Nog zo iets raars: een ONgeopend flesje moet je in de koelkast bewaren en een geopende op kamertemperatuur. Nou, daar ben ik al mee de mist in gegaan. Ben na de apotheek gelijk door de hort op gegaan met het ONgeopende, in de koelkast thuishorende, flesje in mijn tas. Nouuuu, het zal wel loslopen. Hoop ik. Als mijn oor eraf valt ga ik wel weer terug. Kunnen ze me een oortje aannaaien!
Af en toe vraag ik me af of ik wel helemaal normaal ben. Ik hoop dat ik niet de enige ben die zich dat wel eens afvraagt...
Neem nou gisteren. Ik was in Den Haag bij TK Maxx. Zag in een rek een truitje hangen. Prachtig donkergroen met een grote strik middenvoor. Ik was er helemaal weg van. Ik passen. Zat goed. Voelde lekker zacht. Ik vond alleen dat het een tikje te diepe V had. De grote strik erover verborg alles wel netjes, maar toch. Nou... dacht ik... als ik er thuis een steekje aanzet...dan kan het wel. Of ik doe er een topje onder. Kan ook. Ik was helemaal blij met mijn truitje.
Kom ik thuis. En vlijtig als ik (heel soms) kan zijn pakte ik gelijk de naaidoos. Naald, draad. Ik was er klaar voor. Huh? Maar waarom zit het labeltje aan die kant??
Verrek. De voorkant is de achterkant! De strik hoort mijn rug! Krijg nou tandjes. Ik heb het truitje nogmaals aangepast. Nu met de goeie kant voor. En warempel, nu vind ik hem nog leuker! Is toch raar dat ik daar in het pashokje totaal niet bij stil gestaan heb? Of denk ik gewoon in mogelijkheden? In de herfst zal ik hem zoals het blijkbaar hoort dragen. In de winter draag ik hem dan achterstevoren. Met een vest erover heen. Dan zie je die strik tenminste nog. Dan weten jullie dat vast. Lekker puh.
Hier is Ierland 2010. Wat is het er toch mooi....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten