Over gestrande moesjes en virtuele brillen......

Pffff, zijn eindelijk de dakdekkers met hun herrie opgehoepeld, zijn ze even verderop weer de tuin aan het betegelen en de tegels vast aan het trillen. De scholen zijn nu ook uit, het jonge grut is weer buiten aan het spelen. Het grut van tegenwoordig krijst. Echt KRIJSEN met hoofdletters, ja. Niet gewoon naar elkaar roepen of zo. Niet uit enthousiasme tijdens een spelletje. Nee, gewoon in het wilde weg krijsen. Eentje begint, de rest volgt. Volkomen nutteloos. Deden ze dat vroeger nou ook of word ik gewoon oud? Weet je, ik wil het niet eens weten! :-)

Maar wat hebben we nog een mooie nazomer, he? Zondag nog lekker in de tuin bij mijn zus kunnen zitten. Tot de zon begon te zakken. Binnen hebben we nog een foto gemaakt van moeder met haar dochters. Oh oh, die moeder van ons.... Die had zondag weer wat. Ze was op de bus gestapt richting mijn zus. Die bus verandert op het station van nummer en rijdt dan rechtstreeks door naar de wijk van mijn zus. Ze kan dan blijven zitten. Ze vraagt nog speciaal aan de chauffeur of hij door zou rijden en ja, dat zou ie doen. Mooi niet. Hij rijdt weg, weer richting mijn moeders huis met mijn moedertje er nog in! :-) Mijn moesje boos naar de chauffeur toe: wat doet u nu??? #$%&% Ohhhh, hij had het verkeerd begrepen. Nu wist hij wat ze bedoelde. Tja, daar had ze niks aan. Bij de eerstvolgende halte is ze uitgestapt. Aan de kant van een grote weg, waar ze geen kant op kon. Wat nu? Paniek! En nooooit heeft ze haar telefoontje bij zich en nu toevallig gelukkig wel. Whatsapp gaf aan geen bereik te hebben. Toen maar gebeld. Gelukkig kwam Nico als redder in nood op de proppen. Ze maakt wat mee, ut besje.:-) Als ze haar telefoontje niet had gehad, had ze er nu nog gestaan :-) Voortaan toch maar meenemen, hè, mam??

Ook zondag, voor we naar mijn zus gingen, kwamen Mariska en Alex langs. Zij wilden ons trouwboek en ons album met trouw-, geboorte- en rouwkaarten doorkijken. Ze zijn gewoon ideetjes aan het opdoen. Zelf hebben ze nog niet zoveel trouwerijen meegemaakt. Volgens mij duizelt het ze op dit moment. Zoveel mogelijkheden! Nou ja, komt tijd, komt raad, komt goed! Ze hadden ook zo'n Oculus Quest bril meegenomen. Zo'n virtuele bril. Ik hoorde dat ze die hadden, dus dat wilde ik ook wel even proberen. Ik hou wel van die nieuwe gadgets. Maar dat viel nog niet mee, zeg. Ik heb twee spellen gedaan, Beat Saber en ' oh, ik ben de naam alweer kwijt'. Maar je waant je in een hele grote ruimte. Zo mooi gemaakt. Je bent al een tijd bezig om die handdingen onder bedwang te krijgen zodat ze doen wat jij wil. En je wordt er nog moe van ook. En dan deed ik nog maar de 'easy level'. Pfff. Leuk om een keertje gedaan te hebben... 

Over daken, Meijendel en jurken

Maandagochtendvroeg... Man aan de deur. Ja, mevrouw, we gaan vandaag het dak van uw schuur vernieuwen, maar er hangen allemaal takken overheen. Mogen we die weghalen? Dak van de schuur vernieuwen?? Weet u wel zeker dat u hier moet zijn?? Noemt ons adres. Ik weet van niets. Moet u nog meer daken vernieuwen in deze straat of ben ik de enige? Nee, een heel aantal... Fijn dat Vestia dat even aan de bewoners doorgeeft... niet dus! Inmiddels zijn ze luidruchtig bezig. Een hoop bla bla bla over en weer. Al drie dagen lang, want de klus echt afmaken doen ze niet. Pas op het eind werken ze elke schuur af, neem ik aan. Mijn seringenboom is flink gekortwiekt. Het stinkt in de schuur. Maar ja, het knapt wel lekker op.

Diezelfde maandag, het weer was prachtig, hadden Jan en ik weer een wandeling gepland. Deze keer naar Meijendel. Ik kwam er als kind veel, maar ik herkende helemaal niets. Misschien dat wij vroeger in een ander gedeelte aan de wandel gingen? Ik had paden in mijn hoofd met aan weerszijden rozenstruiken. In de herfst heleboel rozenbottels. Geen eentje gezien! Maar waarschijnlijk was dat dan totaal ergens anders. We namen de gele route. Door bos, duin en strand. Heel afwisselend. Voor de kust lagen een hoop cruiseschepen te dobberen. Tjonge, wat hebben die een strop door de Corona. Het was heerlijk op het strand. We hebben daar een hele tijd gezeten. Jammer, dat daar geen strandtent was waar je iets kon eten/drinken. Het was een fijne dag. Wat waren we 's avonds moe van het lopen! We worden echt een dagje ouder. En langzamer ook! Al die ANWB uitgedoste stellen haalden ons met snelle tred in. :-)

Dinsdag had ik met Mariska afgesproken. Nadat ze voorzien was van brood en thee hebben we bruidsshows zitten kijken. De hele middag/avond! Hapjes, drankje erbij. Gezellig. Shows van Pronovias, Demetrios, Rosa Clara, Randy Fenoli, Justin Alexander, Jésus Peiro en nog veel meer. En het commentaar was niet van de lucht natuurlijk. Ik blijk niet van een rij knoopjes op de rug te houden als er geen kant bij zit. (benadrukte ruggengraat idee). Zij houdt niet van splitten en doorzichtige jurken waar je geen ondergoed onderaan kunt. Goh, je komt wat tegen op die shows. :-) Gelukkig hebben we beiden wel zo'n beetje dezelfde smaak. Een aantal jurken bleven wel in onze herinnering hangen. Maar ja, welk merk waren die nou? Hadden we nou maar aantekeningen gemaakt. En dan ga je een aantal shows nog maar even kijken. Tot je ze weer gevonden hebt. De jurk waarvan we beiden een AHHHH moment hadden bleek iets boven de begroting te gaan. Die is nu inmiddels aangepast. Naar boven inderdaad! Ja, jeetje, je wilt toch dat je dochter er mooi en elegant uitziet op haar dag? Maar goed, zover is het allemaal nog niet. Tegen die tijd zal die jurk waarschijnlijk al niet meer te bestellen zijn. Maar dan hebben ze weer nieuwe! Komt goed!

Naar de hei....

Het wordt geen vakantie dit jaar. Het plan dat we hadden om in de herfst nog een weekje weg te gaan laten we varen. Vanwege Kiwi. We willen het de oppassen niet meer aandoen. Mevrouw heeft een rijk  medicijngebruik. Heeft allerlei gezwelletjes aan haar voetjes waar een soort van afscheiding uit komt. Ziet er niet smakelijk uit. Poept al een jaar naast de bak. Plaste tot voor kort er nog wel in. Inmiddels weet ze van voren nog amper dat ze van achteren ook nog leeft. Dit heeft tot gevolg dat ze haar twee voorpoten netjes in de bak zet en dan denkt dat ze er helemaal op zit. Terwijl haar kontje er dan nog buiten hangt. Plasssss. En het zijn geen kleine plasjes, want ze drinkt als een Tempelier! Ach, je kunt het een zeer slechtziende dame op leeftijd, met artritis, niet kwalijk nemen. Ze heeft nu wel de bijnaam 'mevrouw zeikstraal' of 'dat zeikwijf'. Maar ja, ze is zo lief, hè.

Ze ligt, als ze de kans krijgt, de hele dag op schoot. Ze eet nog steeds de oren van onze kop en het liefst eet ze ook nog eerst Mango's bakje leeg. Laatst heb ik een nieuwe 'kattenbak' voor haar gekocht. Eigenlijk is het een honden-etensbak-plateau. Maar groter en lager dan ze had. En dat gaat beter! Zo hoeft ze er niet meer op te klimmen met haar stramme pootjes. Elke keer dat het nu goed gaat, juichen we haar toe. :-) Voor de zekerheid ligt er nog wel een halve vuilniszak en een krant onder.....

Maar goed, voorlopig dus even niet weg. Dan gaan we maar dagjes uit. Dat is het plan. De eerste hebben we er op zitten. Een dagje naar de hei. Ik hou van de hei. Ik hou van de kleur. Ik hou van de zoemende bijtjes. We hebben de rode route gelopen in de Kaapse bossen bij Doorn. Het was prachtig weer. Zonnetje erbij. Heerlijk gewandeld. Een mooi stukje natuur. Jammer dat er een rij stond bij het restaurant Chalet Sint Helenaheuvel. Daar hadden we graag op het terras neergestreken! Zag er leuk uit. Misschien een volgende keer!

Haken, haken, haken.....

Eindelijk. Mijn vreselijke strengen Schaap en Draak- wol zijn verwerkt! Dat is die wol die ik ooit op een beurs heb gekocht. Prachtige wol, kwa kleur. Een draak van een wol om mee te breien. Nou ja, het breien op zich ging prima, alleen hij breidt breed uit, in plaats van hoog. Akelig irritant is dat.

Nu heb ik inmiddels een omslagdoek ermee GEHAAKT. En dat ging goed! En dat ging zò goed, dat ik zelfs nog blij met het uiteindelijke resultaat ben ook. Goh. Ook mijn bolletje glitterdraad met frutseltjes, dat ik ooit in Leeds had gekocht, zit in de sjaal verwerkt. Laat de herfst maar komen!

Nu heb ik voorlopig wel genoeg sjaals en omslagdoeken gemaakt. Ik ging op zoek naar iets anders om te maken. En Pinterest is dan mijn grootste inspiratie bron. 

Daar zag ik een gigantische gehaakte mandala. De Meu Mundo. Een haakwerk in een ring van een meter groot. Jeetje, gaaf! Maar ja, kan ik dat wel? Nooit gedaan. En ik zag hem ook nog eens in een mooi verlopend garen. Ik wist nog niet precies in welke kleuren ik hem dan zou willen. Zo'n bol bestellen neemt ook nog eens een maand levertijd in beslag. Dat winden der kleuren is maatwerk. De kamer is nog niet opgeknapt. Bestel ik dalijk een bol, en dan kloppen de kleuren weer niet met het aanstaande-ooit-als-Kiwi-is-overleden-behang. Wel doen, niet doen... Wikken, wegen, wikken wegen.   Weet je wat? Ik maak hem in één kleur. In glanskatoen. In de kleur van de aanstaande-hopelijk-aan-het-eind-van-deze-maand geleverde bank! Hup, naar Pera en Pasha. Lapje leer mee voor het uitzoeken van de juiste kleur. Oeeehhhh, wat een dunne katoen. Dat moet met een heel dun haaknaaldje. Heb ik daar wel geduld voor? Krijg ik daar geen kramp van in mijn hand? Toch maar een paar ergonomische haaknaalden in diverse maten besteld via het internet. Het patroon uitgeprint. Haaknaald 1.75 in de hand...Ik kon beginnen.

De eerste 18 rondes gingen goed. Daarna begon ik tijd te verliezen door het elke keer weer zoeken waar ik was in het patroon. En als het niet snel kan, dan verlies ik mijn interesse... Dat moest anders! Voor ik het op zou geven.

Vanaf ronde 19 heb ik elke nieuwe rij op mijn eigen manier uitgeschreven. Dat 'las' stukken makkelijker dan steeds weer zoeken in het patroon. En dan schiet het wel weer op. En het werd mooi. Hij werd al groot! Tijd om weer naar Pera en Pasha te gaan om alvast een ring te halen. Oei, een ring van een meter, waar hij origineel in moest, was wel èrg groot! Ik nam de 80 cm. Ook groot zat....

Inmiddels had ik het patroon bijna af. Maar eens passen in de ring. Ik had natuurlijk weer niet genoeg steekmarkeerders. En de markeerders die ik had bleven ook al niet goed zitten. (inmiddels maar een lading nieuwe bij tante Ali besteld) 

Oeps, als ik hem aanspande, was mijn haakwerk veel te groot. Maar eens 5 rondes uitgehaald. Daggggg, uuuuuren haakwerk! :-)

Het inhaken in de ring heeft ook veel tijd gekost. Dat moest echt in etappes. Je zit in één houding en maakt steeds dezelfde beweging. Niet goed voor je rug en je schouder. 

Inmiddels is hij klaar en hangt hij voor het raam. Van binnenuit ziet hij er ragfijn uit. Heel mooi.

Van buiten zie je de kleur groen beter. 

Inmiddels ben ik weer naar Pera en Pasha getogen. Nu met een overgebleven stuk slaapkamer-gordijn, ook weer voor de kleur. Ik heb de smaak te pakken. De volgende wordt wèl 1 meter groot. Voor op de muur. Driekleurig! Aqua, zand,wit. Kan nog net voor de winter... Ik heb wel goed licht nodig voor die minieme steekjes.

Eerst maar weer een leuk patroon van Pinterest plukken. De Russische zijn erg mooi, vind ik.