Dag 2012....hoi 2013!

't Is alweer de laatste dag van 2012! Wat is dit jaar snel voorbij gegaan! Helaas was het wel een jaar van wat lichamelijke ongemakken. Een gekneusde arm in mei, vanaf juli een peesplaatontsteking, menstruaties die gewoon maar niet meer ophielden, diverse verkoudheden en als laatste griep. Maar ik weet heel goed dat het allemaal stukken erger kan, dus ik zal niet klagen. Op naar een nieuw en vers jaar! 2013! Hmmm, 2013 bekt niet lekker!
Vanmorgen zijn we, zoals het onze traditie betaamt, naar het Omniversum geweest. Intussen hebben ze de aanrijroute veranderd. Op de plek waar je normaal het parkeerterrein opdraait staat nu een groot standbeeld van Nelson Mandela.
Als film hadden we 'To the Arctic' uitgekozen. Dit was de minst erge keuze. De rest ging over walvissen, apies of de grote oceaan. Het is een goede keus gebleken. Ik vond vooral de bijgekozen muziek erg mooi. En ik moet zeggen: ik hield niet echt van ijsberen.... maar nu ik dit filmpje heb gezien vind ik ze toch behoorlijk schattig en aandoenlijk!
Na de film zijn we weer even over de Frederik Hendriklaan gelopen. Het was er al behoorlijk druk met winkelend publiek. Jan heeft weer even in een rijtje gestaan om de nodige oliebollen en appelbeignets te scoren. Oh, wat ruikt dat toch heerlijk, zo'n grote bak bubbelend en bruisend frituurvet bij de kraam.... (niet!)
En nu zijn we weer thuis. Mariska vertrekt dalijk met de auto naar Alex, waar zij Oud en Nieuw gaat vieren.
Wij blijven thuis. Ik duik zo de keuken alvast in. Want morgen.....vieren we 8e kerstdag! Ja, ik weet het: onze feestdagen lopen nu door elkaar! Maar met kerst was ik ziek. En ik wil PERSE kerst vieren met de familie! Dus morgen komen ze met z'n allen gourmetten. Ik mag wel niet vergeten het vlees er vanavond uit te gooien! Ik ga vast een paar salades maken, een gruyere kaasdip, dadels omwikkeld in Schwarzwalder Schinken enzo.
Jullie wens ik allemaal een hele gezellige jaarwisseling! Kijk uit met dat vuurwerk! Controleer na afloop of je al je vingers nog hebt! En een heel gelukkig 2013 toegewenst! Nee, 2013 bekt nog steeds niet lekker! Ik moet nog even wennen!

Kerstkoorts....

Goh, wat een hoopvolle gedachte was dat van mij dat ik de kerstdagen wel met wat paracetamollen door zou komen! Mooi niet dus! Op kerstavond lag ik al met 39.4 op mijn bed. En de ochtend erna stond ik op met overal spierpijn. Dit was geen stevige verkoudheid meer, dit was griep!
Het kerstgourmetten heb ik maar afgeblazen. Het vlees werd ingevroren. We vieren het wel een andere keer! Ik moest er niet aan denken om me in mijn jurk en mijn panty (met naad! had ik speciaal gekocht in Dublin) te moeten hijsen. Ik wilde alleen maar naar mijn bed! Maar ja, wel lullig om mijn moeder en haar vriend op het laatste moment af te moeten bellen. Zij had er natuurlijk niet op gerekend dat ze nu zelf thuis wat klaar moest maken. Kerstengeltje Mariska heeft de salades, die ik zelf nog zou maken, afgemaakt en een paar porties naar haar toegebracht, tesamen met wat stoofpeertjes en Rocky Road Cake. Hadden ze toch nog wat kerstelijks! En 's avonds hebben Mariska en Alex ons 'last minute' kerstdinertje verzorgd. Kipfilet (bij oma ontdooid, want onze magnetron doet het niet) met pindasaus, ruitjesaardappeltjes uit het oventje en de verschillende salades.
Daarna weer snel naar bed, nog steeds met hoge koorts. En maar dat hoesten, hè! Het valt me mee dat ik inmiddels geen scheurtjes in mijn middenrif heb opgelopen. En bij elke niesbui sprong de huid van mijn lippen tot bloedens toe open. Jippie, wat voelde ik me jofeltjes. :-/
De hele kerst is dus zo'n beetje aan me voorbij gegaan. Tweede kerstdag hebben Jan en ik stokbrood met kroket en nog wat salade gegeten. :-) Was nog lekker ook! Ach, het moest maar! :-)
Gelukkig begin ik nu weer een beetje op te krabbelen. Heb nog wel hoestaanvallen. En ik ga ook nog wel even gestrekt nadat ik wat gedaan heb. Want dan breekt het zweet me aan alle kanten uit. Maar er zit weer een stijgende lijn in! Ik kom weer een beetje bij.

Zondagochtend...ziek!

Toen ik zaterdagavond thuis kwam van het concert had ik al last van pijn tussen mijn schouderbladen. Ik dacht nog dat het door de stijve rugleuning van de kerkbank was gekomen, maar nee. Na een nacht van hoesten en woelen en slecht slapen werd ik wakker met een koppijn, kriebelhoest en verhoging. En de koorts werd in de loop van de dag erger. Ik voelde me echt ^$^$%%. En ik moest nog zoveel! Maar het ging gewoon niet. Ik heb gisteren eigenlijk de hele dag op bed gelegen, geslapen en heb me zielig gevoeld. :-)
Vanmorgen dacht ik dat het wat beter ging. Dus om kwart over 7 stond ik, nee, ik ben erbij gaan zitten, de stoofpeertjes te ontdoen van schil en klokhuis. Ook de Rocky Road Cake heb ik nog kunnen maken. Toen was de koek op. Weer even op de bank. Nu mijn longen uit mijn lijf hoestend. 's Middags zijn Jan en Mariska de laatste boodschappen gaan doen. Gelukkig had ik het vlees voor het gourmetten al besteld. Hoefden ze dat niet zelf uit te zoeken. Later in de middag kwam mijn moeder nog even kijken hoe het met me ging. Haar vriend Jan nam een prachtige bos bloemen mee! Lelies (mijn lievelingsbloemen) met rode bessentakken en rode gerbera's. Helemaal mooi! Ik wou alleen dat ik ze kon ruiken, maar mijn snotneus werkt niet mee....
Later had ik weer 38,5 koorts en ben ik weer naar bed verhuisd. Ik zal morgen maar een dagje onder invloed van menig paracetamollen verkeren. Aan de drugs! Welja! In dit geval mag het! 's Ochtends maar weer vroeg op om de meeste dingen te snijden en de salades te maken. Gelukkig heb ik wel gewoon trek in eten! Godzijdank! Nou moet ik sowieso wel zowat op sterven na dood zijn wil ik niks meer lusten....;-).. maar dat terzijde. Ik hou gewoon van koken. En ik hou gewoon van eten. Een geweldige combinatie!
Ik wens jullie allen smaakvolle, gezellige kerstdagen toe.
Het ga jullie allen goed! Ik ga weer even op de bank! Pffff.

Zaterdagavond...het kerstconcert van Inspirited

Zover rijden is het niet...Wateringen. Daar moesten we naartoe voor het kerstconcert van mijn oude koor Inspirited. Maar ja, donker...regen. Prompt nam ik een verkeerde afslag en bevond me op de weg naar de Lier! Daar moet ik niet naartoe! En ook het feit dat na die afslag er geen lantarenpalen meer stonden, was ook niet echt bevordelijk voor mijn orientatievermogen. Pikkedonker! Gelukkig zagen we al snel een bord met Wateringen: volg W. Waarschijnlijk niet voor niks, er zullen wel meer mensen daar de verkeerde afslag nemen! Later hoorde ik dat Lenie, Carolien en Phia ook helemaal verkeerd waren gereden. Zij kwamen uiteindelijk veeeeel later de kerk in. Ze hadden de helft al gemist, jammergenoeg.
Wij kwamen gelukkig nog wel op tijd in het kerkje aan. Schattig knus kerkje, trouwens. Met kaarsrechte banken in de rug! Fijn!
Maar wat hebben ze goed gezongen! De eerste drie (rustige nummers) werden vanaf de zijkanten van de kerk gezongen. Het geluid kwam dus van twee kanten. Heel mooi! Ik heb geen ene valse noot kunnen ontdekken! De hele avond niet. Geen valse inzetten. Geen te lange aanhoudingen. Gewoon geweldig!
We hebben echt genoten! Van de 21 nummers kende ik er maar 3 niet. De rest kon ik zo allemaal meezingen. Ik wist alle coupletten en alle noten nog! Ik wist zelfs nog waar ik geen adem mocht halen! Jeetje! En ik ben er al 10 jaar af. Raar toch, dat ik bij Enjoy veel meer moeite heb met mijn tekst. Zal het de leeftijd zijn?? Zou het zijn dat we bij Enjoy minder zeker zijn van wat we zingen?? Misschien werkt dat wel aanstekelijk??
Een van de intermezzi was bovenstaand filmpje. Ik moest er erg om lachen. Het is zooooo van deze tijd! Het kerstverhaal op z'n digitaals.
Al met al, was het een hele leuke muzikale avond. Het koor kreeg zelfs nog een staande ovatie. Nou, dat zegt genoeg, dacht ik! Alle lof!
Toen weer door het donker en de regen naar huis. Met Lenie in haar auto achter me aan. Ze wilde niet weer verdwalen... Tenminste...ik HOOP dat het Lenie was. Ik kon het echt niet zien. Ik zag een donkere auto die de hele weg achter me bleef rijden, dus ik nam zomaar aan dat ze het was. Ja, toch, Lenie?? Of ben ik je onderweg verloren?? :-)

Winterconcert Enjoy en nog meer....

Het weekend is ook weer achter de rug. De jarigen zijn verjaard. De taarten zijn op. De slingers zullen inmiddels ook wel weer opgeborgen zijn. Bij Alex denk ik nog niet. Hij is vandaag nog even ECHT jarig. Gefeliciteerd!
Zondagavond trad ik met ons koor Enjoy op in de Patio. Het 'Winterconcert' stond op het programma! De zaal was goed gevuld, hoewel er nog wel meer mensen in gekund hadden. Toch nog een paar lege stoelen. Nou ja, geeft niet. Het publiek dat er zat heeft het prima naar de zin gehad. Voor de pauze hebben we een collectie vrij rustige nummers gezongen uit ons gewone repertoire. Vooral 'Make you feel my love' van Adele viel in de smaak bij mijn eigen groupies (mijn moeder, haar vriend en Jan). Mijn zus was ook van plan te komen, maar voelde zich niet lekker. Zij kampt al wéken met een verkoudheid die maar niet over gaat.
Ook 'Het dorp' van Wim Zonneveld en 'Zing, vecht, huil, bid, lach en bewonder' van Ramses Shaffy ( voor het eerst in het openbaar gezongen) werd op prijs gesteld. Na de pauze, waarin het publiek verwend werd met allerlei zelfgemaakte taarten, koeken en cakejes, hebben we ons kerstrepertoire laten horen. Ook daar zaten een paar nieuwe nummers tussen. 'It's gonna be a cold, cold christmas' van Dana was er één van. Wat een nummer is dat! Op zich hartstikke leuk om te zingen. ALS je af en toe nog even adem mag halen!! Wat een lange zinnen! En ik stond ook nog vrolijk It's gonna be a LONG LONG christmas te blèren ook! Ajjj, verkeerde tekst! :-) Kan gebeuren!
'Merry Christmas, Everybody!'van Slade is ook nieuw dit jaar. De muziek hadden we al een paar jaar in onze kerstmap, maar we waren er nooit aan begonnen. Terwijl ik het juist zo'n leuk nummertje vind!



Maar goed, we kunnen terugkijken op een leuk concert. Op naar ons kerstontbijt van aanstaande donderdagochtend! Altijd weer een gezellige afsluiting van het koorjaar. Een aantal koorleden maken dan altijd wat lekkers voor erbij. Ik had me opgegeven voor een walnoot/dadelkoek. Niet wetende dat mijn oven stuk zou gaan. MAARRRRR, ik heb nu een oventje van mijn zus en zwager te leen. Die hadden ze nog op zolder staan! Geweldig! Ik kan weer een beetje uit de voeten. De eerste ovenschotel heeft al staan gratineren! De eerste aardappeltjes zijn er al ingebakken! Dat was even wennen... ik moet ze dus wel halverwege de baktijd omdraaien, anders blijken ze dus zwart aan de onderkant en wit aan de bovenkant te worden! :-) Nou ja, voor donderdag hoef ik niets extra's te bakken volgens Pauline, die ik vanmorgen op de Zumba sprak. Ik maak sowieso gevulde cervelaatrolletjes. Lekker!
Jeetje, de zumba van vanmorgen! Hartstikke leuk, allerlei kerstmuziek uit Zuid-Amerika! Alles uptempo! Springen! En niet 5 minuten per nummer...Nee, soms duurde de medley wel 20 minuten! Zwaar! Uitputting nabij! Water!! Nu! Alsjeblieffttttt! Maar ik heb het volgehouden! Was me anderhalf jaar geleden echt niet gelukt! Ik ben best wel redelijk fit, blijkt nu....

Over jarige kindjes en een pietenverhuzing.....

Vanmorgen waren we in Maarssen, op de verjaardag van kleine Ilena. Afgelopen dinsdag is zij alweer 1 jaartje oud geworden. Ze heeft best heel wat problemen achter de rug in haar nog jonge leventje. Maar het ziet er naar uit dat  het inmiddels een stuk beter met haar gaat. Ze is zo lief! Ze keek met grote vriendelijke ogen (met enorme wimpers) naar alle aandacht die ze vandaag voor haar verjaardag kreeg en liet het zich lekker aanleunen allemaal.

Onderweg naar huis heb ik me af laten zetten in het stadshart om de bestelde pietenkooi op te gaan halen. Jan heeft intussen even fout geparkeerd om me weer met kooi en al op te wachten. ;-) Ging gelukkig goed.
Maar ja, hoe moet je die vogels verhuizen? ZIJ zitten daar helemaal niet op te wachten, op een verhuisbedrijf! Eerst de nieuwe kooi maar eens ingericht. Daarna het meeste uit de oude kooi naar de nieuwe verhuisd. Daarna de stokjes uit de oude kooi eruit gehaald. Oh jee, dat was eng!! Waar moeten we zitten?? Verrek, we KUNNEN niet zitten! Fladder, fladder, hijg, hijg! Paniek in de tent! Zodra er eentje ter aarde was gestort kon ik er een zakdoek overheen gooien en hem makkelijk pakken. Hup, het nieuwe verblijf in....
Jee, dat was zo mogelijk NOG enger! Ze bleven alletwee van schrik met een hijgende borstkas op de bodem zitten. Daarna met zijn tweetjes op het randje van hun bed. Ook weer een hele tijd. Mevrouw ging al snel op onderzoek uit. Die wilde het appartement wel even van dichterbij bekijken en/of goedkeuren. Meneer niet, die was nog zwaar beledigd dat ik de moed had gehad om hem zomaar van zijn bed te lichten. Ze zijn ook wel een beetje dom, hoor! Volgens mij kijken ze niet verder dan hun snaveltje lang is! Ze springen gewoon dezelfde afstand als altijd, maar daar zit nu geen stokje. Dan storten ze weer naar beneden. Eigenlijk best wel grappig om te zien. ;-P
Maar ze beginnen al aardig te wennen. Meneer laat inmiddels ook zijn 'Honey, I'm home' riedeltje weer horen. De rust is wedergekeerd!

En wie is er VANDAAG echt jarig????? Mijn kleine lieve achternichtje Joséphine! Zij is 4 jaar geworden!
Ze gaat binnenkort naar de 'grote' school. Weer een hele mijlpaal! Ze viert het morgen. Evenals Alex, die aanstaande dinsdag jarig is. Twee verjaardagen en een kerstconcert op 1 dag! Wie heeft dat verzonnen???
Wil de dader NU opstaan!

Naar het theater...

Gisteravond heb ik een gezellig avondje in het theater gehad samen met Jan en Mariska.
Guido Weijers hield daar een try-out voor zijn oudejaarsconference van 30 december aanstaande. ALS we dat nog mogen meemaken natuurlijk! ;-) Want ja, op 21 december vergaat de wereld! De Maya kalender eindigt dan. Toch? Gelukkig niet die van de HEMA die Guido heeft...die loopt tot 1 februari 2013! Het zal dus wel loslopen...:-)
Gelukkig maar! Zie je ons trouwens zitten op de tweede foto? :-) Helemaal in het midden, op drie rijen van achteren....;-)

Ik was afgelopen dinsdag nog even in de stad om allerlei kadootjes (veel jarigen dit weekend!) en allerlei andere rotzooi te kopen, toen ik nog even een dierenwinkel binnenstapte om te kijken of ze daar misschien nog een kooi naar mijn gading hadden. En ja, hoor, daar stond ie: de perfecte kooi! Net een slagje groter dan mijn oude gammele kooi, maar niet zo groot dat ie van de kast zou kieperen. Prachtige messing spijltjes, een mooie doorzichtige bruine bak. Helemaal goed! Maar ik liep te sjouwen met tassen dus dat was een beetje moeilijk om met tassen en kooi en ov-kaart de randstadrail in te moeten. Ik eerst naar huis om de spullen af te leveren. Daarna nog even een kapotte autolamp vervangen (m.b.v. de instructies die ik twee jaar geleden op mijn blog had gezet, heeeel handig!). Toen weer met een heen- en weertje de randstadrail in om het kooitje op te halen. WEG kooi! Verkocht! In pak um beet een uurtje tijd! What are the odds dat NET iemand anders ook een gouden kooitje nodig heeft? :-/
Maar goed, hij is besteld en ik werd net gebeld dat ze hem binnen hebben. Maandag maar even ophalen. De pietjes gaan verhuizen! Spannend!

De boom staat!

Jemig, wat een tegenvaller! De oven is ter reparatie, maar het kan wel minimaal 3 weken duren voor hij gemaakt/vervangen is! Dat wordt afzien! De hele kerst staat nu op zijn kop. Niks geen lekkere gevulde varkenshaasjes uit de oven. Niks geen gruyere/aardappelschotel. Niet eens een simpele kerstcake! Nee, noppes. Het plan is gewijzigd...dan maar gourmetten. Niet echt mijn idee voor een kerstmaaltijd, maar ja. Je moet toch wat, nietwaar? Ik kan nog geen stokbroodje oppiepen....
Maar nu genoeg met mijn zielige gedrag! We komen heus de kerstdagen wel door. Maak je maar geen zorgen om ons! :-)
Staat jullie boom al? Wij hebben afgelopen zondagochtend de boel opgetuigd. Moest ook wel, want komend weekend is propvol geboekt. Jan heeft met zijn engelengeduld nog twee snoeren gemaakt die kapot waren. Ik had vorig jaar dus helemaal geen nieuwe snoeren hoeven te kopen....Nou ja, beter teveel dan te weinig lichtjes! Het enige nadeel is dat we maar zo weinig stopcontacten hebben. En nog op de verkeerde plekken ook. Dus het was een hoop geschuif met verlengsnoeren. En dan ook nog al die verschillende stekkers! Waarom maken ze die nu niet universeel? Ik heb van armoe gisteren nog een stekker zitten vervangen van een wandlamp die nu nergens meer inpaste. Nou, dan laat je die toch een paar weken uit, zei Jan. Neeeee, dan zit ik daar tegen een donker gat aan te kijken! Mooi niet! :-)
Vanmiddag ook nog even langs de huisarts geweest voor een bloeddrukmeting. 140/90!
Keurig netjes voor mijn doen! Ik moet in ieder geval tot de operatie doorgaan met de plaspil. In februari kijken we verder of ik helemaal van alle pillen af kan komen. Dat hoop ik wel. Ik wil al die troep niet! Ik heb goeie hoop!
Nou, ik ga maar eens koken. Rijst met een prutje. Ik zal de komende week wel veel rijst eten. Of stamppotten. Of (jakkes) gekookte aardappelen met (lullige) bietjes met een speklap ofzo. Ik voel me echt een beetje geamputeerd! :-/

credits voor scrap:
bg...Ineke62
tubes....Kahlan
swirl...MZimmermann
flowers....Josie
swan...Efie
branch....Lynette

Kaduke oven...kaduke kooi

credits:
paper..Lindalou/Sandra Nuckels
frame..Raspberry Road
snowflakes....Natali Design
splatter...Lindsay J.

Waaaaahhhhh, mijn oven is weer eens stuk! 'K heb net nog de lof in de magnetron kunnen koken en plop....alle lichtjes uit! Geen sjoege meer! Wat ben ik toch een bofkont met ovens! Deze heeft maar 3 verjaardagen kunnen vieren. :-/ Fijn, zo vlak voor kerst! Nu maar hopen dat Jan morgen (of liefst nog vanavond) tijd heeft om hem naar de reparatie te brengen.
Nou ja, gelukkig heeft ie het niet een paar weken terug al begeven, met het indiaas buffet! Toch nog een lichtpuntje!

Wat een snertsneeuw was het vandaag, zeg! Gewoon puur tweederangs sneeuw! Zo hoort sneeuw niet te zijn. Zo smerig, zo nattig, zo blubberig, zo grijs! Ik heb gelijk mijn moonboots maar weer van stal gehaald. Heb ik in ieder geval droge pijpen en voeten.
Vandaag heb ik mijn moeder's zebravinkje weer naar haar huis gebracht. Achgoss, dat beestje. Van een lekker warme kamer, naar een koude auto. Ik had wel even een doek over de kooi gedaan, zo lief was ik nog net. Ik zal haar missen, t'was een lekkere kwek.

Ben nog steeds op zoek naar een nieuwe vogelkooi voor mijn eigen zebravinkjes. Gelijk een maatje groter ook. Er zijn behoorlijk wat kooien op de markt. In de meest vreemde vormen en kleuren. Ik wil natuurlijk wel weer een messing kooi. Dat staat hier in de kamer het mooist. Dus de keus is al wat kleiner. Maar jeetje, wat zijn die krengen duur! Dalijk wonen mijn zebravinken luxer dan ikzelf! Dat heurt toch helemaal niet?

Bovenstaand een scrapje van mijn kleine schattige achterneefje Daniel. Wat een koppie, hè?

Weer thuis...

Mijn moeder is weer thuis! En geen dag te laat want ze had alweer woorden gehad met een medepatiente op zaal....:-)
Vanochtend om 9 uur belde ze al dat ze naar huis mocht. Gelukkig was ik al klaar. Ik vroeg haar nog: heb je alles, zijn alle kastjes leeg? Ja, hoor, die waren leeg, we kunnen naar huis!
We waren nog geen 5 minuten in haar huis toen de telefoon ging.....het ziekenhuis....Mevrouw, u heeft het een en ander in uw kastje laten liggen! Pffffff. Grrrr! Mijn moeder ten voeten uit! Had ik nou zelf ook maar even alles nagekeken. Maar ja, je gelooft het nog als ze zoiets zegt. :-) Weer een goeie les voor de volgende keer! (hoop natuurlijk niet dat er een volgende keer komt!) Op de terugweg maar weer de spulletjes opgehaald.
In ieder geval is ze weer thuis. Liggend op een klein tweepersoonsbankje, met haar benen bungelend over de rand. Lijkt me voor geen meter liggen, maar ze wil perse niet op de ruimere driepersoons bank. In bed is al helemaal uit den boze. Dat is voor oude of zieke mensen.... En nu maar hopen dat ze zich een beetje rustig houdt. Er is nu niemand die een oogje in het zeil kan houden. :-/ Voor hetzelfde geld staat ze morgen de ramen te zemen. Buiten op het balkon...

Wat een dagen...

Zou mijn moeder wel of niet naar huis mogen vandaag? Dat was de vraag. Ik had vanmorgen naar de afdeling gebeld maar toen wisten ze nog niks. Ik kon 's middags terugbellen. Ok, dat betekende dat ik 's ochtends nog boodschappen kon gaan doen. 's Middags hoorde ik dat ze in de ochtend nog verhoging had gehad, 38,1. Ze gingen nu de antibiotica aanpassen en vanaf dinsdag zou ze het dan in tabletvorm krijgen. Zou ze daar goed op reageren, dan mocht ze op zijn vroegst woensdagochtend naar huis. Oeeeeiii, dat zou ze niet leuk gaan vinden! Ok, het gaf mij wel weer tijd om naar haar huis te gaan om de zaterdag zo achtergelaten boel op te ruimen, de plantjes water te geven, een afspraak die in haar agenda stond aftebellen en de vuile was mee te nemen om thuis even te wassen.
's Avonds op het bezoek had ze weer het hoogste woord. Ze wilde naar huis! Het liefste NU, anders morgen! Het alarm van haar infuusstandaard ging weer eens af. Hup, de zuster bellen. Was de afgelopen dagen steeds al afgegaan als ze per ongeluk een van de slangen afknelde. Ze wipte ook steeds uit bed. Eerst ging ze met standaard en al achter een pil aan die per abuis al weggehaald was. Lag ze weer even, hup, weer eruit, nu even naar de toilet. Daarna sprak ze de woorden: 'ze zullen me hier wel lastig vinden!'. Mariska en ik keken elkaar maar eens even veelbetekenend aan.....;-)
Je houdt dat mens gewoon niet in bed, joh! Veel te veel onrust in haar lijf!
Ik had haar mobieltje meegenomen zodat ze kon bellen als het nodig was. Krijg ik vanavond een smsje op de huistelefoon. Je weet wel, met zo'n monotone computerstem. Ik heb er 4x naar geluisterd en snapte er nog geen jota van. Ik kreeg er gewoon de slappe lach van. Maar even teruggebeld. Bleek dat haar hoortoestel invloed had gehad op haar temperatuursopname in het oor. Met hoorapparaat 38,1, zonder 36,9!
Nou, dat wordt dus, denk ik, morgen naar huis......ik hoop dat ze een dwangbuisje meegeven. Hoe moet je zo iemand nou in toom houden? Wedden dat ze woensdagmiddag alweer de straat op gaat? We wachten maar weer even af....
Ik wou dat ik zelf een beetje uit kon zieken. Lekker even op de bank. Slapen!! Door de hoestbuien slaap ik 's nachts zo slecht! En ik ben uiteraard weer in het heuglijke bezit van een koortslip. Jippie. En aangezien het alweer een heel tijdje zat te rommelen in mijn buik (er zit een doorbraakbloeding aan te komen) had ik toevallig ook besloten om toch maar een (hopelijk laatste) stopweek van de pil in te lassen. Ik dacht een rustig weekje te hebben, dus dan maar liever nu. Niet wetende dat het toch druk zou worden! Ik heb er wel voor gezorgd dat ik bij voorbaat genoeg Cyclokapron in huis heb voor als de tsunami losbarst. Ik hoop dat het gaat helpen!
Voor het eerst in 50 jaar vier ik dit jaar geen Sinterklaas. Maris gaat het woensdag met Alex' familie vieren. Een dag eerder kan ook niet, dan heeft Jan het koor. En komend weekend vind ik te laat. Dus geen Sint dit jaar. Ben benieuwd hoe dat voelt. T'is wel lekker stressloos....geen kadootjes kopen, geen gedichten dichten, geen grote pan soep maken.....Maar aan de andere kant...dat is nou juist ook wel weer het leuke eraan! Volgend jaar toch maar weer wel??? :-)

In het ziekenhuis...

Zelf lag ik gisteren in mijn pyamaatje op de bank. Hoesten, hoofdpijn, moe. Ik had al een paar dagen keelpijn en een loopneus achter de rug en voelde me gammel. De telefoon ging. Mijn moeder's vriend en buurman boven. Of ik wist dat mijn moeder weer ziek was? (Ze was ervoor al iets van anderhalve week, nee, langer zelfs, niet lekker geweest, grieperig met hoesten erbij.) Vrijdag ging het wel weer met haar, we zijn nog naar de markt geweest. Maar sinds gisteren bleek het weer mis te zijn en erger dan de vorige keer. Hij maakte zich zorgen, want hij kreeg geen contact meer met haar. Ze deed niet open en ze reageerde niet op de telefoon. Dat is wel verontrustend, ja. Ik belde haar zelf ook maar eens en gelukkig nam ze op. Het was wel een raar gesprek waar ik erg van geschrokken was. Ze was behoorlijk gedesoriënteerd. Dit was niet goed!
Ik heb me snel aangekleed en ben er naartoe gegaan. Jeetje, wat was ze ziek. Overgeven! Warm! De huisartsenpost gebeld. We mochten langs komen. Voetje voor voetje naar de auto. (komen er geen dokters meer langs tegenwoordig??). Bij de huisartsenpost heeft ze de boel ook nog eens flink ondergespuugd. Ze had 39 graden koorts en te weinig zuurstof in haar bloed. De arts vermoedde een longontsteking. We moesten naar de EHBO voor een longfoto en bloedonderzoek. Ze werd aangekoppeld aan een infuus met vocht en ze kreeg ondersteunende zuurstof. Daar voelde ze zich al een stukje beter door, gelukkig!
Uit de foto bleek inderdaad dat ze een longontsteking in haar rechter long had. Ze zou opgenomen worden. In ieder geval tot maandag, daarna kijken ze verder met welke medicatie ze eventueel naar huis kan.
Ik ben weer terug naar haar huis gereden om haar spulletjes te pakken. Maar waar staat/ligt alles? Zoeken, zoeken, zoeken! Ik hoop dat ik niks vergeten ben! Ik wilde de zebravink nog van voldoende voer voorzien, maar ik kon het voer NERGENS vinden! Tja, wat dan? Dan maar de hele kooi meegenomen met piet en al. Die logeert nu gezellig bij ons.
Om half 11 was ik thuis. Hoofdpijn! Moe! Honger! Jan heeft een kopje thee en wat brood voor me klaargemaakt. Daarna lekker naar bed in de hoop dat ik goed zou slapen. Mooi niet! Draaien, woelen, hoesten... Nou ja, misschien vannacht een goede nachtrust! Eerst vanmiddag maar eens op ziekenbezoek! :-)