zondag 31 december 2017

Vredespaleis en alvast de beste wensen....

Traditiegetrouw zouden we vandaag naar het Omniversum zijn gegaan. Maar ja, er draait op dit moment echt geen film waar we maar een fractie in geïnteresseerd zouden zijn. Dat ging hem dus niet worden. Maar wat dan wel?
Op Facebook zag ik een bericht voorbij komen over het Vredespaleis 'By Night'; een rondleiding in een feestelijk verlicht paleis. Dat leek me wel wat want ik was er als rasechte Haagse nog nooit geweest. Mariska, Alex en Jan waren er ook wel voor te porren. Dus gelijk maar kaartjes aangeschaft. Niet voor vandaag, de boel is nu gesloten. Maar voor gisteren kon ik nog boeken voor de Engelstalige rondleiding.
Het was voor Jan nogal moeilijk om binnen te komen. Het scanapparaat bleef piepen! Uiteindelijk mocht hij toch maar door. Ach, hij was waarschijnlijk toch al 'doorgelicht' en goed bevonden. De kaartjes staan op naam en je moet je sowieso legitimeren.
Wat is me zoal opgevallen tijdens de rondleiding....
De imposante jaspis marmeren vaas die door Rusland gedoneerd was. Wat een gigading. Je bosje bloemen kun je er niet eens in kwijt, hij is massief en loodzwaar. Ze hebben er zelfs de fundering voor moeten aanpassen!
De mooie tegelvloeren en de houten plafonds. Erg mooi. Zo ook de prachtige zijden met gouddraad borduurde wandkleden in de Japanse kamer. Het lag eraan hoe het licht erop viel. Vanuit een ander standpunt leken ze weer net anders. Daar is een werk in gaan zitten!
Het was echt de moeite waard, zo'n rondleiding. Eenmalig, dat wel. We hebben het nu gezien en zo is het goed.
Na afloop dachten we bij de chinees op het Anna Paulownaplein een hapje te gaan eten. Daar kwamen we vroeger altijd met Jan's ouders. Maar helaas: weg chinees! Uhhhh, wat nu?
Vroeger kwamen we ook altijd bij Indonesisch restaurant Sarina aan het Goudenregenplein. Maar die blijkt failliet te zijn. Wat nu?? Uhhh, denk denk. Vroeger kwam ìk altijd bij Fong Shou aan de Leyweg...  Juich! Google zei dat die nog bestond en zelfs open was!
En daar hebben we lekker zitten eten. Die tent loopt nog steeds goed. De kommetjes soep waren in de loop der jaren wel een stuk gekrompen. Misschien staat de vaatwasser te heet afgesteld. Je weet ut niet...
En zo is jaar weer ter einde gekomen. Op naar 2018. Voor wie 2017 een rot jaar is geweest.... hou goede hoop voor het nieuwe jaar. Een nieuw jaar met nieuwe kansen! En voor degenen die al een goed jaar achter de rug hebben: probeer dat vast te houden! Je hebt het alleen niet altijd in de hand, helaas!
En voorzichtig met vuurwerk, hè! Tel je vingers morgen even na!




zaterdag 30 december 2017

Het duurt ff, maar dan hebbie ook wat....

De auto is besteld! Hè hè, de kogel is door de kerk, de knoop is doorgehakt. Het wikken en het wegen is voorbij. En we zijn niet over één nacht ijs gegaan. We hadden een complete elfstedentocht kunnen rijden! Zo dik lag het ijs. De beslissing over welke uitvoering überhaupt heeft ons al negen bezoeken aan diverse dealers en totaal drie proefritten gekost. Plus de nodige discussies thuis natuurlijk. We hebben gereden in een 1.4, een 1.0 en in een diesel. Die laatste proefrit in die diesel was uitsluitend om de donkere ramen te testen in de avond. Nou, het was donker en er was mist! Dubbel pret. En inderdaad, we konden nog goed naar buiten kijken. Uiteindelijke conclusie: ik vind ze nu alleen nog lelijk. Maar dat zal wel wennen.
De uiteindelijke aanschaf verliep ook niet zonder slag of stoot. De plaatselijke dealerboy hield stram vast aan zijn offerte. Ons op die manier eigenlijk in de schoot van de concurrent werpend waar wij een veel gunstigere offerte hadden gekregen. De afspraak daar hadden we al staan voor de volgende dag. Tja, een auto bestellen kun je overal, toch? En dan kan zo'n verkoper wel zitten simmen over dat bij hem de kachel ook moest branden, bla bla, bla. Maar als bij hem de kachel lekker brandt zouden wij klappertandend op de bank zitten! Zal toch wel niet? We zijn weggegaan om de volgende dag de auto bij de concurrent te gaan bestellen.
Tot onze buurman Ed toevallig bij ons langs kwam en ons verhaal aanhoorde. Hij heeft al twintig jaar goed contact met de plaatselijke autoboer en is daar langs geweest om te vertellen dat ze nu een klant kwijt waren. Nou, binnen een poep en een scheet hingen ze aan de telefoon. Of we nog eens konden komen praten? Dat hebben we de volgende ochtend gedaan en toen kon er ineens wel van alles.
En zo is het goed. We zijn er uit gekomen. Uiteraard met een andere dealerboy.... Wij zitten er nu ook warmpjes bij. Te wachten tot onze pooierbak afgeleverd gaat worden. Kan 12 weekjes duren. Spannend!


Kerst....



Het was wel een relaxte kerst dit jaar. Het enige wat tot op het laatste moment spannend was was het feit dat er een paar zieken waren. Mariska voelde zich de voorgaande dagen ook niet helemaal lekker. Maar dat liep gelukkig met een sisser af. Mijn moeder had/heeft een flinke griep. Bij haar mondt de griep altijd uit in bronchitis of een longontsteking. Dat blijft een zwak punt. De dokter is er nog een paar maal bij geweest. Ook toen ze het zaterdagnacht steeds benauwder kreeg.Toen was haar andere long ook aangetast. Gelukkig had ze de dag ervoor al EINDELIJK een antibioticakuur gehad, dus die kon gelijk zijn werk gaan doen. We dachten allemaal dat ze met de kerst gestrekt zou liggen. Maar nee, hoor. Dan komt haar ijzeren wil naar boven. Het was kerst. Dus ze was erbij! Tot ze na het avondeten niet meer kon... terug naar bed! En nog steeds gaat het niet zo goed. Gisteren hebben we wat boodschapjes gedaan, maar het zweet brak haar al weer uit. Ze is slapjes. Ze heeft ook al bijna twee weken niet veel gegeten. En maar hoesten... Poeh. Ze wordt ouder en dat gaat ze merken. Ze krabbelt steeds minder snel op.
Het kerstmaal is goed verlopen. Ja, behalve dan dat Alex een stuk rollade had met het beschermdopje van de vleesthermometer er nog in. Oeps. Ik had dus vergeten het dopje eraf te halen. Hij gaf dus alsnog niet de goede temperatuur aan. Het vlees had dus eerder klaar kunnen zijn zonder dat 'condoom'! :-) Vandaar dat het katenspek dat ik eromheen gewikkeld had ietwat verbrand was.... Ach. Een kniesoor die daar op let.
De ijstaart was wel goed gelukt. En lekker! Die moet je wel heel ruim van te voren (ongeveer anderhalf uur) alvast uit de vriezer halen en in de koelkast zetten. De smaken waren prima. Heb nog een heel stuk over. Dat komt wel op. Zo'n ijstaart is wel voor herhaling vatbaar. Zeker omdat je hem ook al lang van te voren kunt maken.
Kerst... het is voor mij geen kerst zonder stoofpeertjes en tutti frutti. Het is voor mij geen kerst zonder de uitzending van de BBC: Carols from King's. Vaste prik. Kaarsjes, lichtjes....
Ook weer voorbij....

maandag 18 december 2017

Op naar de Kerst!

Goh, wel zo prettig: ik lig op schema met de kerst. Meestal loop ik te rennen en te vliegen, maar dit jaar (nog) niet. De boom staat. Heeft wel drie dagen geduurd, maar dat geeft niet. De kaarten zijn op de bus. Ik heb al het merendeel in huis voor de kerstdagen. Heb zelfs al een heuse ijstaart gemaakt, de Winter Bombe van Jamie Oliver. Was leuk om te doen. Ik hoop dat hij eruit komt te zien zoals op het plaatje, maar dat zal wel weer niet. :-)

Vrijdagmiddag was ik en nog een paar vriendinnen door Patricia uitgenodigd voor een lunch bij de Gouden Leeuw. Nog ter ere van onze hulp bij het opknappen van haar huis. Prima, hoor, zo'n lunchbuffet bij van der Valk. We hebben het ons weer lekker laten smaken. Bedankt, Patries!
Na afloop ben ik nog even naar de van der Valk Versmarkt geweest. Was er nog nooit geweest, maar wel voor herhaling vatbaar. Zag er goed uit!

Zaterdagavond vierde mijn kleine nichtje Joséphine haar 9e verjaardag. Het werd een echt Rock 'n' Roll feestje. Ze kreeg dan ook een heuse gitaar voor haar verjaardag. Neef Thierry gaf natuurlijk zelf ook nog een paar gitaarsolootjes weg. De kamer was versierd met zilver en zwart. Er hingen hier en daar ook wat oude lp's van mijn zus. Op haar taart stonden kaarsjes met gekleurde vlammetjes. Grappig, ik wist niet dat ze die ook als taartkaarsjes verkochten. En het vuurwerkdingetje op de taart was in de vorm van een 9.

Zondag was de finale van de korenwedstrijd. Helaas heeft Inspirited (net) niet gewonnen....Volgende keer beter.
En gisteren voelde mijn moeder zich al niet zo lekker. Nu ligt ze met griep op de bank te hoesten. Heb haar net maar een hoest/keel drankje gebracht. Ik hoop dat het niet weer in een longontsteking eindigt.... :-/ EN dat ze met de kerst weer wat beter is.
En vandaag is het ook nog feest: schoonzoon Alex is jarig! Gefeliciteerd, jongeman. Dalijk daar maar eens een stuk taart eten en kijken wat de pot schaft.....
Ik wens iedereen alvast hele fijne kerstdagen toe. Maak er wat van! Veel plezier!

maandag 11 december 2017

Code geel/oranje... oftewel: sneeuw!

Gisteren. De dag van de korenwedstrijd. Woonzorgcentrum Florence organiseerde voor de bewoners op 4 locaties in Den Haag/Rijswijk een korenwedstrijd. In totaal deden er 14 koren uit de regio mee. Elke locatie ontving ongeveer 3 koren en toevallig (waarschijnlijk niet helemaal toevallig maar meer uit praktische overwegingen: Enjoy en Inspirited hebben namelijk dezelfde dirigent!) moest mijn koor Enjoy het opnemen tegen Jan's koor Inspirited. Het derde koor was 'het Mama's verhalen koor'.
Het zou die dag flink gaan sneeuwen maar 's ochtends was daar nog niks van te merken. Voor de zekerheid had ik al opgezocht hoe ik er eventueel met het openbaar vervoer moest komen. Er waren diverse mogelijkheden, dus dat was geen probleem. Rijden in de sneeuw vind ik niet zo erg, maar parkeren wel. En daar zag ik tegenop. In de straten rond het woonzorgcentrum is het allemaal file parkeren. En daar ben ik geen ster in, laat staan in de sneeuw.
In de loop van de ochtend begon het inderdaad te sneeuwen. Jan moest al uren eerder in Rijswijk zijn om te repeteren met zijn koor, dus hij belde even de stand van zaken op de weg en het spoor door. Hij was met de auto/trein gegaan. Het ging nu wel errug hard sneeuwen!
Ik besloot om de randstadrail te pakken en de tram. Was geen probleem, dat ging voorspoedig. In de randstadrail kwam ik Annette al tegen. Die verwachtte Lenie te zien, maar die zat in een randstadrailtje later. Annette is bij LNOI uitgestapt om op Lenie te wachten. Daar konden ze ook de bus nemen richting het tehuis. 
Ik ben later in tram 17 gestapt die er ook weer netjes aankwam en was een kwartier later al in het huis. Daar was Patricia ook net aangekomen die er ook voor had gekozen om simpelweg met het openbaar vervoer te gaan. Annette en Lenie arriveerden ook. En toen was het wachten op de rest van ons koor....Tja, we konden lang wachten. Niemand kwam! :-) Het regende, of ik kan beter zeggen: het sneeuwde afmeldingen. Inspirited druppelde binnen. Allemaal. Het Mama's verhalenkoor druppelde binnen. Allemaal. En wij bleven met zijn viertjes. :-) Dat zou een kwartetje worden!
Inspirited heeft prachtig gezongen. Hun nummer 'I believe' (ik ken de versie van Elvis Presley) vond ik schitterend en apart. Daar klonk het Avé Maria doorheen. Zo mooi! Een gouden vondst. Een aantal van hun nummers kon ik nog zo meezingen. Het was wel een onrustig publiek achter in de zaal waar wij zaten. Er werd getelefoneerd, er werd over doktersbezoeken gepraat. Er werden stoelen luidruchtig verschoven, er liepen mensen in en uit. Pfff.
Om de tijd van Enjoy, die zich dus uit de wedstrijd terug moest trekken, op te vullen, heeft Inspirited nog spontaan een aantal kerstnummers gezongen. Ook weer mij bekende die ik zo mee kon zingen.
Het koor ' De Mama's' was weer van een totaal ander kaliber. Het ging niet echt om de nette noten, maar ze zongen wel uit volle borst. Pure gezelligheid! En ze kregen ook echt het publiek mee. Er werd gewiegd, er werd gedanst. En alles onder begeleiding van een accordeon.
Het was een leuke memorabele middag, ondanks dat Enjoy niet gezongen heeft. En uiteraard heeft Inspirited welverdiend de finale gehaald. Volgende week staan ze in de finale tegen de andere koren die gisteren gewonnen hebben op de diverse locaties. Spannend! Toi toi toi, Inspirited!

woensdag 6 december 2017

(Kerst) Bomen over Sint en gekkies....

Sint komt en Sint gaat. Buiten die twee zwarte pieten in Weert ben ik verder nergens een sint en pieten tegen gekomen op straat of in een winkelcentrum. Ik zal wel precies op de verkeerde tijd geweest zijn?
Sinterklaas hebben we in kleine kring gevierd. Compleet met een grote pan bruine bonensoep, broodjes met luie-wijven-gehakt en een kruidnoot-tiramisu-toetje toe. Ik heb voor iedereen nog wel een extra gedichtje in elkaar geflanst. Dat maakt het toch altijd wel leuker, vind ik. :-)
Nu Sint zijn hielen weer heeft gelicht ging ik vanmorgen maar eens een kerstboom halen.

Ik loop naar de auto toe, stap in en zie dat er een briefje onder mijn ruitenwisser zit. Ik lees het briefje en proest het uit! Nu ik dit schrijf zit ik weer te grinniken. Wat een rare mensen zijn er toch op de wereld! De auto stond nota bene in mijn eigen straat, op een openbare parkeerplek. :-) Wat een gekkie!

Bij de Praxis kun je lekker parkeren als je een kerstboom koopt, dus ik ben daarheen gegaan.
Een medewerker had net een boom uitgepakt en wilde hem bij de rest van de bomen zetten. Maar wacht eens: die zag er in mijn ogen perfect uit! Lang en slank. Die boom, hè..niet die man.
Hij had nog nooit zo snel achter elkaar een boom uitgepakt en weer ingepakt, zei ie. :-) Kakelvers.
Maar ja, toen moest ik hem nog in de auto zien te krijgen. Het oog was groter dan de maag...in dit geval de auto. Proppen, trekken, proppen, trekken, buigen, proppen, trekken. Viel niet mee met mijn tennisarmpje. Ik zweette peentjes. Gelukkig kwam er een andere vrouw me even helpen. Ik trok, zij duwde. Pfff.
Thuis kon ik weer opnieuw beginnen. Maar dan er weer uit. Ik heb hem voorlopig maar even in de schuur gedropt (gepropt is eigenlijk een beter woord)
Daarna de auto maar gelijk even gestofzuigd. Er lag nog aarde in van de omgevallen bloembollenmand en nu ook weer extra naalden en zooi. Goh, ik kan er nu zo makkelijk bij nu de bomen weggehaald zijn. Ideaal. De binnenkant ziet er nu weer netjes uit. Ik denk wel dat de plantsoenendienst binnenkort weer even terugkomt om de stronken uit te boren en nieuwe bomen te planten. Jee, dan moet ik de auto weer even elders neerzetten.
Waar zal ik dat eens doen.... grinnik! Ik weet al een mooi plekje! Oei, ik denk dat ie er dan misschien wel een weekje staat! :-P Ik kijk er nu al naar uit!

donderdag 30 november 2017

Licht in de duisternis....

Er werd aan de deur gebeld. Drie mannen van de gemeente. Eén was genoeg geweest, lijkt mij... Ik denk dat de andere twee niks te doen hadden? 'Die groene Opel op de parkeerplaats.. Is die van u?' 'Hoezo, heb je er tegenaan gezeten, tegen mijn vieze oude bolide??' Was niet het geval. Ik moest hem voor morgenochtend 7 uur daar weghalen. Morgen worden de grote brede bomen weggehaald! Juich!
Dit was dus vandaag onze laatste (vooral met dit trieste weer) 'donker-in-de-kamer' dag. Dag bomen, hallo licht! Dag bomen, dag eeuwige duivenstront! Ik kan er niet om treuren. Ik denk wel dat we nu iets van rolgordijnen moeten aanschaffen, dat wel. Wel weer meer inkijk....

We hebben woensdag weer een proefritje in de 1.0 gemaakt. Tja, moeilijk, moeilijk. Hij trok ook snel genoeg op, maar maakte wel weer meer herrie. Volgens de garage zouden wij met ons gebruik genoeg hebben aan de 1.0. Zal best, maar diep in mijn hart vind ik het zo'n instapmodelletje motor.
De nieuwe pakketten waren ook binnen. Helaas, die donkere ramen achterin zitten er nog steeds in. Ze worden je gewoon door de strot geduwd. Ik snap gewoon niet dat zo'n optie niet los apart erbij zit. Die donkere ramen bepalen voor een groot deel de uitstraling van de hele auto. In mijn ogen geven die ramen er een louche uitstraling aan. Met dat pooierige dashboard valt nog te leven. Dat hoogglans verandert binnen een paar weken toch wel in matglans door de laag stof die erop komt te liggen. :-) Maar die ramen, hè.....Ik wil ze zooooo nietttt. Ik heb er al een rot hekel aan als ik achter zo'n auto rij. In bepaalde lichtomstandigheden zie je helemaal niks wat er voor gebeurd. Als ik bij schoonzoon Alex meerij en achterin zit, kijk ik niet naar buiten, maar zit naar mijn schoot te staren. Ik voel me opgesloten met die ramen. Ik heb er helemaal niks mee. Het lijkt me, (misschien is dat niet zo) dat je in de schemering of in het donker ook minder goed zicht hebt op onverlichte fietsers/voetgangers of ander wild.
Dan kun je natuurlijk zeggen: 'dan neem je dat pakket waar ze in zitten toch niet?' Maar dan ben ik de rest van de opties die ik juist WEL wil hebben kwijt. En sommige daarvan kun je niet los bestellen.
Oh oh oh, wat een zware bevalling is een auto uitzoeken. Het had zo leuk kunnen zijn, maar ik vind er niks meer aan. Nou ja, komt tijd, komt raad. We hebben geen haast.

Ik heb tijdens de proefrit nog wel een lachbui gehad. Ik had naar Nootdorp gereden en Jan reed terug. Daar waar je 120 mag wilde hij ook 120, om de auto uit te proberen. Maar dat ging niet. Er zaten allemaal langzame sukkels voor hem (zijn woorden) Hij was helemaal boos en geïrriteerd. Maar hij vergat wel even dat normaliter HIJ altijd de langzame sukkel is. Ik kwam niet meer bij. Mijn Jan verandert dalijk nog in een beest! Hihihi.

Ik geloof dat ik een tennisarm heb van het breien, dus maar weer eens aan het scrappen geweest. Bovenstaande is van Mariska die met haar lief een weekendje naar Ede is geweest.....

zondag 26 november 2017

Een midweekje in Limboland.....

En toen was het tijd voor onze midweek in Valkenburg. Een midweek met allerlei verschillende activiteiten.
Toen we op weg gingen miezerde het. En de hele verdere dag en avond is het niet droog geweest. Bwlaah. Op de heenweg zijn we bij mijn vader in Eindhoven op bezoek geweest. Hij is in de loop der jaren toch wel minder mobiel geworden. Autorijden mag niet meer vanwege een oogziekte. Zijn scootmobiel houdt hem op de been, ook al moet je dat natuurlijk niet letterlijk nemen! :-) Hij behoudt zijn humor nog wel, da's mooi. Na thee en appeltaart hebben we onze weg weer vervolgd.
Kasteeldomein de Cauberg verwelkomde ons met een vrolijk verlichte entree. Al helemaal in kerstsfeer! Zag er leuk uit. Net als ons huisje.
's Avonds zijn we nog even naar Valkenburg centrum gelopen. Was ook kerstelijk verlicht, maar ik had het drukker verwacht. Geen kip te zien. Misschien door de regen?
De volgende dag zijn we 's ochtends naar een Opel garage in de buurt gegaan. We zijn toe aan een andere auto en deze midweek was ook om op ons gemakje te bespreken welke auto dat dan moest worden. Een occasion of een nieuwe? Een hatchback of een Sports Tourer? We hadden ons oog laten vallen op een Astra Sports Tourer. (meer ruimte op de achterbank en een vééél grotere achterbak! Voor donderdag een afspraak voor een proefrit gemaakt.
's Middags zijn we naar de Gemeentegrot geweest voor de befaamde kerstversieringen. Ik was er nog nooit geweest dus daarom wilde ik naar Valkenburg. Viel toch wel een beetje tegen. Veel plastic en kitscherige meuk. We zagen menig mens met goedgevulde tassen lopen, maar wat ze dan in godsnaam hebben gekocht?? Leuk voor een keer, maar voor ons niet voor herhaling vatbaar. 's Middags ( jippie, het was eindelijk droog) hebben we een mooie wandeling over de Cauberg zelf gemaakt. Wat een prachtige herfstkleuren! Heerlijk.
's Avonds hebben we aan de eettafel alvast bekeken wat er allemaal aan opties op een eventueel nieuwe auto moesten zitten. Wikken wegen, wikken wegen. Een weegschaal met ascendant weegschaal, en een kreeft met een weegschaal ascendant.... een combinatie die maar moeilijk doorslaande beslissingen kunnen nemen. :-) Uiteindelijk zijn we eruit gekomen.
Woensdag...In de ochtend zijn we naar Margraten gereden voor een bezoek aan de militaire begraafplaats. Poeh, indrukwekkend! De toren was open en daar bleek een goede akoestiek te zijn.
Heel zachtjes hebben we daar gezongen. Bas en sopraan. Muusika. Was daar wel gepast. Neuriën was al heel mooi. Goh. Dat klonk. Zelfs door ons! :-)
's Middags zijn we naar Weert gereden. Ik had kaartjes geregeld voor een optreden van de Kilkenny's, een Ierse band. We hadden al eens in Zoetermeer een hele leuke avond met ze gehad, dus in Weert nog maar eens een keer. Wat een bruisende stad is Weert. Not! Op zich leuke winkels en leuk verlicht. Het toonde goed. Maar waar waren alle mensen?? Je kon er een kanon afschieten!
Bij de plaatselijke Griek even gegeten en daarna naar het Munttheater. Daar word je voor de voorstelling toegesproken en een warm welkom geheten. Gezellig theater. We hadden plekjes op de eerste rij. Goed zicht dus. Was weer een gave avond. Fijne muziek!
Donderdagochtend.... tijd voor onze proefrit. In een 1.4 turbo, Innovation uitvoering met extra opties erbij. Alles d'rop en d'ran, zeg maar. We moesten wel lachen om het patserige dashboard. Een hoop hoogglans en zilver. We noemden het al gelijk onze pooierkar. Maar wow! Dat reed! We hebben allebei een flinke ronde gereden. Ik veel te hard. Je bent zo weg bij de stoplichten. Je hebt het niet zo in de gaten als je weg zoeft. Hij was gewoon veel te snel, dat ding. En er stond ook al 27.000 km op de teller, terwijl ie nog niet eens één jaar oud was. Vond ik ook geen prettig idee. Dus we gaan nu voor nieuw. Kan ik tenminste een groene uitzoeken! We zijn eruit. Zelfs over de optiepakketten! Dachten we.... want een bezoekje gisteren aan de showroom leerde ons dat je niet de donkere ramen achterin (die dit jaar automatisch bij het Innovation+ pakket zitten en die ik liever niet wil) kan vervangen voor normale ramen. Maar goed, aanstaande woensdag hebben we weer een proefrit geregeld, maar nu in een 1.0 turbo. Kijken hoe dat rijdt. Misschien dat die uitvoering minder 'aanstaande-boete-voor-te-hard-rijden' gevoelig is. Aan het eind van het jaar veranderen de optiepakketten vaak, dus wie weet zitten die lelijke donkere ramen dan niet meer in het pakket....Wordt vervolgd.
Donderdag.... wezen winkelen in Maastricht. Een beetje rommelige Vrijthof. De kermis werd daar opgebouwd.
's Avonds, op de valreep, nog even een bubbelbad genomen in ons huisje. En ook echt maar EVEN. Ik heb er geen geduld voor, joh....
Vrijdag weer thuis gekomen. Ook wel weer fijn.

Hier is nog een filmpje met de foto's....





zaterdag 25 november 2017

Zingen in de Dorrepaal...

Ik loop achter met bloggen. Eerst maar eens vertellen hoe het optreden van Enjoy laatst in Leidschendam is gegaan....
Dat was me wel wat. Ten eerste was het op een prachtige lokatie: Buitengoed de Dorrepaal.
Wat een mooi pand. Hoge bewerkte plafonds met kroonluchters. Zag er allemaal statig uit. Het huis was ook al helemaal in kerstsfeer gedompeld. Er stonden diverse kerstbomen.
Ons optreden was speciaal voor de geestelijk gehandicapten van de dagopvang.
Er was een Casio keyboard aanwezig, maar die stond in eerste instantie op een tafel. Veel te laag voor onze dirigent. Er werd een lege doos geritseld waar het keyboard op kon staan. Maar waar moest nu zijn muziekmap? Op een richeltje op het keyboard dan maar. Oei, dat werkte niet echt goed.
Bij sommige nummers veranderde de gewone muziek ineens in een kerkorgel. Bij een ander nummer kwam de map per ongeluk een paar keer op de aan/uit knop terecht. Weg muziek! :-)
Maar wij zongen natuurlijk keurig door. Wij lieten ons niet van de wijs brengen. Ook niet door een luisteraar die elk nummer mee stond te dirigeren. En nog verbazend accuraat ook! Ook niet door de kerstbal die tussen ons in over de grond rolde. Ook niet door het publiek dat enthousiast van zich liet horen.
Na de pauze (koffie, thee, koekjes) was er een maphouder geregeld. Dat scheelde wel even. De toehoorders hielden van uptempo nummers, dat was te merken. Bij o.a. 'Crazy Little Thing Called Love' van Queen, werd er zelfs een dansje gemaakt! Een gezellige boel. Altijd leuk zulke optredens...
voor hen, maar ook voor ons! Voor herhaling vatbaar!

woensdag 15 november 2017

Wist je dat...

Wist je dat...het opknappen van mijn moeder's kamer op een paar kleine dingetjes klaar is? Mijn zwager heeft gewit en behangen, lampen verhangen, met meubels gezeuld. Alle meubels zijn verplaatst. Ze heeft meer ruimte zo, dat wel. Maar we hadden er altijd allemaal een 'eigen' plek. En nu voelt het een beetje vreemd nog. Want wie zit nu waar? Het is elke keer nog een beetje een stoelendans. En over een paar weken krijgt ze ook nog eens de nieuwe banken en haar luie-wijven-relax-stoel. Begint het gedoe weer opnieuw! :-)

Wist je dat.... kleine Lorelai kan lopen? Weer een mijlpaal voor het mevrouwtje met de altijd brede lach op haar gezichtje. Het heeft even geduurd. Ze liet zich vaak op haar kont zakken als het haar te eng werd. Ze heeft nu wel in de gaten dat lopen sneller gaat dan kruipen. Die zit nu helemaal nooit meer stil, denk ik. (op de foto's een vestje en een trui die ik ooit voor haar gebreid heb)

Wist je dat....Mariska m.i.v. november met haar studie gestopt is? Haar motivatie was al tijden onder het nulpunt gezakt en ze kreeg het met geen mogelijkheid meer terug. Ze had al eerder willen stoppen maar ze had geen plan B. En dat gaf haar ook weer veel stress. Nou, waar je ongelukkig van wordt, moet je niet in blijven hangen, vind ik. Ze weet nog niet wat ze nu gaat doen. Er komt wel weer wat anders op haar pad.....komt tijd, komt raad. We horen het wel.

Wist je dat.... Enjoy, het koor waar ik bij zing, weer mee gaat doen aan een wedstrijd in december? Op zich heel leuk, maar het gaat helaas wel ten koste van ons al eerder geplande kerstoptreden. Dat vind ik wel heel erg jammer. Zelfs zo jammer dat ik waarschijnlijk tegen had gestemd als ik van te voren had geweten dat het kerstoptreden dan niet door zou gaan. We zijn namelijk nu al maanden bezig met oud repertoire. Geen nieuw nummertje, niks. Dat begint me danig te vervelen. Vandaar mijn gaapsessies tijdens de repetities, hihihi.

Wist je dat....ik inmiddels al twee, nee drie,
 omslagdoeken heb gebreid? Twee Metalouse- modellen voor mijn moeder en mij. En een 'Close to you-model voor Suzanne. Die is inmiddels naar Engeland verstuurd.
Ik ben nu bezig, ook met een Close-to-you model maar met een twist, met mijn Malabrigo wol. Oh, hemel, wat een hemelse wol is dat! Wat breidt dat lekker, zeg! Het rekt gewoon mee. Helemaal blij mee!


zondag 5 november 2017

Bollen...overal bollen....

Dat was een leuke zaterdagmiddag! Om twee uur werden we (Hennie, ik, buurvrouw van Hennie en een vriendin van de buurvrouw) verwacht voor een workshop 'bollenmand-vullen' in Kudelstaart. (Waarom moet ik altijd aan het carnaval denken als ik over Kudelstaart hoor??)
We waren daar niet alleen. Met zo'n twintig andere dames kregen we eerst hééél vééél achtergrondinformatie te horen van de bloembollenkweker. Wat een spraakwaterval is dat! Maar wel met humor, gelukkig. Het was behoorlijk frisjes in de kas. Moet ook wel natuurlijk, anders lopen de bollen de tent uit. Bij elke bak bollen stond een kaart met foto en informatie over welke bol het was, hoeveel je ervan moest pakken en op welke plek en laag ze in de mand moesten. Zo bouwde je de hele mand op. Verschillende soorten narcissen, tulpen, krokusjes, blauwe druifjes. Elke soort had zijn eigen plek. Bovenop kwamen vijf violen te staan om ook nu de mand alvast het aanzien waard te maken. Nou, zo'n gevulde mand wordt echt loodzwaar, zeg.
Na de workshop heb ik nog wat andere bollen gekocht. Roze hyacinten, narcissen met een roze hart en witte Alliumpjes. Die gaan dalijk nog even de grond of pot in.
Onderweg naar Zoetermeer stonden onze manden netjes klem in de achterbak van de auto van die vriendin. Maar in dat korte stukje naar mijn eigen huis, met de mand in mijn eigen achterbak is het toch mis gegaan. Ach, mijn eigen schuld, hoor. Ik dacht dat hij zwaar genoeg zou zijn om op de been te blijven in de bochten en over de drempels... maar nee. :-) Bij thuiskomst kon ik overnieuw beginnen met vullen. Tja, en weet dan nog maar welke bol waar hoort. Mijn mand is nu een chaos.
Nu ben ik NOG meer benieuwd naar de lente!
Er is trouwens in de lente ook nog een workshop 'hanging-basket-vullen'! Wil ik ook! Wil ik ook!
Zullen we de winter maar overslaan???

vrijdag 27 oktober 2017

Guido Weijers....

Het kan verkeren in het leven. Alex en Joris horen nu in San Fransisco te zitten voor dat event dat ze graag wilden bijwonen. Maar helaas, dat seminar is afgelast vanwege de bosbranden die er woedden in de omgeving. Tja, wat moesten ze dan? Wel gaan, maar dan alleen voor een vakantie? Wikken, wegen. Ze hebben het druk zat, dus toch maar de boel afgezegd. Kostte wel de vliegtickets, maar ja, de rest kon wel geannuleerd worden. Zo jammer. Volgende keer beter, hoop ik.
Nu kon hij wel Mariska's verjaardag meevieren. Woensdagochtend vroeg kwamen ze hier langs met een zelfgemaakte Franse appeltaart. Smul. Jan kon ook nog een hapje mee prikken want hij werkt die dag thuis. Kwam allemaal goed uit zo.
Gisteravond zijn we met z'n viertjes naar de tryout van de Oudejaarsconference geweest van Guido Weijers. Daar zaten wel grappig grappen tussen. Niet alles was even leuk. Maar het is dan ook een tryout. Was wel enorm druk, zeg. Poeh.
Het stadstheater heeft een grondige verbouwing ondergaan. Op zich mooi, maar de garderobe zit nu op een onlogische plek. Eén grote chaos als je vanaf het balkon de trap neerdaalt..... opstoppingen, filevormingen. Mwah...
Zo, en nu is het alweer vrijdag. Vanmiddag maar eens behang af gaan krabben bij moeder's thuis..... Er gaat opgeknapt worden. Er moet een frisse wind doorheen....

maandag 23 oktober 2017

Jong en oud(er)....

Kijk nou, toch.... Is ze niet schattig? Kleine Lorelai. Het wordt al een heel eigen persoontje. Leuk om te zien dat ze steeds meer kan. En steeds meer wil..... ;-) Ik ben blij dat ik haar bijna elke week bij mijn (oppas) zus zie opgroeien. Ze wordt zo snel groot. Voor ik het weet zit ze al weer op school en zie ik haar stukken minder vaak.
Op dit moment staan er pannetjes op het vuur met Indiaas eten erin. Speciaal op verzoek van mijn eigen kleine meisje van bijna 27. Op haar verjaardag eet ze niet hier, dus vandaag krijgt ze alvast haar feestvoer. Lekker kip Jalfrezi, citroenrijst en gewone hollandse 'errutjes'. Naan brood met Raita erbij. Lekker!

Afgelopen zaterdag hebben we bij Els en Antoine gegeten. Op verjaardagen spreek je elkaar altijd amper dus nu doen we het tegenwoordig op deze manier. Om en om bij elkaar aan de dis.
Ze wonen in Houten en laat dat nou net blijkbaar het thema geweest zijn van de avond. Hout! ;-)
Eerst trekt Jan, die op verzoek van Els een gordijn dichttrekt de hele boel aan gort. Zat ie ineens met de houten handgreep van zo'n trekstang in zijn hand. Echt, hij kent zijn eigen kracht niet!
En later komen de ovenschotels op tafel... wraps. En wat steken daar nu weer uit? Houten prikkers!
Niet om ze dicht te houden, maar om aan te geven welke voor wie was. Met groente, zonder groente, met knoflooksaus, met Tzaziki. Een heel systeem was er uitgedacht.
Na de maaltijd hebben we een ommetje gemaakt met de hond. Kon het weer even zakken.
Het werd weer eens tijd om naar huis te gaan. Dachten we. Staan we dus met onze jassen aan nog een vol uur te kleppen bij de gang. :-) Oude herinneringen werden opgehaald. Mobieltjes werden geupdate. Maar het was gezellig. Jan en Antoine zijn al levenslang vrienden, 55 jaar! Els en ik, zo'n 39 jaar. Wat een tijd, hè? We worden oud!

woensdag 18 oktober 2017

Gekledder en geknipper....

Ik ergerde me al een tijdje aan de staat van onze twee fauteuils. Ze staan er natuurlijk ook al een jaar of 18, denk ik. En beige bekleding, ach ja....kon je het nog wel beige noemen? Vooral de armleuningen waren grijzig. En laatst ging er ook nog eens koffie overheen... Ut zag er niet uit! En wat doe je dan?? Je huurt een shampoorellen-machine. Had ik nog nooit van mijn leven gedaan, dus het was wel even een dingetje. Een fles schoonmaakspul erbij. Genoeg voor 50 à 60 m². Dat moest toch wel genoeg zijn? Mango zag me met het grote gevaarte binnenkomen en koos gelijk het hazenpad naar boven. Kiwi lag op de bank en zag mijn gehannes ietwat geamuseerd aan.
Ik weet nu waarom er staat dat je de rest van de meubels uit de buurt moet zetten. Wat een natte kledderzooi! Alles zat onder. Wel weer leuk als je het water weer kon op stofzuigen. En wat een vies water kwam er af! Dat wil je niet weten. Heb de stoelen meerdere keren geshampooreld. Het vloerkleed heb ik ook maar gelijk twee keer gedaan. Zo ging die fles alsnog bijna op. Maar toch...om nou te zeggen: Oh, wat zijn de stoelen weer mooi schoon! Nee. Wel stukken beter dan eerst, maar echt weer als nieuw? Neuh. Volgens mij ben ik gewoon aan nieuwe stoelen toe. :-)
Omdat we toch niet op de nog natte stoelen konden zitten, zijn Mariska en ik (ik met nog natte broekspijpen)'s middags maar eens naar de Driesprong geweest. Daar was alweer de jaarlijkse kerstshow opgebouwd. Ah, wat is hij weer mooi! Sfeervol, stijlvol. We hebben weer een hoop frutsels door onze handen laten gaan. We hebben weer een aantal leuke ideetjes voor de kerst opgedaan. Ik was helemaal weg van een nieuw soort kerstverlichting. Nou, ik weet niet of het helemaal nieuw was, maar het viel me dit jaar op. Van die clusterverlichting, maar nu met hier en daar een knipperend lichtje erin. Net genoeg geknipper, subtiel, niet van dat hysterische. Ik moet nog maar eens terug. Toch maar die lichtjes halen!
Ik had er een klein filmpje van gemaakt. En thuis heb ik hem tot een loop-gif gemaakt. Grappig, toch? Geknipper tot in het oneindige....

maandag 16 oktober 2017

Na het zingen de kerk uit....



Afgelopen zaterdag: het Zoetermeers Koren Festival, waar een tiental koren aan hebben meegedaan. Het doel van dit festival was om de Zoetermeerse bevolking kennis te laten maken met de diverse koren in Zoetermeer en om de kwaliteit van de deelnemende koren te verhogen. De koren werden beoordeeld door een vakkundige jury. 
Ook wij, vrouwenkoor Enjoy, hebben meegedaan. Al wekenlang hadden we ons voorbereid: nummers uit het hoofd leren, opstellingen oefenen. Altijd toch wel spannend om mee te doen. Zijn we wel goed genoeg? Durven we wel? We zijn altijd een beetje onzeker over onszelf.
Eigenlijk komt dat ook een beetje door de plek waar we repeteren; een wijkcentrum met een brakke akoestiek. Zo hoor je nooit hoe we écht (kunnen) klinken en denk je altijd dat het niet goed genoeg is.
De Nicolaaskerk was de eerste lokatie waar we een optreden gaven. Een kerk met een flinke nagalm.
Maar wat zingt dat lekker, zo'n kerk. Het gaat bijna vanzelf. Bijna, hè...;-) We hebben er prettig gezongen. Vooral onze rustige nummers gingen prima, zoals Love Of My Live, Mag Ik Dan Bij Jou en Gabriella's Song. Klonk allemaal erg mooi, hoorde ik later op de geluidsopname. The Rhythm of Live daarentegen vond ik echt vreselijk klinken. Dat nummer gaat te snel voor zo'n galmende kerk. Dan gaat het geluid rondzingen....
Dat optreden was eigenlijk een soort van generale repetitie voor het optreden erna in de Oude Kerk. Daar was een jury aanwezig om ons te beoordelen. 
De kerk zat vol. Mijn moeder en haar vriend, mijn zus en mijn Jan waren er ook. Jan heeft met de camera opnames gemaakt van ons optreden. Ik was zo benieuwd hoe ons nieuwe Estonische nummer, Muusika, zou klinken in een kerk. Dat MOEST opgenomen worden, vond ik. Ik vind het zo'n mooie simpele melodie. Heerlijk om te zingen. Ondanks dat het een onverstaanbare taal is was het instuderen van de tekst eigenlijk vrij simpel. Ik had er minder moeite mee dan met het tweede couplet van Beg,Steal or Borrow. Wij als sopranen zingen flarden van het tweede couplet, dus de zinnen die we zingen hebben geen verhaal. Pff, dan onthou ik het minder.
Nou, ook dit optreden klonk boven verwachting goed. We kregen een heel positief juryrapport mee naar huis. De dirigent was tevreden, wij waren tevreden, het publiek was ook tevreden. Ze vonden het mooi en het repertoire afwisselend. Leuk om mee te maken als koor, zo'n dag! Mag van mij vaker!

maandag 9 oktober 2017

Sound of the Sixties

Na Hilde en Marianne opgehaald te hebben reed ik, uiteraard midden in een gigantische hoosbui, naar Dekker, waar de 150 e editie van the Sound of The Sixties gehouden zou worden. De 150 e editie dus al, waar deze voor ons de maagdelijke 1e zou worden. En hadden we geweten hoe megadruk het zou worden, hadden we veel eerder voor de deur gelegen! Nadat we de rest van onze groep hadden begroet gingen we naar binnen. Tja, alle stoelen en tafels waren al bezet. Dat werd staan! Op zich wel leuk want je ziet meer. We hadden een plekje langs de rand van de dansvloer uitgezocht. En om 20.00 begon het spektakel. The Murphy Jets beten het spits af. Eén van de bandleden zat al 61 jaar in het vak! Hoe oud zal ie dan wel niet geweest zijn.... :-)
Nu bestond het publiek ook wel merendeels uit zestigers en zeventigers. Maar dit was wel het (nog) krasse soort. Sommigen gingen helemaal uit hun dak op de dansvloer! En hoe later op de avond hoe losser de voetjes. Voor ons was het makkelijk: één stap vooruit en je stond op de vloer. We hebben ook lekker mee geblèrd met al die bekende nummertjes van vroeger.
Jan en Joke (mijn oom en tante) waren er ook. Zij hadden nog net een tafeltje met twee krukken kunnen bemachtigen. Tijdens het optreden van de Middle Of The Road heb ik Joke's aanbod om even op haar kruk te zitten maar aangenomen. Ahhh, lekker, zeg! Ik voelde inmiddels mijn voeten wel. Geen pijn, gelukkig, maar gewoon moe.
Aan het eind van het optreden van de laatste band zijn we maar weer eens opgestapt. Hartstikke moe, nog met een hoofd vol muziek en een dichtzittend oor zijn we weer naar huis gegaan. Soley, Soley, Soley, Soley.... zit nu nog steeds in mijn hoofd. En Chirpy Chirpy Cheep Cheep, Chirpy Chirpy Cheep Cheep Cheeeeeep! Maar al met al was het een leuke avond.
Ik had nog wat filmpjes gemaakt, maar die zijn mislukt. Ik hield mijn hand weer eens voor de microfoon. Nu heb ik alleen beeld, geen geluid. Wat een tuttebol. Pfff.

donderdag 5 oktober 2017

Een dagje Den Haag...

En daar zat ik gisteren in de Randstadrail, samen met 3 klassen met kinderen, die óók allemaal naar Den Haag gingen. Zij gingen naar het Generation Discover Festival op het Malieveld. Wat een gekakel, wat een drukte! Echt, hoor, als ik niet op een bepaalde tijd met Mariska had afgesproken had ik een trammetje later genomen. Pfff. Ik word echt oud nu....ik kan niet meer zo tegen herrie aan mijn kop.
Eén van mijn doelen in Den Haag was om naar een wolwinkel op het Westeinde te gaan, Cross & Woods. Niet dat ik echt wol nodig heb, hoor... Ik heb nog paarse wol liggen dat ooit een trui of een vest moet worden. Heb nog 3 prachtige strengen Manos del Uruguay liggen met bijpassende kraaltjes dat ook nog een vest moet worden. (ik kan maar geen goed patroon daarvoor vinden op Ravelry.)
Ik heb Suzanne's wol nog liggen. Maar toch.... Ik sta altijd open voor nieuwe wolletjes.
En wat een leuke winkel is dat Cross &Woods! Ik had al via de website gekeken wat ze allemaal hadden. Mijn oog was gevallen op Tréliz. Alleen was de kleur in het echt toch wel anders dan ik had gedacht. Dat ging um niet worden. Mijn andere oog had ook al verlekkerd gekeken naar een bepaalde kleur Malabrigo wol. Oeh, die vond ik wel erg mooi. Dus die strengen gingen wel mee naar huis.
Op dit moment is er een KAL (knit a long) bezig van Stephen West. Dat is echt een geniale designer. Een beetje typische knul, maar wel heel creatief. Hij ontwerpt heel aparte modellen met ook hele aparte kleurencombinaties. Dat moet je durven. Ik wil het graag, maar ik durf nog niet. Ik hou alles wat hij ontwerpt en doet wel in de gaten... Misschien volgend jaar. Hier is nog een gek filmpje dat hij dan weer het internet opslingert.



Marks & Spencer is nu wel een trieste boel, hoor. De winkel is al bijna leeg verkocht. Heb nog wel een bh voor de helft van de prijs kunnen scoren. Ik vind het echt jammer dat ze weer uit Nederland vertrekken. Ben wel benieuwd wat er nu in dat mooie pand komt.
Geluncht hebben we deze keer, (het restaurant van M&S was ook al dicht) bij Grand Café Haagse Bluf. Daar zit je boven ook leuk met uitzicht op de Groenmarkt.

Bij Zara en TK Maxx zijn we uiteindelijk geslaagd voor wat kleding. Een gedeelte van Mariska's nieuwe kleertjes werd alvast als, mijn aan haar te geven, verjaardagskadootje bestempeld. Voor de rest van het totale bedrag wilde ze dan wel een kadobon voor een piercing-shop hebben. Huh?? Ja, mevrouw wil een daith. Ik heb het moeten koekelen. Een daith... Wist ik veel. Had er nog nooit van gehoord. Ik heb nu de plaatjes gezien. Nou, zij liever dan ik.....:-) Aan mijn oortjes geen fratsen!
Geen idee trouwens hoe haar verjaardag dit jaar gaat verlopen. Die dag moet ze Alex naar Schiphol brengen. Die vliegt dan met een collega naar San Francisco voor een weekje (gedeeltelijk) werk en plezier. Zelf gaat ze 's avonds naar de film met een vriendin. Dus geen idee wanneer wij haar misschien even mogen feliciteren.... Druk druk druk. Ach, we zien of horen het wel.....:-)

vrijdag 22 september 2017

Van de regen in de drup...drup....drup.

Een paar weken geleden... Tik.......Tik...Tik. Jan en ik zitten in de kamer. Tik... Tik.......Tik. Waar komt dat toch steeds vandaan, dat getik? Mango zit als een zombie voor de toiletdeur naar boven te kijken. Komt het daar vandaan? Ja, hoor: lekkage! Buiten regende het al een paar uur en binnen begon het ook flink door te lekken. Vanaf het badkamerdak, zo door het ventilatiekanaal, naar beneden de toiletruimte in. Krijg nou tandjes. Maar snel een bakje eronder gezet. Een paar uur later was het alweer droog. En verder weken geen last meer gehad. Tot afgelopen weekend. Weer veel langdurige regen. Ajjj. Nu was het geen tik..tik..tik..meer. Het was nu plens, plens, plens! Snotverdorie! Zandzakken voor de deur! Maar weer een bakje aangerukt! Maar in plaats dat ik af en toe het bakje even controleer... het op spetterende water doorweekte ook nog eens het behang! Ik had beter een emmer neer kunnen zetten!
Toch maar eens een melding richting de Vestia gemaakt. En vanmiddag kwam er een mannetje. Die is het dakje opgeklommen. Wat blijkt: er ligt een grote deken van dichtgegroeid mos tussen het grind. Zo dik dat dat gewoon geen water meer doorlaat. Dat water stijgt en loop over in het ventilatiekanaal.
Hij heeft nu een gedeelte rondom het kanaal schoongemaakt en een paadje gemaakt richting de afvoergoot. Hij zou een melding richting de Vestia maken dat het hele dakje schoongemaakt zou moeten worden met een nieuwe laag grind erop. Nouuuuu, ik moet het nog zien! De Vestia loopt niet zo hard meer. Ik denk dat het hier wel bij blijft. Nou ja, zolang we verder droge billen en voeten houden vind ik het best.
Ik kreeg nog een blikje met pepermuntjes van de firma Patina. Voor de doorgestane nattigheid. Toch wel lief. Mooie reclame ook! ;-)

24 oktober 2017..... schoon dakje, nieuw grind!

dinsdag 19 september 2017

Hamsterennnnnnnn......

Vanmorgen, tegen achten... ik zit te ontbijten. Boterhammetjes, thee, mandarijntje erbij. Ik zeg Jan gedag die naar Eindhoven gaat. Hij heeft zijn hielen nog niet gelicht of ik denk: 'wat gebeurt er nu???'.
Mijn rechterwang begint op te zetten. En niet een klein beetje. Binnen een halve minuut heb ik formaat hamsterwang! Wat IS dit?? Wat krijgen we nou?? Dit had ik nog nooit meegemaakt. Zó snel, zó dik. Het stond helemaal strak gespannen. Tja, wat nu?? Voel ik pijn? Nee, niet echt. Voel ik me niet lekker? Nee, voel me prima. Krijg ik nog gewoon lucht? Ja. Heb ik koorts? Nee.  Allergische reactie ergens op? Geen idee. Zou niet weten voor wat.... Voor de zekerheid toch maar een antihistamine ingenomen.
Maar ja, wat nu. In de spiegel kijken. Ieeuuwwww. Dat ziet er niet uit! Toch maar even de huisarts bellen om te vragen wat ik ermee aan moet. Een bandje: de praktijk van dr. ^$$^^;% is gesloten, belt u de huisartsenpost maar.
De huisartsenpost gebeld. Bandje: de huisartsenpost gaat pas om 17.00 uur open, belt u uw huisarts maar..... Ut zal eens niet! Gewoon niet te bereiken, hè? Het spoednummer bellen? Nee. Da's overdreven. Wat nu?
Dan maar gewoon naar de praktijk lopen en kijken wie er wel aanwezig is. Ik wilde toch weten waarom ik zomaar in de Hulk aan het veranderen was. Uitleg gedaan over de bandjes die ik te horen kreeg. 'Ohhh, dan staat het verkeerde bandje aannnnnn'. Irritant vind ik dat. Maar goed, een andere dokter was wel genegen om mijn chubby cheek even te bekijken. Het bleek een gevalletje van een verstopte speekselklier te zijn. Nooit van gehoord! Nooit eerder gehad! Ik moest maar zure dingen eten. Van die citroenballetjes of van die zure matten. Dan zou het wel weer openspringen en beter gaan. Mocht het nou niet overgaan, kon ik terugkomen.
De hele ochtend heb ik op die zure ballen gesabbeld. Ook wel weer eens lekker trouwens. Nou ja, niet tijdens de Zumba (Ja, ik heb inmiddels weer een nieuwe Zumbaclub gevonden!). Ik wilde er niet in stikken natuurlijk, met al dat gespring. In de loop van de dag begon mijn wang alweer wat te slinken. En nu is het echt op z'n retour. Nog niet helemaal weg, maar wel bijna. Maar raar was het wel.

woensdag 13 september 2017

Yorkshire 2017... op bezoek bij Suzanne!



Dag 1:
Na een rustige vlucht (cakeje en koffie aan boord) kwam ik aan op Leeds Bradford. En omdat het weer nog goed was zijn Suzanne en ik eerst de Aysgarth Falls in het Yorkshire Dales National Park gaan bekijken. Een mooi stukje natuur met krachtige watervallen. Daar hebben we een leuke wandeling gemaakt. Uiteraard hebben we in het bijliggende plaatsje Leyburn koffie met gebak genuttigd. 's Avonds bij Suzanne thuis gegeten en vroeg naar bed! Ik was al sinds 5 uur in de ochtend op.... De oogjes vielen al dicht.

Dag 2:
Om de drukte in Whitby voor te zijn zijn we al heel vroeg in de ochtend vertrokken. Eerst met de auto door het Yorkshire Dales National Park richting de kust, een sowieso prachtige rit met mooie uitzichten. Aan de rand van de stad hebben we de auto geparkeerd op een Park&Ride terrein. En verder met de bus het stadje in. Goed geregeld. Ook daar weer rondgekeken en koffie gedronken. Ook de 200 traptreden beklommen richting Whitby Abbey. Daar heb je een mooi uitzicht over Whitby en de haven. De abbey zelf en de omringende graven zagen er een beetje spannend en luguber uit. Ik kan me goed voorstellen dat Bram Stoker hier geinspireerd werd tot het schrijven van Dracula! :-)
Na een stevige maaltijd (ik had nog nooit hertengehakt gegeten) in 'The Fox & Rabbit Inn in Pickering gingen we weer op huis aan. 's Avonds zijn we naar een koor geweest in Alne, een plaatsje verder op. Suzanne is al een tijdje op zoek naar een leuk koor in de omgeving en toevallig hield dat koor, The Alne Singers, een open avond. Dat was me toch geweldig! Er waren nog een paar nieuwen en we mochten gelijk meedoen. We zaten met zo'n 30 man (ok, 5 mannen, de rest vrouwen) in een grote kring. En in 5 kwartier hebben we twee nummers ingestudeerd! Supersnel en goed! Een kerstnummer 'Carol of the Bells' en een popnummer 'Stand By Me'. Wat kunnen Engelsen toch goed zingen. Uit volle borst, vol overgave. Zonder gezeur, zonder onzekerheden. Het stond als een huis. Zo leuk om mee te maken!
V
Dag 3:
Ik had beloofd om voor Suzanne een omslagdoek te breien. Maar wist niet welke kleur wol ze wilde. Dus op zoek naar een wolwinkel in de omgeving. Harrogate was the place to be. Bij Knits.etc zijn we geslaagd voor mooie wolletjes. Ik was zelf op zoek naar wol voor een KAL van Stephen West die eind september begint. Daar heb ik speciale handgeverfde wol voor nodig die dat winkeltje in Harrogate niet verkocht. De eigenaresse wist wel een andere winkel in de buurt, in Knaresborough. Wij ernaartoe. Eindelijk een parkeerplekje kunnen bemachtigen... blijkt de hele winkel opgeheven. Tssss. Jammer. Nou ja.
Op het programma stond vandaag ook nog 'Fountains Abbey & Studley Royal. Restanten van een oude abdij met mooie goed bijgehouden tuinen eromheen. Ook hier weer een mooie wandeling gemaakt. Het weer was nog steeds goed! Geluncht in het plaatselijke restaurant. Voor het eerst een Jacket Potatoe gegeten!
's Avonds was er een afscheidsetentje in the New Inn in Easingwold samen met 5 collega's van Suzanne. Suzanne heeft een nieuwe baan geaccepteerd en haar collega's wilden haar als (bijna afscheid, maar ook weer niet helemaal nog) wel even in het zonnetje zetten. Lief! Aardige mensen ook.

Dag 4:
Weer vroeg op pad. Eerst met de auto naar een Park&Ride in York. Daarna naar het station om de trein naar Leeds te pakken voor een dagje ongegeneerd winkelen! En Leeds is echt wel een winkelstad! Suzanne is geslaagd voor een broek en wat t-shirts. Ik heb een t-shirt, een schattig setje in elkaar passende schaaltjes (nu alsnog voor mijn verjaardag van Jan gekregen dus), een mini cakeblik voor halve cakes
en nog een leuke glazen herfstschaal (bij HomeSense) gekocht. Geluncht hebben we deze keer bij Harvey Nichols. Leeds is geen mooie stad. Wat wel leuk is zijn de vele Arcade's met winkeltjes. Elke Arcade is weer anders.
Uiteindelijk kregen we nog flink wat regen op ons kop. Tijd om terug te gaan met de trein!
Bij Marks&Spencer in York hebben we een indiase maaltijd gekocht en bij de buis opgepeuzeld. Kijkend naar Strictly come Dancing en naar 'The Last Night of the Proms. Er zijn al gelijk weer nieuwe plannen voor volgend jaar gemaakt: Last night of the Proms bij Castle Howard. Lijkt me gaaf! Ik hobbel wel mee!

Dag 5:
Op onze laatste dag zijn we naar RHS Garden Harlow Carrs geweest. Ik weet niet of je dat programma kent op BBC: the Chelsea Flower Show? Eens per jaar worden er dan op een terrein diverse tuinen aangelegd door allerlei gerenommeerde tuinarchitekten. Harlow Carrs is net zoiets. Een prachtige tuin in Harrogate. In de ochtend bleef het gelukkig nog nagenoeg droog, dus we hebben er nog van alles kunnen bekijken. Mijn oog viel op een hele aparte Dahlia, de Honka. Daar ga ik volgend jaar naar op zoek in Nederland. Die wil ik oooook.....
Toen het tijd was voor een hapje en een drankje zijn we naar binnen gegaan en hebben we aangeschoven in de rij bij Bettys
. Bettys is een eerste klas eetgelegenheid. Een tearoom/restaurant met topproducten. En lekker was het, ja! Ook de presentatie is altijd mooi en luxe. Daar kan ik wel aan wennen.... :-)
We hadden nog wat tijd over, dus zijn we nog even naar Ilkley Moor geweest. Daar naar boven geklommen voor een mooi uitzicht over het stadje Ilkley. En toen was het toch echt tijd om naar Leeds Bradford te gaan. Ik moest weer naar huis! En na een bumpy vlucht met een zachte landing (boterham en koffie aan boord) kwam ik weer in ons kouwe platte kikkerlandje aan waar Jan, Mariska en Alex al op me stonden te wachten! Lief, zo'n ontvangstcommissie!
Maar wat fijn dat ik Suzanne weer heb gezien! We zijn weer helemaal op de hoogte van elkaars leven! :-) Ik heb weer een hele fijne tijd gehad in het mooie Yorkshire! Mijn dank is groot!

vrijdag 25 augustus 2017

Van alles wat....

Nou, dat was me het nachtje wel. Eerst cirkelde er zo rond half 2 drie maal een politieheli boven onze wijk. Nou, daar word je wel wakker van, van dat geronk. Geen idee wat er aan het handje was. Ben ik eindelijk weer in slaap gesukkeld..hoor ik Mango weer kotsgeluiden maken. Gelukkig slaap ik maar met één oor dicht. Ik had nog net tijd om haar van het bed te manen (lees:zetje geven). Ik stond dus om half 6 alweer kots te ruimen. Heerlijk. Mango geeft de laatste tijd vaak over. Heb ook het idee dat ze wat magerder wordt. Ben al overgestapt op ander voer. Kijken of dat helpt. Laatst betrapte ik haar op heterdaad. Ze had een schuursponsje te pakken en zat er plukjes uit te trekken met haar bekkie. Nu hoop ik maar dat ze niks binnen heeft gekregen en alleen maar aan het spelen was. Alle sponsjes liggen nu achter slot en grendel. Het is en blijft een raar beestje. Zo'n gekke poes hebben we nog nooit gehad. Maar ze is wel lief, hoor :-) Volgende week toch maar even naar de dokter als het dan nog niet beter met haar gaat.

Het nieuwe seizoen is weer begonnen. En om dat te vieren hebben we laatst een leuke gourmetavond gehad met de scratch-club. Georganiseerd door Hennie en met hulp van Marjan. Was leuk, lekker en gezellig. Ik heb nog een paar foto's genomen, maar echt top zijn ze niet. Dan viel weer de een buitenboord, dan weer de ander. Nou ja, ut mot maar.
Inmiddels hebben we alweer de eerste koorrepetitie gehad. We zijn druk aan het oefenen voor het Zoetermeerse Korenfestival op zaterdag, 14 oktober 2017. Wij zingen van 12.30 tot 13.00 in de Nicolaaskerk en van 14.00 tot 14.30 in de Oude Kerk. Kom luisteren zou ik zeggen! Fijn om weer eens in een kerk te zingen. Dat zingt tien keer makkelijker dan in de Patio. Dus ik kijk er wel naar uit. Ik heb er wel zin in.

Morgen ga ik eens even kijken in het Stadshart. Ik ben nog steeds op zoek naar een nieuwe Zumba-les. En morgen geeft het CKC een demonstratie van hun Zumba-les. Kijken of dat wat is... Ze werken met strippenkaarten, dus ook dat vind ik wel prettig. Kom je niet, dan betaal je ook niet. Feit is dat ik in ieder geval wel IETS moet gaan doen kwa sport. Moet toch een beetje fit blijven....
Zeker nu ik binnenkort weer een bezoek ga brengen aan Suzanne in Engeland. Ik weet zeker dat we vaak aan de wandel zullen zijn. Maar ja, die lekkere taarten die ze overal bij die theehuizen hebben, hè? Moet ik die dan maar laten staan? Gewoon niet kijken? Net doen of ze er niet zijn? Ik weet niet of ik dat wel wil. Verrekte lekker zijn ze, hoor..... Ach, YOLO! Toch?

vrijdag 18 augustus 2017

AchterstevOREN....

Het ging niet beter met mijn oortje, alleen maar slechter. Kreeg er pijn aan en ik had het gevoel dat hij weer dicht ging zitten. Dus vanmorgen nog maar een keertje langs de praktijk geweest. Conclusie: een ontsteking in de gehoorgang. Druppeltjes moeten nu soelaas bieden. Het is wel een heel gedoe om die dingen in mijn oor te krijgen. Mag ik weer niks aanraken met ut tuutje. En ik moet er ook nog 10 minuten mee blijven liggen. Dat moet allemaal weer veel te precies. :-/
Nog zo iets raars: een ONgeopend flesje moet je in de koelkast bewaren en een geopende op kamertemperatuur. Nou, daar ben ik al mee de mist in gegaan. Ben na de apotheek gelijk door de hort op gegaan met het ONgeopende, in de koelkast thuishorende, flesje in mijn tas. Nouuuu, het zal wel loslopen. Hoop ik. Als mijn oor eraf valt ga ik wel weer terug. Kunnen ze me een oortje aannaaien!

Af en toe vraag ik me af of ik wel helemaal normaal ben. Ik hoop dat ik niet de enige ben die zich dat wel eens afvraagt...
Neem nou gisteren. Ik was in Den Haag bij TK Maxx. Zag in een rek een truitje hangen. Prachtig donkergroen met een grote strik middenvoor. Ik was er helemaal weg van. Ik passen. Zat goed. Voelde lekker zacht. Ik vond alleen dat het een tikje te diepe V had. De grote strik erover verborg alles wel netjes, maar toch. Nou... dacht ik... als ik er thuis een steekje aanzet...dan kan het wel. Of ik doe er een topje onder. Kan ook. Ik was helemaal blij met mijn truitje.
Kom ik thuis. En vlijtig als ik (heel soms) kan zijn pakte ik gelijk de naaidoos. Naald, draad. Ik was er klaar voor. Huh? Maar waarom zit het labeltje aan die kant??
Verrek. De voorkant is de achterkant! De strik hoort mijn rug! Krijg nou tandjes. Ik heb het truitje nogmaals aangepast. Nu met de goeie kant voor. En warempel, nu vind ik hem nog leuker! Is toch raar dat ik daar in het pashokje totaal niet bij stil gestaan heb? Of denk ik gewoon in mogelijkheden? In de herfst zal ik hem zoals het blijkbaar hoort dragen. In de winter draag ik hem dan achterstevoren. Met een vest erover heen. Dan zie je die strik tenminste nog. Dan weten jullie dat vast. Lekker puh.

Hier is Ierland 2010. Wat is het er toch mooi....



dinsdag 15 augustus 2017

Zo hoor je nog eens wat....

Zo hoor je nog eens wat, ja. Tenminste...als je je linker oor hebt laten uitspuiten bij de assistente van de huisarts! Tjonge, wat kan dat toch schelen. Ze deed het inmiddels (vorige keer was in 2011) met een soort apparaatje waar een pulserend straaltje uitkwam. Op zich zo gepiept, maar dat wachten voor je aan de beurt bent, hè? Via Aliexpress heb ik nu voor een prikkie een waterspuitje besteld. Kijken of ik het daarmee voortaan zelf kan verhelpen.
En nu ik er toch was....gelijk maar eens naar de officiële uitslag van mijn mammo van 24 juni gevraagd. Snel ben ik, hè? ;-) Maar ja, ALS ik er aan dacht was de praktijk dicht, OF ik dacht eraan buiten de opbeluren, OF ik dacht er helemaal niet meer aan. Wat blijkt nu? Mijn cyste is niet 4,3 centimeter, maar een lullige 4,3 millimeter. Die assistente in het LL had zeker grootsheidswaanzin.... :-) Nou ja, des te beter. Nog minder om me zorgen om te maken!

Mariska en de rest zijn goed aangekomen. Het links rijden gaat wel, maar geeft haar toch wel stress. Zeker als je ziet hoe je bij het huisje moet komen.... over zo'n 'maar-plek-voor-1-auto' weggetje! Maar ze doet het toch maar. Nichtje Roxanne is ook al zo stoer geweest. Net haar rijbewijs, en gelijk al helemaal alleen in een huurauto met de kinderen naar het Lipnomeer in het zuiden van Tsjechië gereden! Ze nam wel een overnachting en dat is maar goed ook. Jeffrey ging met zijn kinderen in zijn eigen auto. In ene ruk, zonder overnachting. Poeh. Maar ze hebben een leuke week achter de rug. En zo lief....brengen ze weer iets schattigs voor me mee: een vlindertje van glas en een glazen hartje voor aan een ketting. Hadden de kinderen zelf uitgezocht en betaald van hun eigen centjes. Nou, dan smelt je toch?

Ik schiet al lekker op met de vakantiefilms/foto's. New York 2007 is ook klaar. Ben nu bezig met Ierland 2010. Ik was van plan eerst die van 2009 te doen, maar ik kan de foto's en filmpjes nergens vinden. Op geen ene schijf, geen ene fotokaart, geen ene usb stick... nergens. Ik snap er niks van. Heb altijd overal tig kopietjes van. En precies van deze vakantie niet? Ja, ze staan nog op Photobucket, maar daar heb ik geen toegang meer toe. Daar zit ik zwaar over mijn limiet heen en nu willen ze dat ik eerst ga betalen. De schavuiten! Daar moet ik nog even iets op zien te verzinnen.... ;-) Komt goed, komt goed!
Voor wie wil kijken: hier is onze eerste keer New York.

vrijdag 11 augustus 2017

Terug in de tijd...



Hè, toch wel weer lekker zo'n Marokkaanse dadel/walnootkoek. Ik had hem speciaal gebakken voor het 'scratchclubje' dat gisterochtend op de koffie kwam. Gezellig. Weer even bij gekletst. Dat ze met allerlei kadootjes aan kwamen, nog speciaal voor mijn verjaardag, had ik niet verwacht. Had ook helegaar niet gehoeven. Maar was wel lief... Binnenkort gaan we met z'n allen gourmetten. Heb er al zin in!
De grote vakantie loopt alweer op het einde. Je kunt al merken dat het overal weer drukker wordt. Op de weg. Op de markt enzo. Jammer, want ik hou wel van die rust als iedereen in de buurt weg is. Een aantal familieleden komen bijna naar huis, anderen gaan nog.
Mariska en Alex en zijn familie vliegen maandag naar Ierland. Zij hebben een AirBNB geboekt in Belturbet. Belturbet??, vraag je je dan af. Nóóóit van gehoord! Dat blijkt een gehuchtje in county Cavan te zijn, vlak bij de Noord-Ierse grens. Geen idee wat daar te doen is. Zo te zien in een uiterst rustige omgeving, vol meren en meertjes. Ben nu al benieuwd naar de foto's. Ben ook heel benieuwd hoe het Mariska daar vergaat: zij bestuurt namelijk één van de huurauto's! Voor het eerst van haar leven links rijden en met haar andere hand schakelen. Spannend! (voor mij als moeder) ;-)
Elke maandag zit ik voor de buis naar 'We zijn er bijna' te kijken. Oh goss, ik heb soms wel een beetje medelijden met ze, hoor. Ik vind Ierland nou niet echt een kampeerland. Je wilt toch wel je kleding kunnen drogen als je nat geregend bent. Ik ben heel benieuwd waar ze alllemaal terecht komen en hoe hun route is.
Ik ben zelf ook weer bezig geweest met oudere vakantiefoto's en filmpjes. Ik merkte dat ik de laatste filmpjes, die van Spanje en twee keer Kreta, compleet met foto's en bewegende beelden, vééél vaker terugkeek dan de andere vakanties die losse foto's en filmpjes hebben.Tja, en wat doe je dan... Je begint gewoon weer opnieuw. Foto's bij elkaar zoeken, filmpjes ertussen monteren, bijschriften erbij en natuurlijk bijpassende achtergrondmuziek.
Leuk, hoor. Onze Ierland vakantie uit 2008 is klaar. Ik ben nog steeds verliefd op het mooie eiland....Kan toch ook niet anders?
Binnenkort maar eens aan onze twee maal New York beginnen en onze andere Ierland reizen.

donderdag 3 augustus 2017

Dansen en naar de kaasmarkt in Gouda



Wij gaan woensdagavond dansen, gaan jullie ook? Aldus een emailtje van Hillie en Kemal. Leuk! Leek ons wel wat. Dus wij gisteravond naar Waddinxveen. Jan en ik waren er nog nooit geweest, maar het zag er gezellig uit. De dansruimte is vierkant met een enorme spiegelwand. De zithoekjes waren ruimer. Er bleken nog meer paren van onze oude dansschool te zijn. Het viel ons mee wat er nog bij ons was blijven hangen. Het ging eigenlijk best goed na twee maanden niet gedanst te hebben. En het was nog eens gezellig ook! Leuk avondje!

'Ik ben nog nooit naar een kaasmarkt geweest', zei Mariska laatst. Hè? En Alkmaar dan? Was zij nog nooit geweest. Ik wel een paar keer, maar blijkbaar niet met mijn eigen kindje. En in Edam dan?? Nee, was ze ook nooit geweest. (Alex en zij wilden toen liever uitslapen, tijdens onze vakantie in Volendam)
Nou, dan moest ze maar met me mee naar Gouda. We stonden precies op tijd op de markt. Te midden van irritant voordringende chinezen... Pfff. En toen begon het ook nog eens te regenen. Niet heel hard gelukkig maar wel zodanig dat er een parapluutje aan te pas moest komen. We hebben het 'handelen' een beetje gadegeslagen. Handje klap hier, handje klap daar. Maar de kazen werden niet door van die dragers naar de waag vervoerd maar gewoon met paard en wagen. Viel een beetje tegen. We zaten dus al redelijk snel met een kopje thee met taart bij La Place. ;-)
Het werd al snel droog dus we hebben de markt en de winkeltjes verkend. Zulke leuke winkeltjes! En dan is er nog uitverkoop ook. Mariska is geslaagd voor twee t-shirts, een jurk en uiteindelijk ook een jas. Ikzelf ook voor een t-shirt. Bibliss is voor Mariska natuurlijk DE ontdekte winkel! Wat een leuke King Louie spullen hebben ze daar in prachtige kleuren en printjes! Daar zijn we zelfs twee maal binnen geweest. Voor die jas die ze zo leuk vond.. Zal ik wel, zal ik niet... want ja, niet echt nodig. Maar wel leuk EN afgeprijsd! Dus eerst passen, dan een tijdje twijfelen, ergens wat eten, nog een beetje twijfelen en daarna toch maar terug om hem te kopen. :-)
We hebben vandaag zo'n 8 km gelopen. En na het kopen van een stuk boerenkaas voor mij en brandnetelkaas voor Mariska (je bent in een kaasstad of niet) zijn we weer op huus aangegaan.
Een gezellig kneuterig Hollandsch dagje uit!

maandag 31 juli 2017

Paleis Noordeinde en naar Knossos



Ineens kwam er een berichtje voorbij op facebook: Open dagen in Paleis Noordeinde. Nooit geweest, dus gekeken of er nog kaartjes waren. Tijd om te vragen wie er mee wilde had ik niet meer. Het was al bijna uitverkocht. De kaartjes waren ook nog eens op naam. Dus Jan was de klos. Of hij nou wilde of niet. (gelukkig leek het hem erg leuk)
En als je dan toch pas heel laat in de middag naar binnen mocht, (de kaartjes gingen ook nog eens op tijd), kun je de bezichtiging natuurlijk afsluiten met een etentje bij de Griek. En dan nodig je je dochter en schoonzoon ook maar gelijk uit en reserveer je gelijk maar even een tafeltje. Dit alles was binnen een kwartiertje geregeld.
Op de dag zelf zou het in de namiddag wat buien regen geven. Tja, een plu kon ik niet meenemen. Mocht niet mee naar binnen in het paleis. Ook mijn tas mocht maar maximaal van A4 formaat zijn.
Dan maar een regenjasje met capuchon mee. Het zou toch wel meevallen met de regen, dacht ik toen nog. We stonden nog maar net in de rij buiten het paleis (jee, wat was het druk) of het begon al wat te spetteren. Na een kwartiertje wachten, legitimeren, tasinspectie, en kaartjes check konden we naar binnen. Wow. Mooier dan ik dacht. Groter ook. Bij elke bezienswaardigheid stond een gids/medewerker uitleg te geven. Valt ook niet mee, om dat de hele dag te moeten doen. Maar ze deden het op humorvolle manier. Ze hadden echt hart voor hun zaak. En zo hoor je nog eens wat.
Niet alles blijkt echt te zijn. Zoals de grote pilaren overal. Waren helemaal niet van marmer.... waren gewoon van staal.
Het nieuwe servies, waarvan er een dekking stond uitgestald, was erg mooi. Van elk bord e.d. zijn er 300! Het patroon en de gouden rand zitten onder de laklaag en er is ook een heel klein beetje melamine aan toegevoegd. Daardoor is het stootvast en kan het in de afwasmachine. Het is ook makkelijk bij te bestellen.
De Indische kamer bestond helemaal uit bewerkt hout. Er is geen spijkertje aan te pas gekomen. Alles is helemaal pasklaar gemaakt en verscheept. Hmmm. Er kwam wel een beetje een muffe geur uit dat vertrek...
Ik weet nu ook waar de koninklukke famielje zich terugtrekt na het gewuif op ut balkonnetje. Verder veel zalen/kamers met prachtige kroonluchters gezien. Hou ik van, van kroonluchters! Mooi licht....
En zo hebben we ons daar wel meer dan een uur vermaakt. Tijd om naar Knossos te lopen. Door de inmiddels, met bakken uit de hemel komende, regen. En dan blijkt je regenjas helemaal geen regenjas te zijn! Ik had gewoon natte armen! &%$$%^
Maris en Alex stonden al te wachten. Lekker gegeten, hoewel de gyros een beetje aan de zoute kant was. Als toetje namen Maris en ik het super grande buffet. Zo konden we alles proeven wat er op de kaart aan desserts stond. ;-)
Alex nam de yoghurt met honing en walnoten. Jan nam een dome van witte chocolade met vanille ijs erin, overgoten met warme chocolade saus. 'Ja', zegt de serveerster: 'hij gaat dalijk exploderen'. Huh? Exploderen?? Van schrik deinsden we allemaal zo ver mogelijk terug. We wilden niet onder de hete chocoladesaus komen te zitten! Ze bleek imploderen te bedoelen.... :-) De dome zakte keurig met een plofje ineen. Grappig om te zien.
Na afloop weer terug naar huis. Nog steeds kwam het met bakken uit de lucht. Natte voeten. Natte armen. Bah. En thuisgekomen nog een lekkage ook. Plat dakje boven de badkamer...water door het ventilatiegat naar beneden, langs de tegels van de badkamer....uit het ventilatiegat in het plafond van het toilet op de begane grond...spetter spetter. Maar een emmertje eronder gezet.....  Gewoon even teveel water ineens gehad. Ik eigenlijk ook wel.

donderdag 27 juli 2017

Duivelse salsa en kokosmakronen....

Het wil maar niet zomeren in ons kikkerlandje. Af en toe pikken we een mooi dagje met zon mee. Maar je kunt er helaas niet van op aan dat het de volgende dag weer mooi weer zal zijn. Een echte kwakkelzomer. Dat was in Spanje wel anders................>
Op de regenachtige dagen ben ik de keuken ingedoken om van alles te maken. Ik had van mijn zus Habanero pepers en een grote zak kokos gekregen. Een recept van Habanero salsa was zo opgezocht.
Ik was al gewaarschuwd door mijn zus: Die pepers zijn bloedheet! Voorzichtig voor je handen, raak verder niets aan, zet een raam open als je ze bakt want ut slaat op je ogen. Dat maakt het voor mij alleen maar spannender!
Huishoudhandschoenen heb ik niet. En snijden met ovenhandschoenen aan werkt ook niet echt. Ik heb maar twee boterhamzakjes aangetrokken. Ging prima. En inderdaad, na het opbakken van de gepureerde smurrie begonnen mijn ogen toch wel te prikken. Scherp spul, die pepers!
De tomaten en de tomatenpuree die er ook doorheen gingen verzachten de boel iets. Eén potje heb ik aan mijn zus gegeven. Daar kreeg ik ook weer een potje met door haar gemaakte Habanero Sambal voor terug. We hebben voorlopig wel genoeg duivelse hete pit.
Met de kokos heb ik 'gezonde' kokosmakronen gemaakt. Gezondere zou je kunnen zeggen. Zonder toegevoegde kristalsuiker. Een heeeel klein beetje ahornsiroop en banaan zorgen voor het zoetje. Ik vind ze lekker! Ik had ook nog van die ouwelrondjes voor de onderkantjes om het af te maken. (die had mijn zus ook al eens voor me meegenomen uit Duitsland).
En nu zit ik nog met een kilo Medjoul dadels. Die heeft Mariska op mijn verzoek voor me meegenomen bij de Makro. Van die heerlijk zachte en sappige dadels. Smul!
Ik denk dat een deel daarvan volgende week wel in een Marokkaanse dadel/walnotenkoek veranderd!

Ik ben ook weer bezig met wat bolletjes wol. Dat schiet ook al aardig op. Het wordt een sjaal voor op een herfstjasje.