Engeland....

De cityhopper naar Leeds zat propvol. Ik had een plekje naast een man met het gezicht van James Onedin en de stem van Rod Stewart. Zie je het voor je? Engelser kan haast niet. :-)
Op onze eerste dag zijn we naar Haworth gereden. Een schattig dorpje/stadje redelijk dicht bij het vliegveld. Het belangrijkste straatje had een leuk doorkijkje richting het glooiende achterland. Best wel toeristisch. We hebben daar het Brönte Parsonage bezocht. Het huis waar de gezusters Brönte hebben geleefd is nu een museum met nog veel authentieke meubelen en manuscripten. De tafel waaraan Emily 'Wuthering Heights' heeft geschreven was nog in tact. Het viel me op dat alles zo klein was, de kamers, de meubelen, de kleding. Kleine korte mensjes. Maar met een grote levendige fantasie. Ik hou ervan, van Jane Eyre, Wuthering Heights, The Tenant of Wildfell Hall... Ik zag nog een boek staan, Villette. Die ken ik niet, dus die heb ik even gedownload.

Op onze tweede dag zijn we naar York gegaan. De auto op een Park and Ride terrein neergezet en de bus naar het centrum genomen. Zo handig. Zo'n leuke gezellige stad, dat York. Je kunt er prima winkelen en lekker eten!

De derde dag begon een beetje paniekerig. Er scharrelde een gewond duifje door het struikgewas in de tuin. Blijkbaar was hij tegen het raam aangevlogen. De afdruk van de klap stond nog op het raam. Oei, dat moet pijn hebben gedaan! Om hem niet ten prooi te laten vallen aan de katten van Suzanne heb ik hem opgepakt. Ik voelde zijn hartje gestrest kloppen. Intussen heeft Suzanne de dierenarts gebeld. We konden hem komen afgeven. Ik hoop dat hij het gered heeft. In ieder geval was hij het laatste half uurtje van zijn leven nog in goeie handen i.p.v. in scherpe tanden.
's Middags zijn we naar een tuinfeest geweest. Het thema was 'The Greatest Showman'. Bijna iedereen was verkleed. Grappig. Prinsessen, clowntjes, zombies... Er was genoeg te eten. Ik had nog even een heel ongelukkig momentje: ik stak zowat de moord in een hap kebab. Poeh, wat kun je het dan benauwd hebben! Tranen over mijn wangen. Gelukkig werd er al snel een slok water aangeboden.
Na het feestje zijn we gelijk naar het volgende feestje afgereisd: Night of the Proms, Castle Howard. Dat was in één woord: Fantastisch! Zo leuk om mee te maken. Het parkeren ging al zo netjes. Iedereen wachtte netjes op zijn beurt. Op z'n engels, zeg maar! Achterbakken gingen open en daar kwam me een zooi uit. Tafels, stoelen, picnicmanden, champagneflessen, vlaggen, lichtjes. Iedereen zocht een plekje op de grasvelden voor het kasteel. En dan maar zien te onthouden waar je ongeveer gesettled was. Want als je naar de toiletten was geweest, zoek dan je plek maar weer op. En het werd ook nog eens hoe langer hoe donkerder!
Er werden verjaardagen gevierd. Hele families met taarten, drank en hapjes.
Er was een orkest, een koor en twee solisten; Lesley Garrett en Geraint Dodd. Een Spitfire gaf een vliegshow weg. Iedereen vlaggen natuurlijk! Vlak erna kwam een groep ganzen overvliegen. Weer iedereen joelen en vlaggen. :-)
Het orkest speelde de sterren van de hemel. Pal achter ons kwamen twee hipsters zitten. Waarom ze in godsnaam daar naartoe waren gekomen snap ik niet. Ze hadden totaal geen interesse en zaten de hele tijd luidruchtig slap te ouwehoeren. Knap irritant. In de pauze zijn we maar een metertje naar voren verhuisd. Toen hadden we er geen last meer van.
Maar zo leuk! De muziek. de lasershow, het vuurwerk! En op het laatst alles tegelijk! Geweldig! Er was zo'n 5500 man publiek.

De vierde dag....op naar Cambridge. Een rit van drie uur. De auto weer op een P&R terrein gezet. Met de bus verder naar het centrum. Wat een mooie oude gebouwen allemaal. Een gezellig stadje, niet echt groot. Goed te belopen. En heel toeristisch. We hebben King's College bezocht. Google Maps gaf aan dat de kaartverkoop aan het Senate House Passage was. Wij lopen... helemaaaaal om het college heen. Blijkt je er gewoon via de voorkant door te kunnen.....
De BBC maakt er trouwens met kerst altijd opnames, Carols from King's College. Ik zal dit jaar eens extra opletten nu ik er zelf geweest ben.

We hebben de botanische tuin bezocht. Er stond helaas niet zoveel in bloei. Komt ook door het afgelopen warme en droge weer. Maar we houden allebei van tuinen, dus het was sowieso prettig om er rond te lopen.
We hadden kaartjes voor een punt-tochtje via Granta tours. Met zijn negen
en zaten we in zo'n punter. Tja, erin stappen en zitten ging nog wel. Je liet je gewoon vallen. We hadden een heel ervaren punter-knul. Hij loodste onze boot keurig door de druk bevaarde kanalen heen. We zagen het ook wel gebeuren dat sommige boten dwars in het water kwamen te liggen, met aanvaringen en al. Onderweg vertelde hij van alles. Een heerlijk tochtje! Maar ja, het uitstappen ging wat moeizamer. Poeh. Dan voel je toch wel dat je al een dagje ouder wordt. We zijn niet meer zo soepel!
Na het punteren zijn we even terug gegaan om mijn koffer uit de auto te halen. En weer met de bus naar het centrum. We konden nu inchecken op Christ College. Mijn Google Maps gaf aan waar we moesten zijn. Wij weer lopen, lopen, lopen. Weeeeer helemaaaaal om het hele terrein heen. Bleek ook hier weer dat we al vlak bij de ingang waren geweest. :-)
Ik luister niet meer naar Google Maps, hoor!
Ook weer een erg mooi college, dat Christ College. Mooie gebouwen. Onze kamer lag in het vierde gedeelte.
's Avonds hebben we bij 'The Ivy' gegeten. Erg lekker. We waren beiden zeer tevreden over ons toetje: de chocolade bomb met een zeezout/karamel saus. Smul! Oei, wat was dat lekker!

De vijfde dag gaf ons nog wat tijd in de ochtend om nog even flink te shoppen. Daarna weer met de bus naar de auto, met de auto weer naar Leeds Bradford en vandaar uit weer naar huis!
We hebben leuke dagen achter de rug. Veel gezien, veel gelopen, veel gekletst (lief en leed weer gedeeld), lekker gegeten.
Hier is nog een impressie:

Naar Suzanne in Yorkshire

Jan heeft me zojuist afgezet op Schiphol. Het was ouderwets druk. Lange rij bij de bagage drop off. Selfservice deze keer. De paspoortcontrole...selfservice deze keer. Tassencontrole.... alles mocht er in blijven. Ik stond precies in de goede rij ervoor. Het was als proef. Ach, scheelt weer tijd. Maar je moet hoe langer hoe meer zelf doen op Schiphol. Ik hoop dat ik niet dalijk ook nog eens zelf het vliegtuig moet besturen. Ik hoop ook dat KLM maandag niet gaat staken want dan heb ik een probleem als ik terug ga. Maar dat is van latere zorg. 

Voorlopig vlieg ik nu naar Leeds Bradford voor vijf dagen english sightseeing met Suzanne.

En wat staat er zoal op de planning? 

Vandaag gaan we naar Haworth. Beetje cultuur proeven. Hier zijn de Brönte sisters opgegroeid. Ik zag dat het in een mooie omgeving lag,dus misschien ook nog een wandeling over de heidevelden? Wie weet zien we Heathcliff nog.

Vrijdag zijn we in York.

Zaterdag gaan we naar ‘s middags naar een garden party van een tehuis van Suzanne’s oude werk en ‘s avonds gaan we naar Castle Howard voor de ‘Night of the Proms’. Tafel mee, stoelen mee, picnic mee, vlaggetjes mee. Een avondje muziek en zingen in de buitenlucht. Ik heb de teksten van de engelse hyms uitgeprint. 

Zondag en maandagochtend zijn we in Cambridge. Daar zijn we beiden nog nooit geweest. Leuk! Een Punt tochtje staat ook op het programma. Ben benieuwd. Heb er zin in.

We lusten wel wat....

Het draait bij ons in de familie altijd op eten uit. Echt, als we al op een foto staan dan is het altijd met een bord eten voor ons neus. Viel me laatst gewoon op. Vorige week nog. Kreeg ik van mijn moeder en zus als 'Schipholbreng- en haler' een lunch aangeboden bij van der Valk in Voorschoten. Nou, ik zeg geen nee. We hebben lekker buiten in de schaduw van het buffet genoten. Bedankt, dames!
Op de terugweg had ik nog ruzie met mijn navigatie. Die probeerde ik via de spraakherkenning aan te zetten, maar dat ging behoorlijk mis. We begrepen elkaar niet. Zij dacht dat ik in Griekenland wilde rondrijden. Op mijn toch wel heel duidelijke NEE probeerde ze nog wat opties die in de verste verte niet leken op wat ik haar zei. We werden het niet eens en zij gaf het op. Toch gek dat het de ene keer wel lukt en de andere keer niet. En ik had niet te diep in het glaasje gekeken. Ik sprak echt niet met dubbele tong. Misschien moet ik maar eens naar een logopediste. Of naar een psycholoog: mijn auto begrijpt me niet. :-/

Zondag... Jan had zijn dag volgepland met de boekenmarkt in Deventer, een reünie met een neef uit Nieuw Zeeland en een bezoekje aan een zieke collega...dus ik heb weer de naaste familie opgetrommeld om...ja, daar gaan we weer....te komen eten. Deze keer een Grieks buffet. Ik had laatst van de ouders van Alex een grote doos met groente gehad. Vol met tomaten, courgettes, aubergines, bietjes en snijbiet. Daar weet ik altijd wel raad mee. Voor het eerst in mijn leven heb ik nu snijbiet gegeten. Heb er een eenpansgerecht met couscous van gemaakt. Lekker!
Van een boel tomaten heb ik verse soep gemaakt. Eerst de berg tomaten met paprika's en al geroosterd. Daarna met de staafmixer alles fijn gemaakt. Zelfgebakken kaas/uienbrood erbij gegeten. Was ook smul.
De aubergines, nog meer tomaten en courgette, tesamen met aardappels en gehakt heb ik verwerkt tot twee schalen Moussaka. Eentje opgegeten en de tweede ingevroren voor het buffet. Scheelt weer een hoop werk. Gisterochtend nog Stifado erbij gemaakt met echte originele Griekse rijst (had ik in Kozani meegenomen, maar kon natuurlijk niet het etiket lezen, dus maar gewoon op mijn eigen manier gekookt.), een Griekse salade, Tzatziki, gevulde puntpaprika's met geitenkaas. Lekker, hoor!
Uiteraard weer veel te veel, dus Mariska en mijn moeder hebben nog een doggybag meegekregen. Vanavond eten Jan en ik de restjes wel op.

Weet je trouwens dat je echt met de deur in huis kan vallen? Is al twee keer gebeurd! Eerst mijn moeder die ineens met een losse hordeur in haar handen stond. En gisteren mijn zus. Hup, ook weer die deur eruit. Hij hangt op twee scharnieren met een los pinnetje erin. En aangezien er aan de onderkant een giga kabelgoot onderdoor loopt, moet je de deur een tikkie optillen en opendoen. Ja, Jan en ik weten hoever omhoog. Maar de rest geeft hem een zwieper en dan vliegt ie zo uit zijn scharnieren en door de lucht. Nu zit er heel handig (waarom bedenken wij dat nou niet?) een spijkertje boven het scharnier. Scheelt een hoop gedoe. Bedankt, Nico! :-)