haar zomaar in een longontsteking...
En als ze dan ook nog de knip op de deur heeft zoals een paar jaar geleden..... Poeh, dat moeten we niet meer hebben.
Vrijdag voelde ze zich al weer veeeel beter. Zegt ze dan, hè? Ja, joh, ze kon makkelijk mee om boodschappen te doen. Wel met de auto, want dat stuk lopen zag ze nog niet zitten. 'Weet je het zeker?' vraag je dan, terwijl je allang het antwoord weet. Ja, even frisse neus halen, hoor.
Nou, ze moest haar benen meeslepen. Eigenwijsje. :-) Maar haar neusje was weer fris.

Ik heb weer een leuke sjaal afgebreid. In mooie herfstkleurtjes. Met gehaakte herfstblaadjes eraan. En wat houten kralen die ik uit China heb laten komen. Pasten er goed bij. Nu liggen er nog 4 bolletjes op me te wachten. Ik weet nog niet wat ik ermee ga doen. Ook die paarse 'Downton Abbey' wol ligt nog geduldig in de kast. Ik denk dat ik nu even een brei/haak-stop inplan.
Ik ga weer eens even lekker wat scrappen. Er komen een hoop verjaardagen aan. Werk aan de winkel. Ik ben er nog niet uit wat ik dit jaar doe met de kerstkaarten. Wel of niet sturen? Dat wik en weeg ik elk jaar en ik kan maar geen beslissing nemen. Ik ga er weer even over nadenken......

Vorige week zijn Jan en ik weer naar het theater geweest. Dit keer speelde O'Dreams in de kleine zaal. Twee Hollanders en een Ier die een avondje Ierse muziek over ons uitstortten. Tussendoor vertelden ze het verhaal hoe ze zo bij elkaar gekomen zijn. Een leuke avond. Wel jammer dat er zo weinig bekende nummertjes gespeeld werden. Ik vond de Kilkenny's de vorige keer leuker en beter. Had ik die niet eerder gezien, dan had ik dit ook een prima avond gevonden. Maar ja, nu ga ik vergelijken en dat is niet eerlijk. Beiden hebben hun eigen kwaliteiten. Laat ik het daar maar op houden!

zondag 13 november 2016

Over Kiwi's en Galaballen....

Ach, onze kleine Kiwi was haarzelf niet. Ze gaf steeds over. Ook midden in de nacht. Nu ben ik een heel lichte slaapster, dus bij het eerste kokhalsje zat ik al recht overeind. En ik was gelukkig ook elke keer op tijd om haar van het bed af te gooien. Wat is dat toch met poezen... dat ze gewoon het liefst een zacht plekje zoeken om hun maaginhoud leeg te kieperen? Kan zomaar op de mat of in je sloffen zijn. De laatste nachten heb ik zo'n beetje met één oog open geslapen. En het ging maar niet over. Ook haar keuteltjes waren keihard. Ja, het draait weer op stront uit. :-P Wie weet had ze wel een verstopping en kwam daarom alles eruit. Er kon misschien gewoon niks meer bij. Toch maar weer eens naar de dokter met haar. Mariska was thuis om mee te helpen haar in de mand te proppen. De spreidstand der vier poten werd door Mariska heel slim voorkomen door haar voorpootjes bij elkaar te houden toen ze haar door het gat propte. Nu waren alleen haar achterpoten nog in spagaat. Zo hee, dat scheelde! Binnen een mum van tijd zat ze in de mand. Nou, als blikken konden doden....
De dierenarts vermoedde ook dat ze wat moeite had met poepen. Dus ze heeft nu een laxeermiddeltje gehad en een injectie en wat pilletjes tegen de misselijkheid. Het was ook niet de eerste keer dat ze met deze klachten bij de dokter zat. Dat laxeermiddeltje blijven we nu maar vaker gebruiken ter ondersteuning. En nu ze er toch was hebben we ook maar gelijk een seniorenbloedtest laten doen om te kijken of ze verder nog goed gezond is. Gelukkig was dat allemaal in orde. Ze is ook alweer negen. Het wordt al echt een dame op leeftijd. Weegt maar 2,6 kilo. Ik denk dat Mango nu al ruim een kilo zwaarder is. Mango wordt echt zo'n boerentrien. Groot, robuust. Poten als kolenscheppen. En ze stopt maar niet met groeien. Ze wordt wel iets rustiger. Pfff.

Laatst was ik met Mariska naar Den Haag gegaan om te winkelen voor een lange jurk. Die had ze nog niet, dus wilde ze die hebben. Leuk. Wij naar TKmaxx. De hele wand met lange jurken doorgespit. Een aantal wilde ze wel passen. Er hing er ook eentje tussen die daar niet hoorde. Het was geen lange jurk, maar ik vond hem toch mooiiii. Donkerblauw met glitters. Die moest ze van mij ook passen. 'Dat is mijn maat niet, dat is jouw maat, zei ze. Ja, maar ìk zoek helemaal geen jurk....
Maar ja, zij ging toch passen, dus zal ik dan ook maar??? Ach, hij past vast toch niet, en hij zal mij vast toch niet staan. Waarom niet passen dan? Heb ik ook wat te doen. Aj, hij bleek perfect te passen. Dàt was niet de bedoeling! En ik vond hem zo mooiiii. Ken je dat gevoel van vroeger...als klein meisje... dat, als je een kerstjurkje kreeg met glitters,...dat je je dan een prinsesje voelde? Zo voelde ik me in dat hokje daar! En al de tijd dat Mariska al haar lange jurken aan het passen was, stond ik maar rondjes te draaien in mijn eigen paskamertje. Maar ja, ik was helemaal niet op zoek naar een feestjurk, joh. 'Wel gaaf voor het kerstgala op de dansschool, hoor, mam'. Ik wist niet of we nog wel gingen. We hebben nu al twee seizoenen niet meer gedanst. Jan maar even een berichtje gestuurd: Ik heb nu zo'n mooie jurk aan... gaan we nog naar het kerstgala?? Gelukkig kreeg ik al snel een berichtje terug dat hij wel wilde. Mooi, inpakken die handel! Helemaal blij. Inmiddels heb ik er al een bolero en een avondtasje bij gekocht. Nu nog op zoek naar schoenen....
Mariska is uiteindelijk bij Peek voor een lange jurk geslaagd. Ook een donkerblauwe. Eentje waar ik gelijk vanaf het begin al weg van was. De dames zijn bijna klaar voor het bal. En voor Jan is er een bijpassend setje uit China onderweg naar Nederland. Een setje met een donkerblauw strikje, pochetje en manchetknopen. Verkrijgbaar in 20 kleuren. Haast voor niets op Aliexpress..... :-)

zondag 6 november 2016

Ik was een beetje dom.....

Hé, vervelend, zeg. Ik had geen geluid meer op de computer. Laatst kreeg ik ook al een melding dat de processor te heet werd. Alex en Jan hebben hem toen helemaal schoongemaakt. Alle stofwolken eruit gezogen (Je wilt niet weten hoeveel stof eruit kwam), nieuwe pasta op de processor gedaan, koeling er weer op. En boem, hij deed/doet het weer prima. Alleen ik had geen geluid meer, bleek later. Zat de audio-splitter die naar de receiver gaat er wel goed in? Ik trok hem eruit en pats, de aardlekschakelaar sprong een gat in de lucht. Oeps. Nou ja, daar moet dus een nieuw splittertje voor komen.
Vanmorgen wilde ik de tv via de boxen laten spelen. Ik had zin in een concertje van Muse. Weer geen geluid over de boxen. Nou, dan moet het toch aan de receiver liggen? Misschien ligt de kabel erachter er uit of maakt er iets geen contact? Zou zo maar kunnen want Mango wurmt zich vaak met haar dikke derrière achter de audiokast. Wie weet wat zij daar allemaal uitvreet. Jan erbij geroepen. Het hele zooitje moest maar naar voren. Stekkers gecontroleerd. Alles zat goed. Heb je eigenlijk het geluid al harder gezet, vroeg Jan? Uhhhh, nee, dat had ik niet. Geluid harder....er kwam gewoon muziek uit! Oeps, mea culpa. Ik kreeg er de slappe lach van.
Het zal toch niet dat......het bij de computer ook een kwestie was van geluid harder zetten??? Maar eens uitproberen. *Schaam* *schaam*, er bleek niks aan de hand te zijn! Alles werkt.
Ik snap wel een beetje hoe het zo gekomen is. Dan zit ik achter de pc te scrappen, muziek erbij (hard), telefoon....muziek zachter zetten via de pc. Ga ik inmiddels weer wat anders doen.
Zet ik de receiver over op de radio. Pats, keiharde muziek. Schrik ik me half dood. Geluid zachter op de receiver. Weer achter de pc, geluid op pc harder, maar nog steeds met de zachtere stand op de receiver etc. Met uiteindelijk niet meer te horen muziek.... Zie je wel, het IS allemaal te verklaren!
Maar het verklaart nog niet waarom de aardlekschakelaar eruit sprong toen ik het stekkertje eruit trok....

Ik blijf maar hoesten. Van die vervelende kriebelhoest-ik-stik-er-bijna-in buien. Laatste keer bij het koor kreeg ik er ook al geen noot uit. Zeker bij het eerste nummer, Christmastide, niet. Mijn stem sloeg gewoon hele noten over. We zijn druk aan het oefenen voor het kerstconcert dat we samen met het Christelijk Mannen-ensemble Zoetermeer en Harpe Davids 21 december gaan doen. We zijn ook een paar nieuwe nummers aan het instuderen. En dat zijn geen 'gewone' nummertjes. Eén daarvan is Muusika. Gecomponeerd door Pärt Uusberg.



Een hele uitdaging voor ons koor, want ja...de tekst is wel in het Estonisch. En dan is er weer geharrewar en gezeur over hoe de uitspraak moet. Ik lig daar niet over wakker. Wat is nou eenmaal de kans dat er iemand uit Estland in het publiek zit? Nihil, zou ik zeggen. Als de noten maar goed zitten. Ik vind het een prachtig muziekstuk. Gelijk al de eerste keer dat ik het hoorde. En het maakte me nieuwsgierig naar andere stukken van deze componist. Lang leve YouTube! Õhtul en Õhtu Ilu zijn ook zulke mooie composities. Om lekker bij weg te dromen en tot rust te komen.
Van een hele andere orde is het Adagio van Mozart. (komt ook voor als Human Orchestra in de film Bright Star) Ook daar zijn we mee bezig. Voor het kerstconcert gebruiken we daar een deel van als intro naar een kerstlied. Welk lied dat dan is heb ik nog niet gehoord. Ik kan me er nu nog niets bij voorstellen. Ik heb ook nog niet gehoord hoe het klinkt als wij het zingen. Ik weet ook niet of het wel bij ons als koor past. Zelf hou ik wel van een mengelmoesje van populair/musical/klassiek. Maar ik denk ook dat de meningen daarover sterk verdeeld zijn....;-)
Een beetje gospel zou ik er ook nog wel aan toe willen voegen! Lekker van alles wat! Bijvoorbeeld het volgende nummer, a City Called Heaven.

https://www.youtube.com/watch?v=xpD43_Zh2fE&list=LLdKimPc35MolU_GD0iLNorQ&index=3

Jammer, ik kan hem hier niet insluiten.....

Als je toch zo kan zingen als dat meisje! Geweldig toch! Met heel haar hart.