zondag 31 december 2017

Vredespaleis en alvast de beste wensen....

Traditiegetrouw zouden we vandaag naar het Omniversum zijn gegaan. Maar ja, er draait op dit moment echt geen film waar we maar een fractie in geïnteresseerd zouden zijn. Dat ging hem dus niet worden. Maar wat dan wel?
Op Facebook zag ik een bericht voorbij komen over het Vredespaleis 'By Night'; een rondleiding in een feestelijk verlicht paleis. Dat leek me wel wat want ik was er als rasechte Haagse nog nooit geweest. Mariska, Alex en Jan waren er ook wel voor te porren. Dus gelijk maar kaartjes aangeschaft. Niet voor vandaag, de boel is nu gesloten. Maar voor gisteren kon ik nog boeken voor de Engelstalige rondleiding.
Het was voor Jan nogal moeilijk om binnen te komen. Het scanapparaat bleef piepen! Uiteindelijk mocht hij toch maar door. Ach, hij was waarschijnlijk toch al 'doorgelicht' en goed bevonden. De kaartjes staan op naam en je moet je sowieso legitimeren.
Wat is me zoal opgevallen tijdens de rondleiding....
De imposante jaspis marmeren vaas die door Rusland gedoneerd was. Wat een gigading. Je bosje bloemen kun je er niet eens in kwijt, hij is massief en loodzwaar. Ze hebben er zelfs de fundering voor moeten aanpassen!
De mooie tegelvloeren en de houten plafonds. Erg mooi. Zo ook de prachtige zijden met gouddraad borduurde wandkleden in de Japanse kamer. Het lag eraan hoe het licht erop viel. Vanuit een ander standpunt leken ze weer net anders. Daar is een werk in gaan zitten!
Het was echt de moeite waard, zo'n rondleiding. Eenmalig, dat wel. We hebben het nu gezien en zo is het goed.
Na afloop dachten we bij de chinees op het Anna Paulownaplein een hapje te gaan eten. Daar kwamen we vroeger altijd met Jan's ouders. Maar helaas: weg chinees! Uhhhh, wat nu?
Vroeger kwamen we ook altijd bij Indonesisch restaurant Sarina aan het Goudenregenplein. Maar die blijkt failliet te zijn. Wat nu?? Uhhh, denk denk. Vroeger kwam ìk altijd bij Fong Shou aan de Leyweg...  Juich! Google zei dat die nog bestond en zelfs open was!
En daar hebben we lekker zitten eten. Die tent loopt nog steeds goed. De kommetjes soep waren in de loop der jaren wel een stuk gekrompen. Misschien staat de vaatwasser te heet afgesteld. Je weet ut niet...
En zo is jaar weer ter einde gekomen. Op naar 2018. Voor wie 2017 een rot jaar is geweest.... hou goede hoop voor het nieuwe jaar. Een nieuw jaar met nieuwe kansen! En voor degenen die al een goed jaar achter de rug hebben: probeer dat vast te houden! Je hebt het alleen niet altijd in de hand, helaas!
En voorzichtig met vuurwerk, hè! Tel je vingers morgen even na!




zaterdag 30 december 2017

Het duurt ff, maar dan hebbie ook wat....

De auto is besteld! Hè hè, de kogel is door de kerk, de knoop is doorgehakt. Het wikken en het wegen is voorbij. En we zijn niet over één nacht ijs gegaan. We hadden een complete elfstedentocht kunnen rijden! Zo dik lag het ijs. De beslissing over welke uitvoering überhaupt heeft ons al negen bezoeken aan diverse dealers en totaal drie proefritten gekost. Plus de nodige discussies thuis natuurlijk. We hebben gereden in een 1.4, een 1.0 en in een diesel. Die laatste proefrit in die diesel was uitsluitend om de donkere ramen te testen in de avond. Nou, het was donker en er was mist! Dubbel pret. En inderdaad, we konden nog goed naar buiten kijken. Uiteindelijke conclusie: ik vind ze nu alleen nog lelijk. Maar dat zal wel wennen.
De uiteindelijke aanschaf verliep ook niet zonder slag of stoot. De plaatselijke dealerboy hield stram vast aan zijn offerte. Ons op die manier eigenlijk in de schoot van de concurrent werpend waar wij een veel gunstigere offerte hadden gekregen. De afspraak daar hadden we al staan voor de volgende dag. Tja, een auto bestellen kun je overal, toch? En dan kan zo'n verkoper wel zitten simmen over dat bij hem de kachel ook moest branden, bla bla, bla. Maar als bij hem de kachel lekker brandt zouden wij klappertandend op de bank zitten! Zal toch wel niet? We zijn weggegaan om de volgende dag de auto bij de concurrent te gaan bestellen.
Tot onze buurman Ed toevallig bij ons langs kwam en ons verhaal aanhoorde. Hij heeft al twintig jaar goed contact met de plaatselijke autoboer en is daar langs geweest om te vertellen dat ze nu een klant kwijt waren. Nou, binnen een poep en een scheet hingen ze aan de telefoon. Of we nog eens konden komen praten? Dat hebben we de volgende ochtend gedaan en toen kon er ineens wel van alles.
En zo is het goed. We zijn er uit gekomen. Uiteraard met een andere dealerboy.... Wij zitten er nu ook warmpjes bij. Te wachten tot onze pooierbak afgeleverd gaat worden. Kan 12 weekjes duren. Spannend!


Kerst....



Het was wel een relaxte kerst dit jaar. Het enige wat tot op het laatste moment spannend was was het feit dat er een paar zieken waren. Mariska voelde zich de voorgaande dagen ook niet helemaal lekker. Maar dat liep gelukkig met een sisser af. Mijn moeder had/heeft een flinke griep. Bij haar mondt de griep altijd uit in bronchitis of een longontsteking. Dat blijft een zwak punt. De dokter is er nog een paar maal bij geweest. Ook toen ze het zaterdagnacht steeds benauwder kreeg.Toen was haar andere long ook aangetast. Gelukkig had ze de dag ervoor al EINDELIJK een antibioticakuur gehad, dus die kon gelijk zijn werk gaan doen. We dachten allemaal dat ze met de kerst gestrekt zou liggen. Maar nee, hoor. Dan komt haar ijzeren wil naar boven. Het was kerst. Dus ze was erbij! Tot ze na het avondeten niet meer kon... terug naar bed! En nog steeds gaat het niet zo goed. Gisteren hebben we wat boodschapjes gedaan, maar het zweet brak haar al weer uit. Ze is slapjes. Ze heeft ook al bijna twee weken niet veel gegeten. En maar hoesten... Poeh. Ze wordt ouder en dat gaat ze merken. Ze krabbelt steeds minder snel op.
Het kerstmaal is goed verlopen. Ja, behalve dan dat Alex een stuk rollade had met het beschermdopje van de vleesthermometer er nog in. Oeps. Ik had dus vergeten het dopje eraf te halen. Hij gaf dus alsnog niet de goede temperatuur aan. Het vlees had dus eerder klaar kunnen zijn zonder dat 'condoom'! :-) Vandaar dat het katenspek dat ik eromheen gewikkeld had ietwat verbrand was.... Ach. Een kniesoor die daar op let.
De ijstaart was wel goed gelukt. En lekker! Die moet je wel heel ruim van te voren (ongeveer anderhalf uur) alvast uit de vriezer halen en in de koelkast zetten. De smaken waren prima. Heb nog een heel stuk over. Dat komt wel op. Zo'n ijstaart is wel voor herhaling vatbaar. Zeker omdat je hem ook al lang van te voren kunt maken.
Kerst... het is voor mij geen kerst zonder stoofpeertjes en tutti frutti. Het is voor mij geen kerst zonder de uitzending van de BBC: Carols from King's. Vaste prik. Kaarsjes, lichtjes....
Ook weer voorbij....

maandag 18 december 2017

Op naar de Kerst!

Goh, wel zo prettig: ik lig op schema met de kerst. Meestal loop ik te rennen en te vliegen, maar dit jaar (nog) niet. De boom staat. Heeft wel drie dagen geduurd, maar dat geeft niet. De kaarten zijn op de bus. Ik heb al het merendeel in huis voor de kerstdagen. Heb zelfs al een heuse ijstaart gemaakt, de Winter Bombe van Jamie Oliver. Was leuk om te doen. Ik hoop dat hij eruit komt te zien zoals op het plaatje, maar dat zal wel weer niet. :-)

Vrijdagmiddag was ik en nog een paar vriendinnen door Patricia uitgenodigd voor een lunch bij de Gouden Leeuw. Nog ter ere van onze hulp bij het opknappen van haar huis. Prima, hoor, zo'n lunchbuffet bij van der Valk. We hebben het ons weer lekker laten smaken. Bedankt, Patries!
Na afloop ben ik nog even naar de van der Valk Versmarkt geweest. Was er nog nooit geweest, maar wel voor herhaling vatbaar. Zag er goed uit!

Zaterdagavond vierde mijn kleine nichtje Joséphine haar 9e verjaardag. Het werd een echt Rock 'n' Roll feestje. Ze kreeg dan ook een heuse gitaar voor haar verjaardag. Neef Thierry gaf natuurlijk zelf ook nog een paar gitaarsolootjes weg. De kamer was versierd met zilver en zwart. Er hingen hier en daar ook wat oude lp's van mijn zus. Op haar taart stonden kaarsjes met gekleurde vlammetjes. Grappig, ik wist niet dat ze die ook als taartkaarsjes verkochten. En het vuurwerkdingetje op de taart was in de vorm van een 9.

Zondag was de finale van de korenwedstrijd. Helaas heeft Inspirited (net) niet gewonnen....Volgende keer beter.
En gisteren voelde mijn moeder zich al niet zo lekker. Nu ligt ze met griep op de bank te hoesten. Heb haar net maar een hoest/keel drankje gebracht. Ik hoop dat het niet weer in een longontsteking eindigt.... :-/ EN dat ze met de kerst weer wat beter is.
En vandaag is het ook nog feest: schoonzoon Alex is jarig! Gefeliciteerd, jongeman. Dalijk daar maar eens een stuk taart eten en kijken wat de pot schaft.....
Ik wens iedereen alvast hele fijne kerstdagen toe. Maak er wat van! Veel plezier!

maandag 11 december 2017

Code geel/oranje... oftewel: sneeuw!

Gisteren. De dag van de korenwedstrijd. Woonzorgcentrum Florence organiseerde voor de bewoners op 4 locaties in Den Haag/Rijswijk een korenwedstrijd. In totaal deden er 14 koren uit de regio mee. Elke locatie ontving ongeveer 3 koren en toevallig (waarschijnlijk niet helemaal toevallig maar meer uit praktische overwegingen: Enjoy en Inspirited hebben namelijk dezelfde dirigent!) moest mijn koor Enjoy het opnemen tegen Jan's koor Inspirited. Het derde koor was 'het Mama's verhalen koor'.
Het zou die dag flink gaan sneeuwen maar 's ochtends was daar nog niks van te merken. Voor de zekerheid had ik al opgezocht hoe ik er eventueel met het openbaar vervoer moest komen. Er waren diverse mogelijkheden, dus dat was geen probleem. Rijden in de sneeuw vind ik niet zo erg, maar parkeren wel. En daar zag ik tegenop. In de straten rond het woonzorgcentrum is het allemaal file parkeren. En daar ben ik geen ster in, laat staan in de sneeuw.
In de loop van de ochtend begon het inderdaad te sneeuwen. Jan moest al uren eerder in Rijswijk zijn om te repeteren met zijn koor, dus hij belde even de stand van zaken op de weg en het spoor door. Hij was met de auto/trein gegaan. Het ging nu wel errug hard sneeuwen!
Ik besloot om de randstadrail te pakken en de tram. Was geen probleem, dat ging voorspoedig. In de randstadrail kwam ik Annette al tegen. Die verwachtte Lenie te zien, maar die zat in een randstadrailtje later. Annette is bij LNOI uitgestapt om op Lenie te wachten. Daar konden ze ook de bus nemen richting het tehuis. 
Ik ben later in tram 17 gestapt die er ook weer netjes aankwam en was een kwartier later al in het huis. Daar was Patricia ook net aangekomen die er ook voor had gekozen om simpelweg met het openbaar vervoer te gaan. Annette en Lenie arriveerden ook. En toen was het wachten op de rest van ons koor....Tja, we konden lang wachten. Niemand kwam! :-) Het regende, of ik kan beter zeggen: het sneeuwde afmeldingen. Inspirited druppelde binnen. Allemaal. Het Mama's verhalenkoor druppelde binnen. Allemaal. En wij bleven met zijn viertjes. :-) Dat zou een kwartetje worden!
Inspirited heeft prachtig gezongen. Hun nummer 'I believe' (ik ken de versie van Elvis Presley) vond ik schitterend en apart. Daar klonk het Avé Maria doorheen. Zo mooi! Een gouden vondst. Een aantal van hun nummers kon ik nog zo meezingen. Het was wel een onrustig publiek achter in de zaal waar wij zaten. Er werd getelefoneerd, er werd over doktersbezoeken gepraat. Er werden stoelen luidruchtig verschoven, er liepen mensen in en uit. Pfff.
Om de tijd van Enjoy, die zich dus uit de wedstrijd terug moest trekken, op te vullen, heeft Inspirited nog spontaan een aantal kerstnummers gezongen. Ook weer mij bekende die ik zo mee kon zingen.
Het koor ' De Mama's' was weer van een totaal ander kaliber. Het ging niet echt om de nette noten, maar ze zongen wel uit volle borst. Pure gezelligheid! En ze kregen ook echt het publiek mee. Er werd gewiegd, er werd gedanst. En alles onder begeleiding van een accordeon.
Het was een leuke memorabele middag, ondanks dat Enjoy niet gezongen heeft. En uiteraard heeft Inspirited welverdiend de finale gehaald. Volgende week staan ze in de finale tegen de andere koren die gisteren gewonnen hebben op de diverse locaties. Spannend! Toi toi toi, Inspirited!

woensdag 6 december 2017

(Kerst) Bomen over Sint en gekkies....

Sint komt en Sint gaat. Buiten die twee zwarte pieten in Weert ben ik verder nergens een sint en pieten tegen gekomen op straat of in een winkelcentrum. Ik zal wel precies op de verkeerde tijd geweest zijn?
Sinterklaas hebben we in kleine kring gevierd. Compleet met een grote pan bruine bonensoep, broodjes met luie-wijven-gehakt en een kruidnoot-tiramisu-toetje toe. Ik heb voor iedereen nog wel een extra gedichtje in elkaar geflanst. Dat maakt het toch altijd wel leuker, vind ik. :-)
Nu Sint zijn hielen weer heeft gelicht ging ik vanmorgen maar eens een kerstboom halen.

Ik loop naar de auto toe, stap in en zie dat er een briefje onder mijn ruitenwisser zit. Ik lees het briefje en proest het uit! Nu ik dit schrijf zit ik weer te grinniken. Wat een rare mensen zijn er toch op de wereld! De auto stond nota bene in mijn eigen straat, op een openbare parkeerplek. :-) Wat een gekkie!

Bij de Praxis kun je lekker parkeren als je een kerstboom koopt, dus ik ben daarheen gegaan.
Een medewerker had net een boom uitgepakt en wilde hem bij de rest van de bomen zetten. Maar wacht eens: die zag er in mijn ogen perfect uit! Lang en slank. Die boom, hè..niet die man.
Hij had nog nooit zo snel achter elkaar een boom uitgepakt en weer ingepakt, zei ie. :-) Kakelvers.
Maar ja, toen moest ik hem nog in de auto zien te krijgen. Het oog was groter dan de maag...in dit geval de auto. Proppen, trekken, proppen, trekken, buigen, proppen, trekken. Viel niet mee met mijn tennisarmpje. Ik zweette peentjes. Gelukkig kwam er een andere vrouw me even helpen. Ik trok, zij duwde. Pfff.
Thuis kon ik weer opnieuw beginnen. Maar dan er weer uit. Ik heb hem voorlopig maar even in de schuur gedropt (gepropt is eigenlijk een beter woord)
Daarna de auto maar gelijk even gestofzuigd. Er lag nog aarde in van de omgevallen bloembollenmand en nu ook weer extra naalden en zooi. Goh, ik kan er nu zo makkelijk bij nu de bomen weggehaald zijn. Ideaal. De binnenkant ziet er nu weer netjes uit. Ik denk wel dat de plantsoenendienst binnenkort weer even terugkomt om de stronken uit te boren en nieuwe bomen te planten. Jee, dan moet ik de auto weer even elders neerzetten.
Waar zal ik dat eens doen.... grinnik! Ik weet al een mooi plekje! Oei, ik denk dat ie er dan misschien wel een weekje staat! :-P Ik kijk er nu al naar uit!