vrijdag 27 oktober 2017

Guido Weijers....

Het kan verkeren in het leven. Alex en Joris horen nu in San Fransisco te zitten voor dat event dat ze graag wilden bijwonen. Maar helaas, dat seminar is afgelast vanwege de bosbranden die er woedden in de omgeving. Tja, wat moesten ze dan? Wel gaan, maar dan alleen voor een vakantie? Wikken, wegen. Ze hebben het druk zat, dus toch maar de boel afgezegd. Kostte wel de vliegtickets, maar ja, de rest kon wel geannuleerd worden. Zo jammer. Volgende keer beter, hoop ik.
Nu kon hij wel Mariska's verjaardag meevieren. Woensdagochtend vroeg kwamen ze hier langs met een zelfgemaakte Franse appeltaart. Smul. Jan kon ook nog een hapje mee prikken want hij werkt die dag thuis. Kwam allemaal goed uit zo.
Gisteravond zijn we met z'n viertjes naar de tryout van de Oudejaarsconference geweest van Guido Weijers. Daar zaten wel grappig grappen tussen. Niet alles was even leuk. Maar het is dan ook een tryout. Was wel enorm druk, zeg. Poeh.
Het stadstheater heeft een grondige verbouwing ondergaan. Op zich mooi, maar de garderobe zit nu op een onlogische plek. Eén grote chaos als je vanaf het balkon de trap neerdaalt..... opstoppingen, filevormingen. Mwah...
Zo, en nu is het alweer vrijdag. Vanmiddag maar eens behang af gaan krabben bij moeder's thuis..... Er gaat opgeknapt worden. Er moet een frisse wind doorheen....

maandag 23 oktober 2017

Jong en oud(er)....

Kijk nou, toch.... Is ze niet schattig? Kleine Lorelai. Het wordt al een heel eigen persoontje. Leuk om te zien dat ze steeds meer kan. En steeds meer wil..... ;-) Ik ben blij dat ik haar bijna elke week bij mijn (oppas) zus zie opgroeien. Ze wordt zo snel groot. Voor ik het weet zit ze al weer op school en zie ik haar stukken minder vaak.
Op dit moment staan er pannetjes op het vuur met Indiaas eten erin. Speciaal op verzoek van mijn eigen kleine meisje van bijna 27. Op haar verjaardag eet ze niet hier, dus vandaag krijgt ze alvast haar feestvoer. Lekker kip Jalfrezi, citroenrijst en gewone hollandse 'errutjes'. Naan brood met Raita erbij. Lekker!

Afgelopen zaterdag hebben we bij Els en Antoine gegeten. Op verjaardagen spreek je elkaar altijd amper dus nu doen we het tegenwoordig op deze manier. Om en om bij elkaar aan de dis.
Ze wonen in Houten en laat dat nou net blijkbaar het thema geweest zijn van de avond. Hout! ;-)
Eerst trekt Jan, die op verzoek van Els een gordijn dichttrekt de hele boel aan gort. Zat ie ineens met de houten handgreep van zo'n trekstang in zijn hand. Echt, hij kent zijn eigen kracht niet!
En later komen de ovenschotels op tafel... wraps. En wat steken daar nu weer uit? Houten prikkers!
Niet om ze dicht te houden, maar om aan te geven welke voor wie was. Met groente, zonder groente, met knoflooksaus, met Tzaziki. Een heel systeem was er uitgedacht.
Na de maaltijd hebben we een ommetje gemaakt met de hond. Kon het weer even zakken.
Het werd weer eens tijd om naar huis te gaan. Dachten we. Staan we dus met onze jassen aan nog een vol uur te kleppen bij de gang. :-) Oude herinneringen werden opgehaald. Mobieltjes werden geupdate. Maar het was gezellig. Jan en Antoine zijn al levenslang vrienden, 55 jaar! Els en ik, zo'n 39 jaar. Wat een tijd, hè? We worden oud!

woensdag 18 oktober 2017

Gekledder en geknipper....

Ik ergerde me al een tijdje aan de staat van onze twee fauteuils. Ze staan er natuurlijk ook al een jaar of 18, denk ik. En beige bekleding, ach ja....kon je het nog wel beige noemen? Vooral de armleuningen waren grijzig. En laatst ging er ook nog eens koffie overheen... Ut zag er niet uit! En wat doe je dan?? Je huurt een shampoorellen-machine. Had ik nog nooit van mijn leven gedaan, dus het was wel even een dingetje. Een fles schoonmaakspul erbij. Genoeg voor 50 à 60 m². Dat moest toch wel genoeg zijn? Mango zag me met het grote gevaarte binnenkomen en koos gelijk het hazenpad naar boven. Kiwi lag op de bank en zag mijn gehannes ietwat geamuseerd aan.
Ik weet nu waarom er staat dat je de rest van de meubels uit de buurt moet zetten. Wat een natte kledderzooi! Alles zat onder. Wel weer leuk als je het water weer kon op stofzuigen. En wat een vies water kwam er af! Dat wil je niet weten. Heb de stoelen meerdere keren geshampooreld. Het vloerkleed heb ik ook maar gelijk twee keer gedaan. Zo ging die fles alsnog bijna op. Maar toch...om nou te zeggen: Oh, wat zijn de stoelen weer mooi schoon! Nee. Wel stukken beter dan eerst, maar echt weer als nieuw? Neuh. Volgens mij ben ik gewoon aan nieuwe stoelen toe. :-)
Omdat we toch niet op de nog natte stoelen konden zitten, zijn Mariska en ik (ik met nog natte broekspijpen)'s middags maar eens naar de Driesprong geweest. Daar was alweer de jaarlijkse kerstshow opgebouwd. Ah, wat is hij weer mooi! Sfeervol, stijlvol. We hebben weer een hoop frutsels door onze handen laten gaan. We hebben weer een aantal leuke ideetjes voor de kerst opgedaan. Ik was helemaal weg van een nieuw soort kerstverlichting. Nou, ik weet niet of het helemaal nieuw was, maar het viel me dit jaar op. Van die clusterverlichting, maar nu met hier en daar een knipperend lichtje erin. Net genoeg geknipper, subtiel, niet van dat hysterische. Ik moet nog maar eens terug. Toch maar die lichtjes halen!
Ik had er een klein filmpje van gemaakt. En thuis heb ik hem tot een loop-gif gemaakt. Grappig, toch? Geknipper tot in het oneindige....

maandag 16 oktober 2017

Na het zingen de kerk uit....



Afgelopen zaterdag: het Zoetermeers Koren Festival, waar een tiental koren aan hebben meegedaan. Het doel van dit festival was om de Zoetermeerse bevolking kennis te laten maken met de diverse koren in Zoetermeer en om de kwaliteit van de deelnemende koren te verhogen. De koren werden beoordeeld door een vakkundige jury. 
Ook wij, vrouwenkoor Enjoy, hebben meegedaan. Al wekenlang hadden we ons voorbereid: nummers uit het hoofd leren, opstellingen oefenen. Altijd toch wel spannend om mee te doen. Zijn we wel goed genoeg? Durven we wel? We zijn altijd een beetje onzeker over onszelf.
Eigenlijk komt dat ook een beetje door de plek waar we repeteren; een wijkcentrum met een brakke akoestiek. Zo hoor je nooit hoe we écht (kunnen) klinken en denk je altijd dat het niet goed genoeg is.
De Nicolaaskerk was de eerste lokatie waar we een optreden gaven. Een kerk met een flinke nagalm.
Maar wat zingt dat lekker, zo'n kerk. Het gaat bijna vanzelf. Bijna, hè...;-) We hebben er prettig gezongen. Vooral onze rustige nummers gingen prima, zoals Love Of My Live, Mag Ik Dan Bij Jou en Gabriella's Song. Klonk allemaal erg mooi, hoorde ik later op de geluidsopname. The Rhythm of Live daarentegen vond ik echt vreselijk klinken. Dat nummer gaat te snel voor zo'n galmende kerk. Dan gaat het geluid rondzingen....
Dat optreden was eigenlijk een soort van generale repetitie voor het optreden erna in de Oude Kerk. Daar was een jury aanwezig om ons te beoordelen. 
De kerk zat vol. Mijn moeder en haar vriend, mijn zus en mijn Jan waren er ook. Jan heeft met de camera opnames gemaakt van ons optreden. Ik was zo benieuwd hoe ons nieuwe Estonische nummer, Muusika, zou klinken in een kerk. Dat MOEST opgenomen worden, vond ik. Ik vind het zo'n mooie simpele melodie. Heerlijk om te zingen. Ondanks dat het een onverstaanbare taal is was het instuderen van de tekst eigenlijk vrij simpel. Ik had er minder moeite mee dan met het tweede couplet van Beg,Steal or Borrow. Wij als sopranen zingen flarden van het tweede couplet, dus de zinnen die we zingen hebben geen verhaal. Pff, dan onthou ik het minder.
Nou, ook dit optreden klonk boven verwachting goed. We kregen een heel positief juryrapport mee naar huis. De dirigent was tevreden, wij waren tevreden, het publiek was ook tevreden. Ze vonden het mooi en het repertoire afwisselend. Leuk om mee te maken als koor, zo'n dag! Mag van mij vaker!

maandag 9 oktober 2017

Sound of the Sixties

Na Hilde en Marianne opgehaald te hebben reed ik, uiteraard midden in een gigantische hoosbui, naar Dekker, waar de 150 e editie van the Sound of The Sixties gehouden zou worden. De 150 e editie dus al, waar deze voor ons de maagdelijke 1e zou worden. En hadden we geweten hoe megadruk het zou worden, hadden we veel eerder voor de deur gelegen! Nadat we de rest van onze groep hadden begroet gingen we naar binnen. Tja, alle stoelen en tafels waren al bezet. Dat werd staan! Op zich wel leuk want je ziet meer. We hadden een plekje langs de rand van de dansvloer uitgezocht. En om 20.00 begon het spektakel. The Murphy Jets beten het spits af. Eén van de bandleden zat al 61 jaar in het vak! Hoe oud zal ie dan wel niet geweest zijn.... :-)
Nu bestond het publiek ook wel merendeels uit zestigers en zeventigers. Maar dit was wel het (nog) krasse soort. Sommigen gingen helemaal uit hun dak op de dansvloer! En hoe later op de avond hoe losser de voetjes. Voor ons was het makkelijk: één stap vooruit en je stond op de vloer. We hebben ook lekker mee geblèrd met al die bekende nummertjes van vroeger.
Jan en Joke (mijn oom en tante) waren er ook. Zij hadden nog net een tafeltje met twee krukken kunnen bemachtigen. Tijdens het optreden van de Middle Of The Road heb ik Joke's aanbod om even op haar kruk te zitten maar aangenomen. Ahhh, lekker, zeg! Ik voelde inmiddels mijn voeten wel. Geen pijn, gelukkig, maar gewoon moe.
Aan het eind van het optreden van de laatste band zijn we maar weer eens opgestapt. Hartstikke moe, nog met een hoofd vol muziek en een dichtzittend oor zijn we weer naar huis gegaan. Soley, Soley, Soley, Soley.... zit nu nog steeds in mijn hoofd. En Chirpy Chirpy Cheep Cheep, Chirpy Chirpy Cheep Cheep Cheeeeeep! Maar al met al was het een leuke avond.
Ik had nog wat filmpjes gemaakt, maar die zijn mislukt. Ik hield mijn hand weer eens voor de microfoon. Nu heb ik alleen beeld, geen geluid. Wat een tuttebol. Pfff.

donderdag 5 oktober 2017

Een dagje Den Haag...

En daar zat ik gisteren in de Randstadrail, samen met 3 klassen met kinderen, die óók allemaal naar Den Haag gingen. Zij gingen naar het Generation Discover Festival op het Malieveld. Wat een gekakel, wat een drukte! Echt, hoor, als ik niet op een bepaalde tijd met Mariska had afgesproken had ik een trammetje later genomen. Pfff. Ik word echt oud nu....ik kan niet meer zo tegen herrie aan mijn kop.
Eén van mijn doelen in Den Haag was om naar een wolwinkel op het Westeinde te gaan, Cross & Woods. Niet dat ik echt wol nodig heb, hoor... Ik heb nog paarse wol liggen dat ooit een trui of een vest moet worden. Heb nog 3 prachtige strengen Manos del Uruguay liggen met bijpassende kraaltjes dat ook nog een vest moet worden. (ik kan maar geen goed patroon daarvoor vinden op Ravelry.)
Ik heb Suzanne's wol nog liggen. Maar toch.... Ik sta altijd open voor nieuwe wolletjes.
En wat een leuke winkel is dat Cross &Woods! Ik had al via de website gekeken wat ze allemaal hadden. Mijn oog was gevallen op Tréliz. Alleen was de kleur in het echt toch wel anders dan ik had gedacht. Dat ging um niet worden. Mijn andere oog had ook al verlekkerd gekeken naar een bepaalde kleur Malabrigo wol. Oeh, die vond ik wel erg mooi. Dus die strengen gingen wel mee naar huis.
Op dit moment is er een KAL (knit a long) bezig van Stephen West. Dat is echt een geniale designer. Een beetje typische knul, maar wel heel creatief. Hij ontwerpt heel aparte modellen met ook hele aparte kleurencombinaties. Dat moet je durven. Ik wil het graag, maar ik durf nog niet. Ik hou alles wat hij ontwerpt en doet wel in de gaten... Misschien volgend jaar. Hier is nog een gek filmpje dat hij dan weer het internet opslingert.



Marks & Spencer is nu wel een trieste boel, hoor. De winkel is al bijna leeg verkocht. Heb nog wel een bh voor de helft van de prijs kunnen scoren. Ik vind het echt jammer dat ze weer uit Nederland vertrekken. Ben wel benieuwd wat er nu in dat mooie pand komt.
Geluncht hebben we deze keer, (het restaurant van M&S was ook al dicht) bij Grand Café Haagse Bluf. Daar zit je boven ook leuk met uitzicht op de Groenmarkt.

Bij Zara en TK Maxx zijn we uiteindelijk geslaagd voor wat kleding. Een gedeelte van Mariska's nieuwe kleertjes werd alvast als, mijn aan haar te geven, verjaardagskadootje bestempeld. Voor de rest van het totale bedrag wilde ze dan wel een kadobon voor een piercing-shop hebben. Huh?? Ja, mevrouw wil een daith. Ik heb het moeten koekelen. Een daith... Wist ik veel. Had er nog nooit van gehoord. Ik heb nu de plaatjes gezien. Nou, zij liever dan ik.....:-) Aan mijn oortjes geen fratsen!
Geen idee trouwens hoe haar verjaardag dit jaar gaat verlopen. Die dag moet ze Alex naar Schiphol brengen. Die vliegt dan met een collega naar San Francisco voor een weekje (gedeeltelijk) werk en plezier. Zelf gaat ze 's avonds naar de film met een vriendin. Dus geen idee wanneer wij haar misschien even mogen feliciteren.... Druk druk druk. Ach, we zien of horen het wel.....:-)