dinsdag 26 februari 2019

Afscheid oom Chris

Precies op de verjaardag van mijn moeder is een oom van Jan, oom Chris, overleden. Hij mocht 98 jaar oud worden. Op zijn kaart staat dat hij pottenbakker, schilder en levenskunstenaar was. Ik vond hem altijd wel een apart type, ja. Hij kon de meest brutale vragen op je afvuren. En bij een begroeting kreeg je niet alleen een hand en een kus maar hij drukte je ook aan zijn hart. Zo was oom Chris. Jan heeft hele goeie herinneringen aan de logeerpartijen bij tante en oom in zijn jeugd. Zwemmen in het Braassemermeer, helpen in de pottenbakkerij. Met ons trouwen heeft oom Chris poesjes gemaakt. Die gaven we na afloop van het feest als cadeautje aan de gasten mee. Ik heb ze nog steeds. Ook de vaas die hij maakte en die we als cadeau kregen bij ons trouwen. Ik zie tante Els nog een gedicht voordragen waarbij ze elke keer een roos in de vaas deed. Iets over rozen en het 'het minnen en het kozen'. Lief!
Hij hield erg van oude auto's, dus hoe passend was het om hem op deze dag van afscheid te vervoeren in een oude Citroën. Met op het dak een bloemstuk waar grote Magnolia takken als een gewei uit staken.
Tijdens de dienst werden natuurlijk de nodige herinneringen opgehaald door de kinderen en kleinkinderen. Mooi om te horen. En na de dienst is hij begraven bij zijn vrouw met wie hij 70 jaar getrouwd is geweest. Het was mooi. Het was goed.
Jan is nog even bij het vroegere huis aan het Braassemermeer gaan kijken. Ook voor de laatste keer.
In de auto hebben we nog even hartelijk gelachen over een vraag die oom Chris blijkbaar aan Jan had gesteld tijdens onze 25-jarige bruiloftsviering. Dat had Jan nog niet eerder aan mij verteld. Ik ga hier niet vertellen wàt hij vroeg maar het was een, oh zo typische, oom Chris vraag! :-) 
Bijgaand een scrap van deze markante man. Ik was er ooit in 2010 al aan begonnen, maar had hem nog niet afgemaakt. Ik weet ook niet hoe ik aan de foto's gekomen ben. Maar het zijn wel hele mooie!

maandag 18 februari 2019

83 en de Scratch

Wat geef je iemand die 83 wordt? Ze heeft alles al. En als ze het niet heeft dan koopt ze het wel. Ja, een eierwekkertje stond nog op haar niet bestaande lijstje. Naahhh, is niet leuk. Gelukkig kwamen mijn zus en zwager op het idee om dan twee kaarten voor het theater te bestellen. Voor een avondje uit! En daar was moeders (want om haar ging het vrijdag) blij mee. Drie en tachtig jaar oud. Maar dat geef je haar nog lang niet. Ok, ze gaat wat meer piepen en kraken, het nieuwe is ervan af, zeg maar...maar toch, ze is nog goed geconserveerd. 's Avonds zijn we met z'n zessen naar de chinees gegaan. Waren we voor eventjes ridders van de tafelronde. We hebben nog eventjes voor haar gezongen ook. Maar ik denk dat ze toen het liefst weg wilde kruipen, hihi



Zaterdag was het weer een Scratch Musical dag. Dit jaar, omdat één van ons clubje ernstig ziek is en daardoor niet mee kon, hebben wij ook niet meegezongen maar zijn we 's avonds wel naar de uitvoering geweest. Niet voordat we uiteraard samen eerst uit eten zijn geweest bij 'den Bierbengel'.
Daar ziet het tijdens etenstijd paars van de mensen. (Iedereen is in het paars gekleed tijdens de Scratch) Tijdens de scratch dagen serveren zij tussen 5 en half 8 uitsluitend een scratch menu. Was lekker. Ik had een Carpaccio met Gulpener mosterd en oude Boerenkaas, een kogelbiefstuk met pulled knolselderij en tijmsaus en een kopje koffie toe. We hebben het ons weer lekker laten smaken.
In de Pieterskerk hadden we goeie plekken. Het was trouwens volle bak. Een 80 koppig orkest, bijna 900 koorzangers en alle publiekskaarten waren uitverkocht. 
Je hebt allemaal je eigen voorkeuren kwa musicals. Ikzelf ben helemaal weg van de Phantom of the Opera en Fiddler on the Roof. Oh, the Phantom! Met het grote orgel erbij! Dat vult de kerk met geluid. Overweldigend. En dan ook nog samen met twee extra zangeressen erbij. Ja, dat was toch wel HET muziekstuk van de avond. 
Ik heb een aantal filmpjes gemaakt en op Youtube gezet. Misschien wel leuk om hier in ieder geval die van de Phantom te delen... Hoewel het in het echt veel mooier klinkt dan op zo'n filmpje. 



zondag 10 februari 2019

Grijs!

'Jij kleurt je haar niet meer, hè?'... Dat vragen hoe langer hoe meer mensen aan me. 'Hoe oud ben je dan?'... Nog zo'n vraag die er vaak vlak achteraan wordt gesteld. Tja, heeft leeftijd ermee te maken? Neuh. Mag je pas na een bepaalde respectabele leeftijd als een zilveren vos door het leven gaan? Neuh. Nog zo iets... als man word je een zilveren vos (silver fox) genoemd als je mooi zilvergrijs bent geworden. Als vrouw is daar geen naam voor in het Nederlands. Ik wil mezelf ook geen zilveren moervos noemen. Klinkt toch niet? Een grijze duif dan maar? Of een grijze muis? Zo voel ik me (nog) niet. Of toch maar de Engelse benaming: a silver vixen? Daar kan ik wel mee leven, denk ik.
De beslissing om mijn haar niet meer te kleuren kwam ook zo maar aangewaaid. Ik heb niet eens gewikt en gewogen. De kapster had tien weken terug mijn haar anders gesneden. Een beetje a-symmetrisch, zeg maar. En daar kwam ineens een heel stuk grijs bovendrijven. Aan één kant maar. Heel typisch. Ik had natuurlijk gelijk mijn haar weer kunnen verven, maar ik vond het eigenlijk wel grappig. Ik werd nieuwsgierig. En nu ben ik heel benieuwd hoe het eruit gaat zien als ik donderdag weer voor een hakbeurt ga. Steeds een beetje grijzer en misschien ook wel steeds een beetje wijzer? Neuh, dat laatste niet, vrees ik.
En tja, als je eenmaal grijs haar hebt moet je ook je garderobe en je bril weer aan de nieuwe kleuren aanpassen. Toch? Ook niet erg. Een helderdere kleur lippenstift misschien, andere ogenschaduw. Ik vermaak me wel. :-) Back to my roots. Letterlijk!

Nog zoiets waar aan je merkt dat je een dagje ouder wordt... die generatiekloof. Die wordt ook hoe langer hoe breder. Dat voel je als je hoort dat de kinders een 3D printer hebben gekocht. Huh? Waarom?? Voor de leut om poppetjes voor Dungeons and Dragons te printen. Ok.
Of als je hoort dat ze hun auto's hebben laten stomen! Laten stomen?? Huh?? Ik wist van het bestaan niet eens af. Maar blijkbaar kan dat tegenwoordig,  met hele goeie resultaten. Nou, het zal me aan mijn achterwerk roesten of de auto kraakhelder is door te stomen of gewoon te wassen. Het kan me al niet schelen of ie überhaupt kraakhelder is. ;-)
Dan maar een beetje ouderwets. Maar ook weer niet zo ouderwets als Jan kan zijn. Die was laatst in de weer met floppydisks! Ja, echt, hè! Ik herkende het gekraak ervan nog. Wie gebruikt dat nou nog? Hij heeft er zelfs ooit in een grijs verleden nog een losse floppydisk-drive voor moeten aanschaffen. Vraag me niet waarom. Zo stokoud voel ik me nog niet in ieder geval. Ook al word ik al aardig grijs... ;-)

Gister lekker wezen wandelen bij het Noord-Aa. In de storm. Maar het was droog. En niet koud. En er was mooi licht. En blubber in het Prielenbos.
Vandaar de foto's.