Feest en de teststraat.....

Afgelopen zondag was mijn kleine achternichtje Elaine-Mae jarig. Twee jaartjes jong. Het afgelopen jaar hebben we de kinderen maar een stuk of 4 keer gezien. En dan mis je veel, hoor, op die leeftijd. Zeker wat betreft Enrique. Meneer staat inmiddels al en loopt langs de tafel. Mijn moeder en ik zijn even op bezoek geweest. Elaine-Mae is een klein Kaatje. Ziet eruit als een poppetje met haar oogjes en armpjes. Maar dat popperige gezichtje kan me toch boos kijken! :-) Stampend en briesend stiefelt ze dan door de kamer.  Haar kleine broertje is weer heel anders, voor zover ik kan zien. Dat is een vriendelijke, maar ook ernstige onderzoeker. Houdt de boel in de gaten en vergaapt zich aan de eenhoorntaart. De twee grote zussen zijn geduldig met het jonge grut. Leuk om te zien. 

Dinsdagavond kreeg ik keelpijn. 's Nachts werd ik wakker met een snotneus. En 's ochtends kwam daar ook nog hoofdpijn bij. Hè, vervelend. Geen algehele malaise, geen koorts, het voelde gewoon als een verkoudheid. Ik zou juist met mijn moeder op bezoek gaan bij mijn tante. Wat nu? Twijfel twijfel. Toch maar niet gaan. Even uitstellen. Testen dan? Of het aankijken? Mijn zwager Nico ligt al drie weken ziek op de bank. Is drie maal getest, drie maal negatief. Maar blijft maar ziek.... :-/  En nog kan ie niet bij de huisarts terecht. Tja, zal ik dan toch maar gaan testen? Nog nooit gedaan. Moet je toch ook eens meegemaakt hebben? (zo denk ik dan ook wel weer) Dus vandaag ben ik midden in een hoosbui langs de teststraat gegaan. Zo gepiept. Staafje achter in je keel.... Kokhalzen! Deepthroat is niet mijn ding...;-) Het gepor met het staafje in mijn neusgaten vond ik minder erg. Volgens mij heeft ze een gaatje in mijn snot geprikt. Ik kon gelijk weer ademhalen. Nu is het wachten op de uitslag. Ik verwacht gewoon negatief. 

Prik, kaas, computerleed en mandala's.....

Moederdag... Hoe ging ik dat doen? Want op Moederdag had ik ook een afspraak voor een vaccinatie staan. Zou ik er ziekies van worden? Had ik dan nog wel puf om naar mijn eigen moedertje te gaan? Toch maar het zekere voor het onzekere genomen en mijn moeder alvast op zaterdag verblijdt met een grote pannenkoekplant, die ze al een hele tijd wilde hebben.
Zondag om 10 uur ben ik de prik gaan halen. " Bent u moeder?" vroeg de prikzetster. Na mijn beaming vertelde zij dat zij dat ook was. Maar ze had tegen haar kinderen gezegd dat ze vandaag niet op de thee hoefden te komen want zij zou vandaag alle moeders een f.a.n.t.a.s.t.i.s.c.h. kado geven. Ik stond haar zo aan te kijken.... die prik, een fantastisch kado??? Ik vond het zwaar overdreven. Ik zei dat ik liever een bos bloemen kreeg! Maar goed. Prikkie prakkie.... en weg. 

Mariska en Alex kwamen op bezoek. De zaterdag ervoor viel mijn moederdagkado al in de bus. Een kazenproeverij van de firma Kaas. :-) Zo leuk! Vier soorten boerenkazen. Mjammie. Kadootjes die uiteindelijk in mijn maag terecht komen vallen bij mij altijd in goeie aarde. 

's Middags begon mijn bovenarm behoorlijk pijn te doen. Van mijn elleboog tot mijn schouder. 's Nachts kon ik er niet op slapen. Volgende dag ook nog pijnlijk en daarna was het over. Ik ben alleen moe geweest, moest veel gapen. Maar geen koorts of andere bijwerkingen. Mooi. 

Een dag later wilde ik mijn computer aanzetten. Hij startte niet op. Hij poogde wel, maar hij kreeg het niet voor elkaar. Kreun, tik tik tik. Kreun tik tik tik. Geen piepjes. Geen beeld. Jeetje, wat nu weer? Eerst maar eens ontstoffen. Oh hemel, er kwam een halve kat uitgekropen en de ventilatoren waren grijs van het stof. De laatste keer dat de kast open was geweest was al weer wat jaartjes geleden. Ook al hebben we het goede voornemen om de boel eerder schoon te maken... Toen ie weer spik en span was startte hij nog niet op. Kreun, tik tik tik. Nou, dan ga ik al een beetje kijken naar nieuwe computers... Nieuwe Apple, maken we van deze een NAS. Was goed te doen volgens Alex. Per slot van rekening is ie alweer 7 jaar. Zo lang heb ik nog nooit een computer gehad. Maar ja, dat laat Jan niet over zijn kant gaan. Zoeken zoeken zoeken, testen testen testen. Van de vier geheugenmodules waren er twee stuk. Met de kapotte kaarten eruit deed hij het weer. (stiekem vond ik dat een beetje jammer). En nu zitten er weer 4 andere in en draait ie weer als een zonnetje. Hij maakt ook gelijk stukken minder herrie. Toch nog goed gekomen met het oude beest!

Inmiddels heb ik weer twee mandala's af voor op de slaapkamer. De aqua en de zandkleurige. De aqua hangt nu nog even voor het keukenraam. Nu nog een witte maken en dan is dat ook weer klaar. Blijft nog steeds leuk om te doen, dat haken. Draai er nu mijn hand niet meer voor om. Of het patroon nu in het Engels, Pools, Russisch of Japans is. Alleen mijn duim werkt soms niet mee. Volgens mijn vriendin Els is dat een huisvrouwenduim. Hahahaha. Nou, in mijn geval is het een haakduim.

Niet zo snugger....

Zojuist zijn er weer een paar uur van mijn leven nutteloos voorbij gevlogen..... Ik dacht net dat mijn SHIFT toets het niet meer deed op mijn nieuwe keyboardje. Ik wilde een kommaatje, apostrof, ' , typen en kreeg alsmaar een dubbel kommaatje, een aanhalingsteken, ". Hoe kan dat nou?? Wat ik ook deed.... elke keer weer dat dubbele kommaatje. Shift leek niet meer te werken. Mijn Caps gaf wel het goede resultaat. Die werkte nu als mijn Shifttoets. Hoe dan??? En dan ga je zoeken op het internet. Staat die instelling wel goed,  staat deze instelling wel goed? Probeer dit, probeer dat.... Uren ben ik bezig geweest. Ik kreeg het niet voor elkaar. Ik wilde hem alweer in de doos doen om hem naar het toetsenbordenhospitaal te sturen. Een ingreep was echt nodig! Tot ik er ineens, heel lullig, achter kwam dat op dit toetsenbord, de tekentjes waar je normaal de Shifttoets voor nodig hebt, aan de ONDERkant van de toetsen staan. Bij mijn vorige keyboard stonden ze BOVEN. Ohhhhh, hemeltje. Alles werkt dus gewoon naar behoren. Had ik nu eerst maar even gekeken. Nu moet mijn brein er nog aan wennen. Waarom was me dat nou niet eerder opgevallen?? Die verspilde tijd komt nooit meer terug.......... zucht.

Vorige donderdag heb ik weer een eerste sessie gehad bij de huidtherapeute. Ze heeft een half uur lang allerlei plekjes in mijn gezicht, hals en op mijn schouder weggebrand met elektro-coagulatie. Dat voel je wel. En de rest van de dag stond ik in vuur en vlam. Branden! Maar dat geeft niet. Als over pakweg een week alle korstjes eraf zijn gevallen dan is mijn huidje weer zo glad als een aal. Voor de komende zes jaar. Dan moet het vast weer gebeuren. Die krengen komen steeds terug. Mijn rimpels blijven gewoon zitten. Daar doet ze niets aan. Hoort bij mijn leeftijd, vind ik. Is niet erg.

Via Marianne kreeg ik laatst van die AH tuintjes. Ze had er zelfs een tray om de potjes in te zetten bij gedaan. Ik heb ze vanmorgen gezaaid. Ik hoop dat ze opkomen. Altijd wel leuk. Iets dat groeit en misschien ook wel bloeit. Ik zag dat er ook een potje moet zijn met korenbloemen. Dat zou ik graag nog willen hebben. Heeft iemand die liggen en doet er niets mee???