Kerst...

De kerstdagen zijn ook weer voorbij. Wel lekker dat er nu een paar lanterfanterige niksdoen daagjes zijn. Ik, als introvert iemand, heb die daagjes echt nodig om weer wat energie op te doen. Ik ben ook niet vooruit te branden op dit moment. Maar dat geeft niet, dat komt wel weer.
Eerste kerstdag zijn we naar mijn moeder geweest. Daar was mijn zus en zwager en mijn oom ook.
Mijn moeder had het kerstmenu doorgebeld aan de buurtchinees. Klokslag half 7 kon de bestelling opgehaald worden. Bij de bar, zodat we niet in de rij hoefden te staan bij de afhaalbalie.
Komen we daar.... Geen kip te bekennen! Ja, in de bakjes met eten wel. Maar bij de afhaalbalie: niemand! Ik had grote drukte verwacht. Binnen een poep en een scheet waren we weer terug en hebben we onze borden vol kunnen scheppen. Lekker, hoor, als je zo aan kunt schuiven.
Ik had nog een oosterse komkommersalade erbij gemaakt en nog een lading stoofpeertjes. (zonder peertjes is het voor mij geen kerst!)

Toen ik 's avonds thuis kwam moest ik nog pavlova's maken voor het nagerecht van de volgende dag.
Tweede kerstdag kwamen Mariska en Alex eten. Ik had het recept van die pavlova's op Pinterest gevonden en ze zagen er leuk uit. Dat leek me wel wat. Maar ja, zulke dingen moet je niet doen als je eigenlijk al een beetje moe bent. Want het is me een chaos geworden! Het begon al met het stijf slaan van de eiwitten. Ik had keurig netjes de eieren gescheiden. Echt, zonder een spoortje van eigeel erbij. Laten kloppen in de machine...maar al wat er stijf werd: niet mijn eiwitjes.
Dat moest over. Op het internet gezocht wat ik dan fout had gedaan. Het moest in een glazen kom, ontvet met citroen. Ok, kom erbij, met citroen inwrijven, eiwitten weer scheiden, opkloppen...nu met de handmixer. Hè, hè, nu ging het eindelijk goed! Intussen stond er au bain marie sinaasappelchocolade te smelten. Althans, het zou moeten smelten. Natuurlijk niet bij mij! Ik kon in de supermarkt geen chocolade vinden met sinaassmaak, dus had ik een reep gekocht van Cote D'Or, gevùld met sinaasspul. Maar ja, dat werd alleen een korrelige smurrie. Geen mooi glad papje. Dat ging hem niet worden. Toen maar een stuk gewone chocolade in de magnetron laten smelten. Intussen op mijn knietjes in een kast zoekend naar het vanille-extract. Resultaat: ook nog grote rommel op de grond. De magnetron bleek veel te hoog te staan, dus de chocola was een half verbrandde opgedroogde substantie geworden. Nou, en toen had ik er genoeg van.... Ben verdorie anderhalf uur bezig geweest om vier van die pavlova bakjes in elkaar te draaien! Ik heb ze de oven in gegooid, heb de keuken opgeruimd en ben naar bed gegaan. Op hoop van zegen dan maar!
's Ochtends heb ik de baksels eens bekeken. Mwaaah, ze leken dan wel niet op die van het plaatje....maar heel slecht waren ze ook niet! Ik heb ze 's avonds wel gebruikt. En met het vanille ijs, de sinaasappel en de cranberries viel het uiteindelijk best nog mee. Ja, de cranberries waren aan de zure kant. Maar goed, ut moest maar.
De varkenshaas met krieken en kriekenbiersaus was wel lekker, vond ik. Was weer eens wat anders. En ook erg kerstelijk met die rode kersen.
Maar pavlova's, meringues en dergelijke..... Nooit meer! Never!
Alhoewel... misschien als ik uitgerust ben.
Want nu kan ik het niet uitstaan dat het niet gelukt is. Misschien ooit nog een nieuwe poging.