Ohhh, is het alweer ruim een maand geleden dat ik hier wat heb geplaatst? Hoe ouder ik word hoe sneller de tijd lijkt te gaan. En wat een jaar was het weer. Het begon niet goed toen bleek dat mijn zus longkanker had. De wereld staat gewoon stil als je dat hoort. Na een hoop behandelingen (en helaas ook behoorlijk wat dingen die fout gingen), ondergaat ze nu immunotherapie. Het gaat goed! We hopen dat dat zo blijft, duim duim. Mijn vader kwam te vallen, kwam in een revalidatie centrum terecht, daarna in een kortdurende opvang, kon niet meer terug naar zijn huis, huis moest leeg, en inmiddels is hij doorgestroomd naar de langdurige opvang. Maar nu heeft hij corona. Voor het eerst!
Mijn moeder is vorige maand ook behoorlijk ziek geweest. Geen corona trouwens. Tegen een longontsteking aan. Maar gelukkig zette dat niet door. Nu gaat het wel weer met haar.
Er waren de laatste maand ook nog leuke dingen. :-)
Ons theaterbezoek aan The Kilkennies bijvoorbeeld. Een heerlijke avond, vol met (echt) Ierse muziek. Daar wordt een mens vrolijk van! Je loopt na afloop zowat huppelend weer naar huis.
Ook een avondje gourmetten bij Hennie thuis met ons kluppie was weer gezellig. Dat was precies in de ijselijke glibbertijd. Jeetje, was was het glad, hè? Ik hoop dat het de rest van de winter warm water regent. Ik heb niks met kou....
Met het koor hebben we het jaar afgesloten en kerst gevierd met een lunch bij 'de Zoetelaar'. Een kop (ik had tomaten-) soep, een broodje (perfecte) kroket, en verder nog luxe belegde broodjes. Lekker, hoor. We zaten gezellig te keuvelen tot er ineens "Nants'n gonya mabaki thi baba" door het restaurant klonk. De aankondiging van ons volgende project: de Lion King. De eerste repetitie daarvoor begint op donderdag 23 februari 2023. Voor wie eens met ons mee wil doen....
En toen was het ineens kerstmis. Dit jaar heb ik de boom eens geheel in de rood met gouden ballen gehesen. Ik weet niet wat er met Mango aan de hand was. Ze had ineens een voorliefde om de gouden touwtjes door te bijten. Heeft ze in eerdere jaren nooit gedaan. Dus er zijn wat ballen gesneuveld. Ik heb de touwtjes onderaan nu maar ingespoten met Ajax. Ruikt nog lekker ook, naar Eucalyptus. Hopelijk vindt Mango dat niet te pruimen. Gek beest.
Met kerst zijn we even in de flat van Mariska en Alex wezen kijken. Goh, wordt heel mooi! Ik ben weg van de badkamer. Het is nu bijna klaar. Nog een kleine hick-up: Het mannetje dat de radiatoren aan het vervangen is is ziek. En dat moet af zijn voor het laminaat erin gelegd kan worden. Dus misschien ietwat uitstel voor ze kunnen verhuizen? Nou, ja, het eind is in zicht in ieder geval. Dat ze maar veel woonplezier zullen hebben.
Wat stond er op het kerstmenu? Ik schrijf het hier altijd maar even op is altijd handig voor mij voor volgend jaar. Voorgerecht zalmsalade, hoofdgerecht Kip Madeira, aardappelgratin en pommes duchess, rucolasalade, surinaamse erwtjes, stoofpeertjes (anders is het ECHT geen kerst) en als nagerecht ijstaart Zuliani's (dit keer de Winter Wonder Spices). En natuurlijk toastjes met stilton/port (anders is het geen kerst), ananaskaas (voor moederlief) en stokbroodjes pikante pesto/brie/tomaat uit de oven.
Rest mij nog jullie een leuke jaarwisseling te wensen. Dat volgend jaar maar een beter jaar mag worden! En voor wie het al een goed jaar was: houden zo!
Op naar de Veluwe! Naar Landal Coldenhove/Eerbeek om precies te zijn. Waar je tegenwoordig met een digitale sleutel op je mobiel het huisje moet betreden. Op zich niet erg, maar wel wat onhandig hier en daar. Ten eerste moet je verplicht hun app geïnstalleerd hebben. Dat geldt dan voor elke mede-vakantievierder die ook een sleutel wil. Verder moet je dus altijd je mobiel bij je hebben en je moet zorgen dat de batterij nog een beetje in leven is na een dag van foto's en filmpjes maken. Anders kun je ut huisje dus niet meer in. Verder sta je elke dag te sweepen met het ding voor het slot. De ene keer krijg je hem in ene keer open, de andere keer sta je te klooien. Gedoe! Ik snap niet waarom ze geen code aanmaken in de wallet. En dan de deur open doen met je iWatch... Veel praktischer! Dan maakt het niet uit of je telefoon leeg of bijna leeg is. Of al geven ze je maar de keuze: normale sleutel/kaart of wallet code.. Hoe ze dat willen doen met de 80-plus generatie met de, door hun kinderen afgedankte mobieltjes met slechte batterijen, is me een raadsel. In dat geval raad ik Coldenhove ten sterkste af.
De omgeving is wel heel prachtig! We hadden een huisje aan de rand vlak bij een uitgang waar je zo het bos in liep. We zijn twee volle dagen aan de wandel geweest. Een paar routes gelopen. Onder andere over de Loenermark. Zo rustig. Zo mooi. Dat was echt genieten. Het weer was ook geweldig. Ik heb zelfs een aantal keer in mijn vestje kunnen lopen.
Op een dag dat er wat spetters regen werd verwacht zijn we naar Garderen gereden. Ik had op het internet gelezen dat daar het Veluws Zandsculpturen Festival was met als thema: de vaderlandse geschiedenis. Dat leek me wel interessant voor Jan. Was het ook.... alleen moet ik dat soort dingen niet met Jan doen. *zucht* Elk kaartje werd gelezen. Op zich niet erg, maar volgens mij las ie alles drie keer. Ik heb zelfs het donkerbruin vermoeden dat hij de zandkorrels ook nog geteld heeft. Het schoot allemaal niet op. Ik kreeg het steeds kouder. Op het laatst heb ik mijn eigen plan maar getrokken en de bezichtiging op mijn eigen tempo gedaan. Het restaurant had een goeie klant aan me. ;-)
Verder zijn we nog naar Doesburg gegaan om mosterd te halen en honing bij de Posbank.
En dan krijg je op de laatste avond een berichtje in de app van Coldenhove: 'Klaar voor vertrek? Er staan nog een aantal taken open. WTF Landal Coldenhove?? Mogen we eerst nog een nachtje slapen hier?? (wel goede bedden trouwens) Dat berichtje vroeg in de ochtend van vertrek zou netter zijn! Nu kwam het over als: 'En nu ophoepelen jullie!' :-)
Na inmiddels 4 dagen keelpijn begon donderdag mijn neus te lopen. Verkouden! Hè bah. Als ik Jan maar niet aan zou steken. Hij had het afgelopen weekend twee concerten met Inspirited. Gelukkig had ik geen kaartje voor zaterdagavond. Dat had met de hoestbuien die ik inmiddels had/heb echt niet gegaan. Op zich ook wel weer jammer, want op zaterdag trad mijn neefje Thierry en zijn vriend Dani op als één van de muzikale intermezzo's. Heb ik nu gemist. Zondagmiddag heb ik het alsnog mee kunnen maken. Ik stond wel stijf van de paracetamollen en ik was ook gewapend met een zak pepermunt. Ging goed! Tot ik thuis kwam... :-) Hoest, hoest.
Het was een mooi concert met goede nummers. Mijn favorieten waren toch wel 'In This Heart', And So It Goes', 'Desperado', 'Fix You', en 'Gethsamene' (uit Jesus Christ Superstar) Indrukwekkend! Ze hebben zo hun best gedaan en ons als publiek een fijne middag bezorgd.
Wist je dat.... mijn vader inmiddels in een woonzorg-complex in Breda woont? Voorlopig nog even in de kort-durende-opvang, maar als er een plek vrij komt krijgt hij in dat huis een permanente kamer. Het complex is in dezelfde wijk waar ook zijn vriendin woont, dus dat is heel fijn voor hem. Dat betekende wel dat zijn eengezinswoning in Eindhoven opgezegd werd. En dat huis moest leeg! Voor november! Dat heeft wel even wat kopzorgen gegeven. Ten eerste is het natuurlijk niet naast de deur. En het moest ook nog tussen de immunotherapie van mijn zus ingepland worden. Chantal, een dochter van zijn vriendin heeft een hoop geregeld; de opzegging van het huis, het regelen van een container om de boel in te gooien, de spullen ophalen (o.a. zijn grote tv) die opgeslagen moesten worden voor als mijn vader zijn permanente plek krijgt etc. Wij wisten toen nog niet dat Peter (onze 'stiefbroer') toen ook al een heleboel werk had verzet. Goh, wat waren we blij met hem! De overgebleven boel hebben de mannen in de container gegooid. Ook weer gebeurd! Maar toen kwam de inspectie van de woningbouwvereniging... Er moest nog wel wat gedaan worden in de woning. Anders zou het mijn vader bijna 3000 euro kosten....
Oei! Zwager Nico (de klusser) en Peter hebben zich nog een extra dag uit de naad gewerkt om de lijst af te werken. Inmiddels kwam het bericht dat alles goed was bevonden. Poeh. Mijn vader blij (hoop ik) en wij ook blij! Raar om nu nooit meer naar Eindhoven te gaan...
Wist je dat.... Jan en ik laatst een Ierse avond in het CKC hebben bijgewoond? Het blijkt dat er daar speciaal voor 55-plussers twee maal per jaar thema-weken worden georganiseerd. Wisten we niet... Dit keer dus lezingen, workshops en concerten met als thema 'het Verenigd Koninkrijk en Ierland'. Ja, en als wij over muziek van Ierland horen.... dan zijn we van de partij. De band Pickleweed trad op. Op zich wel aardig. Maar we zeiden al tegen elkaar: het zijn niet de Kilkenny's, hè?! Die zijn toch wel een tikkie beter. Maar al met al was het toch wel leuk om er weer eens een avondje uit te zijn.
Wist je dat... Lenie zondag jarig is en dat gistermiddag voor ons kluppie alvast vierde? Na lange tijd waren we zelfs weer eens compleet! We zijn op de thee geweest bij haar thuis in Boskoop. Daarna hebben we een wandeling in de omgeving gemaakt. Over houten bruggetjes, parkjes en handbediende pondjes. We maakten soms wat water wat een hoop gegil opleverde. Ook zijn we nog met de auto's naar tuincentrum Esveld gereden. Daar trakteerde ze ons nogmaals op thee met cake.
Was een gezellige middag. We gaan in februari ook weer meedoen met de Scratch dagen in Leiden. En er zijn al weer plannen gemaakt voor etentjes en concerten. Heb er zin in!
Zo heb je zelden een High Tea en zo heb je er twee redelijk vlak achter elkaar. Maar hoor je mij klagen? Me dunkt van niet! De laatste High Tea, in de Bakkerwinkel in de Dorpstraat, was nog ter ere van mijn 60e verjaardag. Aangeboden door mijn vriendinnenclubje. We hebben het ons weer lekker laten smaken. Broodjes, scones met jam of lemoncurd, hartige taarten, zoetigheidjes. Mjammie. Je kunt me er altijd voor wakker maken. En weer kregen we niet alles op. Het restant hebben we meegenomen voor onze echtgenoten. De bofkonten!
Zaterdag was de dag van het Gouds Korenfestival. Er traden iets van 30 koren op, op zo'n 10 lokaties in de Goudse binnenstad. En ons koor(tje... we waren met zijn 15'nen) Enjoy was één van de deelnemers. Ons eerste optreden was in een kerkje aan de Hoge Gouwe. Fijne akoestiek. We waren om 12.30 aan de beurt om onze 6 nummers te laten horen. We stonden al klaar op het podium toen onze dirigent gestremd bleek te staan bij een wegafsluiting. Spannend! Zou hij nog op tijd zijn?? Ja, hoor! Met 1 minuut vertraging kwam hij binnenhollen, nam plaats achter de piano en zetten we het eerste nummer 'Walking in the Air'in. Ik denk ook wel dat hij met vliegende vaart in the Air gewalked heeft. :-) Ons optreden viel in goede aarde bij het publiek. De arrangementen werden alom geprezen. Ook het franse nummer 'La Mer' vonden ze leuk. Ik sprak een lid van een ander koor erover. Zij had al vaker een frans nummer aangedragen bij haar koor, maar kreeg het er niet door. Ze was onder de indruk van het feit dat wij binnen 8 weken 6 franse nummers hadden ingestudeerd.
Ons tweede optreden (nu met 13 leden) was om 14.30 in de Gouda Studio. Totaal ander geluid weer. Het koor dat voor ons optrad deed dat met een muziekband. Ben ik niet zo dol op. Is al snel zo hard.
Ons eigen optreden ging best lekker. I'm gonne be (van de Proclaimers) had een klein hick-upje, maar dat mocht de pret niet drukken. Ook daar was het publiek enthousiast. We kregen zelfs nog een compliment van een dirigent van een ander koor, dat wij, van de 6 koren die hij had gehoord, het zuiverst hadden gezongen! Leuk, toch?
Om 16.00 was de afsluiting van de dag in de St Jan kerk. Samen met alle andere koren en publiek hebben we ritmes geoefend en canon gezongen. Al met al een hele leuke dag. Wel druk aan mijn hoofd. Anderen krijgen er energie van, ik word er juist heel moe van. Maar dat ging weer over toen ik eenmaal 's avonds in alle rust met mijn voetjes omhoog op de bank zat.
Daar stond ik dan...(donderdag.. dag 1...), nadat Alex me had afgezet, ruim vier uur van tevoren, op Schiphol om maar niet het risico te lopen mijn vlucht naar Engeland te missen. KLM had me al een, eerder op dag geplande, vlucht door de neus geboord, waardoor ik jammer genoeg al een vakantiedag kwijt was. En zou mijn koffer wel met het vliegtuig meekomen? Was ook best een extra stukje stress. (ik heb er maar een airtag ingestopt) Maar het liep allemaal voorspoedig bij de bagage drop off en de rij voor de security was ook maar een kwartiertje. Ik heb mijn 'heavy duty' Tena Lady niet nodig gehad! ;-)
Op Leeds Bradford stond Suzanne al op me te wachten. En na pakweg twee uur rijden kwamen we bij de flat van haar vriendin in Bowness-on-Windermere aan.
Vrijdag (dag 2) hadden we een afspraak staan om ons eens lekker te laten verwennen in Low Wood Bay Spa and Resort in Ambleside. Nou, dat is wel wat, hoor. Heerlijke baden met en zonder bubbels, sauna's met en zonder stoom. Heel relaxed allemaal. Beetje rond dobberen, van het uitzicht genieten, koffie drinken, heerlijk van genoten. Na afloop nog een lunch in het restaurant gehad. We zijn er van 10.00 tot 15.30 onder de pannen geweest. Weer terug zijn we nog even naar het haventje van Bowness gelopen en hebben we onderweg nog wat boodschappen gedaan.
Dag 3...zaterdag... Boodschappen gedaan bij Booths, daarna naar Beetham Nurseries gereden. Koffie met gebak! Jaja. Prachtig weer. Op de terugweg naar Holehird Gardens. Zulke mooie tuinen, hoog op de berg gelegen. En zo mooi bijgehouden en in bloei nog. Suzanne en ik houden beiden van tuinieren, dus dit is altijd wel een uitje voor ons. Daarna weer door naar Ambleside om een plekje voor de auto te zoeken. Dat viel nog niet mee, Ambleside is erg toeristisch en enorm druk. Na een kopje thee in een theehuis was het tijd om ons te melden bij de bioscoop voor een film/diner arrangement. Beneden in de kelder bleek een heel modern restaurant te zitten waar we ons te goed hebben gedaan aan een lekkere vegetarische maaltijd. Het was inmiddels 17.55 dus tijd voor de film! Tja, toen draaide die film in een andere cinema tachtig meter verderop in het stadje. Oeps! Hollen, hollen. Het was een schattig zaaltje. Klein, weinig mensen. Voordat de film begon was er op het scherm natuurlijk weer een eerbetoon aan Queen Elizabeth 11. Na de film (we zagen 'It snows in Benidorm') liepen we stilletjes terug naar de auto. Allebei een beetje beduusd van waar we nu eigenlijk naar hadden zitten kijken. :-) Wat een vreemde en vage film. We keken elkaar aan en kregen er subiet de slappe lach van! Gierend liepen we door de straten. Menigeen zal wel gedacht hebben dat we laveloos waren, hihi.
Dag 4... zondag.... De auto alvast geparkeerd bij het Daffodil Hotel waar we 's middags een High Tea zouden hebben. We hadden 4 1/2 uur de tijd voor een rondwandeling. We hadden er eentje gezien die 2 tot 3 uur zou duren, de Alcock Tarn walk. Zelfs geschikt voor 'babies and toddlers in carriers'. Nou, dat moest lukken, toch?? Wij lopen.... en lopen... en klimmen.... en klimmen.... Hoger en hoger! En dan heb ik het over onze hartslag! Pfff. Elk bankje, elke boomstronk, elke zitbare kei of rots hebben we bezeten om onze ademhaling weer een beetje tot bedaren te krijgen. We werden ingehaald door mensen met wel de juiste schoenen aan. En wel de juiste bijbehorende conditie. :-) Maar hoe hoger we kwamen hoe adembenemender het uitzicht! Zo mooi, joh! Inmiddels waren we al ruim twee en een half uur aan het klimmen en klauteren en de top was nog steeds niet in zicht. Pffff. We waren moe. We hadden dorst. We moesten plassen. We besloten om weer naar beneden te gaan. We moesten nou eenmaal ook op tijd terug in het hotel zijn. Ik was ervan overtuigd dat naar beneden veel makkelijker zou zijn. Man, wat heb ik me vergist! Bring your babystroller, they said..... Op sommige stukken ging ik op mijn kont naar beneden! Steil! Haast niet te doen. Na anderhalf uur dalen waren we er eindelijk. De High Tea kreeg ik aangeboden van Suzanne, nog voor mijn 60e verjaardag. Lief! Bedankt, Suzanne! Het was heerlijk. Een combinatie van hartig en zoet. We kregen het niet eens allemaal op. Het restant kregen we mee in doosjes.
Teruggekomen in de flat bleek dat het vel van onder mijn grote tenen eraf gestroopt was. Bloed overal! En de volgende dag twee grote bloedblaren....
Dag 5... maandag... De uitvaart van de koningin. We hebben de hele dag gekeken. Bij Suzanne kwamen behoorlijk wat emoties naar boven. Het is ook allemaal wat. Maar wat was het een mooie uitvaart. Respectvol, superstrak georganiseerd, helemaal goed. Het gedeelte waar ze van het centrum van Londen overgebracht werd naar Windsor Castle was een beetje lang. En bij dat eentonige tromgeroffel ben ik toch even in slaap gesukkeld. Dat ging wel tussen veel toiletbezoekjes door. Ik moest maar steeds plassen. Inmiddels weet ik waarom... Ik bleek een blaasontsteking te hebben ontwikkeld! :-/
's Avonds hebben we indiaas gegeten.
Dag 6... dinsdag... Nadat we de flat hadden schoongemaakt zijn we door het mooie landschap van de Yorkshire Dales naar Grassington gereden. Ook weer zo'n schattig stadje met kleine winkeltjes en restaurantjes. Hier zijn (en worden) de opnames gemaakt van de serie 'All Creatures Great and Small', je weet toch nog wel... James Herriot? Na nog een lunch bij het 'Corner House' heeft Suzanne me weer afgezet bij Leeds Bradford en zat onze tijd er weer op. We hebben het weer leuk gehad, samen. Weer volledig bijgepraat! Zelfs al een beetje plannen gemaakt voor volgend jaar... ;-)
Het was gisteren tijd voor het kooruitje. Normaliter doen we elk jaar wel iets, maar door de Covid periode was dat van de baan. We hebben verzameld bij de ingang van Avifauna. Wat was het druk op die laatste mooie zomerdag van september. Allereerst hebben we van een uitgebreid Live Cooking Brunch Buffet in het Casa Havana genoten. We waren uiteraard niet de enigen. Wat een gekakel in de zaal. We kakelden nog meer dan alle vogels in het park bij elkaar. Maar was lekker! Heb nog wat sushi gegeten ook. Puur en alleen omdat het vissausje dat erbij hoorde in zo'n leuk visvormpje zat. Slaat nergens op, ik weet het... maar ik ben daar gevoelig voor. :-) Na nog wat bolletjes ijs, geschept door de bovenbuurman van Lenie, hadden we nog wat tijd over voor we aan boord van de rondvaartboot zouden stappen.
Op naar de vogelshow die al snel zou beginnen. We zaten lekker in het zonnetje. Er was een hoop uitleg waar we maar weinig van konden verstaan, we zaten dan ook niet op één van de tribunes. Maar al snel kwamen er al heel wat vogels luid schreeuwend voorbij vliegen. Allemaal blij dat ze even hun hok uit mochten en wat te eten kregen. Vraag me niet welke soorten...we verstonden maar flarden van het verhaaltje erbij. Er zaten wel behoorlijk mooi gekleurden tussen.
Het eind hebben we niet gezien, we moesten naar de aanlegsteiger. De rondvaart duurde ongeveer anderhalf uur. Het bracht ons over de Heimanswetering, de Woudwetering, het Paddegat, langs de Hemmen, klein stukje Braasemermeer en weer terug. Mooi wonen, zo langs de waterkant daar, zeg!
Rond half vier waren we weer terug. Een aantal koorleden zijn weer terug het park opgegaan om nog even rond te kijken. Ik wilde nog even mijn zus en zwager gedag zeggen voor ze op vakantie gingen, dus ik ben gelijk teruggereden. Goh, ik zat me toch te gapen daar. Moe! Ik kan gewoon niet echt tegen veel drukte om me heen...
Dat gaat wat worden donderdag.... Dan vlieg ik naar Leeds Bradford om samen met Suzanne, die me daar oppikt, naar Bowness- on- Windermere/ Lake District te gaan. Mijn originele ochtendvlucht was al gecancelled, heb nu een vlucht later. Vandaag is het ook weer een piekdag op Schiphol. Mensenmassa's, rijen dik. Jippie! Kijken of ik donderdag mijn vlucht ga halen. Het blijft spannend. Kijken of mijn koffer dan ook meevliegt (ik heb er maar een Airtag ingedaan). Dan weet ik in ieder geval of het zinvol is om op Leeds bij de bagageband te wachten... :-/
Geeft helemaal geen stress, hoor :-) Welnee. :-) En dan is Queen Elizabeth II ook nog eens overleden...
We gaan die maandag uitgebreid naar de uitvaart op tv kijken. Had ik thuis ook voor gaan zitten. Ik hou wel van die eeuwenoude Engelse tradities.
Afgelopen donderdag was een druk dagje. Eerst moest ik naar het ziekenhuis voor een hartecho, daarna haastje repje door naar de eerste koorrepetitie van het nieuwe seizoen en daarna huppetee, samen met mijn zus en zwager, richting Breda om onze vader te bezoeken. Hij zit al een tijd zwaar in de lappenmand. Heeft zijn kuitbeen gebroken en waarschijnlijk zijn enkel ook. De dochter van zijn vriendin heeft hem en haar moeder verzorgd (moeder had zelf al eerder haar pols gebroken) tot hij opgenomen werd in het ziekenhuis. Vanuit het ziekenhuis (hij is uiteindelijk niet geopereerd, ik weet eigenlijk niet waarom) is hij overgebracht naar een revalidatiecentrum. Ze zijn nu op zoek naar een soort van aanleunwoning in of rond Breda of in Eindhoven.Terug naar zijn eigen huis kan hij nu niet (meer). En nu heeft hij ook nog te horen gekregen dat zijn vriendin ernstig ziek is en niet lang meer heeft. Het is allemaal zo triest! Het leven is geen zoete krentenbol....:-/
Afgelopen zondag vierde mijn zus haar 66e verjaardag. In de tuin! Af en toe was het een beetje frisjes, maar als het zonnetje weer doorkwam...Roxanne kwam binnen met allemaal heliumballonnen. Sommigen gevuld met confetti. Een aantal was al snel onder luid geknal geknapt en eentje vloog zijn vrijheid tegemoet, de wijde wereld in. Een ballon, een ballon, een ballonnetje...uitgezwaaid door Elaine-Mae en Enrique.
Toen ik thuiskwam kwam Jan ook net aan. Hij was met zijn koor een weekend wezen kamperen in Roosendaal. Was helemaal bekaf. Tja, hij is ook geen 18 meer, he? Had het 's nachts ook koud gehad. Logisch, als hij willens en wetens alleen maar een plaid en een crash matje mee neemt. Je kunt praten als Brugman...maar hij trekt toch altijd zijn eigen plan. De meest vreemde plannen zijn dat. ;-) Ik kan er niet meer over wakker liggen. :-)
We gingen naar de hei. Het dichts bij zijnde heideveldje vanaf hier. De Kaapse Bossen, dus. Vroeg op pad, want je wilt nog wel kunnen parkeren daar. Best druk op de weg al. Mooi weer, niet te heet. Perfect! En de hei staat er mooi bij. In volle glorie. Ik hou ervan. We hebben een flinke wandeling gemaakt. Weer een andere route genomen dan de vorige keer. Lichtgroene eikeltjes gezocht, het liefst die nog met hun petje op. (Ik weet nog niet wat ik ermee ga doen, ik heb ook nog Limburgse dennenappeltjes liggen...). We kwamen deze keer langs uitkijktoren 'de Kaap'. Die zijn we op geweest. Het ding is 25 meter hoog. Acht trappen met elk vijftien treden op. Dat wist ik niet van te voren. Ik had het bordje niet gelezen... :-)
Na elke trap keek ik omhoog om steeds 4 andere trappen te ontdekken. En het bleven er hééél lang vier! Hijg, hijg, puf, puf.
Boven hadden we een aardig uitzicht. In de verte zagen we Utrecht liggen. Verder veel bos, overal rond ons. De trappen af ging makkelijker gelukkig. Maar ons tempo was erna wel stukken lager! Twee jonge vrouwen die net boven kwamen toen wij naar beneden gingen, haalden ons even later met soepele tred alweer in op het bospaadje. En dan voelen we ons wel echt een paar bejaarden, hoor! We zijn niet meer zo snel!
We hebben geluncht bij St Helenaheuvel. Daar is een groot terras met uitzicht op de heide. Na nog een rondje heide en nog even in het zonnetje gezeten te hebben zijn we weer naar huis gereden.
Thuis hoorden we dat het met mijn zus niet zo lekker ging. De picc lijn was aan het ontsteken. En dat is niet goed! In haar ziekenhuis-loze weekend, waar ze altijd zo naar uitkijkt, moest ze alsnog opgenomen worden. De picc lijn werd er uitgehaald en ze zit nu tot het puntje van haar schedel onder de antibiotica. Ook weer tien dagen lang. Ze heeft zo'n pech elke keer. Aders die te diep liggen en met grote moeite geprikt kunnen worden. (vandaar de picc lijn), Bloeddruk die moeilijk gemeten kan worden, want mag in geen van haar armen ( ene arm heeft geen lymfeklieren meer door een eerdere periode met kanker, en aan de andere arm, die met picc lijn, mag al helemaal niet) Hoewel ze het wel één keer gedaan hebben, om die picc lijn arm! Bloedprikken gaf de laatste keren, zelfs met die picc lijn ook moeite. Hij trok vacuüm, er kwam geen bloed. Dan zijn ze weer een uur met haar bezig. Of ze ligt onder het bestralingsapparaat en het apparaat houdt er mee op. Eén van de bestralingen straalt uit naar haar slokdarm, dus eten werd heel pijnlijk. Het spul dat dat moet verzachten is wekenlang niet te krijgen geweest. Daarvoor heeft ze nu eindelijk morfine gehad. Intussen heeft ze ook twee chemo's achter de rug. De eerste, toen nog zonder picc lijn, werd met een infuus in haar pols geplaatst. Ze heeft 8 uur haar pols krampachtig stil moeten houden, anders ging het alarm steeds af en deed de naald pijn. Toen waren die 8 uren om, (spoelen, chemo, spoelen), bleek een zak chemo niet helemaal leeg te zijn... Dus weer het restje chemo erdoor heen, en weer twee uur spoelen. En nu dus weer die ontsteking. Daardoor kon de derde chemo vandaag niet doorgaan. Die moet i.c.m. de bestralingen en de laatste daarvan is donderdag. Dus de derde is nu geschrapt. Nu volgt er nog immunotherapie. Ik hoop dat dat nog even niet van start gaat. Dat ze nog even op vakantie kan en op adem kan komen. Wat een ellende allemaal! :-/ Wat een rotziekte!
2022 blijkt een uitstekend Hibiscus jaar te zijn. De blauwe en de roze hier in de tuin bloeien uitbundig. Beter dan in vorige jaren in ieder geval. Mijn Phloxen doen het ook weer prima. Ik heb een grote geurende witte en een wat kleiner blijvende roze. En ik wilde er graag nog een paarse bij. En ga dan maar zoeken. Ik heb alle plantencentra in Zoetermeer binnenstebuiten gekeerd, maar nee. Geen Amethyst, geen Blue Paradise, geen Blue Boy. Alleen maar de geijkte witten en rozen. En dat kan ik dan niet hebben, hè? Grrr. Op het internet kwam ik één van mijn beoogde Phloxen tegen bij de 'Tuinen van Appeltern'. En ook nog eentje bij een kwekerij die er pal in de buurt zat, in Horssen. Nou, dat was dus twee vliegen in één klap!
Appeltern...we waren er nog nooit geweest. Leuk om eens rond te hebben gelopen. Als je een nieuw huis hebt gekocht en de tuin moet nog aangelegd worden: Daar doe je wel inspiratie voor op! Maar als je tuin al 'klaar' is, (maar wanneer is een tuin nou ooit klaar?), dan is er eigenlijk maar een klein gedeelte van Appeltern aan plantenborders gewijd. Ondanks dat hebben we behoorlijk wat tijd doorgebracht met het bezichtigen van tuinen. Het is duidelijk dat ik ècht niet van strakke tuinen hou. Ik hou niet van beton. Ik hou niet van strakke lijnen. Ik hou ook niet van hout. Ik hou wel van kweekkasten. Maar die kasten waren al even groot als mijn eigen postzegel-tuintje. Gaat um niet worden. Ik hou van gietijzeren hekken. Ik zag nog een kunstige en erg mooie oplossing voor het kindveilig maken van vijvers en zwembaden: het Bollywood rooster. Maar ja, we hebben geen vijver en/of zwembad. Zo jammer weer! :-) Of zouden ze ze ook kunnen maken voor in teiltjes met water??
Het gedeelte met de plantenborders hebben we twee maal aangedaan. Ik had mijn oog al laten vallen op een roze Phlox met donkerder hart, Bright Eyes, en een paarsbloeiende plant die ik niet echt kende. Dat bleek later een Salvia Amistad te zijn. Die heb ik ook maar gelijk aangeschaft. De paarse en de nieuwe roze Phloxen kon ik niet vinden in hun plantenwinkel. Dus zijn we na afloop nog even doorgereden naar Kwekerij de Vlieren. En daar ben ik goed geholpen en geslaagd.
Van de Amethyst en de Blue Paradise heb ik er elk twee van kunnen kopen. Van Bright Eyes eentje. En hee, wat een mooie Zonnehoeden staan daar! Ook maar weer meenemen.... Ik hoop dat ze aanslaan. Anders ga ik volgend jaar weer op jacht!
We hebben tot nog toe wel een hele mooie zomer, hè? Kwa weer dan. Ik vierde onlangs mijn 60e verjaardag. Jemig, 60! Weet je wel hoe oud dat klinkt.... Ik nu wel. Bedankt voor alle verjaardagswensen en de papieren kaarten. Vind ik altijd net een tikkie fijner om te krijgen, die op de deurmat vallende enveloppen. Ik ben nou eenmaal een beetje ouderwets. ;-)
Mijn verjaardag heb ik twee keer in het klein gevierd. Eenmaal met mijn naaste famielje. En een keer met mijn naaste vriendinnen. En wat stond er zoal op het menu?
Voor beide keren had ik bowl gemaakt. Altijd lekker fris in de zomer. En een zalmslaatje. De eerste keer ieder twee grote bollen, wat veel te veel was. Daarvan geleerd en de andere keer ieder een bol. Ik had ook weer zo'n Kip in de Hoed taart gemaakt. De helft daarvan ingevroren voor mijn tweede viering. Had nog per ongeluk twee keer te veel kerrie erin gedaan, maar dat viel niet eens op. Is echt een lekkere taart, vind ik. Gemarineerde tomaatjes/kaas had ik ook voor beide keren. Is ook zo makkelijk om vooruit te maken.
In plaats van kleine kaasballetjes te draaien met een korstje van cranberries en uitgebakken bacon had ik er nu een grote bal van gemaakt. Gemak dient de mens, was zo klaar.
Voor de tweede viering had ik een aardbeienkwarktaart gemaakt. Zo hee, dat was toch wel een plaatje.. al zeg ik het zelf. Kletskoppen met geitenkaas met tijm en sinaasappel gaan er ook altijd wel in.
Stokbrood met tapenade/brie en tomaat uit de oven is ook altijd lekker (en makkelijk)
Al met al hebben we het ons weer lekker laten smaken. Zittend in de tuin, zalig weertje.
En ik ben verwend... van de familie kreeg ik, op mijn verzoek, paarse planten. Mijn vriendinnen nemen me in september mee naar een High Tea. Lekkerrrrr. Ik zeg geen nee. Zou eigenlijk wel moeten van mijn diëtiste. Maar zij was er niet bij, hè? ;-) Ik kreeg ook nog een heel leuk fotoboekje met allemaal foto's door de jaren heen van ons gezellige clubje. Lief! Blij mee!
Afgelopen zondag werd mijn achternichtje Lorelai 6 jaar. Het weer zou ook weer prima zijn, dus de viering werd verplaatst naar de dagcamping in Bleiswijk. Was er nog nooit geweest, maar het is er behoorlijk ruim. Veel caravans, veel families die wat te vieren hadden of gingen barbecuen. De kinderen konden lekker spelen in het piepkleine speeltuintje of konden afkoelen in het water. Helemaal goed.
Elaine-Mae, is echt voor de duvel niet bang. Staat rustig tot haar borst in het water. Brrrr. Maar goed in de gaten houden, dat grietje. :-)
Jan had helemaal het camping gevoel. Heeft nog staan badmintonnen met Roxanne en Nico. Dat voelde hij wel de dag erna... Spierpijn! :-)
Afgelopen zondag vierden Gèneviève en Enrique hun respectievelijke 12e en 2e verjaardag. De tijd vliegt. Géneviève wordt al echt een jongedame en Enrique is een kleine boef. Klimt rustig over de schutting naar de buren als hij de kans krijgt. Zit ook graag op de arm van mama of papa, hoog en droog met ruim uitzicht op de wereld.
Het weer was goed, dus hebben in de tuin kunnen zitten.
Maandagavond zou Géneviève haar afscheidsmusical hebben. Mijn zus
moet nu zo goed mogelijk haar immuunsysteem op orde houden, dus had ze met pijn in haar hart besloten om niet naar de uitvoering te gaan. De kans is nu eenmaal groot dat je in een gymzaal met zoveel mensen en kinderen een virus oploopt. Er was dus een kaartje over, en ik mocht mee. Het was enig! Een vrolijke musical over een schat op het eiland Albatros. Na afloop was er nog een persoonlijk praatje over elke leerling en een ‘van babyfoto tot nu’ presentatie. Grote hilariteit, want veel kinderen zijn zo veranderd door de jaren heen. Niet meer te herkennen. Zo’n leuke avond gehad. :-)
Dinsdag kreeg ik een telefoontje. Joséphine zou die avond ook haar eindfilm hebben. In eerste instantie mochten er maar twee mensen komen kijken, (speciaal onderwijs), maar later hoorden ze dat ze toch meer mensen mocht meenemen . Of ik mee wilde? Ja, tuurlijk! Dus togen we naar Katwijk. De film hadden de kinderen al eerder opgenomen. Een verhaal over een school die omgebouwd werd tot een zes sterren hotel. Elke keer raakten ze door allerlei gebeurtenissen een ster kwijt. Uiteindelijk kwam alles weer goed. Tijdens het vertonen van de film zat Joséphine samen met haar vriendinnetjes te giebelen op de eerste rij. :-) Het woord ‘beschamend’ viel nogal vaak. Ik denk dat dat een stopwoordje van ze is. :-) Zo knap dat ze die film in één enkele dag hebben opgenomen.
Na een hapje en een drankje hebben we nog een lied gezongen, kwam er ook weer een persoonlijk praatje voor elke leerling en hebben de leraren een erehaag gemaakt om alle leerlingen onder luid gejoel uitbundig uit te zwaaien.
Op naar het voorgezet onderwijs! Afscheid en een nieuw begin! Spannend…. weer wennen…. je plekje weer zien te vinden…. Komt goed! Veel succes en plezier, meiden!
Helaas kreeg mijn zus geen goede uitkomst na al haar, inmiddels vele, onderzoeken. Ze is ernstig ziek…. Longkanker. Dat hakt er in, in de familie. Gevoelens van verslagenheid, angst, verdriet, bezorgdheid, stress, alles kwam voorbij. Maar inmiddels sprankt er ook weer hoop! Volgende week beginnen de behandelingen. De komende maanden zullen hartstikke zwaar voor haar worden, maar ze gaat ervoor. De medische wereld gaat in ieder geval haar best voor haar doen. We hopen van harte op goede resultaten. Hou je taai, Jos. Heel veel beterschap! Duimen jullie voor haar mee? ❤️
En midden in deze rot tijd stond ook nog een, al eerder gepland en besproken, midweekje weg op stapel. Op zich een hartstikke leuk vooruitzicht, om een tijdje in een gehuurde stacaravan op dezelfde camping in Helden/Noord Limburg, waar ook onze vrienden Els en Antoine met hun eigen caravan neergestreken waren, door te brengen. Maar mijn hoofd stond er niet naar. Toch gegaan. En achteraf maar goed ook. Het heeft de zinnen wat verzet. Het was gezellig. Helemaal alles van me af zetten ging ook weer niet. Ik hield wel de berichten van thuis in de gaten. Maar toch... we hebben het goed gehad. Alle dagen hebben we samen gegeten. Veel gesprekken gehad. Ook over vroeger. Jan en Antoine kennen elkaar al vanaf Antoine's geboorte, dus 60 jaar. Ik ken Els al vanaf mijn 15e. Ook al 45 jaar. Jeetje. We worden oud. Zulke goeie vrienden moet je koesteren. We hebben samen met hen Indy, de hond, uit gelaten. Een flinke wandeling in de bossen rond de camping. En een wandeling langs de Maas bij Arcen gedaan.
Op andere dagen zijn Jan en ik zelf op pad gegaan. Een dagje naar de Kasteeltuinen van Arcen en een dagje Roermond. Prachtig, zeg, die kasteeltuinen. We hebben daar de mooist aangelegde midgetgolfbaan ter wereld kunnen aanschouwen. Op 'bergen' met watervallen. Het kasteel zelf was ook toegankelijk. Ze hadden daar een mooie trouwzaal, hint hint, Mariska en Alex....;-)
Ik heb er een mooie roos gekocht, Princess Alexandra of Kent. Een mooie geurende gevulde oud Engelse roos.
In Roermond hebben we een stadswandeling gemaakt. En ja, hoor, het gebeurde weer. Hetzelfde als in Sevilla. Ik loop met mijn telefoon in mijn handen de weg te lezen, ik maak een smak en lig languit, en hopla, weer een scherm naar de gallemiezen. Gelukkig doet de telefoon het nog. Maar ik was er wel ziek van. Pff.
De afgelopen acht weken hebben we met Enjoy tijdens de workshop 'Chansons' zes nummers ingestudeerd. La Mer (Charles Trenet), Pour un Flirt (Michel Delpech), Le Temps des Cathédrales (openingsnummer van de prachtige musical Notre Dame de Paris), Poupée de Cire, Poupée de Son ( France Gall, Eurovisie songfestival), Une Belle Histoire (Michel Fugain) en Les Champs-Elysées (Joe Dassin). Heerlijk, Franse nummertjes! Maar goed dat ik op school zo mijn best heb gedaan met Frans. Als puber was ik hartstikke verliefd op Julien Clerc en ik wilde wel met hem kunnen praten als ik hem ergens tegen zou komen. Wat denk je toch raar, hè, als puber? Alsof ik hem überhaupt ooit ergens tegen zou komen... Ik weet nu (en toen eigenlijk ook wel) dat ik hem sowieso nooit aangesproken zou hebben. Toèn verlegen (ik bloosde ook nog eens erg) en nu nog steeds verlegen....Ik vind hem nog steeds een knapperd trouwens, maar dit ter zijde. ;-)
Afgelopen zondag was de dag van ons concert. Er was een zaaltje afgehuurd in het CKC. Alle zwarte gordijnen rondom waren dicht. Beetje somber, maar we zouden mooi uitgelicht worden tijdens het concert in de koorkleuren en in de kleuren van de Franse vlag. Tijdens het inzingen bleek dat het allemaal wat dof klonk. De gordijnen open doen hielp ook niet echt. Sfeer weg en een blik op de lelijke muren. Gelukkig was onze eigen repetitieruimte nog vrij en konden we snel de hele boel daar naartoe verhuizen. Alsnog de sfeer weg en een ruime blik op lelijke muren, maar toch...het klonk gelijk veel frisser. Liever zo dus.
We hebben ons best gedaan. En het ging heel goed. We mogen best trots op ons zelf zijn.
Jan heeft nog video opnames gemaakt. Patricia heeft geluidsopnames gemaakt van het hele concert. Zo konden we na afloop nog eens nagenieten. En zelf ook horen hoe het allemaal klonk. Vaak hadden we daar zelf geen idee van. Ben benieuwd wat de volgende workshop wordt... Spaanstalig? Ik ben voor!
Vandaag zit ik maar weer wat te haken. Ik ben bezig met een keukengordijn. 1.60 cm bij 60 cm hoog. Het patroon wilde ik aan de bovenkant hebben want er staat allemaal rommel op de vensterbank. Het patroon heb ik aangepast en verlengd. Ben benieuwd. Ik heb flink last van mijn duimgewricht. Ik ga toch maar door. Anders is het pas in December af. Zoveel geduld heb ik niet.. Vandaag komt er verder toch niks uit mijn handen. Mijn zus zit in de medische molen en heeft vandaag haar laatste onderzoek. Het is een spannende en onzekere tijd maar we hopen op een goede afloop. Toi toi toi!
Oh mensen, het gaat niet goed met mijn lijn, hoor. Mijn lijn is inmiddels een flinke streep. Ik dij, net als het universum, uit. Expansiedrift heb ik. Ik gooi het op het nieuwe medicijn dat ik voor mijn diabetes heb gekregen. De bijsluiter heeft me als alibi gegeven dat ik aan kàn komen. Dus, in mijn denkwereld ligt het dan niet aan het pond pure bonbons die ik voor mijn moederdag heb gekregen. ;-) Smikkel, smul!
Moederdag hebben mijn moeder en ik gezamenlijk gevierd. Mariska en Alex kwamen hier en zouden hier lunchen. Zij wilden mijn Kimchi met pittige eieren ook wel eens proeven. Dus zij hebben ‘opoe’ opgehaald zodat zij ook gelijk haar tanden erin kon zetten. We hebben nog eventjes buiten kunnen zitten, maar door de wind werd het snel frisser.
Vanmorgen had ik met mijn moeder afgesproken bij de bushalte in het stadshart. Ze wilde (weer) een nieuwe bril kopen. Ze grossiert in brillen, lijkt wel. Om 10 uur zou haar bus er zijn. Mijn tram ook een minuutje later. Maar geen moeder te zien… Wat nu? Maar vast een stuk de passage ingelopen tot aan de brillenwinkel. Niemand. Maar weer terug naar de bushalte. Niemand. Haar mobiel bellen. Niet bij zich… ging thuis wel over. Weer terug door de passage, alle winkels ingekeken om te zien of ik haar zag. Niemand. Dan had ze de bus vast gemist. Ik heb maar een strategisch punt ingenomen zodat ik twee richtingen kon uitkijken. En wachten. En toen belde ze me… Jaaaaaa, ik zit hier al bij de Eyewish. Waar ben je??? (Ze mocht daar even bellen gelukkig) €#-@€€€
Maar goed, er is weer een nieuwe bril besteld. Ze kan elke dag een andere kleur op als het moet :-)
Na afloop zijn we nog even wezen winkelen en hebben we geluncht bij ‘bij Daan’. Fijn dat dat allemaal weer mogelijk is!
Ik heb niet meer zo’n zin in mijn blog. Op dit moment dan, hè? Kan zo maar weer veranderen, hoor. Het is maar net hoe mijn pet staat. Het is ook erg onhandig dat ik niet meer zo’n zin heb. Met zijn zoekfunctie is het een uitstekend geheugensteuntje. Laatst nog… Mariska moest voor een workshop naar Schoonhoven. Ik vertelde haar dat Jan en ik daar vorig jaar juni een leuke wandelroute hadden gelopen. Bleek ik dus helemaal niet op mijn blog te hebben gezet. Terwijl het zo’n leuk dagje was geweest. Echt een aardig stadje, dat Schoonhoven. Is ook niet belangrijk voor mijn medemens, maar wel voor mijn naslag mogelijkheden. Nou heb ik al helemaal niks met jaartallen en maanden, dagen, uren. Ik onthou dat niet. Wat achter de rug is, is voor mij geschiedenis. Vond ik sowieso al een rot vak! Maar goed, laat ik toch maar weer eens wat schrijven….
Pasen! Was gezellig! Was lekker! Was geen tuin 'zit' weer, maar wel ‘eitjes zoeken in de tuin’ weer. Wat stond er allemaal op het paasbuffetmenu? Ten eerste: Kip in de hoed! Zo hee, dat is een blijvertje. Erg smakelijk. Kip met o.a. kersen, kerrie, sambal, erwtjes (zelf aan toegevoegd voor de kleur). Ik ben ook wat scheutiger geweest met de sambal. Pfff, een theelepeltje sambal op een hele quiche…. Grapjassen.
Een plaattaart met lof, geitenkaas, rode uien had ik al eens eerder gemaakt. Kaasballetjes in een jasje van diverse kruiden/noten/bacon/cranberries bleek achteraf een hoop werk te zijn. Wel lekker, maar een volgende keer rol ik de hele kaassmurrie wel als één grote bal door het goedje heen. Mes erbij en smeren maar! Waarom moeilijk doen als het makkelijker kan?
Jos en Nico kwamen met plakjes eend met een overheerlijke sinaasappelsaus erbij, couscous en zalmrolletjes. Mijn moeder maakte een schaal lekkere eiersalade. Mariska en Alex brachten de, door mij vergeten te bestellen, croissantjes mee. Als toetje hadden we ijs met passievruchten. Ik vind dat altijd het leukste van de Pasen: nieuwe gerechtjes zoeken en uitproberen.
Verder nog een leuk nieuwtje: Mariska en Alex hebben een flat gekocht. Via via, buiten Funda om. Het was wel spannend om de hypotheek rond te krijgen als zzp’er. Ze graven dan nog dieper en dat nam behoorlijk wat tijd in beslag. De molens draaiden langzaam… en de stress liep behoorlijk op. Maar het is zover. De verwachting is dat ze eind juni/ begin juli de sleutel krijgen. Iedereen is opgelucht. Ik ook. Je blijft er toch in je hoofd mee bezig… Ik hoop dat ze het erg naar hun zin zullen hebben. :-)
Wist je dat.... één van de tig schijven in mijn computer op instorten staat/stond en dat het moeilijk is/was om uit te vogelen welke het dan is/was, aangezien ze allemaal even groot en van dezelfde fabrikant zijn? Gelukkig had Alex, de schijvenkoning, er nog wel een paar liggen... Die moeten er nu in, alles overzetten en ik kan weer vooruit. Ik kan alleen nu even geen verjaardagskaarten maken. Ik hoop dat hij voordat de eerste jarig is weer in elkaar zit...
Wist je dat.... er weer rabarber is? Ik heb er een lekkere taart mee gemaakt. Met zelfgemaakte amandelspijs. Smaakte weer best. Ik zag ook weer van die grote kersen.... Ik hou er zo van. Maar helaas, die waren nog niet lekker. Nog een paar weekjes wachten. Ik kijk ook weer uit naar asperges. Wat een fijn seizoen is dit toch.
Wist je dat... we inmiddels zo'n robotstofzuiger hebben? Wat een geweldig ding! Het is hier nog nooit zo poezenhaar- en kruimelloos geweest! Ze maakt zelf een map van de kamers, onthoudt waar ze al geweest is en zuigt systematisch de hele boel. Dweilen doet ze ook. Als je eens in de zoveel tijd de vloeren goed schrobt, dan houdt zij de boel verder bij met een natte doek (die ik dan eerst in een sterk sopje heb gedrenkt) Een pakket met reserve onderdelen/dweildoeken is inmiddels ook binnen uit China. Dat scheelt de helft met het pakket dat je hier zou moeten bestellen. Ik ben helemaal tevreden. Het zou mooi zijn als ze ook kon stoffen...
Wist je dat... Patricia en ik een fijne wandeling hebben gemaakt richting het Noord-AA? Thee mee, gevulde koeken mee. Mandarijnen kwamen uit allebei onze tassen. Jammer dat de wind toch wel frisjes was. Maar zodra we weer op de terugweg waren, voelde het uit de wind als lente. Heerlijk! Alles begint weer op te komen, narcissen, krokussen. Ik kan ze wel uit de grond kijken. Op zo'n moment kun je even vergeten wat een akelige wereld het aan het worden is.
Wist je dat... we EINDELIJK met Els en Antoine naar de griek zijn geweest? Ons plan was al een paar keer eerder in duigen gevallen door Covid besmettingen en lock downs. Nu was het weer mondkaploos en normaal. We hebben het ons lekker laten smaken. En we hebben nog meer plannen gemaakt: Jan en ik gaan een midweekje bij hen op een camping in Limburg vertoeven. We hebben daar een stacaravan gehuurd. Gezellig. :-)
Wist je dat.... er aanstaande donderdag een project start bij het vrouwenkoor Enjoy: Chansons! Wie zin heeft kan mee komen doen. Nummers van o.a. Michel Fugain, Charles Trenet, het begin nummer uit de musical Notre Dame de Paris.... van alles wat. Heb er zin in.
Ergens in december al had ik bij Picnic een blikje Kimchi besteld. Zomaar. Gewoon uit nieuwsgierigheid. Omdat ik er wel eens over gehoord had. Koreaans. Gefermenteerde groente. Geen idee. Had het nog nooit geproefd. Het blikje ging de kast in om daarna vergeten te worden. Tot afgelopen weekend. Daar was ie weer; het, oh jaaa dat heb ik ook nog, blikje. Ik ben Pinterest maar eens opgedoken. Wat kon ik ermee...? Ik kwam dit recept tegen. Pittige eieren met Kimchi. Waar ik natuurlijk zelf weer een draai aan heb gegeven. Kom op, zeg. Ik heb toch geen echte Koreaanse chilisaus, citroengraspuree of gemberpuree in huis? Mag de chilisaus ook uit een ander land zijn? Vast wel. En verse gember! Mocht ook van mezelf. CitroengrasPOEDER! Klinkt toch bijna hetzelfde als puree?? Shiitake werd vervangen door champignonnen. Taugé werd vervangen door rode paprika. Maar het was lekkerrrrr. Weer een blijvertje. En Kimchi blijkt nog enorm gezond te zijn ook...
Mijn zus bleek afgelopen weekend hartstikke ziek te zijn. Verkouden, hoesten. Getest en al...negatief. Maar zondags dus niet op visite bij moeders. Mijn Jan ging ook niet; hij was bezig met gegevens overzetten van zijn telefoon naar mijn oude. (er is weer naar beneden gedruppeld). Ik was dus de enige visite. Een mooie kans om samen met mijn moeder haar twee lampen weer eens schoon te maken. Dat doen we eens per jaar, meestal zo tegen de kerst. Wat een baan is dat toch. Er hangen per lamp zo'n 90 glazen staafjes die eraf moeten, gesopt, gedroogd en weer ingehangen moeten worden. En nog van die glazen kraaltjes ook. Maar je ziet dan wel veel verschil. Het glinstert weer zo mooi. Eén staafje heeft het niet gered, dit jaar. Hij stortte ter aarde en overleefde het niet. Menig staafje heeft zijn noodlot al eerder tegemoet gezien in de afgelopen 25 jaar. Maar met een beetje creatief inhangen kun je toch aardig de gaten opvullen. Het was een hele klus, maar we hebben wel weer eer van ons werk. Het duurt gelukkig nog wel een tijdje voor het weer kerst is...pfff.
Inmiddels heeft mijn vader ook weer een mooie leeftijd bereikt: 88 winters oud! Achetachetag, zoals zijn eigen vader vroeger gezegd zou hebben.
Vorig weekend zijn Jan en ik bij hem langs geweest in Eindhoven. Hij staat nu toch best wel een beetje wankel op de benen, vond ik. Volgens eigen zeggen door de medicijnen. Maar hij redt zich nog wel. Gaat eens in de paar weken met de trein een weekend naar zijn vriendin in Breda. Hij geeft door aan de NS welke trein wanneer en hoe laat hij wil nemen en dan staan ze altijd klaar om hem met zijn scootmobiel in de coupé te manoeuvreren.Er is dan eerst altijd nog wel een discussie over het mondkapje dat hij zou moeten dragen, maar dat lost ie wel met zijn droge humor op. Hij lult ze gewoon onder de tafel. :-) Als ze ECHT zijn verklaring willen zien, dan pakt ie dat tergendddd langzaam. Daar hebben ze dan weer geen geduld voor. ;-) In Breda staat er weer personeel klaar om hem weer op weg te helpen. Fijn dat dat zo goed geregeld is.
Wat ik ook zo fijn vind is het feit dat hij op zijn leeftijd gewoon nog een nieuwe hobby oppakt! Hij houdt erg van muziek en heeft mondharmonica gespeeld. Daar heeft ie helaas geen adem meer voor. Dus heeft hij een gaaf keyboard gekocht en leert zichzelf nu spelen. En dat gaat al prima. Dan ben ik wel trots op hem, zeg! Hij doet het toch maar!
Zelf zing ik weer in levende lijve met het koor. We mogen weer! Wat een verademing na dat Zoom-gedoe. Ik zat donderdag met mijn stoel te schuiven om netjes afstand tot mijn naaste buurvrouwen te houden. Ik zat precies goed tot ik ineens een druppel op mijn rug naar beneden voelde rollen. Een zweetdruppel kon het niet zijn, het is er meestal erg frisjes. Zat ik precies onder een lekkage! Een plasje op de grond en af en toe een druppel vanuit het glazen dak. Zo’n grote ruimte, en ik zat weer in de drup….pfff.
En wat doet een mens met 5 kilo stoofpeertjes?? Stoven! Gisteren heb ik al twee pannen vol gestoofd. Ik vind het zo lekker, he? Alleen de geur al. Morgen komen Mariska en Alex lunchen. Dan kunnen ze gelijk een stuk stoofperentaart oppeuzelen bij de thee. Als lunchgerecht ga ik een plaattaart met witlof, rode ui en walnoten maken. Dat recept wilde ik al een tijdje uitproberen. En het kon de goedkeuring van Mariska wegdragen toen ik het dinsdag aan haar liet zien toen we na de tandarts hier nog even een kopje thee dronken. Ben benieuwd…..
