Het hele eieren eten....

En dan kom je terug uit Sevilla en dan zie je dat het een week later ineens al Pasen is. IIeeekkks! Normaal neem ik ruim de tijd voor het plannen van een paasbrunch. Zoek ik op Pinterest en in kookboeken op mijn gemakje allerlei lekkere receptjes op, versier de boel en doe alle boodschappen. Nu had ik nog niks bedacht en nog niemand uitgenodigd. Maar om Pasen nu maar zo voorbij te laten gaan....zeker als het ook nog eens zulk mooi weer zou zijn....Nee.
Dus op het allerlaatste moment iedereen uitgenodigd voor een, dan maar simpele, lunch. En dan sta je nog wel een zaterdag in de keuken. Want ja, geen kippensoep uit een pakje bij mij. Vers! En geen gekochte cake maar mijn eigen gebakken lievelings citroencake. Gehaktballetjes uit een pakje, maar dan wel weer met eigengemaakte Javaanse pindasaus erbij. Mijn zus kwam aan met eigengebakken gehaktballetjes met pindasaus uit een pakje. Hihi, precies andersom. Op Pinterest kwam ik een gerechtje met ei tegen, ei met uitgebakken bacon en cheddarkaas. Mwahhh, de cheddar die je hier in Nederland kan krijgen smaakt nergens naar. Volgende keer maar een ander soort kaas erop doen. Mijn moeder maakte een zalmsalade en Mariska had peppadews gevuld. Met ook nog een zelf uitgeperst sinaasappelsappie erbij lieten we het ons weer lekker smaken.
Ben zo blij dat we lekker in de tuin hebben kunnen zitten!

Tweede paasdag hebben we lanterfantend doorgebracht. Moe! Een beetje dit, een beetje dat. Een oude iPad Mini leeggehaald en klaar gemaakt voor gebruik voor Jan. Het hoesje voor de nieuwe is inmiddels gearriveerd uit China. Toen ik het bestelde bestonden er nog geen iPad Mini 2019 hoesjes. Inmiddels wel, zag ik. Het hoesje 4 past op zich goed, maar aan één kantje werd de volumeknop steeds ingedrukt. Irritant. Jan had het geduld om met een vijl een stukje er af te halen. Ook weer opgelost!
Hier nog een, ja wat is het... een filmachtig iets... van eerste paasdag.

Sevilla....

We zijn weer terug uit Sevilla. Het waren mooie dagen. Dagen waarop ik menig medetoerist op de foto heb moeten zetten. Dagen waarop ik ook weer als vraagpaal diende om mensen de weg te wijzen. Dagen waarop ik een Frans liedje live heb moeten zingen voor een opdracht van een groep scholieren. Dagen waarop ik een buikschuiver heb gemaakt. Dagen waarop we lekker buiten tapas hebben kunnen eten. Dagen waarop de soep zomaar ontplofte. En dagen waarop een Aziaat zowat op mijn schouder sliep. Ach ja. Maar laat ik bij het begin beginnen....

Zondag:
Na een rustige vlucht landden we zondagavond op Sevilla. De hele vlucht zat ik in mijn Sevillagids te lezen en aan de andere kant van het gangpad zat een vrouw de hele tijd maar te schrijven en te schrijven. Bij het uitstappen gaf ze haar notities aan ons. Het waren insidertips voor Sevilla. Waar we het beste konden eten, wat we perse moesten zien, wat erg lekker was nu het paastijd was etc. Zo vriendelijk! Dat verwacht je toch niet? Mille gracias.
Onze taxichauffeur (Suntransfers, aanrader!) stond al op ons te wachten. Hij bracht ons naar ons Hotel Itaca, door allerlei piepkleine steegjes heen. Ik had er nooit durven rijden...
Het hotel was netjes, ruime kamers, kamer 105, (even genoteerd voor als we later nog eens terug gaan), goeie wifi, en een prima ontbijt. Onze kamer lag aan de voorkant, uitkijkend over het steegje. Wel wat gehorig, want kakelen doen die langslopende Spanjaarden de hele dag en nacht. Het hotel ligt pal om de hoek van de Metropol Parasol dus die zijn we dezelfde avond nog even van beneden af
gaan bekijken en we hebben ook nog even de binnenstad by night gezien.

Maandag:
We waren van plan om woensdag naar het Alcazar te gaan, dus we dachten slim te zijn om maandagvroeg alvast kaartjes voor de woensdag te gaan halen. Online kregen we het niet voor elkaar, althans niet voor het goede tijdslot. Wij in de gewone wachtrij. Rij mensen voor ons, nog grotere rij mensen achter ons. Na bijna een uur wachten bleek dat we alleen kaartjes voor dezelfde dag konden kopen bij de kassa. Dus de plannen werden omgegooid. Vandaag het Alcazar. Altijd mooi. Prachtige architectuur, mooie tegelwanden die waarschijnlijk als inspiratiebron gaan dienen voor breipatronen die Mariska wil gaan ontwerpen. Ze houdt van geometrische patronen! Intussen ging het regenen en niet zo'n klein beetje ook. Maar we liepen droog. En als het droog werd, het waren maar buien, gingen we naar buiten de tuinen in.

Dinsdag:
Door de wirwar aan steegjes hebben we onze weg gezocht richting de Torre del Oro. Een wandeling langs de rivier gemaakt. En nog even gezorgd dat we op de Live Webcam te zien waren. Vlakbij was ook de stierenvechtersarena, Plaza de Toros de la Maestranza. Daar was ik de vorige keer nog niet geweest, dus hebben we daar een bezichtiging gedaan. Wat een enorm ding! Ze waren druk bezig met het klant en klaar maken voor de eerste wedstrijd stierenvechten van 21 april. Daar willen we dan weer niet bij zijn.
Onze wandeling ging verder over de brug richting de Triana wijk. Daar hebben we de overdekte markt bezocht. Via de andere kant van de rivier weer terug gelopen. 's Avonds zijn we de Metropol Parasol op gegaan. Apart, zeg! Mooi uitzicht over Sevilla!

Woensdag:
Hup, nog voor openingstijd in de rij voor de kathedraal en de Giralda. Bij binnenkomst zijn we eigenlijk gelijk de klokkentoren opgeklommen. Was een goeie zet, want toen wij weer naar beneden gingen kwamen de toeristen in drommen omhoog. Het is erg DRUK in Sevilla, had ik dat al gezegd? Maar ook weer mooi uitzicht en de weg naar boven ging van een leien dakje. Niet door trappen te beklimmen maar lopend over schuine hellingen. De kathedraal op zich is natuurlijk wel een beetje over the top met al dat zilver en goud wat er blinkt.
's Avonds hadden we al eerder kaartjes gehaald voor een Flamenco show in de wijk Santa Cruz. Een erg leuk wijkje met piepkleine steegjes en winkeltjes en terrasjes. Onderweg ernaartoe, ik liep met mijn telefoon in mijn handen want ja, Google moest ons de weg wijzen door alle steegjes heen, kwam ons een gezin tegemoet met een kindje. Het kindje struikelt over een opstapje en gaat op zijn platte plaat. Ik kijk naar het huilebalkje en zie zelf hetzelfde, in mijn geval, àfstapje niet. Hopla, ik maakte zelf ook een buikschuiver. Knietjes pijn (ik kan er nog steeds niet op zitten) en krassen op mijn telefoon. Gelukkig niks gebroken.
De Flamenco show, we zaten op de eerste rij vooraan, was leuk. Zelf vond ik de show die ik in Granada heb gezien veel sfeervoller en meer bezieling hebben. Maar het was toch een aangename verpozing.

Donderdag:
We werden beiden al aardig moe. Dit zou een vrij rustige dag worden. Op ons gemakje naar het Plaza de España en naar het park Maria Luisa. Ook daar weer rondgekeken. Zo'n mooi plein, hè? Er kwam een groep Franse jeugdigen op ons af. Ik nam aan dat ze met z'n allen op de foto wilden, maar nee. Ik moest voor een opdracht die ze hadden gekregen voor de camera een Frans liedje zingen. Frère Jacques dan maar. Pas later dacht ik eraan dat ik beter een andere had kunnen zingen, zoals Cent Mille Chansons. Maar ja, dat is achteraf praten.
's Middags hebben we eindelijk even een paar uurtjes gewinkeld. Eigenlijk alleen in El Corte Inglès, een groot warenhuis. Daar kregen we ook nog eens een toeristenpasje voor een cumulatieve korting. (aanrader!)
Mariska heeft er een vest, truitje en een jurk gekocht. Ikzelf een t-shirtje, een paar schoenen en een riem voor Jan.
's Avonds zouden we nog een keer naar Plaza de España lopen om te zien hoe het verlicht zou zijn. Maar we hadden geen puf meer. Zullen we dan nog naar dat ene straatje gaan, daar wat winkelen, eten en een ijsje eten? We lagen alletwee uitgeteld op bed en wilden en konden geen poot meer verzetten.
Gelukkig had ik wat cup-a-soupjes in mijn koffer gegooid en mijn waterkoker had de afgelopen dagen ook al flink dienst gedaan als theevoorziening. Soep met overgebleven stokbrood dus. En toen ontplofte er dus een beker! Je schrikt je de tandjes. Te heet water. Overal soep. Dus redderen met een handdoek. Oeps. Kan gebeuren.
Vrijdag:
Heel vroeg op. En alvast wat ontbijt bijeensprokkelen want de taxi zou zo komen. Ik ging maar eens kijken of hij er al was. Ook in het steegje aan het eind van ons eigen steegje waar hij ons had afgezet op de heenweg. Niks te zien, behalve een pal voor onze deur geparkeerd zwart Mercedes busje met daarin een mooie gesoigneerde spanjool in een goedzittend pak. Waarschijnlijk een vertegenwoordiger ofzo. Dat kon hem toch niet zijn? Maar weer even naar binnen. En wie komt er ook binnen stappen? Onze Zorro. Bleek toch onze chauffeur te zijn. Een heeeel ander type dan op de heenweg! ;-) Na een prettige rit, met Flamencomuziek op de achtergrond (Paco de Lucia, nu ook als achtergrondmuziekje gebruikt op ons filmpje) kwamen we weer op het vliegveld aan. Ik zat in het vliegtuig naast een Aziaat. Die sliep al voor we de lucht in gingen. Zijn schouder hing al steeds tegen mij aan en zijn kop lag ook al bijna op mijn schouder. Hmmm. Om nou te zeggen: knus.....:-)
Ach, hij zal wel heeeel moe geweest zijn.
En zo zijn onze dagen geweest. Zoveel gezien, zoveel gelopen. En nog hebben we niet alles gezien wat we wilden. Het Casa de Pilatos, de Feria markt, het Palacio de Lebrija, het moet allemaal wachten tot de volgende keer. Want we komen er zeker terug. Misschien hebben we dan ook wat meer tijd hebben om te winkelen! 

Even tussendoor....

De Magnolia heeft dit jaar weer prachtig gebloeid. Het mooiste is hij als hij volop bloeit en de zon schijnt. Daar kan ik echt van genieten. Helaas hebben we dat maar één dag meegemaakt dit jaar. De rest van dagen heeft hij gesleten met regen en wind. Op zijn mooiste glorie dag heb ik deze foto's gemaakt. Inmiddels is hij weer op zijn retour. Hij valt uit. Voor je gevoel sta je voor Jan met de korte achternaam te vegen. Je draait je om en er ligt weer een bloesemtapijtje. Maar ja, hij was het toch wel weer waard.

Woensdag hadden we kaartjes voor Youp van't Hek. Uitverkochte zaal. Ik kan wel om die man lachen. En je kon ook echt merken dat hij er zelf ook zin in had. Dit was alweer de één na laatste voorstelling van dit seizoen. Ik ga in juni nog een keertje met Alex en Mariska naar het theater en dan zit het er weer op. Ben al benieuwd wat er volgend seizoen weer allemaal te beleven is... Musicals, muziek, cabaretiers... Ik hou er van!



Waar ik ook van hou: vakantie. Er zijn er al twee geboekt. Eentje met dochterlief. Ik was al vijf jaar niet meer met haar de hort op geweest, zag ik op mijn (geheugen)blog. Tja, wat zullen we dan weer eens doen? Als vanouds naar Dublin? Of zal ik haar eens een hele mooie stad laten zien waar zij nog nooit geweest is? Ze had er wel oren naar. Binnenkort gaan we dus naar... Sevilla. Olé!
Een ander tripje, ook naar Spanje maar in een ander gedeelte, wordt gemaakt met mijn scratchclubje.
Eén daarvan, Hennie, heeft een tweede huis nabij Denia en zij was zo lief ons daar uit te nodigen. Tja, daar zeggen we geen NEE tegen, toch? Inmiddels zijn de vliegtickets geboekt. Spannend! Olé nummer twee!
En arme Jan maar werken. Tja, iemand moet op de poesjes passen, toch? Nee, hoor, Jan en ik gaan ook nog wel ergens naar toe dit jaar. Weet nog niet waarheen. Weet nog niet wanneer. Opties genoeg.
Ierland is altijd een goeie optie. Stelt nooit teleur. Vorig jaar was county Donégal prima bevallen. Er is daar nog veel meer te zien waar we nog niet aan toe waren gekomen.
Heb ook al zitten mijmeren over een rondreisje met een huurauto rond Madrid, Toledo en Salamanca. Jan murmelde al iets over de Baltische staten; Estland, Letland, Litouwen. Mwah, niet mijn favorieten, maar ik ben wel weer te porren voor een stedentrip St Petersburg/Moskou. Leek hem ook wel wat.
Waar ik zelf ineens helemaal weg van was: Vietnam. Op Pinterest kwam ik een foto tegen van een in juni 2018 nieuw geopende brug; The Golden Bridge, bij Da Nang. Toen ik dat zag dacht ik gelijk: Ik wil daar lopen!!!! Een brug die ondersteund wordt door twee gigantische handen. Ik ben gelijk gaan kijken of het al een onderdeel was van één of andere rondreis door Vietnam. Er is trouwens nog veel meer moois te zien in Vietnam. Het heeft mijn interesse gewekt in ieder geval. Maar tot nog toe geen reizen met die brug erin, helaas. Dus dat wordt dan waarschijnlijk pas volgend jaar. Ik hou het in de gaten. Lijkt me zo gaaf!