Op de kiek...

Ik moet binnenkort mijn rijbewijs weer eens verlengen. Dus vanmorgen, vlak nadat ik mijn haar had laten knippen, ging ik maar eens pasfoto's laten maken. Voor mij was een moeder aan de beurt. Er moest een pasfoto van haar jongste babyzoontje gemaakt worden. Het wurm sliep heerlijk in zijn wagen, maar moest toch uit dromenland ontvoerd worden. He was not amused! Wat een gedoe, zeg. Moeder op haar knietjes met baby in haar handen. Het koppetje dat nog niet stevig op zijn schoudertjes stond moest aan de achterkant ook nog met twee vingers ondersteund worden. Kereltje janken. Kereltje afleiden. Snel fotootje maken. Oogjes dicht. Oogjes open. Hoofdje teveel naar links, hoofdje teveel naar achter hangend. Moeder inmiddels pijn in haar knieën. Foto maken, snel snel. Flits, flits. Schrik, schrik, janken. Maar als je dan ziet hoe leuk zo'n foto achteraf toch is geworden, sta je echt versteld. Een superschattig portretje!
Dat gaf mij moed. Dit wordt een prachtige kiek! Mìjn hoofd stond vandaag gelukkig vrij stevig op mijn romp. Alleen, ja... er zijn wel regels voor een rijbewijsfoto voor volwassenen; gezicht en ogen volledig zichtbaar., neutrale blik, recht in de camera, mond gesloten. En daar zit je dan. Bril af, dus dan ben ik al van de wereld af. 'Je mag wel glimlachen, hoor, als ik maar geen tanden zie', sprak de vaag in de verte staande fotograaf. Al denkend: niet lachen, niet lachen, geen tanden, geen tanden... begon mijn glimlach zich net te verspreiden. Klik! Klaar! Neee, ìk was nog niet klaar met mijn oh zo neutrale glimlach!
En zo sta ik dus op de foto: met een halve glimlach-achtige grimas naar links. Hij mocht over van de fotograaf. Maar ach, beter gaat ie toch niet worden als ik mijn tanden niet mag laten zien. Laat maar zitten. Vind het wel best zo. Geen hond die ooit mijn rijbewijs met die rare tronie wil zien. Toch?

Gisteravond was het weer tijd voor een theaterbezoek. Voor de vijfde keer zijn we naar  'Top 2000 Live' geweest. Altijd weer leuk die muziek. In rap tempo kwamen de hits voorbij. Dit jaar waren er weer drie nieuwe zangers: Michele van der Aa, Jeroen van den Berg en Jorginho Paunussa. Voor het soul gedeelte miste ik Hugh Kensa. Jammer dat hij er niet meer bij is. Hij zwiepte de hele zaal altijd op, maakte er echt een leuke show van. De rest deed ook zijn/haar best, hoor, daar niet van. En het was ook weer zeer aangenaam. Maar toch... En weer geen U2 nummer gehoord. Waarom nou toch niet??