Unikat, Virtual Reality, dance moves...

En zo is er weer een shawl af! Deze heb ik gehaakt met Unikat, een vierdraads verlopend garen.
Het was even een apart gevoel, haken met dat spul. Aan het begin stak ik steeds met mijn haaknaald door de draad. Dus een hoop gepiel. Mopper de mopper. Later had ik de slag te pakken. En dan schiet het op. En dan blijf je haken! Want elke keer verandert er een kleurtje in je draad. En dan doe je nog maar een stukje...en nog een stukje en nog maar een stukje tot je bij het volgende kleine knoopje bent. Het patroon, de Erigeneia, was simpel. Hier en daar kwam ik niet helemaal uit en heb ik een beetje gesmokkeld. Daar zie je verder niks van. De rand heb ik weer precies pas gekregen. Heb er nog wel een paar extra toeren bij verzonnen, want mijn draad was nog niet op. Ik vind hem mooi geworden!

Op facebook ben ik lid geworden van een aantal brei/haak groepen en wat breiwinkels. Zonet kwam er weer een leuke aanbieding voorbij. Dus maar weer 2 strengen voor mezelf en eentje voor Mariska besteld. Daar maken we wel weer wat van! .... :-) Ideeën te over!

Laatst had Alex zo'n Virtual Reality bril/ding bij zich. Gaaf! Ik moet altijd zo lachen om dat soort gadgets. Zit je zomaar bij Max Verstappen in de raceauto. En zo voelt het ook, hè? Gaat hardddd. Ik zat helemaal mee te rijden. Durfde amper om me heen te kijken. Ik hield de bochten in de gaten. In de achtbaan is ook zoiets. Poeh! Nu weet ik precies waarom ik niet in die dingen durf! Ja, als ik met mijn rug naar de rijrichting zou zitten...dan zou het niet zo eng zijn. Leuk om eens zo'n ding te gebruiken en misschien bestel ik er ook nog wel eentje. Er zijn zat 360 º filmpjes op Youtube te bekijken...

Zaterdagavond heb ik zowaar Jan mee kunnen tronen naar het 'vrij dansen' in de dansschool.
Ik had namelijk al half en half afgesproken met Hillie en haar man. ;-) Jan is druk doende met de financiële overzichten van zijn oudleerlingen-vereniging. Maar daar gaat zoveel tijd inzitten. Tijd die hij eigenlijk niet heeft. (vind ik zelf, hoor, hij niet)
Maar zaterdagavond heeft hij gespijbeld en hebben we dus een gezellig avondje achter de rug. Nog wat kunnen oefenen met de nieuwe stappen in de samba en de quickstep. De slowfox met Jan ging voor geen meter, maar toen ik met Alex danste ging het wel. Zelfs nog een nieuw stapje erin geleerd, per ongeluk! Alex dacht dat wij dat stapje al hadden gehad. Hihi, niet dus...

Musical Scratch Leiden

We hadden de bus van 8.31 richting Leiden. Je kunt wel eerder gaan, maar dan sta je in een gigantische rij bij de Pieterskerk waar de Musical Scratch jaarlijks wordt gehouden. Nee, laten ons maar lekker op ons gemakkie aan komen kakken... om het maar plastisch uit te drukken.
Jassen uit, plekje op de tribune innemen (die Marjan en Hennie al voor ons hadden geconfisqueerd), koffiemuntjes kopen, plasje plegen en dan nòg heb je tijd om een beetje rond te kijken voor de happening van start gaat.
We waren dit jaar met 808 zangers. Doordat het repertoire vorig jaar exact hetzelfde was gingen we voorspoedig door de oefensessies heen. Ook het orkest had dit jaar minder aanwijzingen nodig.
We zaten net in een nummer tot er commotie bij de mannen ontstond. Er was er eentje niet goed geworden! Die werd door mensen van de EHBO de tribune afgedragen. Poeh, de man zag asgrauw. Later hoorden we dat het alweer een stuk beter met hem ging. Gelukkig maar.
Tussen de middag hebben we, aangezien La Place gesloten is, bij de HEMA gegeten. Wat ging het daar tergend langzaam allemaal. Veel te weinig personeel zo rond lunchtijd. Mijn broodje was gelukkig kakelvers en mijn croissantje ook.
's Middags hebben we weer geoefend, nu met de solisten erbij. Dit jaar waren dat Vannessa Thuyns en Luc Steegers. Ze waren helemaal top! Wat een heerlijke stem heeft die knul, zeg. Ik hoop dat dat een blijvertje is!
Ik heb eigenlijk de hele dag een goed gevoel gehad. Over ons zingen (iedereen rond me zong goed), over het orkest, over de solisten met hun mooie stemmen en over de dirigent Martin van der Brugge natuurlijk. Hij doet het toch maar. En ook op zo'n humoristische manier.
's Avonds hebben we net als vorig jaar bij de Bierbengel gegeten. Ook dat was weer erg lekker. Dit keer had ik een salade van lauwwarme geitenkaas met honing, een kogelbiefstuk met Madeirasaus en een huisgemaakt chocoladetaartje met vanille ijs toe. Smul!
En toen was het eindelijk tijd voor het concert. Op een paar hele kleine dingetjes na ging ook dat uitstekend. Een heel sfeervol optreden. Het publiek was enthousiast en wij allen ook.
Klokslag 22.00 was het afgelopen. En na het in ontvangst nemen van het applaus zijn we weer naar de bus gelopen. Even lekker genietend van de frisse lucht. Dat heb je dan wel even nodig.
Tegen elven was ik weer thuis. Met mijn kop nog vol van de indrukken. Volgend jaar misschien toch wel weer musical? Of toch Mozart? Hmmmm. Eerst even afwachten of er volgend jaar wel weer wat nieuwe nummertjes bijkomen.....

Eénentachtig....een gouden leeftijd!

'Nee, ik vier mijn verjaardag niet thuis. Ik zie er zo tegen op. Al die boodschappen, en in de gaten houden of iedereen wel koffie met taart heeft gehad. Blwaahh.' Aldus mijn moeder die tegen haar 81e verjaardag zat aan te hikken. Nee, ze zou ons allen meenemen naar een restaurant voor een Indisch buffet. Nou, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Altijd fijn om een avondje niet te hoeven bedenken wat je nou weer moet eten, toch?
Dus woensdagavond was het zo ver. We verzamelden bij Selamat Datang. We hadden een ronde tafel met daaraan weer een lange rechthoekige tafel. Beetje krap hier en daar, maar het kon allemaal net. Op een plek waar normaal een stoel staat stond nu de kinderwagen met daarin kleine Lorelai. Na de ontvangst van alle kadootjes en de mooie tekeningen van de meisjes gingen we maar eens langs het buffet. Nou, we hebben het ons lekker laten smaken. Toen de maagjes gevuld waren had mijn moeder een verrassing voor òns. Alle dochters èn kleindochters kregen ieder een kadootje van haar. Iets van goud. Dingen die ze zelf niet meer droeg of haar te klein waren. En ieder van ons kreeg iets waarvan mijn moeder dacht dat het goed bij diegene zou passen. Daar had ze over nagedacht. En zoals ze zelf zegt: ik geef liever met een warme hand dan met een koude! Nou, ik vind het hartstikke lief van haar. Maar ik vind het ook een beetje een enge gedachte. Net alsof ze al aan het einde van haar leven is. Terwijl ze 'pas' 81 is en er nog als een jonge blom bij zit. Een beetje een tegenstrijdige gedachte, zeg maar. Maar ik ben blij met mijn ringensetje met de gekleurde steentjes...mooi!
En Mariska is ook blij met haar gouden ketting. (Omdat dat kind zo'n mooi slank nekkie heeft, volgens mijn moeder). :-) Fijn dat ze nu iets van haar oma heeft.

Nou, ik ga maar eens het eten in de oven zetten. Vanavond alvast mijn tas inpakken. Paarse kleding klaarleggen. Morgen vroeg op, vroeg weg. Musicals zingen... de Scratch in Leiden! We hebben er zin in!

Naar de Handwerk Beurs....

Zondagochtend... half acht... tijd om te vertrekken! Mariska en ik gingen voor het eerst naar de handwerkbeurs in Zwolle. Dit blijkt de grootste van de Benelux te zijn, dus onze verwachtingen waren hooggespannen. We hadden al de websites bekeken van de 220 deelnemende bedrijven. We hadden een lijstje gemaakt van DE kramen die we ECHT niet mochten missen. Voornamelijk bedrijven die handgeverfde wol verkochten, vooral de merken die niet in deze regio te verkrijgen zijn. Je kunt natuurlijk wel alles via de website bestellen, maar ja, wij willen de kleuren zien, wij willen de zachtheid voelen.
Alex bracht ons met de auto naar het station. Daar pakten we de trein naar Gouda om daar de intercity richting Zwolle te pakken. Het liep even anders. Er was weer eens een wisselstoring bij Utrecht (vriesweer, sneeuw), dus we moesten weer een paar keer extra overstappen. Uiteindelijk kwamen we ruim een uur later dan gepland aan bij de IJsselhallen. Nou ja.
Het was al gezellig druk op de beurs. Maar het was goed te doen. Alles was ruim opgesteld. Ik was nog maar net binnen of ik kreeg al een eerste compliment over mijn groene Keltische omslagdoek met mijn, inmiddels uit Ierland bestelde en binnengekregen, bijpassende Tara broche! En die kreeg ik die dag nog wel meer. Goh, leuk! Ook Mariska, die de omslagdoek die ze voor mij had gebreid om had, kreeg complimentjes. Leuk te horen, hoor.
We hebben stuk voor stuk alle breikramen uitgebreid geinspekteerd. Sjok, sjok. En na de lunch zijn we gaan kopen dàt wat we van plan waren. Ik heb mijn bol Unikat. Wolliez is daar gespecialiseerd in. De kleur had ik thuis al uitgezocht. Zowel Mariska en ik hebben bij 'Atelier Wol en Zijde' een streng Manos Del Uruguay gekocht. Heerlijk zachte handgeverfde Fair Trade wol in prachtige kleuren.
Bij 'Wol met Verve' liep ik tegen een mooie kleur turkoois/groen/blauw/paars aan. Die kon daar niet blijven liggen, hoor. Met een extra bol egale bijpassende kleur erbij wordt dat weer een leuke omslagdoek. Heb ook nog een Addi click-haaknaald gekocht. Die kan ik nu 'gewoon' gebruiken of ik klik hem aan een kabel van mijn rondbreinaalden set...dan kan ik er ook Tunisch mee haken. (nog nooit gedaan, maar ligt ook nog in het verschiet).
Mariska is van plan om zelf zijde te gaan verven, dus zij heeft twee strengen mooi glanzende 'kale' zijde gekocht. Ben benieuwd hoe dat gaat. Ik heb mijn oude soeppan al opgeofferd daarvoor. ;-)
En toen kwam de laatste beslissing...zal ik nou wel of zal ik nou niet die strengen kopen met die glitters en die pailletten?? Ik had op de site van Debonnaire Yarns, een engelse firma, al een prachtige shawl gezien. Vol glits and glamour. Maar jeetje, wel duur... Maar ook pure zijde. Handgeverfd. Ook in de kraam hing die shawl, gebreid en al. En ja, ik was er weer weg van. Zacht, glanzend. Glimmertjes. Zal ik wel, zal ik niet? Twijfel, twijfel. Maar ja, als ik het niet zou doen....zou ik spijt krijgen. En als ik later alsnog zou bestellen, kreeg ik de portokosten er weer bij. Nog maar eens een rondje lopen. Nog maar eens voelen aan de shawl. Nog maar eens een rondje lopen. Uiteindelijk toch maar gekocht. En ik ben blij toe ook. :-)
De reis terug verliep voorspoedig. Alex kwam ons weer netjes halen van het station. We voelden onze voetjes wel. We hadden toch bijna 8 km geslenterd. Het was het allemaal waard. Volgend jaar gaan we weer! En we kunnen weer even vooruit. Maar eerst even afmaken waar we nog mee bezig zijn.....

Over mysterieuze doosjes en lekker zingen....

Nou, deze week heb ik wel vaak genoeg gezongen. Eerst afgelopen zondag in huize Vredenburch in Rijswijk. De ontvangst was zoals altijd uitstekend met koffie/thee, koekjes en limonade. En het publiek is ook altijd weer enthousiast. En daar doe je het voor, natuurlijk. (nee, niet voor de schaal met bitterballen die in de pauze rondging en niet voor de roos die we allen na afloop meekregen) ;-)
Na afloop ben ik thee gaan drinken bij mijn zus waar ik, toch wel doodmoe, op de bank neerplofte. Ik bekeek mijn mobieltje eens. Hee, wat was dat nou weer voor een foto die ik van Mariska doorgestuurd had gekregen..... Een doosje met ' You and Me forever' erop? Verder niks erbij? Huh? Wat is dit? Zit daar een ring in? Heeft ze een aanzoek gehad??? Gaan we nou voor een trouwjurk shoppen??? Is het wel een doosje?? Of is het zo'n blokje met van die plakbriefjes? Vertel, vertel.... :-)
Nou, ze hebben nog geen grootse plannen. Ze hebben alleen vriendschapsringen gekocht. Leuk! (Mag ook wel na 6½ jaar verkering). En het leek Alex wel leuk om mij d.m.v. die foto een beetje op te fokken, omdat hij wel weet hoe ik meestal reageer. Tsssss. :-)) Missie geslaagd....

En tussen de Zumba (puf, hijg) en het stijldansen in (puf, hijg) hebben we ook weer geoefend voor de Scratch. Weer meer gekletst, dat is waar. We hebben ook afgesproken dat we eens een Mozart middagje gaan organiseren. Gewoon om te kijken of het misschien leuk zou zijn om volgend jaar eens het Requiem uit te voeren in Leiden. Kijken of de alt partij ons een beetje ligt. De sopraan partij klinkt wel errug hoog! Er zijn zat filmpjes op Youtube waar we eens mee kunnen oefenen. Gewoon eens aan Mozart ruiken. Kijken of hij niet te stoffig is. Een beetje afwisseling! Een beetje uitdaging!

En vanmorgen was het tijd voor de nieuwe workshop 'Eurovisie Songfestival' bij Enjoy. We zijn voorlopig gestart met een drietal nummers: Power To All Our Friends van Cliff Richard, Love Shine A Light van Katherina and the Waves en Halleluja van Milk and Honey. Die laatste is niet echt favoriet bij mij....beetje een zeiknummer vind ik persoonlijk....maar ik sla me er wel doorheen. Misschien wordt het nog wel wat.
We zijn al behoorlijk opgeschoten met het instuderen. Rap tempootje. Wel zo prettig.
Ben benieuwd naar de rest van de nummers. Er komt, dacht ik in de wandelgangen te hebben gehoord, nog een Johnny Logannetje aan.... Duim, duim....

Breien, scratchen, dansen en aan de wandel....

Nou, van dat bloggen komt ook nog maar weinig terecht, hè? Ik moet er echt even voor gaan zitten en die tijd gun ik me niet. Nee, nou zeg ik het verkeerd: ik neem wel tijd om te zitten... maar dan heb ik mijn breiwerk in mijn handen. Had ik maar vier handjes! Maak er maar zes van, dan zou het huis er ook wat netter uit zien. ;-) Maar helaas, ik moet keuzes maken. Breien wint het tot nog toe.
Mijn keltische omslagdoek is bijna af. En dat is een doek van uitersten: de bovenste helft was binnen no time klaar, zelfs saai om te breien die tricotsteek. De rand met kabels slokt juist weer heel veel tijd op. Die rand kan ik alleen met daglicht en in alle rust breien. Elk steekje moet met aandacht gebreid worden anders klopt er van het hele patroon geen jota. Het patroon bestaat uit 16 naalden en één zo'n patroon kost me drie kwartier! En ik hoef er maar 28.... Maar het gaat goed en gestaag. De doek wordt alleen wat kleiner dan ik had gehoopt. Misschien dat ik dat met blocken nog kan oplossen. Ik zie wel.

Intussen hebben we ook al weer twee maal 'geoefend' voor de 'Musical Scratch' in Leiden. Ach, we hoeven eigenlijk niet echt te oefenen, de nummers zijn hetzelfde als vorig jaar. Komt goed. Het zijn gewoon gezellige bep- en snoep middagjes. Ook in dit groepje zijn er een paar begonnen met breien en haken. Het komt weer helemaal in! Misschien dat we na de scratch een brei- en haakmiddagje gaan organiseren. Uiteraard met taart erbij!

Jan en ik zijn ook weer begonnen met dansles. Poeh, dat valt nog niet mee. We moeten weer onze oude vergeten stapjes terug zien te herinneren, plus de inmiddels alweer nieuwe variaties in diverse dansen die we de afgelopen twee weken hebben geleerd. Ik ben echt kapot na afloop! Maar ook dat komt ongetwijfeld weer goed.

Mijn kleine achternichtje zie ik zowat elke week. Afgelopen keer heb ik eindelijk eens achter de kinderwagen kunnen lopen. Een lekker ding is het.
Ze kijkt elke week weer een stukje wijzer uit haar oogjes. Ik ben zo benieuwd hoe ze later wordt. Een bijdehante tante met een eigen wil van hier tot ginder, dunkt me. :-)