Wat zijn we weer sportief bezig geweest, afgelopen woensdagmiddag! Om twee uur verzamelden we ons bij Hennie thuis. En met 'we' bedoel ik Hennie, Marianne, Marjan, Bea, Paulien, Patricia, Lenie met dochter Marissa en ik. Hennie woont aan de rand van Zoetermeer dus dat was een mooi punt om de natuur in te trekken. Het weer was goed. Het zonnetje scheen, de wind blies hard. Ons doel: het restaurant AA-zicht. Via de Benthuizerplassen, langs het Noord-AA. Wandelpaden genoeg! Op een gegeven moment zagen we een bord met afstanden. Het zou ongeveer vanaf dat punt nog 3,3 km zijn. Eitje! Van de omgeving hebben we eigenlijk niet echt veel gezien. Het was lopen, lopen, lopen en kleppen, kleppen, kleppen. In het restaurant hebben we ons te goed gedaan aan koffie/thee/chocomel met wat lekkers (appeltaart, kersenvlaai, brownie, hazelina) erbij. Dat was goed uitrusten op die manier. Het was weer tijd om op te stappen. Laten we terug een andere route nemen, bedacht Lenie. Dat zou wat naderbij zijn. Over de dijk! Tja, dat moet je eigenlijk niet doen als het bijna spitstijd is. Want over die dijk rijden fietsers en auto's. En die fietsers rijden snel!! Toen we net op de dijk liepen liepen we nog een beetje als kippen zonder kop. Een paar aan de ene kant, een paar aan de andere kant. Een paar voor, een paar achter. En net toen Patricia bedacht om netjes aan de goede kant van de dijk te gaan lopen en alvast overstak, werd ze bijna van haar sokken gereden door een strakbehelmde wielrenner. Die maakte door haar bijna een doodklap en ontstak in grote woede! :-) Nee, die had geen goeie dag meer! Ik hoop dat hij zijn stress er verder nog uit heeft kunnen peddelen. Ach, hij moet gewoon even gas terugnemen als ie zoveel vrouwen bij elkaar ziet. Hij had het kunnen weten, dus eigen schuld.
Maar goed, op die dijk liepen we niet echt lekker. Constant oplettend of we niet geschept zouden worden door auto's enzo. Dat doen we dus niet meer!
Op de Zegwaartse weg, nog zo'n smal en druk stuk, liepen we in ganse pas. Allemaal achter elkaar. Ik hoorde ineens een grote bons achter me! Oei, dat klonk niet goed! Marjan was gestruikeld en lag op de grond. Helemaal uit haar doen. Tja, wat nu? We waren al een flink eind richting Hennies huis, dus zij ging de auto maar halen om Marjan aftevoeren. Lenie en Marissa gingen ook alvast weg. De rest is zolang bij Marjan blijven wachten op Hennie's ambulance. Gelukkig had ze niks gebroken of gekneusd. Daar kwam Hennie al met haar Opeltje: Marjan erin, Marianne erin, Paulien erin en zij reden weg. Bea, Patricia en ik hebben ook het laatste gedeelte van de wandeling afgemaakt. Inmiddels was het toch al een stukje frisser geworden.
Maar zo'n wandeling is wel voor herhaling vatbaar. Gezellig en goed voor de lijn. We hebben nog ideetjes zat. Eerst nog wandelingen in het Balijbos en het Westerpark. In mei is de Japanse tuin in Clingendael leuk. Of een wandeling door de duinen. Genoeg te lopen!
Hier nog een slideshowtje. Ook Patricia's foto's staan er tussen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten