Opel is geboren!

We hebben inmiddels een berichtje gehad van onze auto: Ik ben klaar! Ik heb de productielijn verlaten en aan het eind van het productieproces heb ik enkele (waarom maar enkele en niet ALLE?) strenge kwaliteitscontroles ondergaan, om te waarborgen dat ik aan de strenge kwaliteitseisen van Opel voldoe. En hij stuurde ook nog eens een selfie mee. Zie het maar als de allereerste babyfoto. Zo glimmend en zo nieuw op deze wereld. Laten we hopen dat hij tot volle wasdom mag komen en toch wel minstens de respectabele leeftijd van een jaar of 20 mag halen. Daar streven we naar. Maar voorlopig staat hij nog in Engeland. Ik hoop wel ergens 'indoors' ,comfortabel en warmpjes. Ook daar in Engeland ligt sneeuw en ik wil niet dat onze nieuwe bandjes nat worden. ;-) In de week van 12 maart zal hij bij de dealer zijn. Ik ben benieuwd wanneer we hem dan kunnen ophalen.... Ik hoop toch wel voor de Pasen? Toch wel spannend!

We hebben geboekt voor de trouwerij in Griekenland. Tenminste...Jan en ik hebben nu vliegtickets. De rest van de famielje is nog steeds aan het dubben wanneer ze nu het beste kunnen vliegen en hoe lang hun vakantie gaat duren. Dat zal binnenkort ook wel rond zijn. Jan en ik plakken er verder geen vakantie aan. Wij blijven gewoon vijf dagen, zoals eigenlijk bij elke buitenlandse trouwerij die we hebben meegemaakt. Wij hebben besloten om dit jaar naar County Donegal in Ierland te gaan voor onze vakantie. Onze laatste nog niet bezochte en ontdekte County. Ik heb al veel te bezichtigen plekken op Google Maps gepind. Daarna is het zoeken naar vakantiehuizen in de buurt daarvan en van een vrij groot dorp in de omgeving, zodat we makkelijk boodschapjes kunnen doen of uit eten kunnen gaan. Heb er zin in, in Ierland. Rust! Frisse lucht! Mooi licht! Schaapjes op de weg! Lekker wandelen... Woeste natuur, vooral daar in Donegal.

Over muizenlijken en My Fair Lady....

De griepgolf houdt maar aan. Toch lijk ik er tussendoor te glippen. Vorige week maandag dacht ik nog dat ik aan de beurt was. Ik werd midden in de nacht wakker met vreselijke hoofdpijn en spierpijn in mijn nek. ‘Ochtends was ik beverig, had wat verhoging en de lymfklieren in mijn hals waren opgezet. Dat werd niet naar de Zumba met die kop. Wel alvast een lading boodschappen gehaald, want ja...ik zou wel gestrekt komen te liggen. Maar het zette niet door. Twee dagen hoofdpijn, 4 dagen pijnlijke klieren en verder noppes. Ben weer een bofkont geweest!
Gelukkig maar, ik had de Scratch en zondag, mijn moeders verjaardagsviering niet willen missen.

Toen ik eergisteren thuis kwam lag er een kadootje in de kamer. Een veldmuisje! Mango amuseerde zich er kostelijk mee. Ut muisje leefde nog een beetje. Hij had zo'n lief gezichtje. Zo klein en zo zielig. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om zijn kleine schedeldakje in te slaan om hem uit zijn lijden te verlossen. Ik vond het ook niet leuk om te zien hoe Mango ermee aan het gooien was. Dus ik heb hem maar achter in de tuin neergelegd. In de vage hoop dat zijn ouders hem wel zouden komen ophalen om hem in hun warme holletje liefdevol te verplegen tot hij weer op de been zou zijn. Slaat natuurlijk nergens op, maar zo denk ik dan op dat moment. :-)
Een paar uur later gaat Mango een fris neusje halen en staat later trots als een pauw voor het raam met weer dat, nu inmiddels wel overleden, muizenlijkje in haar bek. Kreeg ik het weer kado! Lekker dan.... :-) Ik hoop dat ik me nu voorgoed van het lijk ontdaan heb.

Gisteravond zijn we weer naar het theater geweest. We hadden kaartjes voor ‘My Fair Lady’. Een prima musical. Je kwam ogen te kort. Mooie decors, mooie jurken. Degene die de rol van Alfie, de vader van Eliza, speelde deed dat uitstekend. Wat een energie. Het is jammer dat ik in de pauze geen bier lustte, anders had ik blijkbaar kunnen popelen om een proper pulletje pils te pakken. Ja, was een leuke avond!

Musical Scratch Leiden 2018....

Zaterdag: Musical Scratch Leiden!
Wat hebben we weer een oergezellige, lange, vermoeiende, muzikale dag achter de rug! En daar zaten we weer, samen met zo'n 940 andere zangers en orkestleden in de Pieterskerk in Leiden. Allemaal met één doel: om 's avonds een fantastisch concert neer te zetten. Nieuw dit jaar waren nummers uit Sister Act, Fame en The Phantom of the Opera. Toevallig was deze dag ook nog eens de 100e uitvoering van de Scratch! Dus het was feest!
De hele ochtend hebben we geoefend met het orkest en het koor en de solisten Luc Steegers en Vannessa Thuyns. Tussen de middag hebben we bij La Place geluncht. Het was zulk mooi weer! Jammer dat we geen tijd hadden om nog even lekker een wandelingetje te maken.
's Middags ging de repetitie weer verder. The Phantom! Oh hemel, wat gaaf! De verrassing was groot toen het orgel inzette! Helemaal geen rekening mee gehouden dat dat gebruikt zou worden. Het was één bonk geluid, de hele kerk werd gevuld. Kippenvel. Vooral ook toen er nog eens drie jonge meisjes (het leken wel engeltjes) de hele hoge stempartijen voor hun rekening namen. Wow!
Om kwart over 5 zijn we neergestreken bij de Bierbengel. Daar zat Patricia al op ons te wachten. Paulien heeft alleen het dagdeel meegemaakt want zij had die avond een theatervoorstelling. Zij heeft haar deelnamekaart overgedragen aan Patricia die juist overdag niet kon en zo mooi de avond wel mee kon zingen. Prima oplossing!
Na een lekker menu bij de Bierbengel (ik had een pastinaak soepje met appel en Roquefort/ Biefstuk met Stroganoffsaus en brownie taart met frambozen toe) hebben we weer ons plaatsje op de tribune opgezocht.
De avond begon met een lied gezongen door een musicalgroep uit Leiden, Otis. Ik dènk dat het een nummer uit Wicked was, ik weet het niet zeker, maar dan met een speciaal geschreven tekst over de Scratch.
Toen was de Phantom aan de beurt. Spannend! Maar huh? Ik weet niet wat er mis ging met het orgel, maar het klonk een beetje rommelig, ut ging niet helemaal goed. Jammerrrrr. 's Middags ging het juist zo mooi. Maar al snel liep het allemaal weer synchroon en ging het dak eraf. Wat een geweldig stuk om in een kerk te zingen! Alleen daarom al zal ik er volgend jaar ook weer bij zijn. De Phantom werd opgeleukt ook weer met een optreden van Otis die erbij dansten. De nummers uit Fiddler on the Roof en uit de Sound Of Music zijn natuurlijk ook niet te versmaden. Zo mooi.
Klokslag 22.00 was het afgelopen en gingen we weer richting de bus. Doodmoe, uitgelaten, hoofd nog vol muziek en indrukken. Volgend jaar weer.....
Hier nog een compilatie van de avond..... Heb ik van YouTube geplukt.....



En we zijn ook nog op de radio geweest!
Luister maar:
https://www.nporadio1.nl/fris/onderwerpen/445271-de-100e-editie-van-de-scratch-muziekdagen

Van de weg af gehaald/lekker eten!

Zaterdagmiddag... nog nooit zo'n volle kerk meegemaakt tijdens een dienst als tijdens de dankdienst voor Jan's overleden tante Els in Oude Wetering. Ze was er zelf één van elf, en samen met Oom Chris hebben ze ook nog eens zeven kinderen. Een enorm grote uitgebreide familie en kennissenkring. Het was een lief mens waar Jan goede herinneringen aan heeft. Ze mocht 90 jaar worden en is na afloop begraven op de plaatselijke begraafplaats.

Zondagavond... Laat ik bij het begin beginnen. De achterklep plus raam van Alex' auto ligt in puin. Hij is aan het wachten tot er een andere klep met raam geleverd wordt. Moet uit Druten komen, dus dat duurt weer even. Intussen zit het hele raam afgeplakt met ducktape en plastic. Dit even voor achtergrondinformatie...
Die avond waren wij uitgenodigd door Alex en Mariska om mee uit eten te gaan. Om half 6 werden we opgehaald. Onderweg in Rokkeveen reed er al een hele tijd een politieauto achter ons. Maar pas op de A12 ging hij voor ons rijden en moest Alex volgen. Pfff. Bij de benzinepomp kreeg hij een mooie dikke vette bekeuring van 140 euro. Lullig. Alsof je voor je lol zo gaat rijden. Sneu. Maar ja. Het was voor ons alle vier wel de eerste keer dat we aangehouden zijn. :-)
Het restaurant waar we naartoe zouden gaan, het Rooftop Restaurant Bink, bevindt zich op de bovenste etage waar Alex zijn kantoor heeft. Sinds januari is hij verhuisd want de vorige ruimte werd te klein. Daar zijn we eerst even wezen kijken want wij waren er nog niet geweest. Lekker ruim, zeg.
Er moet nog het een en ander aan gebeuren, maar dat komt nog. Wat ik erg leuk vond was de wand met allemaal oude Apple iMac's die hij spaart. Allemaal vrolijke kleurtjes aan de achterkant.
Daarna zijn we de lift ingestapt naar het restaurant. Goh, leuk daar. Prachtig uitzicht over Den Haag. Een trendy inrichting. We hebben een menu genomen van allerlei Spaanse hapjes. Dat kwam dan in een paar ronden langs. Erg lekker. En de afsluiter was mijn favoriete Spaanse toetje: Crème Catalan.
Smul!
Om nou niet weer een gepeperde politiebon te riskeren heeft Alex nu de komende twee dagen mijn auto mee. Woensdag komt, als het goed is, zijn nieuwe klep.....

Crazy Pianos

Vrijdagavond...theater. We kwamen al helemaal in de stemming toen we onze stoelen in de zaal opzochten. Er schalden diverse carnavalskrakers uit de geluidsboxen. 'Wij vieren feest en weg met de malaise want het is tijd voor de poooo loooo naiiiii suhhh'. Crazy Pianos. De zingende, swingende, humoristische muzikanten op de drum, saxofoon en twee rode piano's maakten er weer een muzikaal feestje van! Gelijk bij het eerste nummer werd er al geklapt, meegezongen en gingen de voetjes van de vloer. Ze weten wel hoe ze de zaal mee kunnen krijgen. Zelfs een polonaise over het podium mocht niet ontbreken. En wat een geweldige solo van de saxofonist tijdens het nummer 'Baker Street'. Wat een leuke en lange (het duurde tot 23.15!) avond was het! Kortom: gezellig! Volgende keer gaan we weer.

Er zit een nieuwe 500 GB SSD kaart in deze computer. Fijn, hoor. Ik heb weer lucht! De oude van 4 jaar terug zat behoorlijk vol. Laat Alex nou net nog een nieuwe hebben liggen....;-) Die hebben we nu overgenomen. Hij blij, ik blij. Ik was bang dat ik alles weer overnieuw zou moeten installeren. En da's best veel werk. Al die filters en hulpprogrammaatjes van Paint Shop Pro en Photoshop en zo. Maar nee, hoor, hoefde gelukkig niet. Binnen een poep en een scheet had Alex de ene schijf naar de nieuwe gecloned. Zo kan ik weer eventjes voort. Want ja, ik had beloofd de eerstvolgende 5 jaar niet te piepen voor een nieuwe computer. Nog een jaar mijn mond dichthouden dus..... :-P

Er komt een poes bij de dokter...

Eergisteravond...Kiwi de poes ligt op mijn schoot te slapen. Tot ze er ineens zomaar afdondert, zo op de grond. Daar bleef ze in eerste instantie liggen, probeerde daarna op te staan, was helemaal gedesoriënteerd, zwalkte op haar pootjes toen ze probeerde te lopen. Jemig, ik schrok me een hoedje.
Maar na een minuut of vijf rust ging het weer beter met haar. De verdere avond was ze weer haar oude ikje. Lopen ging prima, eten uiteraard ook. Jee, wat raar.
Een paar maanden terug kwam ik een keer thuis en vond haar niet beneden. Dat was al vreemd. Maar ook na roepen kwam ze niet. Ze lag boven op mijn bed te slapen. Maar hoe ik ook haar probeerde te wekken, roepen, porren, ze gaf geen sjoege. Ik dacht werkelijk dat ze dood was! Tot ze eindelijk reageerde...Poeh.
Een ander moment lag ze bij mij te slapen, op haar buik, in het holletje van mijn arm. Lekker warm, knus. Ik dommelde ook al aardig in tot ik haar ineens als een blok voelde omkieperen. Zij sliep gewoon door....ikzelf kreeg zowat een hartverzakking.
Dus ja...wat zou er aan de hand zijn? Epileptische aanvalletjes? Een paar TIA's?
Vanmorgen toch maar eens naar de dokter met haar. Eerst het ijs van de autoramen geschrapt, daarna hup, Kiwi in de mand met een warm dekentje erin gepropt, de mand bedekt met mijn lekkere warme gebreide poncho en karren maar. Waarom is het nu net ijskoud buiten?
Bij de dierenarts gelijk naar haar acne laten kijken en haar nagels laten knippen. Epileptische aanvallen zouden het niet geweest zijn. Dat geeft andere symptomen. TIA's komen niet vaak bij katten voor, blijkt. Waarschijnlijk een hele diepe slaap. Dat komt vaker bij katten voor, zeker bij oudere katten. En volgens haar is Kiwi ook ouder dan in haar paspoort staat. Het asiel heeft maar wat geschat waarschijnlijk. De arts schat haar 14, ik een jaar of 15 (als ik haar lichamelijke staat vergelijk met mijn voorgaande katten).
Dat diep slapen kan verder geen kwaad. De acne op haar kin was wel erger geworden. (ook een ouderdomskwaal). Dat zou ze kunnen opereren, maar ja, Kiwi heeft ook een hartruisje. Dan zou er weer eerst een echo van haar hartje gemaakt moeten worden om te kijken of ze wel onder narcose kan. Dat kijken we ook maar even aan. Echt last heeft ze toch niet van haar puistjes. Ze was ook een onsje afgevallen, terwijl ze toch goed eet. Ze weegt maar 2,5 kilo. Klein opdondertje is het.
Toen waren haar (kalk) nageltjes weer aan de beurt. Dat was nog het ergste... Ze had een ingegroeide teennagel! Achgoss, dat ik dat nou niet gezien had. Maar je merkt niets aan dat beest. Ze liep gewoon, ze sprong gewoon, ze mekkert niet. En het verwijderen ervan heeft haar veel pijn gedaan. Zo zielig. De tranen sprongen in mijn ogen. Vond het zo erg. Gelukkig is het achter de rug. Voortaan ga ik elke twee maanden haar nagels maar laten knippen. Nu moet ik de komende 5 dagen nog een antibioticakuur naar binnen zien te proppen en heeft ze pijnstilling die je naar binnen kunt spuiten. Het eerste pilletje heb ik verstopt in een stukje cake dat nog over was van de scratch-oefen-maandagmiddag. Dat ging goed, gelukkig.
Ut arme beestje...  Ouderdom komt met gebreken.

Over renovaties en Oeba's....

Tadaaaaa. Ik heb ze: mijn favoriete violen! De laatste jaren zag ik ze nergens en nu liep ik er zomaar tegen aan. Nu net als dalijk de vrieskou echt los gaat barsten, maar ik denk dat ze het wel overleven...

Het flatje van Alex en Mariska wordt gerenoveerd. Nieuwe toiletruimte, iets aan de douche, iets in de keuken. Duurt twee weken. Dus twee weken lang alleen koud water, geen cv (alleen een hete luchtblowertje), poepen op een porti porti, niet douchen (of met een sleutel naar buiten in het washok, in de straat)... hmmm. Niet fijn. Niet prettig.
Dus nu zijn ze maar even hier ingetrokken. Compleet met Oeba, de poes. Toch zielig om dat beestje daar te laten. Veel te koud en veel te vol. De eerste dagen is Oebaatje nog wel thuis gebleven. Alex, de Gadget King, had voor de zekerheid maar twee camera’s in de kamer en slaapkamer opgehangen. Om te zien wat Oebaatje allemaal deed. Zodra er beweging was kregen Mariska en Alex een melding op hun horloge. Grappig, dan zag je haar lopen. Je kon ook tegen haar praten.
Maar het was toch wel erg koud daar. Dus nu is ze ook hier. Ze is op Mariska’s kamer en laat zich alleen maar zien als zij thuis zijn. Een beetje angstig is ze, maar ja. Misschien ontdooit ze nog voor ze weer naar huis gaat. Heel af en toe is er een close encounter met onze Mango. Een klein beetje gesis, en gesnuffel aan elkaars neusjes. Valt mee dus.
Toch wel grappig dat die camera nog steeds beweging meldt uit hun huis. Dan zie je weer een werkmannetje een rondje kamer doen, alles bekijkend. Vooral de posters die ze aan de muur hebben hangen vond ie interessant.
Dan komt er weer eentje binnen die een snoepje pakt en ook maar eens aan het werk gaat. Nou ja, zolang het bij een snoepje blijft en de computers en tv netjes blijven staan is er niets aan de hand. En anders staat ie mooi in beeld. :-)
Nu ze hier ook in het weekend bivakkeren zijn zij degenen die koken. Dat is wel fijn. Gisteren eiermie met gehaktballetjes en vanavond burrito’s. Jan gaat vanavond al naar Eindhoven. Voor vannacht is er een hotel voor hem geboekt zodat hij morgen heel vroeg al op kantoor aanwezig kan zijn. Dan gaat het conversieproject waar hij de laatste twee jaar aan heeft gewerkt ‘live’. Spannend. Daarna nog twee maanden onderhoud en dan houdt het voor hem daar op. Tenzij ze nog meer budget hebben om hem in te huren, er ligt nog genoeg ander werk.
Maar ja, het blijft Eindhoven.... Voor mij mag het allemaal wel een beetje dichterbij huis. Er gaat (te) veel tijd inzitten.