woensdag 31 januari 2018

Van alles wat...

Het blijft gek, hoor, om een e'mailtje te ontvangen namens een auto. Onze aanstaande auto heeft nu zelf aangekondigd dat ie in de week van 19 februari in productie gaat. En als ie de productielijn heeft verlaten en een aantal kwaliteitscontroles heeft ondergaan, neemt ie weer contact met ons op. Met vriendelijke groet, uw Opel Astra. De mallerd. :-) Wel leuk om af en toe wat te horen hoewel ik er voor de rest niet meer mee bezig ben.

Ik heb nog andere dingen om naar uit te kijken. Gisteren heb ik met Hennie afgesproken om in maart een hanging basket-workshop te gaan doen. Bij dezelfde kweker waar we vorig jaar een bollenmand hebben gevuld. (bollen komen al op) Duurt allemaal nog wel even, maar dan is het in ieder geval al lente.

En in de zomer hebben we ook wat om naar uit te kijken: een bruiloft in Kozani/Griekenland! Nicht Claudia trouwt daar met haar vriend Yannis. Leuk, na een Schotse- en een Poolse trouwerij, nu ook nog een Griekse! Ben benieuwd of het zo'n echte Big Fat Greek Wedding wordt!
Hoppa! Ik ga maar vast de Sirtaki oefenen! Ik heb er zin in!

Waar ik ook (weer) zin in heb: de Beach Boys workshop die vorige week van start is gegaan op ons koor. Eindelijkkkk weer eens wat nieuwe nummers. Heeft veel te lang geduurd. Ik was al helemaal ingedut. Ging het laatste jaar alleen nog voor de gezelligheid. Nu zijn we begonnen met Barbra'Ann, I Get Around/In My Room/Wouldn't It Be Nice/ God Only Knows. En er komen er nog een paar bij. Ik hoop op 'Good Vibrations', toch wel HET nummer van de Beach Boys.

Het breien heb ik ook weer voorzichtig opgepakt. Ik kamp al sinds november met een tennisarm. Waarschijnlijk kwam dat ook door het vele breien/haken dat ik deed. Dat kwam helemaal stil te liggen, want het deed verrekte pijn. Heb Midalgan er op gesmeerd, maar daar kreeg ik na een paar keer weer een allergische reaktie op. Nu smeer ik met Kayu Putih olie. Wat een lekker spul is dat. De naam alleen al, Kayu Putih, vind ik prachtig klinken! Geen idee waarom... Het ruikt heel ouderwets naar Eucalyptus en kamfer. De pijn begint nu wat af te nemen, dus ik heb een oud voorraadje wol te voorschijn getoverd waar ik nu een vest mee aan het breien ben. Rustigjes aan. Geen uren achter elkaar meer. Kleine stukjes. Wel jammer, want zo schiet het weer niet op. Maar ik moet me maar aanpassen... Vind ik wel moeilijk. Zeker nu ik een boek van Stephen West Shawls in huis heb. Die patronen smeken er om om gebreid te worden! In mei ga ik toch wel weer even buurten op de Wolbeurs in Rijswijk. Wolletjes kun je toch beter alvast in huis hebben, toch?

Geen opmerkingen: