Fijne jaarwisseling allemaal!

Een kerstmaal voorbereiden... leuk! Voor hoeveel personen? Dat was nog maar de vraag. Mijn zus en zwager waren van plan een paar dagen naar Duitsland te gaan. Of dat op het laatste moment weer afgeketst zou worden i.v.m. coronaregels wisten we niet. Dus toch maar voor de zekerheid op ze rekenen... Ook van buurman Jan was het niet zeker. Hij 'mocht' van zijn dochter al met Sinterklaas niet naar ons toe, want ja... dit was hier natuurlijk een coronahol geweest. Dan 'mag' hij met kerst ook niet komen, veel te gevaarlijk! Denk ik dan. Maar...toch voor de zekerheid maar op hem rekenen. Je weet nooit.

We waren dus of met zijn achten of met zijn vijven. 

Wat is er dan makkelijker om een stoofpot te maken? Eén pan op het vuur en op tafel allemaal een eigen stoofpotje. Wat er over zou zijn kon ik meegeven of invriezen. Ik heb gekozen voor stoofpot kip - in - rode - wijn. Daarbij doodgewone erwtjes, stoofpeertjes en de Spaanse tomatensalade die ik zelf zo lekker vind. Als voorgerecht had ik ook doodgewone kalfsragout, opgeleukt met ui en champignons. Ook omdat dat lekker makkelijk is. 

Uiteindelijk ging het tripje van mijn zus gewoon door, dus 6, buurman bleef thuis, dus 5 en kreeg ik een appje van Mariska dat Alex niet zou komen. Hij had zijn hoornvlies beschadigd en lag met een laagje zalf en een ooglapje tranend en pijnlijdend in bed. Algehele malaise, dus 4. Het leek wel het verhaal van de tien kleine negertjes. :-) 

We hebben het ons lekker laten smaken allemaal. Mariska had kerstkoekjes gebakken en maakte ook nog glühwein. Dat ruikt weer zo lekker in huis! Warme wijn en ik gaan niet samen. Na een paar slokjes kreeg ik het al bloedheet. Maar snel een paar toastjes met port/stiltonkaas eten. Vind ik ook zo lekker. Voor mijn moeder speciaal ananaskaas gehaald, vind zij weer lekker. Als hapje tussendoor had ik vijgen met kaas en gekarameliseerde walnoten gemaakt. Zoooo, die walnoten! Lekkerrrrr. Zeker voor herhaling vatbaar.

En ook dit jaar is er weer wat mis gegaan. In eerdere jaren heeft de staart van Kiwi in de hens gestaan of was ik vergeten het dopje van de vleesthermometer eraf te halen en zat deze nog in de rollade. Dit jaar zette ik een tupperware bakje, waarvan ik de inhoud even wilde magnetroniseren, in de pas gebruikte en dus nog hete oven. Tja, plastic op een heet rooster... het leek wel een schilderij van Dali! En stinkennnn!

Als nagerecht had ik vanille ijs met chocoladevlokken en jam en wafels. Had ik al lang van tevoren gemaakt. Scheelt weer werk. Was ook lekker met de overgebleven stoofperensiroop erover.

En zo is kerst ook weer voorbij. Op naar het nieuwe jaar! Wat zal het ons brengen? We gaan het zien en beleven...

Wens ik jullie nog een hele fijne jaarwisseling toe en alle goeds voor 2022! Maak er zelf wat van!

Op naar kerst!

Doordat de restaurants al om 17.00 dicht moeten liep een gepland afscheidsdinertje op Jan’s werk in het honderd.(Nee, Jan is niet met pensioen, om misverstanden uit de weg te gaan! Het gaat om iemand anders!) Maar niet getreurd,  er werd iets anders op verzonnen. De festiviteiten van het afscheid worden gewoon uitgesteld tot volgend jaar. Maar omdat iedereen op een lekker etentje had gerekend en daardoor thuis aan de geeuwhonger had gemoeten, ;-), werd er voor iedereen een luxe maaltijdbox bij de plaatselijke restaurantboer besteld. Die kreeg Jan gister mee naar huis. Ik zat hem daar al smachtend op te wachten natuurlijk.  Leuk idee, hoor, zo’n 5 gangen box met spul dat je niet vaak eet. Keurig verzorgd met instructies erbij over het hoe op te warmen en het opmaken der borden. Uhhh, ik blijk niet goed te zijn met het maken van toefjes! Bij mij werden het zichzelf vernietigende poefjes…. We hebben het ons wel lekker laten smaken allemaal. Hij kreeg ook nog een, hem te kleine, muts en een leuk kookboek mee. 

Ons geplande etentje in een Grieks restaurant met Antoine en Els in Houten liep vorig weekend ook in de soep. De afspraak was überhaupt al een paar keer afgezegd omdat ik intussen ineens een beetje corona bleek te hebben. En inmiddels waren de restaurants weer dicht. De plaatselijke chinees bracht soelaas en ons ook deze keer weer een lekkere maaltijd thuis. Het was weer gezellig. Na nog een spelletje Triviant (Antoine won) kwamen we ‘s nachts weer thuis. Waar de hele kamer nog overhoop lag met kerstspul. Tja, we waren wel aan de kerstversiering begonnen, maar we hadden het nog niet afgemaakt. Wat een rotzooi heb je er toch altijd van. En dalijk weer als de boel moet worden afgetuigd. Pfff. De lichtjes zien er wel weer hoopvol uit in deze rare tijd. De mistletoe hangt in de deurpost. Ik ben nog niet gekust! Of moet je er dan gezamenlijk onderstaan?? Ik zal de regels er eens op naslaan…. ;-) Voorlopig loopt Jan er steeds met zijn kop tegenaan. Ik kan er net onder door… :-)

Op naar de kerst, mensen! Heb er zin in. Ben er klaar voor. En of het nu wel of niet mag…. Mijn familie komt! 

Een steen van down under....

Even terug naar mijn verjaardag in Juli.... Tja, wat zou ik nou eens als kadootje aan Jan vragen? Een ring met een opaaltje leek me wel wat. We waren op dat moment toch in de buurt van een juwelier, dus ik dacht: 'laten we er maar gelijk eentje gaan uitzoeken'. Mooi niet, hè? Kant en klare ringen waren niet op voorraad. We konden er wel eentje laten maken... We kregen twee uur uitleg over het hoe en wat. Kregen 3 grote dozen met daarin wel iets van 150 verschillende soorten opalen te zien. Een héééleboel informatie over de voordelen van de één ten opzichte van de andere soort. De juwelier sprak met grote passie over zijn edelstenen. Hij is gespecialiseerd en houdt echt van zijn vak. Dat kon je wel merken. Het duizelde me op het laatst. Wat moest ik nou? Ik had er verder nog niet eens lang over nagedacht....

We hebben alle informatie even laten bezinken en na een week zijn we terug gegaan. Ik wist inmiddels wat voor soort opaal ik wilde (een Australische) en welke soort zetting. (een dichte). Weer kwamen de dozen tevoorschijn. Het echte uitzoeken kon beginnen. Moeilijk, moeilijk... Zoveel verschillende kleuren, zoveel maten, zoveel keus! Geen eentje leek op de ander. Na anderhalf uur had ik er twee uitgezocht. Eentje als reserve. Want doordat ik een dichte zetting wilde, die (hoewel zachtjes) eromheen getikt moest worden, zou het kunnen dat de opaal door de trillingen zou kunnen breken... Ok, spannend.

Toen begon het wachten.... in september zou ie klaar zijn. September ging voorbij. Oktober ging voorbij. Maar eens een berichtje sturen. Ring zelf was klaar, alleen de steen moest nog gezet worden. November ging ook bijna voorbij. Inmiddels had ik op Instagram gezien dat hij met een megaklus bezig was. Hij heeft een juweel in de vorm van een blad ontworpen EN gemaakt voor bij een schilderij van Bosschaert. Speciaal voor een tentoonstelling. Prachtig. Daardoor kwam hij wel mega achter op zijn andere opdrachten. Tja, dan is mijn ringetje maar een heel eenvoudig ringetje. Lang zo leuk niet om aan te werken. Kon ik me wel voorstellen.. :-)

Maar goed, hij is toch afgekomen! En niet met mijn uitgezochte steen! Die kreeg ik inderdaad mee in tig stukjes. Gebarsten bij het zetten....Er zat een andere mooie steen in. Ik ben blij met het resultaat!

Voor wie eens wil kijken hoe dat gaat... het slijpen van een opaal.... is hier een filmpje. De afgelopen maanden verslond ik dit soort filmpjes van Black Opal Direct. Zo gaaf hoe die Justin van zulke gekke rare klompjes steen zulke mooie edelstenen eruit weet te slijpen! I'M GOING IN! 

Sinterklaas....

Sint komt en Sint gaat... en zoals elk jaar stond ik in de keuken om verse bruine bonensoep, broodjes met frikandelpan, een kaas/uien/gorgonzola quiche en een appel-perencake te maken. De (kleine) kadootjes voor een ieder had ik al in het mondkaploze tijdperk gedaan. Ja, ik hou van vooruit plannen!

Ook de 12-regelige gedichten waren binnen een middagje peinzen gepiept en geprint. Eigenlijk liep het allemaal gesmeerd.

Mijn zus en zwager waren er dit jaar niet bij. Zij vierden Sinterklaas bij het gezin van Roxanne. Daar was ook neef Thierry met Lorelai. Het zal me een drukte geweest zijn met alle zenuwachtig gespannen kinderhartjes. Ik zie het zo voor me. :-)

Hier in huis bleef het rustig. Alleen mijn moeder, Mariska, Alex en wij. En omdat mijn moeder altijd wel ge'entertained' wil worden (een spelletje ofzo) had ik aan Alex en Mariska gevraagd om hun virtuele bril mee te nemen. Oma wil graag alles meemaken en dit kende ze nog niet. Door onze verhalen werd ze toch wel een beetje onrustig. Waarom moest ze blijven zitten dan? Waarom mocht ze er niet mee rondlopen? 

Mariska deed een spelletje voor. Wij konden meekijken op de laptop. Oh nee, dat leek haar niks. Met dat soort spelletjes had ze niks. Ok, iets anders dan. Een 360° filmpje via Youtube. Ahhh, ze ging parasailen. Boven water met bergen in de verte. Dat vond ze wel mooi. Maar dat was niet wat ik voor ogen had. WIJ wilden ook een beetje ge'entertained' worden! Ja, toch? Er werd dus een achtbaan filmpje opgestart! ;-) Ik zat klaar om een video opname van haar te maken. Nu ging het gebeuren, dachten wij allemaal. De spanning nam toe. Bij ons dan, hè... :-) Nou moe! Lauw loene! Mijn moeder zat er heel stoïcijns bij..... Niks geen gegil. Niks geen onverwachte bewegingen. Viel een beetje tegen, hoor. Zou ze misschien gewoon haar ogen dicht gehouden hebben??? ;-)