Paleis Noordeinde en naar Knossos

Ineens kwam er een berichtje voorbij op facebook: Open dagen in Paleis Noordeinde. Nooit geweest, dus gekeken of er nog kaartjes waren. Tijd om te vragen wie er mee wilde had ik niet meer. Het was al bijna uitverkocht. De kaartjes waren ook nog eens op naam. Dus Jan was de klos. Of hij nou wilde of niet. (gelukkig leek het hem erg leuk)
En als je dan toch pas heel laat in de middag naar binnen mocht, (de kaartjes gingen ook nog eens op tijd), kun je de bezichtiging natuurlijk afsluiten met een etentje bij de Griek. En dan nodig je je dochter en schoonzoon ook maar gelijk uit en reserveer je gelijk maar even een tafeltje. Dit alles was binnen een kwartiertje geregeld.
Op de dag zelf zou het in de namiddag wat buien regen geven. Tja, een plu kon ik niet meenemen. Mocht niet mee naar binnen in het paleis. Ook mijn tas mocht maar maximaal van A4 formaat zijn.
Dan maar een regenjasje met capuchon mee. Het zou toch wel meevallen met de regen, dacht ik toen nog. We stonden nog maar net in de rij buiten het paleis (jee, wat was het druk) of het begon al wat te spetteren. Na een kwartiertje wachten, legitimeren, tasinspectie, en kaartjes check konden we naar binnen. Wow. Mooier dan ik dacht. Groter ook. Bij elke bezienswaardigheid stond een gids/medewerker uitleg te geven. Valt ook niet mee, om dat de hele dag te moeten doen. Maar ze deden het op humorvolle manier. Ze hadden echt hart voor hun zaak. En zo hoor je nog eens wat.
Niet alles blijkt echt te zijn. Zoals de grote pilaren overal. Waren helemaal niet van marmer.... waren gewoon van staal.
Het nieuwe servies, waarvan er een dekking stond uitgestald, was erg mooi. Van elk bord e.d. zijn er 300! Het patroon en de gouden rand zitten onder de laklaag en er is ook een heel klein beetje melamine aan toegevoegd. Daardoor is het stootvast en kan het in de afwasmachine. Het is ook makkelijk bij te bestellen.
De Indische kamer bestond helemaal uit bewerkt hout. Er is geen spijkertje aan te pas gekomen. Alles is helemaal pasklaar gemaakt en verscheept. Hmmm. Er kwam wel een beetje een muffe geur uit dat vertrek...
Ik weet nu ook waar de koninklukke famielje zich terugtrekt na het gewuif op ut balkonnetje. Verder veel zalen/kamers met prachtige kroonluchters gezien. Hou ik van, van kroonluchters! Mooi licht....
En zo hebben we ons daar wel meer dan een uur vermaakt. Tijd om naar Knossos te lopen. Door de inmiddels, met bakken uit de hemel komende, regen. En dan blijkt je regenjas helemaal geen regenjas te zijn! Ik had gewoon natte armen! &%$$%^
Maris en Alex stonden al te wachten. Lekker gegeten, hoewel de gyros een beetje aan de zoute kant was. Als toetje namen Maris en ik het super grande buffet. Zo konden we alles proeven wat er op de kaart aan desserts stond. ;-)
Alex nam de yoghurt met honing en walnoten. Jan nam een dome van witte chocolade met vanille ijs erin, overgoten met warme chocolade saus. 'Ja', zegt de serveerster: 'hij gaat dalijk exploderen'. Huh? Exploderen?? Van schrik deinsden we allemaal zo ver mogelijk terug. We wilden niet onder de hete chocoladesaus komen te zitten! Ze bleek imploderen te bedoelen.... :-) De dome zakte keurig met een plofje ineen. Grappig om te zien.

Na afloop weer terug naar huis. Nog steeds kwam het met bakken uit de lucht. Natte voeten. Natte armen. Bah. En thuisgekomen nog een lekkage ook. Plat dakje boven de badkamer...water door het ventilatiegat naar beneden, langs de tegels van de badkamer....uit het ventilatiegat in het plafond van het toilet op de begane grond...spetter spetter. Maar een emmertje eronder gezet.....  Gewoon even teveel water ineens gehad. Ik eigenlijk ook wel.

Duivelse salsa en kokosmakronen....

Het wil maar niet zomeren in ons kikkerlandje. Af en toe pikken we een mooi dagje met zon mee. Maar je kunt er helaas niet van op aan dat het de volgende dag weer mooi weer zal zijn. Een echte kwakkelzomer. Dat was in Spanje wel anders................>
Op de regenachtige dagen ben ik de keuken ingedoken om van alles te maken. Ik had van mijn zus Habanero pepers en een grote zak kokos gekregen. Een recept van Habanero salsa was zo opgezocht.
Ik was al gewaarschuwd door mijn zus: Die pepers zijn bloedheet! Voorzichtig voor je handen, raak verder niets aan, zet een raam open als je ze bakt want ut slaat op je ogen. Dat maakt het voor mij alleen maar spannender!
Huishoudhandschoenen heb ik niet. En snijden met ovenhandschoenen aan werkt ook niet echt. Ik heb maar twee boterhamzakjes aangetrokken. Ging prima. En inderdaad, na het opbakken van de gepureerde smurrie begonnen mijn ogen toch wel te prikken. Scherp spul, die pepers!
De tomaten en de tomatenpuree die er ook doorheen gingen verzachten de boel iets. Eén potje heb ik aan mijn zus gegeven. Daar kreeg ik ook weer een potje met door haar gemaakte Habanero Sambal voor terug. We hebben voorlopig wel genoeg duivelse hete pit.
Met de kokos heb ik 'gezonde' kokosmakronen gemaakt. Gezondere zou je kunnen zeggen. Zonder toegevoegde kristalsuiker. Een heeeel klein beetje ahornsiroop en banaan zorgen voor het zoetje. Ik vind ze lekker! Ik had ook nog van die ouwelrondjes voor de onderkantjes om het af te maken. (die had mijn zus ook al eens voor me meegenomen uit Duitsland).
En nu zit ik nog met een kilo Medjoul dadels. Die heeft Mariska op mijn verzoek voor me meegenomen bij de Makro. Van die heerlijk zachte en sappige dadels. Smul!
Ik denk dat een deel daarvan volgende week wel in een Marokkaanse dadel/walnotenkoek veranderd!

Ik ben ook weer bezig met wat bolletjes wol. Dat schiet ook al aardig op. Het wordt een sjaal voor op een herfstjasje.

55 en 86...

Wat een triest weer vandaag. Het komt met bakken uit de hemel! Wat heb ik het dan getroffen met het weer op mijn verjaardag! Het was iets van 23 graden en het zonnetje scheen. Nu heb ik niet zoveel zon in de tuin vanwege de grote bomen in de buurt en mijn eigen gigantische Magnolia. De bomen in de buurt stonden op de nominatie om gesnoeid te worden. Daar heb ik anderhalf jaar op zitten wachten. Toen maar eens een email gestuurd aan de gemeente. Een vrij boze email eigenlijk wel. Ik kreeg als antwoord dat de plannen gewijzigd zijn: ze worden nu gekapt en er komt een ander soort bomen voor in de plaats. De kapvergunning is inmiddels aangevraagd. Tja, dat kan ook weer jaren duren als er weer mensen dwars gaan liggen. We wachten maar weer af....
In ieder geval zaten we lekker in mijn tuintje. Nou, zitten... ik heb eigenlijk amper gezeten. Je bent toch bezig met het laven en voeden van het publiek. En zo rustig als ik van te voren alles gepland en uitgevoerd heb wat betreft de hapjes enzo, zo druk ben je toch op de dag zelf. Ik vraag me af hoeveel kilometer ik heb gelopen!

Zo'n themafeestje vind ik wel leuk om mee bezig te zijn. Dit keer was het Spaans: Sangria (vierenenenhalve liter is er doorheen gegaan!), Gazpacho, Tortilla, gevulde kastangechampignons, Tapasschotels, Empanada's, Paëlla (door Mariska gemaakt), spaanse Flan.... Ik had nog amandelen gebrand met kruiden. Helemaal vergeten op tafel te zetten!
De volgende keer, wel over minimaaaaaal 5 jaar, wordt het misschien wel een Iers of een Arabisch thema. Ik ga er alvast over nadenken! :-)
Ik vond het een leuke verjaardag in ieder geval. Iedereen BEDANKT die aan me gedacht heeft d.m.v. telefoontjes, kaarten, facebookberichtjes, komst en kadootjes, bloemen en planten. Lief!

En na een verjaardag ga je de volgende dag naar de uitvaart van je oom. Zo is het leven. En dan denk je dat je de route naar het uitvaartcentrum van Capelle aan den IJssel goed in je hoofd hebt. Uh, nee, dus. Na twee maal verkeerd gereden te zijn kwamen we gelukkig nog wel op tijd aan. Volgende keer (ik hoop voorlopig niet natuurlijk) toch maar de GPS aan....
Het was een mooie zaal, grijs met lime groen. Fris van kleur. En na een korte dienst, waarin een schoonzoon namens de familie het woord nam om het een en ander over mijn oom te vertellen, (dingen die ik wist en dingen die ik niet wist), hebben we afscheid genomen van oom Ad....

De ene kaart is de andere niet.....

Bijna jarig.... En dan liggen er al wat felicitatiekaarten op de mat. Maar ook een envelop met een rouwrandje. Wat voelt dat tegenstrijdig: feest en een afscheid.
Oom Ad is overleden. De man van mijn tante Tiny, mijn moeder's zus. Niet volkomen onverwachts overleden trouwens. Hij was al een tijdje ziek. Wel sneller dan ik verwachtte. Een mooie kaart ook. Met daarop een paar schaakstukken en de tekst: Ik heb mijn laatste zet gezet. Deze partij kon ik niet meer winnen.
Hij hield erg van schaken. Hij hield ook van lekker eten. Het liefst met lekkere uitgebakken spekjes. Voor hem hoefde het allemaal niet zo magertjes. En hij bleef er nog slank bij ook!
Hij had ook een bepaald soort humor. Dat ligt je of dat ligt je niet. :-) Mij lag dat wel. Je wist nooit of je zijn kwinkslagen nou serieus moest nemen of niet.
Dit kaarsje brand ik voor hem....Gegroet, oom Ad!

Over feestjes....

Inmiddels zitten we al weer in juli. De tijd vliegt. Mijn achternichtje Géneviève is jarig geweest. Ook al weer 7 jaartjes jong. Al een hele jongedame. Eentje die het leuk vindt (en ook wel verwacht!) dat de visite haar toezingt. Wat we natuurlijk uitgebreid hebben gedaan: Hoera!! :-)
En ja, nu zit mijn eigen verjaardag er ook aan te komen. 55 jaar, schoon aan de haak, zal ik worden.....
Dit jaar maar eens wat
uitgebreider vieren. En wel met een Spaans thema! Wat een geslaagde vakantie al niet kan doen, hè? ;-)
Spaanse hapjes en gerechten (de ter plaatse gekochte tapasworsten stonken zowat mijn koffer uit!), Spaanse drankjes (uiteraard Sangria), Spaanse versiersels, Spaanse muziek (lang leve YouTube)! Ik heb nog net niet zo'n Spaanse jurk met ruches om aan te trekken. Jammer, gemiste kans! :-p
Ik ben er verder al druk mee bezig geweest. Het feestje zit al in mijn hoofd, nu de uitvoering nog. Boodschappen heb ik al bijna allemaal in huis. Heb een schema gemaakt van wat ik wanneer moet maken. Vrijdagochtend nog de allerlaatste boodschappen op de markt halen en vanaf 's middags zal ik in de keuken te vinden zijn. Heb er zin in! Het grootste probleem zal zijn hoe ik alles in de koelkast moet proppen. En ook of het weer een beetje meezit. Of we misschien wel in de tuin kunnen zitten. Zou mooi zijn! Nou ja, we zien wel. Voorlopig weer even druk, druk, druk.
Olé!